Την ιστορική απόφαση επί συλλογικής αγωγής που δικαίωνε τους δανειολήπτες ελβετικού φράγκου εξαφάνισε το Εφετείο Αθηνών.
Με την απόφαση, που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη, 21 Φεβρουαρίου, το Εφετείο δέχεται τυπικά και κατ’ ουσίαν την έφεση της Eurobank και εξαφανίζει την πρωτόδικη απόφαση επί συλλογικής αγωγής, που είχαν ασκήσει καταναλωτικές οργανώσεις.
Το δικαστήριο κρίνει ότι τα δάνεια ελβετικού φράγκου πρέπει να εξοφλούνται με βάση την εκάστοτε ισοτιμία με το ευρώ και όχι με βάση την αρχική ισοτιμία εκταμίευσης, καθώς αυτό ορίζει το άρθρο 291 του Αστικού Κώδικα.
Το άρθρο αυτό, όπως σημειώνεται στην απόφαση, δεν έχει ισχύ μόνο σε δανειακές συμβάσεις, αλλά και σε επενδυτικές συμβάσεις. Οι δανειολήπτες υποστήριζαν ότι, στην πραγματικότητα, είχαν συνάψει επενδυτικές και όχι δανειακές συμβάσεις.
Το δικαστήριο αναφέρει ότι και η τελευταία κοινοτική Οδηγία για την προστασία των δανειοληπτών, που έχει έντονα καθοδηγητικό χαρακτήρα, ορίζει ότι ακριβώς και το άρθρο 291 ΑΚ, δηλαδή ότι στην εξυπηρέτηση δανείων σε συνάλλαγμα εφαρμόζεται η τρέχουσα ισοτιμία.
Το Εφετείο απορρίπτει τον ισχυρισμό ότι τα δάνεια ελβετικού φράγκου είναι επενδυτική υπηρεσία, για την οποία θα ίσχυαν αυξημένες υποχρεώσεις ενημέρωσης από την τράπεζα, σημειώνοντας ότι ο πελάτης δεν διαθέτει κεφάλαιά του για να επενδυθούν, αλλά λαμβάνει κεφάλαια για να καλύψει ανάγκες του.
Επίσης, το δικαστήριο κρίνει ότι τα δάνεια ήταν δάνεια σε συνάλλαγμα και όχι σε ευρώ με ρήτρα ελβετικού φράγκου, επειδή η τράπεζα εκταμίευσε ελβετικά φράγκα στους δανειολήπτες, τα οποία δανείσθηκε από την αγορά.
Τα ελβετικά φράγκα, μετά την κατάθεσή τους στο λογαριασμό του πελάτη μετατρέπονταν με άλλη πράξη σε ευρώ, όπως οριζόταν στη δανειακή σύμβαση. Ο δανειολήπτης γνώριζε εξαρχής ότι για κάθε πληρωμή θα γινόταν υπολογισμός με βάση την εκάστοτε συναλλαγματική ισοτιμία.
Στον ισχυρισμό ότι οι συμβάσεις είναι άκυρες επειδή προσκρούουν στα χρηστά ήθη, το Εφετείο είναι απορριπτικό, κρίνοντας ότι ο βασικός όρος των συμβάσεων για την αποπληρωμή των δανείων με βάση την τρέχουσα ισοτιμία επαναλαμβάνει όσα ορίζει το άρθρο 291 ΑΚ, συνεπώς δεν υπάρχει το στοιχείο της ανηθικότητας.
Το Εφετείο απορρίπτει το επιχείρημα των δανειοληπτών περί ανεπαρκούς ενημέρωσής τους από την τράπεζα, σημειώνοντας ότι η τράπεζα παρείχε πλήρη ενημέρωση για τους κινδύνους, μέσω ειδικού εντύπου, όπου γινόταν και ρητή αναφορά στον κίνδυνο να προκληθούν «σημαντικές πρόσθετες επιβαρύνσεις» από μεταβολές της ισοτιμίας ή των επιτοκίων του ελβετικού φράγκου.