68 χρόνια πέρασαν…
ΚΚΕ Εξήντα οκτώ χρόνια, συμπληρώνονται φέτος, από το ιμπεριαλιστικό έγκλημα των ΗΠΑ στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Η καπιταλιστική, ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και βαρβαρότητα είτε αυτή εκφράζεται με τη ρίψη ατομικών βομβών σε περίοδο πολέμου, είτε σε περίοδο ιμπεριαλιστικής ειρήνης, πάει χέρι χέρι με την αντεργατική πολιτική των αστικών τάξεων για την υπεράσπιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, για να πληρώσουν οι εργάτες την κρίση.
Σήμερα, σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης οξύνονται οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις μεταξύ των αστικών κρατών για το μοίρασμα των αγορών, μεγαλώνουν οι κίνδυνοι στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Σ’ αυτή την περιοχή παραμένουν άλυτα ιδιαίτερα πολύπλοκα ζητήματα, όπως είναι το Παλαιστινιακό ζήτημα, ή το ζήτημα της κατοχής από το Ισραήλ εδαφών της Συρίας και του Λιβάνου, αλλά και της κατοχής από την Τουρκία εδαφών της Κύπρου. Επικίνδυνες προμηνύονται οι εξελίξεις στη Συρία, με την εγκατάσταση των νατοϊκών συστημάτων «Πάτριοτ» στην Τουρκία, το ρόλο της βάσης της Σούδας, την απόφαση των υπουργών εξωτερικών της ΕΕ να άρουν το εμπάργκο όπλων.
Όλες αυτές οι εξελίξεις δεμένες με το ζήτημα του καθορισμού της ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, την ένταση των ανταγωνισμών της ελληνικής άρχουσας τάξης με την αστική τάξη της Τουρκίας, της Αλβανίας, άλλων χωρών σε όλη την περιοχή, δυναμώνουν τους κινδύνους εμπλοκής της χώρας μας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Το ΚΚΕ υπογραμμίζει ότι πλέον έχει συσσωρευτεί στο λαό μεγάλη πείρα που δεν επιτρέπει αυταπάτες. Ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται, ανατρέπεται. Δεν μπορεί να δώσει λύση στα βασικά λαϊκά προβλήματα, ούτε να εξασφαλίσει την ειρήνη. Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι θα υπάρχουν όσο η εξουσία θα βρίσκεται στα χέρια των καπιταλιστών.
Η πάλη για έξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού, η αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, η πάλη για την υπεράσπιση των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, για απεμπλοκή από ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, είναι αναπόσπαστη με την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου με τους λαούς κυρίαρχους και τη δική τους εξουσία.
Όχι άλλη Χιροσίμα –κόλαση
Εξήντα οκτώ χρόνια πριν, η ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι επισφράγισε τη βαρβαρότητα του πολέμου και έκανε γνωστή και στον πιο δύσπιστο την επικινδυνότητα της πυρηνικής ενέργειας. Μια μορφή ενέργειας, με ολέθριες συνέπειες, ανεξαρτήτως αν η χρήση της εμφανίζεται ως «ειρηνική» ή πολεμική, όπως άλλωστε απέδειξαν τα παραδείγματα του Τσερνόμπιλ και της Φουκοσίμα. Ασφαλής πυρηνικός αντιδραστήρας, δε μπορεί να υπάρξει.
Δυστυχώς αρκετές κυβερνήσεις και το αντίστοιχο πυρηνικό λόμπι δεν πήραν το μήνυμα και επιμένουν στην «ειρηνική» χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Έτσι, πλην της Γερμανίας, που ενέκρινε χρονοδιάγραμμα παύσης λειτουργίας των πυρηνικών αντιδραστήρων της, πολλές χώρες δείχνουν να αγνοούν τους κινδύνους και εμμένουν στη λειτουργία ακόμα και παλιών και πρόδηλα επικίνδυνων εργοστασίων (χαρακτηριστική περίπτωση είναι το Κοζλοντούι).
Κοντά σ’ αυτές, νέοι πυρηνικοί αντιδραστήρες αναγγέλλονται σ’ άλλες χώρες, ανάμεσά τους η γειτονική μας Τουρκία και άλλοι βόρειοι γείτονες, παρά την καθολική αντίθεση των εκεί κοινωνιών. Έτσι η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ επικίνδυνο κλοιό, αφού η ραδιενέργεια δεν «καταλαβαίνει» από σύνορα.
Με αφορμή την επέτειο της Χιροσίμα, οι Οικολόγοι Πράσινοι και το διεθνές οικολογικό και αντιπυρηνικό κίνημα διατρανώνουμε όχι μόνο την αντίθεση μας σε καταστροφικά όπλα και πολέμους, αλλά και την απαίτηση να απεξαρτηθούμε τόσο από τα συμβατικά, όσο και από τα πυρηνικά καύσιμα.
Όχι άλλες βόμβες, έστω και υπό «ειρηνικό μανδύα»...