Αξιότιμο κύριο Βαλαωρίτη…

Ανοιχτή επιστολή του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Αξιότιμε κ. Βαλαωρίτη.

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ανέγνωσα την επιστολή σας προς τον κ. Σαμαρά, στην οποία εγκαλείτε το Πρωθυπουργό για «χάϊδεμα» των χρυσαυγιτών.

 

Ευθύς εξ’ αρχής, και όντας από εκείνους οι οποίοι, εξαπατήθηκαν από τις κούφιες περί «υπέρβασης και φιλότιμου» κουβέντες του Σαμαρά και αποφάσισαν να βάλουν πλάτη στην ΠΟΛΑΝ του, σας δηλώνω πως θεωρώ τον Έλληνα Πρωθυπουργό, μέγιστο και αδίστακτο πολιτικό τυχοδιώκτη.

Είμαι δε σε θέση να σας διαβεβαιώσω πως, ο Ελύτης, δεν συγχώρεσε ποτέ τον εαυτό του για τη τότε δήλωσή του, «μια τέτοια Άνοιξη μας χρειάζεται». Όπως επίσης για τη μαύρη στεναχώρια του Ανδρέα του Λεντάκη, όταν πολύ σύντομα διαπιστώσαμε, πως ο Σαμαράς, είναι ένας ακόμη κοινός και ασήμαντος, επαγγελματίας, αναξιόπιστος δηλαδή, πολιτικός.

 

Θα ήθελα όμως, δεδομένου πως κατηγορείτε την «επάρατο –  και μόνον – δεξιά» και τον Σαμαρά για την επανεμφάνιση του νεοναζισμού στη χώρα, να σας καταθέσω – χάριν και της προσωπικής μας γνωριμίας αν θέλετε – ορισμένες απορίες.

 

Μήπως για την επανεμφάνιση του φασισμού και του νεοναζισμού, συνετέλεσε και η συστημική, σταλινική και ελευθεριακή, μεταπολιτευτική αριστερά όταν:

 

1. Συστηματικά και για 30 χρόνια γιουχάϊζε την ελληνική σημαία, λες και ήταν σύμβολο των κάθε λογής εξουσιαστών, και όχι αυτή που οδήγησε στα πεδία των μαχών για Λευτεριά και Αξιοπρέπεια, τους Επαναστάτες του ’21 και τους μαχητές της Εθνικής Αντίστασης.

 

2. Συστηματικά και για 30 χρόνια γιουχάϊζε τον εθνικό ύμνο, λες και αυτός ήταν κάποιο στρατοκρατικό μαρς και όχι η φωνή του Σολωμού. Μια φωνή βγαλμένη από το θρήνο του Μεσολογγίου και το αίμα των Ψαρών. Έναν ύμνο που ακούστηκε από τα χείλη των εκατοντάδων εκτελεσμένων Πατριωτών, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

 

3. Συστηματικά και για 30 χρόνια έκλεινε τα αφτιά της στα αγκομαχητά του Λαού, για την αυξανόμενη εγκληματικότητα, για τις παχυλά αμειβόμενες συντεχνίες της, για την ανοχή και συνενοχή της στα εγκλήματα των «σοσιαλιστών» του ΠΑΣΟΚ.

 

4. Συστηματικά και για 30 χρόνια «αποκήρυσσε μετά βδελυγμίας», τον ιστορικό Πατριωτισμό, αυτόν που γέννησε όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά, δημοκρατικά, κοινωνικά αλλά και προοδευτικά κινήματα σε τούτον τον τόπο.

 

5. Συστηματικά και για 30 χρόνια, «τσουβάλιαζε» οποιαδήποτε έκφραση του ιστορικού Πατριωτισμού, μαζί με τις όποιες εισαγόμενες/κατευθυνόμενες από ξένα κέντρα προσπάθειες, για την ανασυγκρότηση του φασισμού και του ναζισμού στη χώρα μας.

 

6. Συστηματικά και για 30 χρόνια, χάριζε την αγνή και άδολη αγάπη του Λαού μας για την Πατρίδα του, στην ακροδεξιά και στους φασίστες. Αυτήν την άδολη αγάπη, που έδωσε ηθικό και πολιτικό περιεχόμενο στην πιο αδιάλλακτη και ηρωική αντίσταση του στους φασίστες τους Μουσολίνι, και στους Ναζί του Χίτλερ.

 

7. Συστηματικά και για 30 χρόνια, αντικατέστησε τον κοινωνικοκεντρικό διεθνισμό, με τον αγγλοσαξωνικό ατομοκεντρικό πολυπολιτισμό της παγκοσμιοποίησης και της μεγάλης κατσαρόλας του melting pot.

 

Και κλείνοντας, μερικές απορίες που αφορούν προσωπικά εσάς κ. Βαλαωρίτη:

 

1. Δεν πρέπει κάποτε να μας εξηγήσετε, πως βρεθήκατε συνυποψήφιος με τον Τρεμόπουλο των Οικολόγων Πράσινων; Έναν τύπο, ο οποίος έκανε ότι μπορούσε για να στήσει σχέσεις μίσους τύπου Βοσνίας στη Μακεδονία, μεταξύ των Ντόπιων, Ποντίων, Βλάχων και Θρακιωτών Μακεδόνων. Όπως δηλαδή περίπου έκαναν και κάνουν μέχρι σήμερα στη Μακεδονία, οι χρυσαυγίτες;

 

2. Δεν πρέπει κάποτε να μας εξηγήσετε, πως βρεθήκατε συνυποψήφιος με τον Καφετζόπουλο, έναν τύπο, ο οποίος «φάτσα-φόρα», χαρακτήρισε τους Θρακιώτες μας, «φυλή του Αμαζονίου»; Όπως δηλαδή χαρακτηρίζουν ως «κατώτερες φυλές», άλλους Λαούς, οι χρυσαυγίτες;

 

3. Δηλώνετε ακόμη σε συνέντευξή σας, πως «ο φασισμός, είναι αποτέλεσμα του αντισημιτισμού, ο οποίος ενεδρεύει στις μικροαστικές τάξεις, σε όλες τις χώρες». Δηλαδή θεωρείτε φασίστα τον Κώστα Καρυωτάκη, που γράφει: «Λευτεριά, θα σ’ αγοράσουν έμποροι και κονσόρτσια και Εβραίοι». Ή ακόμη, θεωρείτε φασιστική έκφραση την παράδοση ενός ολόκληρου Λαού, ο οποίος ψέλνει τη Μεγάλη Εβδομάδα«σήμερον έβαλαν βουλήν, οι άνομοι Εβραίοι, οι άνομοι και τα σκυλιά, οι τρισκαταραμένοι, για να κρεμάσουν το Χριστό». Μήπως τελικά, έχετε χάσει με αυτήν σας τη γενίκευση, μια από τις σημαντικότερες ιδιότητες της ποίησης και του ποιητή: Το μέτρο.

 

Χωρίς καμία διάθεση σαρκασμού κ. Βαλαωρίτη, θα έλεγα πως με τον Σαμαρά, έχετε ένα κοινό στοιχείο: Είστε ανακόλουθοι εγγονοί δύο μεγάλων εθνικών ποιητών. Του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη εσείς, της Πηνελόπης Δέλτα εκείνος.

 

Ο Σαμαράς, έκανε ότι μπορούσε για να κουρελιάσει/ξεφτιλίσει την υπερβατική πατριδολατρευτική κληρονομιά της γιαγιάς του.

 

Εσείς κάνετε ότι μπορείτε για να αποδείξετε πως ο παππούς σας, ο Αριστοτέλης, ήταν μάλλον ακροδεξιός, όταν έγραφε «…νοιώθω για σε Πατρίδα μου, στα σπλάχνα χαλασμό».

 

Όσο για μας, τους απλούς Έλληνες Πατριώτες, ακόμη περιμένουμε από εσάς, τους ποιητές και τη διανόηση, αντί να χαρίζετε τον Παλαμά και τον Καβάφη σε καρατζαφέρηδες και μιχαλολιάκους, να κάνετε επιτέλους «αποδοχή κληρονομιάς», και να ξαναγίνετε οι φυσικοί κληρονόμοι τους.

 

Εσείς να φορτώσετε στους ώμους σας ξανά, τους λόγους του Όμηρου, του Πίνδαρου, του Αισχύλου, του Σοφοκλή, του Ευριπίδη, αντί να τους χαρίζετε σε μπουμπούκους και κάθε λογής ψευδοελληνικές καρικατούρες.

 

Εσείς να αναστυλώσετε τον Λόγο του Φωτός, του Σεφέρη, του Καβάφη, του Παλαμά, του Ελύτη και να μας οδηγήσετε πέρα από τις κακοτοπιές και την ασχήμια του κάθε λογής φασισμού και ολοκληρωτισμού.

 

Όσο δεν το κάνετε αυτό κ. Βαλαωρίτη, μη ξεγελιέστε: Θα συμμετέχετε και μάλιστα ενεργά, στη γιγάντωση του τέρατος του φασισμού, του ναζισμού, του ολοκληρωτισμού. Και οι γενιές των ποιητών που θάρθουν, δεν θα σας χαριστούν κ. Βαλαωρίτη: Το γνωρίζετε – είμαι σίγουρος – πως θα σας δικάσουν και θα σας καταδικάσουν, για το ότι δεν πράξατε το χρέος σας, «όταν γύρω μας έχτιζαν τείχη».

 

Υπενθυμίζοντάς σας τέλος την Κρητική μαντινάδα, «ο άνδρας κάνει τη γενιά, κι’ όχι η γενιά τον άνδρα», αναμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την απάντησή σας.

 

Πάντα φιλικά και πάντα στη διάθεσή σας.

 

Σταύρος Βιτάλης.

 

(Δεν θα υπογράψω ως «ποιητής», μια που θεωρώ υπερβολή τον χαρακτηρισμό, για τις δυο ταπεινές ποιητικές συλλογές τις οποίες εξέδωσα, σε Νέα Υόρκη και Αθήνα).

 

 

Πατριωτικό Μέτωπο