|
Τούτ’ η γη μας με τ’ αρχαία, γη δεν φαίνεται τυχαία. Τούτ’ η γη των Παρθενώνων, βγάζει πλήθος ημιόνων. Τούτ’ η γη των καφενέδων, βγάζει πλήθη κουνενέδων. Τούτ’ η γη με τους κοτίνους, βγάζει πλήθος Αρλεκίνους και κηφήνας και παλιάτσους, πούχουν μάγουλα και μπάτσους. Τούτ’ η γη μας η Ρωμιά, βγάζει τόση φρονιμιά, που δεν την χωρεί το σπίτι, του Ζωρζή Δρομοκαΐτη.
aaaaaaaaaa(Γ. Σουρή, απόσπασμα από το ποίημα «Ο Ρωμιός»). |
Φανταστείτε έναν τριτοκοσμικό, εξαθλιωμένο υπάνθρωπο του κόσμου μας, τελευταίο σε όλες τις στατιστικές (παχυσαρκία, ατυχήματα, ναρκωτικά, φτώχεια, υπογεννητικότητα, εκτρώσεις, καισαρικές τομές, πολυφαρμακία, αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, αρρώστειες, ναρκωτικά, ανάπτυξη, πολιτισμό, παιδεία, αθλητισμό, επιχειρηματικότητα, καθαριότητα, οικολογία, διαφθορά, επιδειξιομανία, τζόγο, εθνική οικονομία, κακοποιήσεις της φύσης και των ζώων) κι ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο νους σας. Φυσικά, αρκετοί θα ισχυρίζονταν, ότι αυτός ο απολίτιστος ουραγός όλων και υπάνθρωπος θα έπρεπε να κατάγεται κάπου απ’ τις τριτοκοσμικές χώρες του κόσμου μας ή να είναι κάποιος αμόρφωτος αφροαμερικανός, κάποιος άγριος μαύρος της Αφρικής ή κάποιος ιθαγενής λατινομιγάς ή ακόμα και μογγόλος ασιάτης…
|
Κυρίες και κύριοι… σας παρουσιάζουμε τον πρώτο, τον κορυφαίο, τον άφθαστο, τον ασυναγώνιστο, τον ανεπανάληπτο, τον ανυπέρβλητο, τον number one υπάνθρωπο του πλανήτη μας: Τον homo–decadencius, το νεορωμιό ή κοινώς νεοέλληνα…
Ας δούμε γιατί… |
Συνέχεια