Αλέκος Αλαβάνος «Από τη Λάρισα ξεκινάμε ως Σχέδιο Β την πανελλαδική μας καμπάνια για τις Ευρωεκλογές.
Πρώτα από όλα θέλουμε να ανοίξουμε ένα διάλογο στα πραγματικά διλήμματα του τόπου, σε θέματα «απαγορευμένα» τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την αντιπολίτευση. Αυτό αφορά κυρίως στο θέμα της συμμετοχής μας στην Ευρωζώνη, που έχει αποδειχθεί πιο βάρβαρη και πιο απηνής προς την ελληνική κοινωνία και από το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
«Ευρώ ή Εθνικό Νόμισμα». Αυτό είναι το κεντρικό δίλημμα των εκλογών. Σε αυτό το σταυροδρόμι βρίσκεται ο ελληνικός λαός σε αυτή τη δραματική στιγμή της ιστορίας μας και πρέπει να απαντήσει με γνώση, με συναίσθηση ευθυνών αλλά και με γενναιότητα και ψυχή.
Αυτό το δίλημμα επιχειρείται να σκεπασθεί τόσο από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Οι πρώτοι λένε ότι το μνημόνιο τελειώνει, μπαίνουμε στην ανάπτυξη και θα δημιουργήσουμε μέσα στην Ευρωζώνη. Οι δεύτεροι λένε ότι με σκληρές διαπραγματεύσεις θα καταργήσουν το μνημόνιο μέσα στην Ευρωζώνη.
Η απάντηση είναι κοινή και στις δύο πλευρές.
Το μνημόνιο δεν είναι πια ένα χαρτί. Είναι η πραγματικότητα της Ελλάδας με την μεγαλύτερη ύφεση ποτέ σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο, με τη μεγαλύτερη ανεργία στην Ευρώπη, με τη μαζική φτώχεια. Από τη στυγνή πραγματικότητα του μνημονίου είναι αδύνατο να βγούμε με τα ίδια εργαλεία που φτάσαμε εδώ, δηλαδή με το ευρώ και τους κανόνες του.
Κι όχι μόνο αυτό. Οι ίδιοι οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης προβλέπουν ότι οι «εποπτείες» και «οι επιτηρήσεις», δηλαδή τα «μνημόνια» θα διαρκέσουν μέχρι την εξόφληση του 75% των χρεών μας προς την Ευρωζώνη και τις χώρες της. Δηλαδή στον αιώνα τον άπαντα ή έστω στον 22ο όταν θα έχουν κοινωνικά και ψυχολογικά δολοφονηθεί τρεις γενιές.
Τα κοινοβουλευτικά κόμματα οφείλουν να απαντήσουν σε αυτά τα ζητήματα, αντί να κάνουν την πάπια και να προσπαθούν να εκτονώσουν τα πράγματα με τις μεταξύ τους καθημερινές και επαναλαμβανόμενες αλληλοκατηγορίες.
Εμείς σε αυτό το δίλημμα απαντήσαμε. Για αυτό δημιουργήσαμε το Σχέδιο Β. Γιατί ή διεθνής πείρα διδάσκει ότι είναι αδύνατο για μια χώρα σε ύφεση, ακόμα και πολύ μικρότερη από της Ελλάδας, να βρει τον δρόμο της ανασυγκρότησης και της απασχόλησης, χωρίς νόμισμα που της προσφέρει ανταγωνιστικότητα, χωρίς ρευστότητα, χωρίς παύση πληρωμών στους δανειστές της, χωρίς ένα ισχυρό, δημοκρατικό όμως κράτος, που θα εξασφαλίζει την κοινωνική προστασία και θα μπει δυναμικά στη διαδικασία ανάπτυξης και τη μαζική και ταχεία δημιουργία θέσεων εργασίας.»
10 ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
«Πρώτο, Έξοδος από την Ευρωζώνη και έκδοση εθνικού νομίσματος, η οποία άμεσα θα συμβάλλει στην αποκατάσταση και μεγάλη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών αγροτικών προϊόντων, της αύξηση των εξαγωγών και την ανάκτηση της εσωτερικής αγοράς μέσω της μείωσης των εισαγωγών, με στόχο την ταχύτερη δυνατόν αντικατάσταση του σημερινού αρνητικού ισοζυγίου με θετικό, σύμφωνα με τις παραδόσεις της χώρας μας. Σύμφωνα με πανεπιστημιακές μελέτες ο αγροτικός είναι ο τομέας που θα έχει το μεγαλύτερο κέρδος σε ανταγωνιστικότητα με την αλλαγή και υποτίμηση του νομίσματος.
Δεύτερο, Κατάργηση όλων των ποσοτικών περιορισμών και απαγορεύσεων σε κτηνοτροφικά και άλλα προϊόντα(γάλα, ζάχαρη, καπνά, κ.α.) με αποχώρηση από τις αντίστοιχες πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αξιοποιώντας και τη διαδικασία “opt out” που έχουν ήδη ασκήσει μια σειρά άλλες κοινοτικές χώρες.
Τρίτο, νέα φορολογική πολιτική στον αγροτικό τομέα που στηρίζεται αποκλειστικά στην προσπάθεια μεγέθυνσης της αγροτικής παραγωγής και κατάργηση της πολιτικής φορολογικής αφαίμαξης της τρόικα. Αυτή θα διευκολυνθεί ιδιαίτερα στην πρώτη φάση από την παύση πληρωμών στους δανειστές που θα μειώσουν τις δαπάνες του εθνικού προϋπολογισμού και από την ενισχυμένη ρευστότητα που προσφέρει το εθνικό νόμισμα, και για τις ανάγκες του δημοσίου που στα πλαίσια του ευρώ καλύπτονται μόνο από την άγρια πολιτική των χαρατσιών. Αντιμετώπιση του προβλήματος των αγροτικών χρεών με βάση κοινωνικά και αναπτυξιακά κριτήρια, με σεισάχθεια για τα νοικοκυριά που βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης.
Τέταρτο, Ανασύσταση μιας Αγροτικής Τράπεζας, στα πλαίσια δημιουργίας ενός δημόσιου συστήματος τραπεζών.
Πέμπτο, Δημιουργία δικτύων «Πόλη – Χωριό», αξιοποιώντας όλη την εμπειρία διανομής τροφίμων από τους ίδιους τους παραγωγούς στους κατοίκους των πόλεων κατά τη διάρκεια της κρίσης που διανύουμε, ώστε να παρακαμφθούν παρασιτικά κυκλώματα μεσαζόντων, να κρατηθεί χαμηλά ο δείκτης των τιμών των αγροτικών προϊόντων στο νέο νόμισμα και να αυξηθεί η κατανάλωσή τους.
Έκτο: Εξασφάλιση φτηνής ενέργειας και για τους αγρότες, μέσα από τις δυνατότητες που προσφέρει μια πολιτική που δεν είναι δουλική προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, με ειδικές συμφωνίες με χώρες προμηθευτές με ευνοϊκούς όρους, πχ το Ιράν, όπως ήδη κάνουν χώρες όπως η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Τουρκία. Δημιουργία των βάσεων για την αξιοποίηση των εγχώριων ανανεώσιμών πηγών ενέργειας και εφαρμογή καινοτομικών μεθόδων για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας.
Έβδομο, Στοχευμένες παρεμβάσεις ώστε η αγροτική παραγωγή και η βιομηχανία επεξεργασίας των προϊόντων της να στηριχτούν στην αναγέννηση και ανασυγκρότηση της ελληνικής βιομηχανίας για την παραγωγή εφοδίων, σπόρων και μέσων για την καταπολέμηση των ασθενειών . Να στηριχθεί επίσης σε ένα νέο εκ βάθρων συνεταιριστικό κίνημα με συμμετοχή, διαφάνεια και κοινωνικό έλεγχο, που μεταξύ άλλων θα εξασφαλίζει μηχανήματα για συλλογική χρήση από παλιές και νέες επιχειρήσεις μικρής κλίμακας.
Όγδοο, «Στροφή σε νέες ιδέες, στην τεχνολογία και την καινοτομία», μια πολιτική που θα διαπερνά όλες τις πλευρές του αγροτικού προβλήματος, θα ανοίξει θέσεις εργασίας και δημιουργικότητας για χιλιάδες νέους γεωπόνους, κτηνιάτρους, περιβαλλοντολόγους και θα φέρει σε σύνδεση το Πανεπιστήμιο με το Χωράφι.
Ένατο, Αξιοποίηση δημοσίων εκτάσεων, χώρων ιδιαιτέρου κάλλους, ορεινών όγκων προς καλλιέργεια, αναδάσωση και προστασία σε ένα πρόγραμμα «Προστατεύουμε τη Γη μας, Δημιουργούμε Θέσεις Εργασίας» με στόχο την μαζική αύξηση της απασχόλησης στον τομέα.
Δέκατο, Παρεμβάσεις για τη δημιουργία νέων καταναλωτικών προτύπων που διασφαλίζουν και βελτιώνουν την υγεία, ευνοούν την προώθηση των ελληνικών προϊόντων, αναδεικνύουν τις τοπικές παραγωγές, συνδέουν τη διατροφή με τον πολιτισμό, τον αγροτικό τομέα με τον τουρισμό.»