Στο ιστορικό δημοψήφισμα για το μέλλον της Βρετανίας στην ΕΕ, οι Βρετανοί διάλεξαν να τραβήξουν το δικό τους δρόμο και ψήφισαν Brexit με διαφορά λίγο παραπάνω από τρεις μονάδες -και οδηγώντας σε παραίτηση τον πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον. Η χώρα γίνεται έτσι η πρώτη στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ανοίγει την πόρτα της εξόδου, μπαίνοντας η ίδια μαζί με την ΕΕ σε μία περίοδο αναζήτησης και δύσκολων προκλήσεων.
Με όλες τις ψήφους καταμετρημένες το πρωί της Παρασκευής, το «Φεύγουμε» έκλεισε στο 51,89% και η παραμονή στην ΕΕ στο 48,11%. Η εικόνα είχε ξεκαθαρίσει από αρκετά νωρίτερα, με την παραμονή να επικρατεί ως επί το πλείστον στην Σκωτία, τη Βόρεια Ιρλανδία και τις περιοχές γύρω από το Λονδίνο. Συνολικά, 17.410.742 Βρετανοί ψήφισαν Brexit και 16.141.241 παραμονή στην ΕΕ.
Για την ίδια τη Βρετανία ανοίγει τώρα μία δύσκολη περίοδος σε όλα τα επίπεδα, αλλά κυρίως στο ζήτημα της οικονομίας: Θα πρέπει να ξεκινήσει τις διαβουλεύσεις, σε ορίζοντα διετίας, για τους όρους του διαζυγίου με την ΕΕ και να καταρτίσει το πλαίσιο των σχέσεων που θα έχει με τους υπόλοιπους «27», πλέον. Πέραν των πολιτικών δεσμών, η ΕΕ ήταν ειδικά για τη Βρετανία χώρος οικονομικών και εμπορικών σχέσων και τώρα το μείζον -και για τις δύο πλευρές- είναι η ταχύτητα με την οποία θα επέλθει η έξοδος.
Για το Λονδίνο, μία εξωστρεφή οικονομία παγκόσμιου μεν βεληνεκούς που όμως εκ των πραγμάτων έχει τις στενότερες οικονομικές σχέσεις με τις χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης, η ΕΕ ήταν πρωτίστως το πεδίο της ενιαίας οικονομικής αγοράς, χωρίς δασμούς και περιορισμούς -καθεστώς τώρα που τίθεται για τους Βρετανούς συνολικά υπό αίρεση.
Οι προκλήσεις όμως αφορούν και την ίδια την ενότητα του Ηνωμένου Βασιλείου: Η Σκωτία ήδη διαμήνυσε, από τα χείλη της επικεφαλής της κυβέρνησης του Εδιμβούργου, πως «βλέπει το μέλλον της στην ΕΕ».
Ο κίνδυνος νέου γύρου επιδίωξης για απόσχιση της Σκωτίας σε βρετανική έξοδο από την ΕΕ είχε απασχολήσει τη Βρετανία κατά τη διάρκεια της εκστρατείας πριν το δημοψήφισμα. Η δε διαβρωτική επίδραση φάνηκε ήδη το πρωί της Παρασκευής με τις αναφορές από την Ιρλανδία: Ο επικεφαλής του ιρλανδικού Sinn Fein ανέφερε πως το αποτέλεσμα «φέρνει πιο κοντά τον στόχο μίας ενωμένης Ιρλανδίας».
Ο σεισμός του Brexit χτυπά επιπλέον και ολόκληρη την πολιτική ηγεσία στο Λονδίνο: Ναι μεν ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον είχε ξεκαθαρίσει πως δεν θα παραιτηθεί όποια κι αν είναι η έκβαση της κάλπης, αλλά η πίεση ήταν τεράστια σε έναν πρωθυπουργό που είχε υποστηρίξει σθεναρά την θέση της παραμονής στην ΕΕ, η οποία τελικά απορρίφθηκε από τους ψηφοφόρους.
Το βάρος του πλήγματος ήταν τέτοιο που ο Κάμερον ανακοίνωσε αμέσως την παραίτησή του, στο διάγγελμα μετά την ανακοίνωση του επίσημου αποτελέσματος το πρωί της Παρασκεύης.
Ανάλογη είναι βεβαίως η πίεση και στα υπόλοιπα μεγάλα κόμματα, Εργατικούς και Lib Dem, που επίσης είχαν υποστηρίξει την παραμονή στην ΕΕ.
Μεγάλος κερδισμένος, πολιτικά, είναι πρωτίστως ο Μπόρις Τζόνσον. Μέχρι το πρωί δεν είχε κάνει δηλώσεις ενώ επεισοδιακή -με γιουχαΐσματα και αποδοκιμαασίες, όπως μεταδίδει το Reuters- ήταν η έξοδός του από το σπίτι του στην πρωτεύουσα. Σε αυτόν στρέφονται και τις πρώτες ώρες και τα βλέμματα για το ποιος θα διεκδικήσει τη θέση του Κάμερον.
Ο τέως δήμαρχος Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον, προβεβλημένο στέλεχος των Τόρις, είχε από την αρχή συνταχθεί με το Brexit και είχε καταλήξει να γίνεται ο «στρατηγός» της εκστρατείας του «Φεύγουμε».
Το ότι ο Τζόνσον, κι όχι ο Φάρατζ, είχε τεθεί στην κορυφή της εκστρατείας για την αποχώρηση ήταν συμπτωματικό του διχασμού μέσα στους Συντηρητικούς για τη θέση της Βρετανίας στην ΕΕ. Εκείνος ο διχασμός, τον οποίο ο Κάμερον είχε γευτεί με ηχηρές ήττες του στο Κοινοβούλιο, βρισκόταν πίσω από την αρχική επιδίωξη του Κάμερον για επαναδιαπραγμάτευση με την ΕΕ και την τελική προσφυγή στο δημοψήφισμα.
«Ο Κάμερον μπορεί» έλεγαν οι Τόρις, «να φύγει» ζητά ο Φάρατζ
Οι κυβερνώντες Τόρις του Κάμερον είχαν σπάσει για το δημοψήφισμα σε δύο στρατόπεδα, εκείνο υπό τον πρωθυπουργό που υποστήριζε την παραμονή και η «σκληρή ευρωσκεπτικιστική πτέρυγα» που έκανε εκστρατεία για το Brexit.
Η απόφαση του Κάμερον για παραίτηση φαίνεται ότι αιφνιδίασε και τις δύο πλευρές στους Τόρις. Η πτέρυγα των «Τόρις του “Φεύγουμε”» είχε σπεύσει το πρωί της Παρασκευής να απομακρύνει ενδεχόμενο αμφισβήτησης του Κάμερον. Σημαίνοντα στελέχη από το «Φεύγουμε» (όπως ο Λίαμ Φοξ, ο Άντριου Μπρίτζεν ή ο Μάθιου Έλιοτ) υπογράμμιζαν πως ο Κάμερον «είναι εξαιρετικά κατάλληλος για να εφαρμόσει την απόφαση του βρετανικού λαού».
«Χρειαζόμαστε σταθερότητα» ήταν η μόνιμη επωδός τους. Σύμφωνα με τον βρετανικό Telegraph, η πλεινότητα των βουλευτών των Συντηρικών που τάχθηκαν με το Brexit στήριζαν την παραμονή του Κάμερον -κάτι που τελικά δεν ήταν αρκετό για να μείνει ο Κάμερον στην ηγεσία.
Άλλη γραμμή ωστόσο κρατούσε εξαρχής ο αρχηγός του ευρωσκεπτικιστικού UKIP Νάιτζελ Φάρατζ, που κάλεσε σε παραίτηση του πρωθυπουργού. «Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η παραμονή του Κάμερον» είπε το πρωί της Παρασκευής, λέγοντας πως η ηγεσία των Τόρις πρέπει να αλλάξει και να τη διεκδικήσουν οι Μπόρις Τζόνσον, ο Μάικλ Γκόουβ ή ο Λίαμ Φοφ (όλοι του στρατοπέδου του Brexit).
http://news.in.gr/world/article/?aid=1500086098
ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΑΠΟΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΤΗΝ Ε.Ε. ΤΗΣ ΦΤΩΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΥΨΩΣΕΙ ΤΟΛΜΗΡΑ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ… LEXIT, ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ Ε.Ε. ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ
Του ΑΡΗ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ
Πολιτικό σεισμό και οικονομικό τσουνάμι πλανητικών διαστάσεων προκάλεσε η επιλογή του βρετανικού λαού υπέρ της αποδέσμευσης από την Ε.Ε. Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα, που διέψευσαν για μία ακόμη φορά τις δημοσκοπήσεις, το Brexit επικράτησε με 51,9% έναντι 48,1%. Η προσέλευση στις κάλπες έφτασε το 72,1%, ποσοστό ρεκόρ για τα δεδομένα των τελευταίων 24 χρόνων.
Πρώτο θύμα του δημοψηφίσματος υπήρξε ο Συντηρητικός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, ο οποίος παραιτήθηκε υπό το βάρος της αποτυχίας του (το 58% των ψηφοφόρων του κόμματός του τοποθετήθηκε υπέρ του Brexit). Υπό πίεση βρίσκεται και ο ηγέτης των Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν, ο οποίος, αν και είχε τοποθετηθεί εναντίον της ένταξης της Βρετανίας στην Ε.Ε. από τα αριστερά, τη δεκαετία του 1970, υποχρεώθηκε από το κατεστημένο του κόμματός του και της χώρας του να κάνει καμπάνια, με κρύα καρδιά, υπέρ του Remain.
Παρότι στα μέσα ενημέρωσης του κατεστημένου το δημοψήφισμα εμφανίστηκε ως “εμφύλιος πόλεμος” στο εσωτερικό της Δεξιάς και της βρετανικής ολιγαρχίας, παραμένει γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία των εργατικών στρωμάτων τάχθηκε υπέρ του Brexit.
Το βρετανικό δημοψήφισμα σηματοδοτεί το τέλος της Ε.Ε. όπως την ξέραμε μέχρι χθες. Αποδεικνύεται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση δεν είναι μια αντικειμενική “νομοτέλεια”, στην οποία οφείλει να προσαρμοστεί κανείς, αλλά ένα ταξικό, ιμπεριαλιστικό σχέδιο που μπορεί να ανατραπεί από τους λαούς που την υφίστανται. Για πρώτη φορά από την εμφάνιση της ΕΟΚ και, στη συνέχεια, της Ε.Ε. μια χώρα- μέλος αποφασίζει να αποχωρήσει, ανοίγοντας το δρόμο για να σπάσουν, στην πορεία, και άλλοι αδύναμοι κρίκοι της αλυσίδας. Η Ε.Ε. θα χάσει μια μεγάλη χώρα, που εκπροσωπεί τη δεύτερη οικονομία της, μετά τη γερμανική, μια πυρηνική δύναμη, μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ακόμη κι αν επιβιώσει της θύελλας που θα ακολουθήσει, θα πρόκειται για μια ακρωτηριασμένη, αποδυναμωμένη και εγγενώς ασταθή Ένωση, σε διαρκή κρίση και αμφισβήτηση.
Η νίκη του Brexit προκαλεί ήδη τεράστια αναταραχή στις ευρωπαϊκές και διεθνείς αγορές. Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, η βρετανική λίρα είχε πέσει κατά 11%, στο χαμηλότερο επίπεδο του 1985, ενώ ο βρετανικός, χρηματιστηριακός δείκτης FTSE σημείωνε πτώση 7,6%. Ανάλογη ήταν, όμως, η κατάσταση στην ηπειρωτική Ευρώπη, καθώς ο γερμανικός DAX έκανε βουτιά 9,5%, ενώ ο γαλλικός CAC έπεφτε 7%. Οι τραπεζικοί κολοσσοί ήταν εκείνοι που δέχονταν τις πιο τρομερές πιέσεις. Αν και πρόκειται για τις πρώτες αντιδράσεις, διαγράφεται ο κίνδυνος να αποτελέσει το Brexit τον καταλύτη για μια νέα υποτροπή της κρίσης μιας παγκόσμιας οικονομίας που, ούτως ή άλλως, βρισκόταν σε ασταθή κατάσταση. Σ’αυτό το φόντο, το ενδεχόμενο μιας βαθύτατης κρίσης της ευρωζώνης και της επαναφοράς του Grexit στην ημερήσια διάταξη, ανεξάρτητα από την ευρωδουλεία των ελληνικών ελίτ, δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Η επικράτηση του Brexit στο δημοψήφισμα δεν σημαίνει ότι η βούληση του βρετανικού λαού θα υλοποιηθεί εύκολα ή γρήγορα. Βεβαίως η Βρετανία δεν είναι Ελλάδα και ο Μπόρις Τζόνσον (και όσοι τον στηρίζουν) δεν είναι Αλέξης Τσίπρας. Ωστόσο, το άρθρο 50 της ευρωπαϊκής συνθήκης που καθορίζει τα της αποχώρησης προβλέπει μια διαδικασία διαπραγματεύσεων με ορίζοντα τουλάχιστον δύο χρόνων, στη διάρκεια των οποίων τα πάντα μπορεί να συμβούν. Ήδη, η τιμωρητική αντίδραση των αγορών και οι απειλές για ακρωτηριασμό της Μεγάλης Βρετανίας σε “Μικρά Αγγλία”, με αποχώρηση της Βρετανίας και ένωση της Βόρειας με την ανεξάρτητη Ιρλανδία βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.
Σε κάθε περίπτωση, η νίκη του Brexit έρχεται να ρίξει το τεράστιο βάρος της στην πλευρά των συσσωρευμένων ενδείξεων που διαμηνύουν ότι τα λαϊκά στρώματα, σε πανηπειρωτική κλίμακα, αποστρέφονται ολοένα και περισσότερο την αντιλαϊκή, απολυταρχική Ε.Ε. των πολυεθνικών και του ιμπεριαλισμού. Επιπλέον, το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος καταδεικνύει την ισχυρή βούληση των λαών για αποκατάσταση της εθνικής, λαϊκής κυριαρχίας, απέναντι σε μια ολοένα και πιο γερμανική Ευρώπη. Με τη δρομολογημένη αποχώρηση της Βρετανίας, το ειδικό βάρος της ηγεμονικής Γερμανίας στους κόλπους της Ε.Ε. εξ αντικειμένου θα αυξηθεί, κάτι που θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο τις αντι- Ε.Ε. τάσεις.
Σ’ αυτό το φόντο, η ριζοσπαστική Αριστερά σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες οφείλει να υψώσει τολμηρά τη σημαία του… Lexit, της εξόδου από την ευρωζώνη και την Ε.Ε. από τα αριστερά, από φιλολαϊκές, δημοκρατικές θέσεις. Σε αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή αφεθεί στην ουρά των απεχθών, για τα λαϊκά στρώματα, κοσμοπολίτικων ελίτ και κλαυθμηρίζει μαζί τους για την “ανωριμότητα” του βρετανικού λαού ή τηρήσει στάση αμήχανης ουδετερότητας, θα εκμηδενιστεί πολιτικά, παραδίδοντας αμαχητί τα εργατικά και λαϊκά στρώματα στη δημαγωγία της ξενοφοβικής, εθνικιστικής Ακροδεξιάς, τύπου Λεπέν.
Ελπίζουμε ότι το βρετανικό δημοψήφισμα θα αποτελέσει καταλύτη για θετικές διεργασίες στους κόλπους της ευρωπαϊκής, ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ήδη, ο ηγέτης του γαλλικού Αριστερού Κόμματος, Ζαν- Λικ Μελανσόν δήλωσε ότι “το Brexit δίνει μάθημα σε όλη την Ευρώπη”, ότι “είναι η ώρα για ένα Σχέδιο Β” στη Γαλλία και την Ευρώπη και ότι “οι Γάλλοι θα ψήφιζαν υπέρ της εξόδου σε ανάλογο δημοψήφισμα”. Ειδικά για την Ελλάδα, η επικράτηση του Brexit, ένα χρόνο μετά τη νικηφόρα, αλλά προδομένη μάχη του ελληνικού δημοψηφίσματος, προσφέρει σημεία στήριξης στον αγώνα όλων των ανυπότακτων, αριστερών δυνάμεων που αγωνίζονται για την έξοδο από την ευρωμνημονιακή βαρβαρότητα και την ευρωζώνη, που τη θωρακίζει.
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=24661:brexit-thallasinoss&catid=37:di-evropi&Itemid=172