Η αρχή του τέλους

Η επιλεκτική “μυωπία”.

Αυτό, το οποίο έχει σημασία, για να συνεχίσουμε την ανάλυση, είναι ότι, ενώ ο κάθε Έλληνας αναλυτής την τούρκικη “καμπούρα” τη βλέπει με μεγάλη ευκρίνεια, δεν μπορεί να δει τη δική του. Προφανώς ο τουρκικός λαός είναι “κορόιδο”, που δεν “βλέπει” και οι Έλληνες είναι “έξυπνοι”, που τα “βλέπουν” όλα. Είναι προφανές ότι αγνοούν βασικά πράγματα. Οι κεμαλοναζί δεν έπαιξαν μόνοι τους σε αυτήν τη γωνιά του Πλανήτη. Ακόμα και να ήθελαν, δεν θα μπορούσαν να “παίξουν” μόνοι τους. Η σύγχρονη Τουρκία δεν “φύτρωσε” μόνη της σε αυτήν τη μεριά του κόσμου. Απέναντί της πάντα είχε μια Ελλάδα, η οποία στη σύγχρονή της μορφή ιδρύθηκε την ίδια ακριβώς περίοδο. Απέναντί του αυτό το τουρκικό καθεστώς είχε ένα ελληνικό καθεστώς με το οποίο διατηρούσε περίεργες σχέσεις.

Τι θέλουμε να πούμε με αυτό; Αυτό, το οποίο λέμε συνήθως για το ταγκό: …Χρειάζονται δύο για να χορευτεί. Δεν μπορεί κάποιος να κάνει περίτεχνες φιγούρες, αν ο παρτενέρ του δεν γνωρίζει τα “βήματα”. Αν ο παρτενέρ του δεν είναι έτοιμος να πηδήξει ακόμα και στο αέρα, προκειμένου να ολοκληρωθεί η “φιγούρα”. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Κανένας Κεμάλ, κανένας Νεότουρκος και κανένας Γερμανός δεν θα μπορούσε να “ξηλώσει” τον ελληνισμό από τη Μικρά Ασία, χωρίς τη βοήθεια των Ελλήνων. Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας και του Πόντου ήταν πολύ βαθιά “ριζωμένοι” στους τόπους τους, για να “ξεριζωθούν” μέσα σε λίγα χρόνια από κάποιους δήθεν Νεότουρκους “ιδεολόγους”, οι οποίοι ήταν φανερό ότι προσπαθούσαν να γίνουν πλούσιοι από την ιδεολογία τους.

Κανένας δεν θα μπορούσε να τους “ξηλώσει” ταυτόχρονα, όσο ισχυρός κι αν ήταν. Απαιτούσε συνδυασμένη προσπάθεια και σε αυτόν τον συνδυασμό βρίσκεται η απόδειξη της ελληνικής προδοσίας. Για να “ξεριζωθούν” αυτοί οι Έλληνες, έπρεπε να βοηθήσει τους Νεότουρκους η Ελλάδα με προδοσία. Η προδοσία ξεκίνησε από την εκστρατεία της Ουκρανίας. Η προδοσία έγινε εις βάρος του ελληνισμού του Εύξεινου Πόντου στο σύνολό του. Η εκστρατεία εκείνη ήταν, που κατέστρεψε τον ποντιακό ελληνισμό και όχι η εισβολή του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία. Η Ελλάδα τον έμπλεξε στη ρωσική εμφύλια διαμάχη και όποιος μπλέκει σε μια τέτοια διαμάχη —και μάλιστα με την πλευρά των χαμένων— είναι “τελειωμένος”. Από τη στιγμή που ο επίσημος ελληνικός στρατός έγινε μέρος του “λευκού” στρατού στον ρωσικό εμφύλιο, οι Πόντιοι ήταν “τελειωμένη” μειονότητα.

Ήταν εγκληματίες εκείνοι, οι οποίοι έστειλαν στρατό σε μια εμφυλιοπολεμική σύγκρουση σε έναν χώρο όπου υπήρχε μειονότητα τους …Συνειδητά εγκληματίες, αν σκεφτεί κάποιος ότι την απόφαση την πήρε ο Βενιζέλος, χωρίς η Αντιπολίτευση να συμμετάσχει καν στη συζήτηση …Ο φασίστας Βενιζέλος αποφάσισε να πάρει ΜΟΝΟΣ του την ευθύνη της καταστροφής του ελληνισμού του Πόντου …Τρεις μεραρχίες έστειλε η “ψωροκώσταινα” στην Ουκρανία, όταν οι “υπερδυνάμεις” έστελναν “διμοιρίες”. Για να το ΕΜΠΕΔΩΣΕΙ ο αναγνώστης, θα το ξαναπούμε …Στον γιγαντιαίο εμφύλιο της γιγαντιαίας Ρωσίας η Ελλάδα —η οποία εκείνη την εποχή δεν έφτανε ούτε μέχρι τη Θεσσαλία— έστειλε το μεγαλύτερο στράτευμα, για να επέμβει υπέρ της μίας πλευράς …Από ολόκληρο τον κόσμο η Ελλάδα έστειλε το μεγαλύτερο στράτευμα εναντίον της μετέπειτα Σοβιετικής Ένωσης, η οποία έφτασε να ελέγχει τον μισό Πλανήτη …Τη χερσαία επέμβαση, την οποία θέλουν να αποφύγουν σήμερα οι τεράστιες ΗΠΑ στον εμφύλιο της μικρής Συρίας, την επιχείρησε η Ελλαδίτσα στον εμφύλιο της τερατώδους Ρωσίας.

…Ακόμα κι αν δεν υπήρχε δόλος, θα υπήρχε εγκληματική βλακεία. Κάποιοι τάφηκαν σαν “εθνάρχες”, ενώ θα έπρεπε να πεταχτούν ως σκουπίδια σε χαβούζες. Γιατί; Γιατί σε κανέναν δεν επιτρέπεται να παίξει σε μία “ζαριά” την επιβίωση μιας μειονότητας, η οποία εκείνη τη στιγμή ήταν φανερό ότι δεν κινδύνευε, εφόσον δεν είχε άμεση εμπλοκή στη σύγκρουση …Μιας μειονότητας, την οποία δεν την αφορούσε άμεσα η εμφυλιοπολεμική σύγκρουση. Στρατιωτική επέμβαση κάνεις μόνον όταν πρέπει να προστατεύσεις τη μειονότητα σου από διωγμό. Όταν υπάρχει ιδεολογικού τύπου εμφυλιοπολεμική σύγκρουση μέσα στην κοινωνία όπου υπάρχει μειονότητα, απαγορεύεται να επιλέξεις πλευρά, για να βοηθήσεις στην επικράτησή της. Η μειονότητα είναι μέρος της κοινωνίας που αγωνίζεται να βρει τη λύση που της ταιριάζει και άρα διχάζεται κι αυτή με τα ίδια ιδεολογικά κριτήρια. Ό,τι και να γίνει στο τέλος, δεν θα κινδυνεύσει και άρα δεν υπάρχει θέμα προστασίας της.

Όπως στον ελληνικό Εμφύλιο δεν κινδύνευσαν οι Εβραίοι της Ελλάδας, έτσι δεν θα κινδύνευαν και οι Έλληνες της Κριμαίας στην Οκτωβριανή Επανάσταση. Τον κίνδυνο γι’ αυτούς τον έβαλε στη ζωή τους ο εγκληματίας ο Βενιζέλος …Ο “εθνάρχης”, που δεν είχαν οι Εβραίοι για παράδειγμα. Το Ισραήλ δεν είχε κάποια στρατηγική “ιδιοφυΐα” σαν τον Βενιζέλο να στείλει τρεις μεραρχίες του ισραηλινού στρατού να στηρίξει το ΚΚΕ του Μπεναρόγια, που, με τον Ζαχαριάδη επικεφαλής, ξεκίνησε τον Εμφύλιο …Δεν είχε κάποιον “εθνάρχη” να τους καταστρέψει τελείως …Να στηρίξει με στρατό τούς χαμένους και να μην μείνει κανένας Εβραίος στην Ελλάδα …Για τέτοια ηλιθιότητα μιλάμε. Η Ελλάδα “μπλέχθηκε” σε έναν εμφύλιο, που μόνον σ’ αυτήν θα έκανε ζημιά. Οι Γάλλοι, οι Βρετανοί ή οι Αμερικανοί δεν είχαν πρόβλημα να στείλουν εκεί στρατεύματα. Δεν θα έχαναν τίποτε σε περίπτωση ήττας. Όπως κατέβηκαν από τα πλοία, έτσι θα ξανανέβαιναν σ’ αυτά και θα έφευγαν.

Οι Έλληνες, είτε ήταν με τους κερδισμένους είτε με τους χαμένους, μόνον να χάσουν είχαν. Αν ήταν με τους κερδισμένους, θα έκαναν την ελληνική κοινότητα μισητή σ’ αυτούς που θα είχαν ηττηθεί και θα ήταν πολλοί μετά από έναν εμφύλιο. Αν ήταν με τους χαμένους, θα έχαναν τα πάντα, εφόσον οι νικητές θα τους έδιωχναν από τον τόπο τους. Σε κάθε περίπτωση ήταν εγκληματίες αυτοί οι οποίοι τους έμπλεξαν. Η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα της Δύσης, η οποία είχε αντικειμενικούς λόγους να μην στείλει στράτευμα στην Ουκρανία και όχι μόνον δεν τους επικαλέστηκε, αλλά αντίθετα έστειλε το μεγαλύτερο στράτευμα. Αυτό είναι η απόλυτη απόδειξη ότι οι εγκληματίες γνώριζαν τι έκαναν και ποιες θα ήταν οι συνέπειες των επιλογών τους …Το αποτέλεσμα το είδαμε όλοι. 

Η προδοτική ελληνική  ηγεσία είχε φέρει σε απελπιστική κατάσταση τους Έλληνες του Πόντου …Ολόκληρου του Πόντου. Τους Έλληνες του μετέπειτα Σοβιετικού Πόντου τους είχε καταστρέψει, εφόσον τους είχε ταυτίσει με τους ηττημένους “λευκούς”. Θέμα χρόνου ήταν ο “τουρισμός” προς το Ουζμπεκιστάν. Όμως, το πρόβλημα δεν σταματούσε εκεί και αυτό ήταν το τραγικότερο. Η “φωτιά”, που άναψε ο Βενιζέλος στις βόρειες ακτές του Εύξεινου Πόντου, ήταν θέμα χρόνου να επεκταθεί προς τον νότο. Γιατί; Γιατί, την ώρα που εξελισσόταν η εμφύλια μάχη στη Ρωσία, υπήρχαν εκκρεμότητες της Ρωσίας με την Τουρκία λόγω του Ρωσοτουρκικού Πολέμου.

Οι Ρώσοι την προηγούμενη χρονιά είχαν εισβάλει στον Οθωμανικό Πόντο και βρίσκονταν ακόμα εκεί. Βρίσκονταν μέσα και γύρω από τον Μικρασιατικό Πόντο. Όπου όμως βρίσκονταν οι Ρώσοι, εκεί “πήγαινε” και ο εμφύλιός τους. Όπου βρισκόταν οι “λευκοί” Ρώσοι, εκεί βρίσκονταν και οι “κόκκινοι” Ρώσοι. Το 1918 ο ρωσοτουρκικός πόλεμος είχε μεταφέρει τον εμφύλιο των Ρώσων στη Μικρά Ασία. Από τη στιγμή που ο Βενιζέλος επέλεξε να ταυτιστεί στρατιωτικά με τους “λευκούς” Ρώσους, ήταν θέμα χρόνου να την “πατήσουν” οι Πόντιοι. Γιατί; Γιατί οι Ρώσοι εισβολείς στη Μικρά Ασία θα τους “μετέφεραν” τα χαρακτηριστικά τους. Οι Πόντιοι, λόγω του Βενιζέλου, θα εμφανίζονταν στους υπόλοιπους μικρασιατικούς λαούς —είτε το ήθελαν είτε όχι— ως σύμμαχοι των Ρώσων και άρα ως σύμμαχοι των εισβολέων.

 Ως Έλληνες —αναγκαστικά στα μάτια όλων— θα ταυτίζονταν ολοκληρωτικά με την επίσημη κρατική ελληνική επιλογή. Από εκεί και πέρα τα πάντα θα ήταν τραγικά γι’ αυτούς. Θα έχαναν την εμπιστοσύνη των συντοπιτών τους. Οι Τούρκοι του Πόντου θα τους μισούσαν, γιατί ήταν οι προδότες που βοήθησαν τους ξένους “εισβολείς”. Οι μουσουλμάνοι του Πόντου θα τους μισούσαν, γιατί ήταν οι Ορθόδοξοι που βοήθησαν τους ομόδοξούς τους να μπουν σε χώρους τους οποίους θεωρούσαν δικούς τους. Ούτε καν οι Ρώσοι τους έβλεπαν με έναν κοινό φιλικό τρόπο, εφόσον ήταν κι αυτοί διχασμένοι. Τους μισούσαν οι “κόκκινοι” Ρώσοι, εφόσον εξαιτίας του Βενιζέλου εμφανίζονταν ως σύμμαχοι και συνεργάτες των “λευκών”. Αυτοί οι “κόκκινοι” Ρώσοι ήταν ήδη στη Μικρά Ασία και με χρήματα “άγνωστης” προέλευσης σκορπούσαν την προπαγάνδα που τους έφερνε σε δύσκολη θέση και ευνοούσε τους ίδιους και τους κεμαλιστές, οι οποίοι επένδυαν στη διχόνοια των πληθυσμών.

Κατάλαβε ο αναγνώστης ποιες ήταν συνέπειες της επίσημης ελληνικής εκστρατείας στην Ουκρανία; Ήταν προσχεδιασμένο το έγκλημα του Βενιζέλου, γιατί εκ των προτέρων γνώριζε ότι οι Ρώσοι ήταν ήδη στη Μικρά Ασία και άρα ότι η επιλογή του θα “έμπλεκε” τους Μικρασιάτες Πόντιους στον ρωσικό εμφύλιο. Δεν προέκυψε δηλαδή εκ των υστέρων η ρωσική εισβολή στον Πόντο, ώστε να υπάρχει για τον Βενιζέλο το ελαφρυντικό της απρόβλεπτης εξέλιξης. Η ρωσική εισβολή είχε προηγηθεί και όλοι μπορούσαν να προβλέψουν το μέχρι πού θα έφταναν οι συνέπειες της εκστρατείας της Ουκρανίας. Ενώ λοιπόν γνώριζε ο Βενιζέλος πόσο λεπτή ήταν η κατάσταση στον Πόντο, πήρε μια “βαριοπούλα” για να τη φέρει στα “ίσα” της. Το αποτέλεσμα ήταν το χειρότερο που μπορούσε να υπάρξει. Έκανε τους Πόντιους μισητούς στους πάντες. Τους έκανε μισητούς σε μια γη, την οποία κατοικούσαν για χιλιάδες χρόνια.

Ό,τι και να ήταν κάποιος, που βρισκόταν στον Πόντο, θα είχε έναν σοβαρό λόγο να μισεί τους Πόντιους. Θα τους μισούσε για λόγους εθνικούς, θρησκευτικούς αλλά και ιδεολογικούς. Ήταν θέμα χρόνου, από τη στιγμή που οι “λευκοί” Ρώσοι θα έχαναν την εξουσία στη Ρωσία, να “ξεριζωθούν” οι Πόντιοι από τον Πόντο. Ακόμα κι αν αυτό δεν συνέβαινε, οι Πόντιοι και πάλι θα είχαν ηττηθεί, εφόσον θα “έχαναν” για πάντα την εμπιστοσύνη των συντοπιτών τους …Για όλους εκείνους θα γίνονταν οι “Τσάμηδες” του Πόντου, που θα περίμεναν μια ευκαιρία για να τους τιμωρήσουν με τον πιο σκληρό τρόπο.

Γι’ αυτόν τον λόγο βλέπουμε κάποια φαινόμενα εκ πρώτης όψεως παράδοξα. Τέτοιο φαινόμενο είναι η “αγάπη” των καπιταλιστών κεμαλιστών με τους θεωρητικά εχθρούς τους προλετάριους. Θεωρητικά οι καπιταλιστές κεμαλιστές θα είχαν κέρδος από τους οπλισμένους με ρωσικά όπλα Πόντιους, οι οποίοι πολεμούσαν για να σταματήσουν την κομμουνιστική “λαίλαπα” πριν αυτή κατακλύσει τη Μικρά Ασία. Αντί όμως να συμβεί αυτό, συνέβη το ανάποδο. Οι καπιταλιστές κεμαλιστές έγιναν “σύμμαχοι” με τους “κόκκινους” Ρώσους και αυτό σημαίνει ότι γνώριζαν πως δεν κινδύνευαν από αυτούς.

Γνώριζαν δηλαδή πράγματα, τα οποία δεν μπορούσαν να τα γνωρίζουν με βάση τη λογική. Γνώριζαν πράγματα, τα οποία μόνον προϊόντα συνομωσίας θα μπορούσαν να είναι και τα οποία θα μπορούσαν να τα γνωρίζουν μόνον οι συνωμότες. Κάποιοι —οι Γερμανοί προφανώς— είχαν διαβεβαιώσει τους κεμαλιστές ότι το “κόκκινο” πρόβλημα δεν θα τους απειλούσε στον Πόντο. Γνώριζαν οι κεμαλιστές ότι οι “κόκκινοι”, μόλις τελείωναν με τους Πόντιους, θα εγκατέλειπαν τη Μικρά Ασία. Θα “καθάριζαν” τους Πόντιους, οι οποίοι ήταν οι κοινοί εχθροί και δεν θα έπρεπε οι κεμαλιστές να ανησυχούν για τίποτε άλλο.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; …Οι Πόντιοι Έλληνες δεν “ξηλώθηκαν” από τον Πόντο, εξαιτίας της ελληνικής εισβολής στη Μικρά Ασία. Αυτή η εισβολή ήταν καταστροφική μόνον για τους Αιγαιάτες Έλληνες …ΤΟΥΣ ΠΟΝΤΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ Η ΡΩΣΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ. Η εκστρατεία στην Ουκρανία ήταν το ελληνικό προδοτικό “τσίμπημα” στον ρωσικό γίγαντα, για να φάνε η Πόντιοι μια τρομερή ρωσική “αγκωνιά”, που θα τους έδιωχνε από τον Πόντο. …Τους Πόντιους τους κατέστρεψε ο Βενιζέλος, ο οποίος με την εκστρατεία εκείνη ταύτισε στη συνείδηση των λαών της περιοχής τους Πόντιους με τους Ρώσους …Τους κατέστρεψε ο Βενιζέλος, ο οποίος έσπειρε τη θρησκευτική “καχυποψία” μεταξύ των λαών του Πόντου. Απλά, το “ταμείο” των δύο διαφορετικών εισβολών έγινε την ίδια ώρα και δεν φαινόταν η διαφορά, γιατί δεν ενδιέφερε και κανέναν. Δεν είναι κάτι σπάνιο αυτό. Όταν από ένα σπίτι που καίγεται βγάζουν δύο καμένα πτώματα, κανέναν δεν ενδιαφέρει να μάθει γιατί το ένα κάηκε από τη φωτιά στο τζάκι και το άλλο από τη φωτιά στον θερμοσίφωνα.

Αυτό έγινε και με την ελληνική τραγωδία στη Μικρά Ασία. Αγαιάτες και Πόντιοι Έλληνες “κάηκαν” από διαφορετικές εστίες “φωτιάς”, αλλά η θλίψη ήταν τόσο μεγάλη, που κανένας στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρθηκε να μελετήσει και να εντοπίσει τις ιδιομορφίες τής κάθε περίπτωσης …Στοιχειωδώς να μελετούσε την υπόθεση, θα καταλάβαινε μερικά πράγματα …Έναν χάρτη να έβαζε μπροστά του, θα καταλάβαινε τα πάντα. Η ελληνική εισβολή στη Μικρά Ασία δεν μπορούσε από μόνη της να “ξηλώσει” τον ποντιακό ελληνισμό. Δεν μπορεί μια συμβατική βόμβα στον Πειραιά να γκρεμίσει ένα σπίτι στην Κηφισιά. Δεν “φτάνει” η δύναμή της σε τέτοια απόσταση.

Δύο “Ελλάδες” απόσταση υπάρχει ανάμεσα στη Σμύρνη και την Τραπεζούντα. Χίλια εκατό χιλιόμετρα απέχει η Τραπεζούντα από την Κωνσταντινούπολη. Δύο χιλιάδες χιλιόμετρα απέχει η Τραπεζούντα από τη γενέτειρα του Κεμάλ. Ο Κεμάλ και οι περισσότεροι από τους Νεότουρκους μόνον στους χάρτες γνώριζαν τον Πόντο. Εισβολή, η οποία δεν αφορούσε τους Πόντιους, ξαφνικά τους αφορούσε, γιατί φρόντισαν οι προδότες να τους “μπλέξουν”. Στη συνέχεια βρέθηκαν ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά “συνωμοτών” και αναγκάστηκαν να φύγουν μαζί με τους Αιγαιάτες, σε έναν κοινό προορισμό, απλά για να γλιτώσουν τις ζωές τους.

Τους “πυροβολούσαν” οι προλετάριοι για ιδεολογικούς λόγους, τους “πυροβολούσαν” οι Νεότουρκοι για λόγους εθνικούς και τους “πυροβολούσαν” και οι Μουσουλμάνοι για λόγους θρησκευτικούς. Αυτό ήταν το κατόρθωμα του Βενιζέλου. Με τη στρατιωτική ταύτιση του ελληνισμού με τους “λευκούς” Ρώσους, στοχοποίησε τους Πόντιους στους πάντες. Όλοι τους μισούσαν και όλοι ήθελαν να τους κάνουν κακό …ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ακόμα και τίποτε να μην είχαν κάνει οι Πόντιοι, ήταν τόσο μεγάλο το στρατηγικό λάθος της ταύτισής τους με τους “λευκούς” Ρώσους, που θα τα χρεώνονταν όλα, γιατί πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις αναζητούνται “αποδιοπομπαίοι τράγοι”.

Με αυτόν τον τρόπο μπήκαν οι Πόντιοι στον ίδιο “παρονομαστή” με τους Αιγαιάτες. Κοινό “σημείο” μεταξύ των δύο διαφορετικών περιπτώσεων έγιναν οι κεμαλιστές και τα πάντα “πλημμύρισαν” ανθελληνισμό. Όλοι στη Μικρά Ασία κατηγορούσαν τους Έλληνες για εγκλήματα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της …Χλωρά και ξερά όλα στην “πυρά”. Είναι προφανές ότι εδώ υπήρχε τεράστια συνομωσία. Οι καπιταλιστές κεμαλοναζί “θέριζαν” ό,τι είχαν “σπείρει” οι Ναζί στη Δύση και οι προλετάριοι στην Ανατολή …Διπλή προδοσία εις βάρος δύο ελληνικών κοινοτήτων. Προδόθηκαν οι Έλληνες του Πόντου και έγιναν λεία των Νεότουρκων και των σταλινικών. Προδόθηκαν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας από τους ίδιους ανθρώπους και έγιναν λεία των Νεότουρκων και των ναζιστών …Το “λέει” άλλωστε και το μνημείο του Κεμάλ στην πλατεία Ταξίμ.

…Η ΑΜΥΝΑ των Τούρκων απέναντι στους ξένους εισβολείς είναι το “ΘΕΜΕΛΙΟ” της ύπαρξης της σημερινής Τουρκίας. Ξένοι εισβολείς για τους Νεότουρκους ήταν οι Έλληνες και οι Ρώσοι. Προδότες της Μικράς Ασίας, που συνεργάστηκαν μαζί τους, ήταν οι Αιγαιάτες Έλληνες για τους πρώτους και οι Πόντιοι Έλληνες για τους δεύτερους. Οι εισβολείς διαφορετικοί, αλλά οι προδότες ίδιοι. Οι εισβολείς και οι προδότες τιμωρήθηκαν από τους “ήρωες” και “θεμελιωτές” της Τουρκίας. Τιμωρήθηκαν με τη βοήθεια καί των Γερμανών καί των Προλετάριων και αυτό “μνημονεύει” μνημείο. Άρα; Άρα η προδοσία των Ελλήνων πρέπει να αναζητηθεί στα πρόσωπα που πήραν τις αποφάσεις εκείνες, οι οποίες συνέδεσαν τον ελληνισμό στη Μικρά Ασία με αυτές τις δύο διαφορετικές εισβολές …Στις εισβολές αυτές, που έδωσαν στους κεμαλοναζί το δικαίωμα να κάνουν τη “σωτήρια” ΑΜΥΝΑ.

Αυτοί, οι οποίοι σκέφτηκαν και δρομολόγησαν τόσο την εκστρατεία της Ουκρανίας όσο και τη μικρασιατική εισβολή, ήταν οι προδότες …Δεν λέμε κάτι το περίπλοκο …Απλά είναι τα πράγματα. Υπήρχε ένας συντονισμός “λαθών” τόσο απόλυτος και τόσο ακριβής, που καμία σύμπτωση δεν μπορεί να τον δημιουργήσει. Όλα έγιναν με τέτοιο τρόπο, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι καταστροφικό για όλους τους Έλληνες της Μικράς Ασίας.

Όλα έγιναν με μια συγκεκριμένη σειρά, ώστε στην κορύφωσή της, που ήταν η τελική ελληνική εισβολή στη Μικρά Ασία, να δώσει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Με την ελληνική εισβολή στη Μικρά Ασία απλά έπεσε η “αυλαία” της μακραίωνης ελληνικής παρουσίας σ’ αυτήν. Όταν, εξαιτίας αυτής της συνδυασμένης ενέργειας, που κορυφώνεται με τη βλακώδη ελληνική εισβολή, το αποτέλεσμα είναι να ιδρυθεί η Τουρκία, τότε σίγουρα υπάρχει υπόγεια και κρυφή συνεργασία μεταξύ των ηγεσιών …Κάποιοι βοήθησαν κάποιους προφανώς με κάποιο αντίτιμο.

  Εκείνος ο βλακώδης πόλεμος ήταν, που διευκόλυνε τους Νεότουρκους στους στόχους τους και τους έκανε κυρίαρχους στην Τουρκία. Έλληνες ήταν εκείνοι, οι οποίοι επέτρεψαν στον Κεμάλ να “χτίσει” το κράτος του. Κάποιοι Έλληνες ήταν οι “ευεργέτες” των Νεότουρκων. Κάποιοι προδότες του ελληνισμού έγιναν πλούσιοι, προσφέροντας ως “αντιπαροχή” τον ελληνισμό της Μικράς Ασίας. Αυτοί, οι οποίοι κήρυξαν τον πόλεμο στους Νεότουρκους και στην πραγματικότητα τους έδωσαν τη δυνατότητα να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα, ήταν οι “αγαπημένοι” τους στην Ελλάδα. Ποιοι ήταν αυτοί; …Οι βενιζελικοί …Οι συνοδοιπόροι του “ήρωα” Βενιζέλου …Οι συνοδοιπόροι του “Atarum” …Οι “ήρωες” της καταστροφής, που την “φόρτωσαν” σε άλλους, για να εκτελεστούν ως προδότες και όταν ολοκλήρωσαν το έργο τους έτρεχαν στην Τουρκία να τιμηθούν από τους λεγόμενους κεμαλοναζί.

 Ρωτάμε λοιπόν εμείς οι αφελείς; Σε μια τέτοια κατάσταση μόνον από τη μία πλευρά υπήρχαν κρυφά “αφεντικά”, που κινούσαν τα “νήματα”; Μόνον τους Τούρκους “κατεύθυναν” αυτά τα “αφεντικά” ή και τους Έλληνες; Πράκτορες, μεθύστακες και “αδερφές”, οι οποίοι κινούνταν από τα “παρασκήνια”, μόνον στην Τουρκία υπήρχαν; Πώς δηλαδή όλοι οι έγκυροι αναλυτές “βλέπουν” μόνον τα “αφεντικά” των Τούρκων σε μια κατάσταση η οποία αφορά εξίσου και τους Έλληνες; Εφόσον υπήρχε συνομωσία, τα “αφεντικά” των Τούρκων θα ήταν ταυτόχρονα “αφεντικά” και των Ελλήνων εξουσιαστών. Όταν αυτά τα “αφεντικά” αναζητούν πράκτορες, μεθύστακες και “αδερφές” να κάνουν την δουλειά τους, δεν μπορεί να αλλάζουν μεθοδολογία κάθε φορά που αλλάζουν πλευρά στο Αιγαίο …Τους ίδιους ελεγχόμενους και εκβιάσιμους ανθρώπους θα αναζητούν καί από τις δύο πλευρές του.

…Λογικό είναι αυτό να το σκεφτόμαστε. Αν υπήρχε πραγματική αντιπαλότητα μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, θα υπήρχε έστω και ένα στιγμιαίο έλλειμμα συγχρονισμού. Κάπου θα “κολλούσαν”, έστω και για λίγο. Κάτι δεν θα τους έβγαινε όπως το ήθελαν. Μπορεί ο ελληνισμός να έχανε τη Σμύρνη, αλλά όχι τον Πόντο ή και αντίστροφα. Μπορεί να γινόταν το λάθος της Ουκρανίας, αλλά όχι το λάθος της Σμύρνης. Κάπως, κάπου, κάποιοι, θα “διδάσκονταν” από τα “λάθη” τους και δεν θα τα επαναλάμβαναν. Η “φωτιά” θα σταματούσε σε κάποια στιγμή και δεν θα “απλωνόταν” σε ολόκληρη τη Μικρά Ασία. Δεν είναι δυνατόν από “τύχη” απλή να γινόταν πάντα ό,τι βόλευε μία συγκεκριμένη στρατηγική, η οποία ήταν μονίμως εις βάρος της μίας πλευράς.

Δεν μπορεί δηλαδή οι “εξυπνάδες” των κεμαλιστών και τα “λάθη” των Ελλήνων να γίνονταν ακριβώς τη στιγμή που βόλευε αυτόν τον γενικό ανθελληνικό σχεδιασμό. Δεν μπορεί σε έναν τόσο “εύθραυστο” σχεδιασμό τα πάντα να συμβαίνουν την κατάλληλη στιγμή και να λειτουργούν μονίμως εις βάρος της μίας πλευράς. Πώς το βλέπουν δηλαδή οι “ανοιχτομάτες” αναλυτές μας; Σε μια τόσο “στημένη” κατάσταση μόνον από τη μία πλευρά υπήρχαν “ύποπτα” σημεία; Μόνον από τη μία πλευρά υπήρχαν πράκτορες και μεθύστακες; Όταν τα πάντα λειτουργούν ως “είδωλα”, γιατί να μην υποθέσουμε ότι τα ίδια συνέβησαν και από την άλλη πλευρά του Αιγαίου; Κάποιοι Νεότουρκοι ήθελαν να φτιάξουν ένα κράτος στα δικά τους μέτρα, αλλά και από την άλλη πλευρά —εκείνη ακριβώς τη στιγμή— υπήρχαν κάποιοι Ελλαδίτες, οι οποίοι έφτιαχναν κι αυτοί ένα κράτος στα δικά τους μέτρα.

Άρα, τι αναζητούμε; Ποια τα κοινά στοιχεία, τα οποία θα μπορούσαν να συνδέσουν φασίστες Γερμανούς με επίσης φασίστες Σοβιετικούς; Εκείνη την εποχή δεν “χτιζόταν” μόνον η σύγχρονη Ελλάδα ή η Τουρκία. Εκείνη την εποχή “χτιζόταν” και η σύγχρονη Γερμανία …Η Γερμανία της Βαϊμάρης …Η Γερμανία των Ναζί και του Χίτλερ …”Χτιζόταν” επίσης η Ρωσία των προλεταρίων και του Λένιν. Ποιοι χρηματοδότησαν τον Μαρξ; Τι εθνικότητας ήταν ο Μαρξ; Τι εθνικότητας ήταν οι “εμπνευστές” και στην κυριολεξία “ιδιοκτήτες” της Γερμανίας τής Βαϊμάρης; Τι εθνικότητας ήταν η Λούξεμπουργκ, ο Κοέν, ο Κάουτσκυ, ο Μπάμπελ ή ο Μπερνστάιν; Τι εθνικότητας ήταν ο Λένιν, τον οποίον ευχαρίστησε δημοσίως ο καπιταλιστής Κεμάλ για την καθοριστική συμμετοχή του στην ίδρυση της Τουρκίας; Τι εθνικότητας ήταν ο Τρότσκι; Όλοι αυτοί τι σχέση έχουν με τους σημερινούς δανειστές μας;

Η συμμορία των φτωχομπινέδων.

Η ατυχία της σύγχρονης Ελλάδας ήταν ότι στα χρόνια που αυτή “γεννιόταν”, έπεσε στα χέρια εμπόρων “σαρκός”. Στα χρόνια που έπρεπε να σταθεί στα “πόδια” της, άπλωσε το “χέρι” της για βοήθεια σε δολοφόνους. “Έπεσε” σε μια τρομερή συμμορία ξυπόλητων φτωχομπινέδων, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν τα ιδεολογικοπολιτικά χαρακτηριστικά του περασμένου αιώνα και “ιδιωτικοποίησαν” το κράτος για λογαριασμό τους. Άνθρωποι αδίστακτοι εκμεταλλεύτηκαν τις ιδεολογικές μάχες, τις εποχές και μέσα από προδοσίες έγιναν πάμπλουτοι εις βάρος του λαού και της χώρας.

Για να αποκτήσουν περιουσίες, “έμπλεξαν” τον ελληνισμό σε τόσο μεγάλες περιπέτειες, που ακόμα και σήμερα δεν έχει διαφύγει τον κίνδυνο αφανισμού του. Ακόμα και σήμερα το ελληνικό κράτος —κιβωτός υποτίθεται του ελληνισμού—λειτουργεί πλέον στη δική τους “ιδιοσυχνότητα” …Εκατό χρόνια “φαγοπότι”. Ακόμα και σήμερα —στην εποχή της Τρόικας— οι ίδιοι κυβερνάνε. Τώρα, αυτό, το οποίο απέκτησαν με “δόλο”, το πουλάνε εξ’ ολοκλήρου στους δανειστές μας …Στους ίδιους ανθρώπους, οι οποίοι κάποτε τους χρηματοδότησαν, για να “σώσουν” το έθνος.

Ελευθέριος Βενιζέλος…

…Ο Atarum…Ο απόλυτος ορισμός του φτωχομπινέ, που έζησε σαν μεγιστάνας εις βάρος ενός ολόκληρου λαού …Του δειλού φτωχομπινέ, που τη χαφιεδίστικη ζωή του την έζησε υπό τη συνεχή προστασία μυστικών υπηρεσιών. Ο Βενιζέλος, που κατοικούσε μέγαρα, ταξίδευε ανά τον κόσμο και χρησιμοποιούσε λιμουζίνες, ήταν ο Βενιζέλος της εξουσίας και των μυστικών υπηρεσιών. Ο Βενιζέλος όλα αυτά τα απόλαυσε, όταν άρχισε να ασχολείται με τα εθνικά μας θέματα. Όσες περισσότερες καταστροφές προκαλούσε, τόσο πιο “μεγάλη” ζωή έκανε. Στην Κρήτη ήταν ο γιος του εμποράκου …Ο κουνιάδος κάποιου ξυπόλυτου Μητσοτάκη …Ο αδερφός μιας Κατίγκως και μιας Μαρίγκως …Αυτός, ο οποίος προοριζόταν να ζήσει πουλώντας κουκιά με την οκά και πράσα με το κομμάτι. Ο πονηρός δικηγοράκος είδε “ψωμί” στα εθνικά θέματα και έριξε “άγκυρα” στην Αθήνα. Από εκεί και πέρα έγινε η κακή “τύχη” ενός διάσημου λαού …Το κακό “σπυρί” σε ένα διάσημο “σώμα”.

Εμμανουήλ Μπενάκης…

…Ο συνέταιρος του Βενιζέλου …Ο απόλυτος ορισμός του κομπλεξικού προικοθήρα, που σε όλη του τη ζωή προσπαθούσε να “διαγράψει” από τη ζωή του το όνομα του πεθερού του. Στο τέλος τα κατάφερε. Κανένας πλέον δεν γνωρίζει τον πάμπλουτο Χωρέμη και όλοι γνωρίζουν τον παρασιτικό γαμπρό του. Προφανώς ο “σώγαμπρος” έφυγε από την κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια, για να καταλήξει στην “επαρχιώτικη” Αθήνα μόνο και μόνο γιατί στην Αθήνα μπορούσε να παριστάνει τον “αριστοκράτη”. Για την “υψηλή” κοινωνία της Αλεξάνδρειας θα ήταν πάντα ένας “προικοθήρας” και αυτό προφανώς δεν το άντεχε. Και αυτός, όπως και ο Βενιζέλος, έζησε ως πραγματικός μεγιστάνας όταν άρχισε να διαχειρίζεται τα εθνικά μας θέματα. Κάθε νέα καταστροφή τον έκανε πλουσιότερο …Εθνικός “ευεργέτης”, που, κάθε φορά που αναλάμβανε κυβέρνηση ο Βενιζέλος, έτρεχε να αρπάξει υπουργείο, δεν είναι κάτι το συνηθισμένο …Ο δολοφόνος του Ίωνα Δραγούμη …Ο ιδρυτής του μεγαλύτερου γραφείου “συνοικεσίων” της χώρας με το όνομα Κολέγιο Αθηνών …Ο “πατέρας” όλων των προικοθήρων.

 Δημήτρης Λαμπράκης…

…Ο “πατριάρχης” της Διαπλοκής …Το δεξί “χέρι” του Βενιζέλου …Ο Γκαίμπελς των βενιζελοναζί …Ο πρώτος πραγματικός διαπλεκόμενος φτωχομπινές της χώρας …Ο πρώτος φτωχοδιάβολος, που “νοίκιαζε” την πένα του για το μεροκάματο και ο οποίος έγινε μεγαλοεκδότης με κρατικά χρήματα …Ο αγράμματος “πατέρας” των σημερινών αγράμματων δημοσιογράφων …Ο “πατέρας” της κατευθυνόμενης δημοσιογραφίας, η οποία υπηρετεί την “αλήθεια” μόνον όταν αυτή εξυπηρετεί το κομματικό ή προσωπικό συμφέρον …”Σχολείο” ολόκληρο είναι ο ΔΟΛ για “Πρετεντέρηδες” που τα παίρνουν, για να εξυπηρετούν …”Δάσκαλος” μεγάλος ο Λαμπράκης …Κολλητός του Βενιζέλου και ό,τι αυτό σήμαινε για έναν Βενιζέλο, ο οποίος διαχειριζόταν τα κρατικά ταμεία σαν προσωπική του περιουσία. Είχε και αγωνιστικά “ένσημα” στην κατοχή του. Ως πειναλέος και αγράμματος δασκαλάκος, έκανε “αντίσταση” στο Φλάμπουρο της Φλώρινας για ένα κομμάτι ψωμί. Όταν ασχολήθηκε με τα εθνικά θέματα, έμαθε και για το “παντεσπάνι”. Τότε γνώρισε το Κολωνάκι, τα ρετιρέ και τα παραθαλάσσια εξοχικά. Μέχρι να ανακαλύψει αυτή τη “φάμπρικα”, μέχρι και μετανάστης στη Νότια Αφρική είχε πάει, για να πουλάει φυλλάδες και να φάει ένα κομμάτι ψωμί. Τον “μάζεψε” ο Βενιζέλος, γιατί είχε τους λόγους του.

Γεώργιος Παπανδρέου…

…Η “χλαπάτσα” από τα ορεινά της Αχαΐας. Δεύτερο σώβρακο δεν είχε, όταν έφτασε στην Αθήνα …Αθήνα τρόπος του λέγειν …Δεν έφτασε καν στην Πλατεία Συντάγματος …Μέχρι την πλατεία Βάθης …και αν …Στα πορνεία της Αθήνας του άρεσε να περιφέρεται …Έχει κατηγορηθεί μέχρι και για παιδεραστία …Ο γραμματέας του Βενιζέλου και ο εξ’ απορρήτων του. Ο μόνος που γνώριζε ποιες επαφές και για ποιον λόγο έκανε ο “εθνάρχης”. Γλοιώδης σε βαθμό εμετικό. “Σκουπίδι” με όλη τη σημασία της λέξης, έστω κι αν αυτό αδικεί κάποια ανακυκλώσιμα. Όπως και οι υπόλοιποι φτωχομπινέδες ανακάλυψε κι αυτός τα πλούτη μέσα από την πολιτική. Συστηματικά κρατικοδίαιτος και όπου μπορούσε “άρπαζε” ό,τι του έδιναν. Τα Ψυχικά και τα Καστριά τα “ανακάλυψε” αφού ασχολήθηκε με τα εθνικά μας θέματα …Θαμώνας και αυτός ξένων πρεσβειών.

Αυτή η “τετράδα” ήταν ο σκληρός “πυρήνας” του βενιζελισμού …Η ηγετική ομάδα του κόμματος των Φιλελευθέρων …Του κόμματος εκείνου, το οποίο ξεκίνησε ως κόμμα Ξυπόλητων. Όπως αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης, δεν εφεύραμε εμείς την έννοια του “φτωχομπινέ” …Ελεύθερη απόδοση της έννοιας “ξυπόλητος” είναι, την οποία εφεύραν οι ίδιοι. Απλά, βλέποντας εκ των υστέρων την πορεία τους, θεωρούμε ότι η έννοια του “φτωχομπινέ” τούς εκφράζει καλύτερα, γιατί αποκαλύπτει τα κίνητρα και τους στόχους τους, πράγμα που, ως κοινοί “ξυπόλυτοι”, απέκρυπταν …Οι “προοδευτικοί” που δυστυχώς γι’ αυτούς το κόμμα τους είναι μετονομασία του κόμματος ενός Μητσοτάκη. Για να γνωρίζουν οι Κολεγιόπαιδες του Ψυχικού τις “ρίζες” τους, όταν μεγαλοπιάνονται.

Αυτό το κόμμα με το μητσοτακικό DNA είναι αυτό το οποίο κατέστρεψε τον ελληνισμό …Το κόμμα των φτωχομπινέδων, που αναζητεί τον πλουτισμό με όλα τα μέσα …Που αναζητεί το βόλεμα, την προίκα, την αργομισθία κλπ.. Στο DNA του είναι η αρπαγή. Γιατί αναφερόμαστε σ’ αυτούς; Γιατί αυτοί είναι το “είδωλο” του κεμαλοναζισμού από την απέναντι πλευρά τού Αιγαίου. Τα ίδια κέντρα, που κατεύθυναν τον “ανώμαλο” Κεμάλ, ήταν αυτά που κατεύθυναν και τον “ομαλό” Βενιζέλο …Τα κέντρα αυτά, τα οποία είναι “ορατά” και ταυτόχρονα “αόρατα” για τους Έλληνες αναλυτές …Τα “κέντρα”, που είχαν παραγγείλει το “ταγκό” του Αιγαίου και έδιναν στους “χορευτές” τις εντολές για τα “βήματα” που θα ακολουθούσαν.

Αυτά τα ξένα κέντρα είχαν συμφέρον να διαλύσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία και να την χωρίσουν σε ελεγχόμενα κράτη. Σε κράτη, τα οποία δήθεν θα βρισκόταν σε εχθρότητα μεταξύ τους, για να μην μπορεί καμία προσέγγιση να αποκαλύψει τα εγκλήματά τους. Οι ηγεσίες αυτών των κρατών πρόδωσαν τους λαούς τους και τους βύθισαν στην απόλυτη φτώχεια τού τελευταίου αιώνα. Η πιο πλούσια αυτοκρατορία του κόσμου έγινε ένα σύνολο θεόφτωχων εθνικών κρατών. Οι πιο πλούσιοι λαοί του κόσμου έγιναν κακομοίρηδες, που τους έλεγχαν με τα κλωτσίδια αγράμματοι χωροφύλακες. Αυτών τις εντολές εκτελούσαν οι Νεότουρκοι του Ataturk και οι “Νεοέλληνες” του “Atarum“.  

Στο τέλος όλοι έκαναν τη δουλειά τους και αλληλοσυνεχάρηκαν. Χώρισαν τα διαφορετικά “πρόβατα” στις δυο διαφορετικές πλευρές του Αιγαίου και τέλειωσαν τη δουλειά που τους είχαν αναθέσει τα αφεντικά. Οι λαοί μπορεί να θρηνούσαν με τις προβοκατόρικες σφαγές, στις οποίες είχαν προβεί και τα δύο στρατόπεδα, αλλά αυτοί οι “συνέταιροι” είχαν πετύχει τους στόχους τους. Μιλάμε για αίσχη. Την ώρα που ο ελληνισμός “έκλαιγε” για την τραγωδία της Μικράς Ασίας, ο Βενιζέλος πρότεινε τον Κεμάλ για το Νόμπελ Ειρήνης …Λάθος. Εμείς θα προτείναμε καί τους δύο για τα Όσκαρ καλύτερου πρώτου και δεύτερου ρόλου.

Αυτή η “εχθρότητα” των υπαλλήλων φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία. Μοιάζουν αυτοί οι άνθρωποι να έχουν πρωταγωνιστήσει σε γενοκτονίες; Αυτή είναι θριαμβευτική βόλτα συνεταίρων. Οι άνθρωποι είναι απόλυτα ευτυχείς και βεβαίως και πολύ πλούσιοι. Φτωχοί ξεκίνησαν και γιορτάζουν πλούσιοι. Ας σκεφτεί ένας Πόντιος ή ένας Μικρασιάτης Έλληνας πόσες ανθρώπινες ψυχές θυσιάστηκαν, για να φτάσουν οι εικονιζόμενοι να απολαμβάνουν την “επιτυχία” τους. Ό,τι ήταν για τους υπόλοιπους Έλληνες καταστροφή και τραγωδία, ήταν για τους φτωχομπινέδες η μεγάλη τους ευκαιρία. Είχαν γίνει όλοι τους πλούσιοι από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Οι κατσικοκλέφτες, που την έβγαζαν με βρεγμένο παξιμάδι, ίδρυσαν μέχρι και Κολέγια για να στέλνουν τα παιδιά τους και να διαιωνίζουν τη “διαχείριση” της “περιουσίας” τους.

Όλα ήταν ένα “θέατρο” …Τόσο η αντιπαλότητά τους όσο και η διαφορετική επιλογή “συμμάχων”. Η δήθεν συμμαχία του Βενιζέλου με την Αντάντ ήταν για λόγους πρακτικούς. Εφόσον έπρεπε για τον ρόλο του να παριστάνει τον “αντίπαλο” των κεμαλοναζί, έπρεπε να πάει με το “στρατόπεδο” εκείνο, το οποίο θα τον βοηθούσε στον ρόλο του. Αν οι βενιζελικοί και οι κεμαλικοί ανήκαν στο ίδιο “στρατόπεδο” συμμαχιών, δεν θα “έβγαινε” η “παράσταση”. Δεν μπορούσαν οι χορευτές να κάνουν τα ίδια “βήματα”. Για να γίνει ο χορός, έπρεπε κάποιος να κάνει τα κόντρα “βήματα” και αυτός ήταν η Ελλάδα. Ο Βενιζέλος δεν δούλευε για τους Άγγλους, αλλά “δούλευε” τους Άγγλους, όπως έκαναν και όλοι οι βενιζελικοί στη συνέχεια. Γιατί; Γιατί εργάζονταν κρυφά για άλλους …Για τους Άγγλους δούλευε το Παλάτι και οι βενιζελικοί μισούσαν το Παλάτι …Το ζήλευαν, όχι για τους ιδεολογικούς λόγους που ισχυρίζονταν, αλλά για τον πλούτο του.

…Φτωχομπινέδες ήταν, που ονειρεύονταν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Δεν το έκαναν από ιδεολογικούς ή ανθρωπιστικούς λόγους. Αυτά ήταν τα άλλοθι, που πάντα αναζητούν αυτοί, οι οποίοι επιδιώκουν να πάρουν τη βοήθεια του κόσμου στον δικό τους ιδιωτικό αγώνα. Όλη η “πλέμπα” της Ελλάδας συστρατεύτηκε μ’ αυτούς, γιατί γνώριζαν από την αρχή ότι υπήρχε μεγάλη “αντιπαροχή” αν “πουλούσαν” τον ελληνισμό της Ανατολής. Η επιτυχία τους ήταν εξασφαλισμένη, γιατί όλα τα έκαναν εκ του ασφαλούς και χωρίς κανένα ρίσκο. Οι αποφάσεις τους ήταν φαινομενικά φιλοβρετανικές, γιατί αυτό επέβαλε η “παράσταση”. Επειδή αυτό εξυπηρετούσε τα αφεντικά τους, έκαναν φαινομενικά ό,τι βόλευε τους ανταγωνιστές τους και αυτό ήταν που τους εξασφάλιζε την απόλυτη ασφάλεια. Ο μόνος, που έχανε συστηματικά, ήταν ο ελληνισμός, αλλά αυτός δεν αντιδρούσε. Όταν ήταν ισχυρός, δεν έβλεπε τι γινόταν και όταν θα μπορούσε να δει, ήταν κατεστραμμένος και δεν τον συνέφερε να ψάξει παραπάνω.

Ο παγκόσμιος και πάμπλουτος ελληνισμός νικήθηκε, εξαιτίας της προδοσίας μιας συμμορίας ντόπιων φτωχομπινέδων. Άνθρωποι κοσμοπολίτες, που έπαιζαν τον κόσμο στα δάχτυλα, νικήθηκαν από χωριάτες, που με οδηγίες γραμμένες σε κουρέλια “κατόρθωσαν” να φτάσουν μέχρι την Αθήνα. Άνθρωποι πολυμήχανοι νικήθηκαν από τεμπελχανάδες, οι οποίοι περιφέρονταν σαν τα χασαπόσκυλα στις ξένες πρεσβείες. Δυστυχώς αυτοί, που κρατούσαν τη “σφραγίδα” του ελληνικού κράτους, τον πρόδωσαν …Αύξησαν δήθεν το μέγεθος του ελληνικού κράτους …Δεν το αύξησαν …Αναγκαστικά αυξήθηκε, εφόσον δεν χωρούσαν όλοι αυτοί που έφτασαν στην πατρίδα ως κατεστραμμένοι πρόσφυγες …Θέμα χωρητικότητας ήταν.

…Ιδιοκτησία, η οποία προέκυψε από θάνατο. Σαν να λες, τον βόλεψα τον φτωχό και άκληρο, γιατί, σκοτώνοντάς τον, του εξασφάλισα για πάντα λίγα μέτρα ιδιοκτησίας. Στην πραγματικότητα δημιούργησαν μια “λεκάνη” απορροής του ελληνισμού και “αποστράγγιξαν” τον ελληνισμό από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ανατολής. Τον “σκότωσαν” και τον “έθαψαν” στην Ελλάδα. Απλά, για να χωρέσουν και τα “πόδια” του “νεκρού”, δεν έφτανε η “παλιά” Ελλάδα …Ήθελαν επιπλέον χώρο. Μεγάλος ήταν ο ελληνισμός και, αν “ξάπλωνε”, τα “πόδια” έφταναν μέχρι και τη Θράκη …”Τάφος” έγινε η Ελλάδα για τον ελληνισμό και οι τάφοι πάντα έχουν το μέγεθος του νεκρού …Αυτό ήταν το κόλπο της “αποστράγγισης”. Τους έμπλεξαν όλους σε εγκλήματα και μετέτρεψαν την Ελλάδα στον ένα και μοναδικό “προορισμό” σωτηρίας …Τους έβαλαν όλους σε έναν “μονόδρομο” χωρίς επιστροφή. Από εκεί και πέρα ο ελληνισμός —για να επιβιώσει— έπρεπε να αποδεχθεί την ήττα του και οι προδότες έγιναν πανίσχυροι …Οι “ενδιάμεσοι” μεταξύ των προστατών και των εκβιαστών των Ελλήνων.

Η ελληνική ιστορία με “γυαλιά” BD — Benizelic Dimension.

Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε απόλυτα τη νεότερη ελληνική ιστορία, θα κάνουμε ένα “τρυκ”, που δεν γνωρίζουμε εάν έχει ποτέ χρησιμοποιηθεί σε γραπτό κείμενο, εφόσον ταιριάζει περισσότερο με τις τεχνολογικές εφαρμογές της σύγχρονης εποχής. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια γνωστή “διαδρομή” με διαφορετικά “μέσα”. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια ιστορική διαδρομή, “φορώντας” “γυαλιά” …”Γυαλιά”, τα οποία λειτουργούν περιοριστικά για τα “μάτια”, προκειμένου να δούμε με διαφορετικό τρόπο τα ίδια πράγματα …”Γυαλιά”, τα οποία θα “φιλτράρουν” τα γεγονότα και θα λειτουργούν “περιοριστικά”.

Θα θέσουμε δηλαδή κάποιες προδιαγραφές στο επίπεδο των ιστορικών προσώπων, που πρωταγωνίστησαν τον τελευταίο αιώνα και θα “δούμε” τι προκύπτει μέσα από αυτήν τη “ματιά”. Γι’ αυτόν τον λόγο δώσαμε και πιο πάνω τα “προφίλ” της ηγετικής κλίκας των βενιζελικών …Αυτοί θα λειτουργήσουν σαν “φίλτρα”.

Θα ξεκινήσουμε λοιπόν από τα απλά και τα γνωστά …Από αυτά, τα οποία θεωρούμε όλοι κοινώς γνωστά και των οποίων την αλήθεια δεν αμφισβητεί κανένας. Δεν θα αποκαλύψουμε νέα και άγνωστα ιστορικά δεδομένα …Θα δούμε τα γνωστά με νέο τρόπο. Δεν θα ανακαλύψουμε μυστηριώδεις και άγνωστους πρωταγωνιστές της νεότερης ιστορίας μας, αλλά θα τους ορίσουμε με βάση κάποιες ιδιότητές τους και όχι βάση των ονομάτων τους. Δεν θα υπάρχει, για παράδειγμα, Γεώργιος Παπανδρέου, αλλά ο Γραμματέας του Βενιζέλου. Δεν θα υπάρχει Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά ο Γιος του Γραμματέα του Βενιζέλου. Δεν θα υπάρχει Εμμανουήλ Μπενάκης, αλλά ο Συνέταιρος του Βενιζέλου. Θα χρησιμοποιήσουμε “αντωνυμίες” και θα δούμε σε τι συμπεράσματα θα καταλήξουμε. Θα δούμε ποιες ιδιότητες συνέδεαν όλους σχεδόν τους ηγέτες της χώρας, οι οποίοι έλαβαν τις “λάθος” αποφάσεις”.

Αν ρωτήσεις, για παράδειγμα, έναν στοιχειωδώς μορφωμένο Έλληνα για τις άσχημες στιγμές του έθνους, είναι βέβαιο ότι η απάντησή του θα είναι απολύτως προβλέψιμη. Είναι απολύτως προβλέψιμη, γιατί όλοι μας πάνω-κάτω την ίδια ιστορία διδαχθήκαμε στα σχολεία μας. Στη σύντομη σύγχρονη ιστορία μας είναι γνωστά σε όλους τα λάθη που οδήγησαν σε εθνικές τραγωδίες. Είναι επίσης γνωστά και τα πρόσωπα, τα οποία πρωταγωνίστησαν σ’ αυτές. Στη σημερινή αθλιότητα, δηλαδή, δεν φτάσαμε από σύμπτωση, αλλά μετά από μια αυτοκαταστροφική “πορεία” δεκαετιών.

…Μια διαδρομή με πολλούς και γνωστούς “σταθμούς” …Η Μικρασιατική Καταστροφή, η Γερμανική Κατοχή, ο Εμφύλιος, η Χούντα, η Παρασιτική Μεταπολίτευση, ήταν “σταθμοί” μιας πορείας, η οποία μας έφτασε στη σημερινή ολοκληρωτική μας παράδοση στους δανειστές. Όλοι μας δηλαδή θεωρούμε ως κάτι το απολύτως βέβαιο πως, ως έθνος, είχαμε ελάχιστες πιθανότητες να γίνουμε κάποτε ένα “σωστό” κράτος μετά από τόσα λάθη …Λάθη, τα οποία κόστισαν όχι μόνον στην Ελλάδα ως κράτος, αλλά και στον ελληνισμό γενικά …Λάθη, τα οποία τα έκαναν συγκεκριμένοι άνθρωποι, τους οποίους “γνωρίζει” η ιστορία. 

Έγινε, για παράδειγμα, η εκστρατεία στην Ουκρανία και ο ελληνισμός των παραλίων του Πόντου βρέθηκε μέσα σε μία νύκτα στο Ουζμπεκιστάν. Το ίδιο έγινε και από την άλλη πλευρά της Μικράς Ασίας. Η Μικρασιατική Εκστρατεία έγινε η αιτία του γενικού “ξεριζωμού” όλων των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Μια άνευ προηγουμένου καταστροφή “ξερίζωσε” ελληνισμό αιώνων από τη μικρασιατική γη. Λανθασμένες επιλογές των ελληνικών ηγεσιών έδωσαν την “ευκαιρία” στους Τούρκους να “ξηλώσουν” αυτό, το οποίο μερικά χρόνια πριν φαινόταν ακλόνητο και αιώνιο.

Όμως, τα βάσανα της Ελλάδας δεν σταμάτησαν εκεί. Μερικά χρόνια αργότερα ήρθε άλλη συμφορά έξω από την πόρτα μας. Μπήκαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα και την κατέκτησαν για τρία χρόνια, καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμά τους. Σκότωσαν, έκλεψαν, ρήμαξαν, κατέστρεψαν. Αυτά όμως δεν τα έκαναν μόνοι τους. Βρήκαν και Έλληνες να μοιραστούν την “επιτυχία” τους. Έλληνες συνεργάστηκαν με πάθος με τις ναζιστικές δυνάμεις Κατοχής. Συμμετείχαν κι αυτοί στο έγκλημα κατά του ελληνικού λαού …Μέχρι που έφτασε η ώρα της ήττας των Ναζί και της αποχώρησής τους. Φεύγοντας, δεν άφησαν πέτρα πάνω σε πέτρα πίσω τους.

Την  συνέχεια μπορείτε να διαβάσετε στο http://eamb-ydrohoos.blogspot.de/2013/06/i-arxi-tou-telous.html #more