Ντυμένος με μπλουτζίν και ναυτικό τζάκετ, και με ένα κασκόλ τυλιγμένο γύρω απ’ το λαιμό του, ο David Rachline είναι όλο χαμόγελα καθώς υποδέχεται τον επισκέπτη του στο γραφείου του δημάρχου του στη Fréjus, μία πόλη στην Κυανή Ακτή της Γαλλίας.
Ένα απαλό αεράκι μεταφέρει τον ήχου του σιντριβανιού που βρίσκεται έξω από το δημαρχείο, καθώς ο ίδιος συζητά το πώς θα αντιμετωπίσει τα χρέη της πόλης χωρίς να αυξήσει τους φόρους.
Ωστόσο, ο κ. Rachline δεν είναι ένας απλός, τοπικός πολιτικός. Πριν από δύο μήνες, εξελέγη στο αξίωμα του, στη μεγαλύτερη πόλη που έχει κερδίσει ποτέ τις εκλογές το ακροδεξιό, αντι-ΕΕ κόμμα του Εθνικού Μετώπου (ΕΜ) τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Ο δήμαρχος αποτελεί επίσης κορυφαίο σύμβολο του αγώνα της Μαρίν Λε Πεν, της ηγέτιδας του ΕΜ, να «ξεφορτωθεί» την εικόνα του κόμματος ως εξτρεμιστικό κίνημα με βαθιά ρατσιστικές ρίζες. Προκαλεί τα mainstream πολιτικά κόμματα της Γαλλίας, σε μία εποχή βαθιάς εθνικής ανησυχίας σχετικά με την κατάσταση της χώρας, την οικονομία της και τις σχέσεις της με τον υπόλοιπο κόσμο.
Μόλις 26 χρονών, ο κ. Rachline, του οποίου ο πατέρας είναι Εβραίος, παρουσιάζει μία εικόνα δίχως ίχνος της «τραμπουκίστικης» μισαλλοδοξίας με την οποία έχει συνδεθεί εδώ και καιρό το ΕΜ. «Ο στόχος μας είναι να δείξουμε στον κόσμο ποιοι πραγματικά είμαστε, με λογικές, μετριοπαθείς πολιτικές, οι οποίες απέχουν πολύ από την καρικατούρα του εξτρεμισμού που έχουν χρησιμοποιήσει για να μας περιγράψουν οι αντίπαλοί μας και τα ΜΜΕ, και ο γαλλικός λαός το καταλαβαίνει πολύ καλά αυτό», μας λέει.
Το ερώτημα είναι πόσο βαθιά εκτείνεται αυτή η πολιτική αποτοξίνωσης, ή αποδαιμονοποίησης, και σε τι βαθμό μπορεί να ΕΜ –το οποίο έχει απολαύσει περιοδικές εξάρσεις στη δημοτικότητά του καθ’ όλη την πορεία του των 40 χρόνων- να διατηρήσει την ανάκαμψη που έχει πετύχει από τότε που η κυρία Λε Πεν έγινε αρχηγός του κόμματος το 2010, ώστε να μετατραπεί σε πραγματική πολιτική δύναμη.
Η πολιτική του ΕΜ, η οποία αμφισβητείται έντονα από τους αντιπάλους του –οι οποίοι υποστηρίζουν ότι πρόκειται για λόγια του αέρα- επέφερε καρπούς το Μάρτιο όταν το κόμμα εξασφάλισε τη νίκη σε καμιά δεκαριά πόλεις, συμπεριλαμβανομένης της Fréjus, στην καλύτερη επίδοσή του σε δημοτικές εκλογές από το 1995.
Η δημοτικότητα του ΕΜ θα δοκιμαστεί ξανά στις 25 Μαΐου, στις ευρωεκλογές. Οι δημοσκοπήσει των τελευταίων εβδομάδων έχουν δείξει επανειλημμένα ότι το κόμμα συναγωνίζεται με το κεντροδεξιό UMP για μία πιθανή νίκη-ορόσημο με πιθανό αντίκτυπο σε ολόκληρη την Ευρώπη.
«Αν και η Γερμανία έχει γίνει η κυρίαρχη οικονομική δύναμη, η Γαλλία παραμένει η πολιτική καρδιά της Ευρώπης. Πιστεύω ότι τα όσα συμβαίνουν εδώ προϊδεάζουν τον προσανατολισμό της Ευρώπης για τα επόμενα χρόνια», λέει σε συνέντευξή της η κα Λε Πεν.
Αν την Κυριακή κερδίσει το ΕΜ, θα το χρωστάει σε μεγάλο βαθμό στις προσπάθειές της να επεκτείνει τη δημοτικότητά του από τότε που ανέλαβε τα ινία από τον πατέρα της, τον Ζαν-Μαρί Λε Πεν, τον ιδρυτή του κόμματος, του οποίου οι αντισημιτικές δηλώσεις και οι εκκλήσεις για μαζικό επαναπατρισμό των μεταναστών καθιέρωσαν την εξτρεμιστική φήμη του κόμματος.
Η περίπτωση της Fréjus είναι μία περιπτωσιολογική μελέτη για το πώς το ΕΜ έχει εδραιωθεί ευρύτερα σε ολόκληρη τη Γαλλία. Σε ένα κομμάτι της χώρας που από καιρό αποτελούσε βάση υποστήριξης του ΕΜ, το κόμμα εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι ο απερχόμενος δήμαρχος του UMP είχε κατηγορηθεί για διαφθορά, ότι η παραδοσιακή δεξιά ήταν διχασμένη και ότι το Σοσιαλιστικό Κόμμα είχε επιβαρυνθεί βαρύτατα από την ισχυρή έλλειψη δημοτικότητας του Προέδρου Φρανσουά Ολάντ. Η πόλη υποφέρει επίσης από ένα από τα μεγαλύτερη χρέη στη χώρα.
«Τα άλλα κόμματα κατέστρεψαν την πόλη, οπότε οι άνθρωποι στράφηκαν στη μοναδική εναλλακτική», λέει ο κ. Rachline, πρώην ηγέτης της νεολαίας του Εθνικού Μετώπου.
Καθισμένος στον κήπο του Coq au Hardi, ενός δημοφιλούς παραθαλάσσιου καφέ στην Fréjus, ο Paul Ferrandini, ιδιοκτήτης του καφέ και πρώην αντιδήμαρχος, παραδέχεται ότι ο κ. Rachline έτρεξε μία υποδειγματική προεκλογική εκστρατεία, αποφεύγοντας την εμπρηστική γλώσσα την οποία συνήθιζε να απολαμβάνει ο πατέρας της κας Λε Πεν. Η νίκη του ήταν μια ψήφος διαμαρτυρίας, αλλά η θητεία του μπορεί να αποδειχθεί εμβληματική για το ΕΜ», λέει ο κ Ferrandini. «Υπάρχουν αρκετές πιθανότητες να πετύχει εδώ».
Η Isabelle Le Buzulier, επικεφαλής του τοπικού παραρτήματος της Γαλλικής Ένωσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Ligue des droits de l’homme), επισημαίνει την εναντίωση του κ. Rachline στην κατασκευή τζαμιού, και την αφαίρεση της ευρωπαϊκής σημαίας από το Δημαρχείο, ως σημάδια ότι είναι ένας «λύκος με ενδυμασία προβάτου». Το ΕΜ παραμένει ένα κόμμα «ρατσιστών και εξτρεμιστών» στο οποίο οφείλουμε να αντισταθούμε, προσθέτει. Καθώς μιλάει σε ένα καφέ κοντά στο Δημαρχείο, ένας άντρας στο διπλανό τραπέζι, ξεκάθαρα υποστηρικτής του ΕΜ, της επιτίθεται φραστικά, λέγοντάς της να «γυρίσει στο Παρίσι».
Αλλά, όλο και περισσότερα, τα καθιερωμένα κόμματα ανακαλύπτουν ότι η δαιμονοποίηση του ΕΜ δε λειτουργεί, ιδίως όσο η κα Λε Πεν προβάλλεται όλο και πιο συχνά στα ΜΜΕ, μιλώντας για κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα. Αντ’ αυτού το UMP, υπό τον πρώην πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, ήταν αυτό που υιοθέτησε θέσεις κοντά σε αυτές της κας Λε Πεν, όσον αφορά τη μετανάστευση και την εγκληματικότητα. Οι Σοσιαλιστές έχουν πλέον ξεκινήσει να υπόσχονται περικοπές φόρων για τους χαμηλόμισθους, σε μία προσπάθεια να αμβλύνουν την δημοτικότητα του ΕΜ στους παραδοσιακούς υποστηρικτές του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ανακαλύφθηκε ένα βίντεο του κ. Rachline στο οποίο αστειεύεται μέσα σε ένα αυτοκίνητο για τους σκίνχεντ και «τον Φύρερ». Ο κ Rachline αγνοεί το βίντεο, λέγοντας ότι τα όσα ειπώθηκαν ελήφθησαν απομονωμένα εκτός γενικού νοήματος. Επικεντρώνεται στην εξασφάλιση της επιτυχίας στη διαχείριση της πόλης. Το κόμμα έστειλε μερικούς από τους καλύτερους ανθρώπους του για να βεβαιωθούν ότι δεν θα τα θαλασσώσει, όπως έκανε το ΕΜ όταν κέρδισε κάποιες πόλεις στο νότο το 1995, για να τις χάσει στις επόμενες εκλογές. Ανώτατος αξιωματούχος του κ. Rachline είναι ο Philippe Lottiaux, ένας πρώην ανώτερος δημοτικός διαχειριστής του UMP και απόφοιτος της Ena, της κορυφαίας Εθνικής Σχολής Διοίκησης, ο οποίος έφτασε πολύ κοντά στο να κερδίσει τη θέση του δημάρχου στην Αβινιόν το Μάρτιο.
«Η Fréjus είναι σημαντική», λέει. «Θα είμαστε κάτω από το μικροσκόπιο. Αν μπορέσουμε να δείξουμε ότι η Fréjus θα έχει τη σωστή διαχείριση, αυτό θα αποδείξει ότι δεν είναι αλήθεια όλες αυτές οι ιστορίες τρόμου που λένε για εμάς. Η μπάλα είναι στο γήπεδό μας».
Στα γραφεία του κόμματος στη Nanterre, στα προάστια του Παρισιού, η κα Λε Πεν δηλώνει ότι μετατρέπει το ΕΜ σε σοβαρό υποψήφιο για την ηγεσία της χώρας. «Ένα κόμμα του 10-15 τοις εκατό είναι απλά ένα κόμμα διαμαρτυρίας. Ένα κόμμα που αρχίζει να εξασφαλίζει το 25 τοις εκατό είναι πλέον κυβερνητικό κόμμα. Αλλάζει εντελώς τη νοοτροπία».
Λέει ότι το ΕΜ είναι «λαϊκό και όχι λαϊκιστικό» κόμμα. Οι πολιτικές της έχουν προσαρμοστεί προσεκτικά ώστε να αντιμετωπίζουν ζητήματα που έχουν κατατροπώσει τις διαδοχικές κυβερνήσεις του UMP και των Σοσιαλιστών, καθώς αυτές απέτυχαν να σταματήσουν την οικονομική ύφεση και την αύξηση της ανεργίας. Οι πολιτικές του ΕΜ περιλαμβάνουν την καταστολή της μετανάστευσης και του εγκλήματος• μέτρα για την αντιμετώπιση του ισλαμικού φονταμενταλισμού• αιτήματα για «ευφυή προστατευτισμό» για να προστατευτεί η Γαλλία από την παγκοσμιοποίηση• και μία μαζική επίθεση κατά της ΕΕ και της ευρωζώνης, με αιτήματα την επιστροφή των εθνικών νομισμάτων και των εθνικών συνόρων.
«Υπερασπίζομαι το δικαίωμα του Γάλλου πολίτη να αποφασίζει για τον εαυτό του, να προστατεύει την ταυτότητά μας, τον πολιτισμό μας, τις αξίες μας, τον τρόπο ζωής μας. Απαιτώ το δικαίωμα να είμαι περήφανη για την χώρα μου –να είμαι πατριώτης, όπως οι Αμερικάνοι», δηλώνει.
Ο Pascal Perrineau, καθηγητής στο Sciences Po και συγγραφέας του βιβλίου «La France au Front» (Το μέτωπο της Γαλλίας), λέει ότι η κα Λε Πεν έχει φέρει το κόμμα πιο κοντά στο mainstream από ό,τι ο εικονοκλαστικός πατέρας της, δίνοντας έμφαση στη δημοκρατία και στις βασικές, γαλλικές συνταγματικές αξίες του κράτους και του σεκουλαρισμού.
Στην Fréjus, ο κ. Rachline έχει κρεμάσει πάνω από το γραφείο του το έργο ενός σύγχρονου τοπικού καλλιτέχνη που απεικονίζει τη Μαριάν, το σύμβολο (προσωποποίηση) της γαλλικής δημοκρατίας. Το μήνυμα που επιδιώκει να περάσει είναι ξεκάθαρο: είναι ένας μοντέρνος πολιτικός, πιστός στις αγαπημένες παραδόσεις του έθνους.
. . .
Ωστόσο, ο καθηγητής Perrineau προειδοποιεί: «Ο άξονας δεν έχει αλλάξει. Πρόκειται ακόμα για ένα κόμμα εξαιρετικά εχθρικό προς τη μετανάστευση. Η ξενοφοβία είναι ακόμη εκεί. Η Μαρίν Λε Πεν δεν διστάζει να κάνει τη σύνδεση μεταξύ της μετανάστευσης και της εγκληματικότητας, όπως ακριβώς έκανε και ο πατέρας της».
Κατά τη διάρκεια της τοπικής προεκλογικής εκστρατείας, το κόμμα αναγκάστηκε να διαγράψει μία υποψήφια δήμαρχο, η οποία δημοσίευσε φωτογραφίες στη σελίδα της στο Facebook, συγκρίνοντας την Christiane Taubira, την μαύρη Υπουργό Δικαιοσύνης, με πίθηκο.
Αλλά, η συνολική στροφή στον τόνο του κόμματος έχει βοηθήσει να προσελκύσει ψηφοφόρους τόσο από την αριστερά και την εργατική τάξη -απογοητευμένους από την ανεργία- όσο και από την δεξιά. Την κυρία Λε Πεν την έχει βοηθήσει και μία στροφή του UMP προς τα δεξιά, η οποία νομιμοποιεί τις πολιτικές του Εθνικού Μετώπου. «Οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να βλέπουν το ΕΜ σαν ένα κόμμα όπως όλα τα άλλα. Πρόκειται για μία πραγματική αλλαγή», λέει ο καθηγητής Perrineau.
Η προσωπικότητα της κας Λε Πεν είναι επίσης ένας σημαντικός παράγοντας, κάτι που αναγνωρίζει και η 45χρονη Λε Πεν. «Αυτό που ίσως έχει αλλάξει το κόμμα περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο είναι ο ίδιος μου ο εαυτός. Το γεγονός ότι είμαι γυναίκα, όχι τόσο νέα όσο παλιότερα αλλά ακόμα αρκετά νέα, έκανε τον στιγματισμό από τον οποίο υποφέραμε αναχρονιστικό. Είναι πολύ πιο εύκολο να δαιμονοποιήσουν τον Ζαν-Μαρί από ό,τι την Μαρίν Λε Πεν».
Κατά τη διάρκεια μίας βροχερής Πρωτομαγιάς στο Παρίσι, το κλίμα ήταν ξεκάθαρο μεταξύ των χιλιάδων υποστηρικτών του Εθνικού Μετώπου στο ετήσιο συλλαλητήριο του κόμματος στη μνήμη της Ιωάννας της Λωραίνης. Η Jean-Marie Lannay, 22 χρονών, μοιράζοντας μπλουζάκια της νεολαίας του ΕΜ, λέει ότι ήταν «αδύνατο» να παραδεχθεί τις πολιτικές της πεποιθήσεις όταν ήταν νεότερη. «Δεν είναι καλό να σε αποκαλούν ρατσιστή όταν είσαι 11 χρονών. Αλλά σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Πολλοί νέοι άνθρωποι είναι στην ευχάριστη θέση να μπορούν να παραδεχτούν ότι υποστηρίζουν το κόμμα».
Η κα Λε Πεν έχει το βλέμμα της στραμμένο στις επόμενες προεδρικές εκλογές του 2017. Αφότου ήρθε τρίτη μετά τον κ. Ολάντ και το Νικολά Σαρκοζί, με 18 τοις εκατό των ψήφων στο πρώτο γύρο των εκλογών του 2012, οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι σήμερα θα κατατρόπωνε άνετα τον κ. Ολάντ από τον πρώτο γύρο. Αυτό θα αποτελούσε επανάληψη του άθλου του πατέρα της το 2002, όταν έφτασε στον δεύτερο γύρο σε βάρος του Λιονέλ Ζοσπέν, του υποψηφίου των Σοσιαλιστών.
. . .
Αλλά, θα ήταν πρόωρο να προδικάσει κανείς ότι το ΕΜ είναι στα πρόθυρα να κερδίσει την εξουσία. «Το ΕΜ έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει μέχρι να γίνει μεγάλος παίκτης», λέει ο James Shields, καθηγητής γαλλικής πολιτικής στο πανεπιστήμιο Aston στην Αγγλία. Είναι εύκολο να ξεχάσουμε πόσο αδύναμα είναι τα στατιστικά στοιχεία».
Ο ίδιος επισημαίνει ότι το ΕΜ κατέχει μόνον δύο από τις 577 έδρες στο Εθνικό Κοινοβούλιο, δεν έχει γερουσιαστές και, στις δημοτικές εκλογές, κέρδισε σε μόλις 11 από τις περίπου 10.000 πόλεις με πληθυσμό άνω των 1000 κατοίκων. Η Fréjus έχει πληθυσμό 53.000, δεν και καμία μητρόπολη. «Αυτό το θεσμικό εμπόδιο είναι λογικό για ένα αντισυστημικό κόμμα, αλλά, για ένα κόμμα που επιθυμεί να γίνει μέρος της κυβέρνησης, είναι σοβαρό εμπόδιο», δηλώνει.
Το 2002, ο Ζαν-Μαρί Λε Πεν συνετρίβη στο δεύτερο γύρο από τον Ζακ Σιράκ, τον τότε Πρόεδρο. Παραμένει δύσκολο για το ΕΜ να κερδίσει τους επαναληπτικούς γύρους των εκλογών βάσει του γαλλικού συστήματος, εκτός αν οι αντίπαλοί του είναι διχασμένοι –όπως στην περίπτωση της Fréjus– καθότι στερείται συμμάχων που θα συσπειρωθούν μαζί του σε μία κούρσα δύο αλόγων.
Ωστόσο, αυτό δεν θα ισχύει στις ευρωπαϊκές εκλογές, που είναι ένας μόνο γύρος ψηφοφορίας βάσει της αναλογικής εκπροσώπησης. Η κα Λε Πεν ελπίζει ότι το ΕΜ θα κερδίσει 15-20 από τις 74 έδρες της Γαλλίας, παρουσιάζοντας σημαντική άνοδο από τις προηγούμενες 3 έδρες. Αν το πετύχει, αυτό θα αντιπροσωπεύει ένα νέο θρίαμβο για την προσπάθεια αποδαιμονοποίησής της, και θα επιδεινώσει την ανησυχία των κυρίαρχων κομμάτων πολύ περισσότερο από την κατάκτηση της Fréjus από τον κ Rachline.
——————————————-
Κομματική δομή: φροντίστε να μείνει εντός οικογένειας
Έχοντας κάποτε ονομαστεί «Οικογενειακό Μέτωπο» από έναν δυσαρεστημένο πρώην ανώτερο αξιωματούχο του κόμματος, το Εθνικό Μέτωπο (ΕΜ) έχει κυριαρχηθεί, από την ίδρυσή του το 1972, από το γένος Λε Πεν.
Η Μαρίν Λε Πεν, αρχηγός του κόμματος από το 2010, είναι η νεότερη των τριών θυγατέρων του Ζαν-Μαρί Λε Πεν, ιδρυτή και επίτιμου προέδρου του ΕΜ, ακόμη και σήμερα στην ηλικία των 85 ετών.
«Προτιμώ τις κόρες μου από τις ανιψιές μου, τις ανιψιές μου από τα ξαδέλφια μου, τα ξαδέλφια μου από τους γείτονές μου, τους γείτονές μου από εκείνους που δε γνωρίζω και εκείνους που δε γνωρίζω από τους εχθρούς μου», είχε δηλώσει κάποτε ο κ. Λε Πεν, σύμφωνα με το βιβλίο του Pascal Perrineau.
La France au Front, το μέτωπο της Γαλλίας. Το κόμμα, γράφει, χτίστηκε «με βάση το μοντέλο μιας μικρής οικογενειακής επιχείρησης».
Η σεβαστή περιουσία της οικογένειας έχει βοηθήσει ιδιαίτερα. Ο πλούτος της οικογένειας έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών σχολίων ανά τα χρόνια. Τα οικονομικά τους είναι σε πολύ καλή κατάσταση από το 1976, όταν ο Hubert Lambert, γιος ενός μεγιστάνα της τσιμεντοβιομηχανίας, άφησε το ισοδύναμο των €5 εκατ. με το θάνατό του στον στενό του φίλο, κ. Λε Πεν, ώστε να βεβαιωθεί ότι ο πολιτικός θα συνέχιζε ανεξάρτητος την πορεία του. Η κληρονομιά περιλάμβανε ένα μεγάλο σπίτι στο πλούσιο προάστιο Σεντ Κλάουντ του Παρισιού, όπου και έχουν ζήσει πολλά μέλη της οικογένειας όλα αυτά τα χρόνια.
Η κα Λε Πεν έχει βρεθεί στο στόχαστρο, ιδιαίτερα από την Αριστερά, για το γεγονός ότι το παίζει υπερασπίστρια των απλών ανθρώπων ενώ η ίδια είχε μία προνομιακή ανατροφή. Ωστόσο, η οικονομική ασφάλεια έδωσε στην οικογένεια τα μέσα για να κρατήσει σε σταθερή τροχιά το Εθνικό Μέτωπο.
Ο Louis Aliot, σύντροφος της δύο φορές διαζευγμένης κας Λε Πεν, είναι ο αντιπρόεδρος του κόμματος και ένας απ’ τους κορυφαίους στρατηγικούς αναλυτές του. Ο δεύτερος σύζυγος της κας Λε Πεν, υπηρέτησε κάποτε ως εθνικός γραμματέας.
Η μεγαλύτερη αδερφή της Λε Πεν, η Marie-Caroline, προκάλεσε ρήξη όταν αυτή και ο σύζυγός της προσχώρησαν σε μία αντιφρονούσα φατρία, η οποία επιθυμούσε τον σχηματισμό συμμαχιών με τα παραδοσιακά κόμματα της δεξιάς. Η υπόλοιπη οικογένεια παρέμεινε στο πλευρό της κας Μαρίν Λε Πεν μετά τη διάσπαση του 1999. Σε αυτούς συμπεριλαμβανόταν και η δεύτερη κόρη του Ζαν-Μαρί, η Yann. Ο δεύτερος σύζυγός της, ο Samuel Maréchal, ήταν ανώτατος στέλεχος του κόμματος. Οι δύο τους πήραν διαζύγιο, αλλά η κόρη τους, η Marion Maréchal-Le Pen, εξελέγη ως ένα από τα μόλις δύο μέλη του ΕΜ στο Εθνικό Κοινοβούλιο το 2012, σε ηλικία 22 ετών.
«Είναι όμορφη, είναι νέα, είναι κουλ. Αλλά, η στάση της είναι πολύ σκληρή, σαν του παππού της», σχολίασε ένας τοπικός δημοσιογράφος στη νότια πόλη του Carpentras όταν κέρδισε την έδρα της. Έρχεται η επόμενη γενιά…
http://www.sofokleous10.gr/2012-07-24-09-27-56/274005-made-in-france