Μονόδρομος φαντάζει πλέον η προσφυγή των επιχειρήσεων που βρίσκονται «στο κόκκινο» στα distress funds ή σε συμφωνίες για διαγραφή χρεών στο πλαίσιο του άρθρου 99, καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες, η τρόικα έχει βάλει stop στη μετοχοποίηση χρεών από τις τράπεζες.
Συγκεκριμένα, η εντολή της τρόικας είναι μέχρι νεωτέρας να μη γίνει καμία μετοχοποίηση χρεών επιχειρήσεων, εφόσον μια τέτοια διαδικασία έχει ως συνέπεια να αλλοιώνεται η πραγματική εικόνα των μεγεθών και της φερεγγυότητας των τραπεζικών ιδρυμάτων, καθώς ουσιαστικά το ρίσκο δανεισμού μετατρέπεται σε χρηματιστηριακό.
Η εντολή αυτή επί της ουσίας έρχεται να μπλοκάρει προσπάθειες για αναζήτηση λύσεων εξυγίανσης και με κεφαλαιοποίηση χρεών, η οποία αποτελούσε συνήθη πρακτική των τραπεζών τα τελευταία χρόνια.
Ετσι, οι τράπεζες, σε περιπτώσεις επιχειρήσεων οι οποίες δεν έχουν προοπτική επιβίωσης λόγω υπέρογκων υποχρεώσεων, έχουν δύο δρόμους. Ή να τις αφήσουν να καταρρεύσουν, με συνέπεια να χάσουν, αν όχι όλο, συντριπτικό κομμάτι του κεφαλαίου που έχουν δανείσει, ή να συμφωνήσουν στo πλαίσιο εξυγίανσης σε διαγραφή χρεών.
Σημειώνεται ότι η διαγραφή των χρεών έχει εντελώς διαφορετικές επιπτώσεις στις ταμειακές ροές των τραπεζών και γενικότερα στις οικονομικές καταστάσεις από τη διενέργεια προβλέψεων.
Η τρίτη λύση
Η τρίτη λύση για τις τράπεζες είναι η πώληση χρεών σε distress funds τα οποία έχουν κάνει ήδη αισθητή την παρουσία τους στην ελληνική αγορά την τελευταία περίοδο. Ωστόσο, οι προσφορές που κάνουν τα distress (σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχουν υποψίες ότι πίσω από τέτοια funds κρύβονται οι ιδιοκτήτες των εταιρειών) είναι πολύ χαμηλές, γεγονός που τις οδηγεί να αναζητήσουν λύσεις σε συνεργασία με τους βασικούς μετόχους των εισηγμένων που έχουν πρόβλημα, ώστε να εξασφαλίσουν το μέγιστο δυνατό ποσοστό των κεφαλαίων που έχουν δανείσει.
Ετσι, αναμένεται να υπάρχει ενίσχυση του ρόλου των βασικών μετόχων οι οποίοι βρίσκονταν στριμωγμένοι την τελευταία περίοδο και ουσιαστικά οδηγούνταν σε απόλυτη εφαρμογή των επιταγών των δανειστών τους.
Η απαγόρευση μετοχοποίησης χρεών ουσιαστικά επιβάλλεται από την τρόικα προκειμένου να προχωρήσουν ουσιαστικές εξυγιάνσεις εταιρειών. Η εκτίμηση είναι ότι σε εταιρεία όπου επιλέγονται μεσοβέζικες λύσεις με μεγάλη συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο από τραπεζικά ιδρύματα η προοπτική αναδιοργάνωσης είναι περιορισμένη. Και αυτό διότι, πρώτον, οι τράπεζες είναι σαφές ότι λειτουργούν με γνώμονα την απαλλαγή από τις μετοχές τις οποίες κατέχουν και πιέζουν προς την κατεύθυνση των γρήγορων υπεραξιών, και δεύτερον διότι οι επιχειρηματίες το ποσοστό των οποίων περιορίζεται δραματικά έχουν μειωμένη διάθεση να προχωρήσουν σε ουσιαστικές κινήσεις και στην πραγματικότητα αναζητούν πρώτα και κύρια τους ίδιους.
Σύγκρουση συμφερόντων
Στην ουσία έχουμε δηλαδή σύγκρουση συμφερόντων δύο μετόχων οι οποίοι καλούνται να συνεργαστούν ώστε να θέσουν και πάλι σε τροχιά ανάπτυξης μια προβληματική επιχείρηση.
Αντιθέτως, στην περίπτωση επιχειρηματιών που κρατούν ζωντανή την επιχείρησή τους και τα ποσοστά τους, η διάθεση ανάπτυξης της εταιρείας είναι αυξημένη για ευνόητους λόγους, που έχουν να κάνουν με το προσωπικό τους συμφέρον. Πολύ περισσότερο μάλιστα επιχειρηματίες που βάζουν τις οικονομίες τους για να συμβάλουν και αυτοί στην εξυγίανση της επιχείρησής τους όταν φτάνει σε αδιέξοδο.
Τέτοιες περιπτώσεις επιχειρηματιών οι τράπεζες τις βλέπουν με πολύ θετικό μάτι υπό τις νέες συνθήκες, καθώς οδηγούν σε μια επιχειρηματική αγορά που στηρίζεται σε υγιείς βάσεις.
Βεβαίως, οι τράπεζες δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα, έτσι όπως διαμορφώνεται η συγκυρία, να πουλήσουν δάνεια σε distress funds όταν διαπιστώνουν πως οι επιχειρηματίες δεν εφαρμόζουν ορθές πρακτικές αλλά κινούνται με τη λογική του ριξίματος. Και δυστυχώς τέτοιες περιπτώσεις επιχειρηματιών δεν είναι σπάνιες στο ελληνικό Χρηματιστήριο.
http://www.sofokleous10.gr/2012-07-24-09-27-56/263192-99-distress-funds