Γράφει ο Μπαγασάκος
Ολοι όσοι ασχολούμαστε με τα κοινά στη διάρκεια της μεταπολίτευσης, γνωρίζουμε οτι αν αφήσουμε”αμολυτούς” τους κρατούντες, είναι ικανοί να γυρίσουν την κοινωνία και τις εργασιακές σχέσεις στην εποχή του ’30, όπου η μόνη ελευθερία του εργαζόμενου ήταν να κάνει ότι τον διατάζουν. Γνωρίζουμε επίσης οτι οι κρατούντες είχαν πάγια τακτική να δίνουν αυτό που ήταν προαποφασισμένο από τους ίδιους στους εργαζόμενους, αφού τους είχαν αφήσει να “παλέψουν” με κινητοποιήσεις, μέχρι βέβαια του σημείου, που να μην γίνουν επικίνδυνοι, τόσο γιά την κυριαρχία τους, όσο και για την παραγωγή. Αυτό ονομαζόταν τότε “Νίκη των εργαζόμενων” ή “Μ’ αγώνες καταχτάμε τα δικαιώματά μας”. Αυτή ήταν μιά ισορροπία της εποχής που όλοι όσοι την κατανοούσαν, την είχαν συγχρόνως σιωπηρά αποδεχθεί.Κατά την δεκαετία του ’90 οι Ευρωπαίοι διαχειριστές της τότε ΕΟΚ (Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας) χρειάστηκαν μία “διαφημιστική καμπάνια” γιά την επερχόμενη Ευρωπαϊκή Ενωση και το αντιδολάριο που ονομαζόταν Ευρώ. Τότε ήταν που άνοιξαν οι κρουνοί του ζεστού δανεικού χρήματος κυρίως προς τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Αυτό εξελήφθη τότε σαν το ορεκτικό του κυρίως γεύματος που ακολουθούσε και φυσικά θα συνεχιζόταν με ανοδική πορεία, όλοι δε πίστευαν πως θα αποδεικνυόταν “λουκούλειο”.
Αυτό ήταν το τυρί. Την φάκα την βλέπουν τώρα οι Νότιοι από μέσα προς τα έξω.
Γιά να αποσείσουν το επιχείρημα των τότε “ευρωσκεπτικιστών”, περί Ευρώπης δύο ταχυτήτων, μπούκωσαν τους Νότιους με χρήμα, που δεν κατευθυνόταν προς επενδύσεις ή αναπτυξιακά προγράματα, παρά μόνο προς την κατανάλωση ή την στέγαση, που γιά τους λαούς αυτούς, ήταν αυτό που δεκαετίες ζήλευαν. Αρχής γενομένης με τα ΜΟΠ (Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράματα) και αργότερα με την Κοινή Αγροτική Πολιτική κατάφεραν να διαλύσουν το αυτορυθμισμένο μοντέλο της Αγροτικής Παραγωγής του Νότου, που λόγω ηλιοφάνειας ήταν το περιβόλι της Ευρώπης. Φυσικά τις μεγαλύτερες συνέπειες του δόλιου εγχειρήματος τίς ζούμε εμείς οι Ελληνες, που εισάγουμε λεμόνια από την Αργεντινή και πατάτες απο την Αίγυπτο, ανεξάρτητα βέβαια από τις ευθύνες που καταλογίζονται στις δικές μας κυβερνήσεις, αλλά και στις ευθύνες μέρους του αγροτικού κόσμου.
Γιά κάθε δόλιο σχέδιο, που θέλει να επιβάλει το χρηματοπιστωτικό σύστημα, χρησιμοποιεί τις ισχυρές οικονομίες, έναντι ανταλλάγματος φυσικά, και το εγκαθιδρύει στους πιό ή στον πιό αδύναμο κρίκο της αλυσίδας. Η κινεζοποίηση των ειδικών οικονομικών ζωνών που θέλει να επιβάλει η χρηματοπιστωτική διακυβέρνηση στην θράκη, προοιωνίζει την κινεζοποίηση της Ελλάδας, του ευρωπαϊκού νότου, αλλά και κατ’ επέκταση της Ευρώπης ολόκληρης.
Μή σας πιάνουν μαύρες σκέψεις.
Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί γιά έναν απλούστατο λόγο: Αν κινεζοποιηθεί η Ευρώπη θα αναγκαστούν οι Κινέζοι και οι Ινδοί να στραφούν προς άλλες αγορές γιά να διοχετεύσουν την τερατώδη παραγωγή τους. Ποιές είναι αυτές άραγε; Απλούστατα οι ίδιες οι εσωτερικές τους αγορές. Ήδη οι Κινέζοι έχουν να κάνουν με μία αστική κινεζική τάξη που η εσωτερική της διαστρωμάτωση μετράει τρακόσια εκατομύρια ψυχές και άλλα εκατό οι Ινδοί. Ανεξάρτητα λοιπόν με την κινεζοποίηση ή μη της Ευρώπης ο Ανατολικός Παραγωγικός Γίγαντας (Κίνα – Ινδία) έχει έτοιμη την γραμή πλεύσης του, πράγμα γιά το οποίο, σύσσωμες συμφωνούν και οι δύο αυτές κοινωνίες. Κανένας δεν μπορεί να φανταστεί μιά κοινωνία όπου ένα μέρος της ευημερεί, ενώ η εργατική τάξη δουλεύει με μιά σιδερένια μπάλα στο πόδι. Πως θα καταφέρει να καταναλώσει τα προϊόντα που παράγει η ίδια; Που θα προωθηθούν αυτά τα προϊόντα αν η Ευρώπη και οι ΗΠΑ χειμάζονται οικονομικά ακριβώς επειδή όλη η παραγωγή μη βρώσιμων προϊόντων έχει μεταφερθεί στην Ανατολή. Άρα ως προς τον κύκλο εργασίας κατανάλωσης το σύστημα είναι “καταδικασμένο” να αυτορυθμιστεί.
Η δυτική χρηματοπιστωτική διακυβέρνηση όμως, έχει ανοίξει πόρτα για τον χειμώνα, με τα “καινούρια” σύνθετα χρηματιστηριακά προϊόντα και παράγωγα τα οποία προσθέτουν μηδενικά στους τραπεζικούς λογαριασμούς των παικτών του χρηματιστηριακού καζίνο, που φυσικά προωθούνται στους φορολογικούς παραδείσους, συγχρόνως όμως προσθέτει και μηδενικά και στο κίβδηλο και παραχαραγμένο χρήμα που αφαιρεί μεγάλο μέρος της αξίας του υγιούς χρήματος που διακινείται στον κύκλο εργασία – κατανάλωση, απαξιώνοντας κάθε παραγωγική επένδυση,ως μή κερδοφόρα bon pour l’ orient.
Η αντίδραση των δυτικών κοινωνιών του βορρά είναι ανύπαρκτη καθ’ ότι το βοιωτικό επίπεδο δεν έχει συνδεθεί με το δόκανο του χρέους, ενώ αυτή των δυτικών κοινωνιών του ευρωπαϊκού νότου είναι χλιαρή, επειδή η υπερδανεισμένη ευμάρεια και καταναλωτική συμπεριφορά είναι πολύ γλυκειά γιά να χαθεί μέσα σε διαδηλώσεις και αναταραχές, ενώ όλοι πιστεύουν οτι κάποιος από μηχανής θεός θα τους απαλάξει από το “κακό όνειρο”. Παρ’ όλα αυτά οι Ισπανοί και οι Ιταλοί ανθίστανται όλο και πιό σθεναρά στην “ελληνοποίηση” των κοινωνιών τους.
Του λόγου μας επιδεικνύουμε μιά ψυχραιμία, κατ’ άλλους μακαριότητα, που μοιάζει με την ηρεμία πριν την καταιγίδα, η οποία όμως ειναι δυσδιάκριτο πότε θα ξεσπάσει. Πάντως και η ίδια η τρόϊκα εξωτερικού (για να μην γίνονται παρανοήσεις) αναγνωρίζει οτι το ξέσπασμα θα είναι βίαιο, διαρέοντας Plan b αντικατάσταση της παρούσας κυβέρνησης από κάποιαν πιό ελπιδοφόρα γιά τον απλό λαό. Αν αυτή η κυβέρνηση θα είναι ΣΥΡΙΖΑ μετά από εκλογές ή κάποια άλλη χωρίς νέες εκλογές, αυτό δεν διευκρινίζεται, ούτε διαφαίνεται μιά προτίμηση της μιάς ή της άλλης λύσης.
Το τί κάνουμε εμείς ως απλός λαός ως την “καταιγίδα”, είναι επίσης δυσδιάκριτο, την στιγμή που χθές 15/9/12 υπήρχε κάλεσμα στο Σύνταγμα και κατέβηκαν 250 άτομα και 50 μοτοσυκλέττες. Μία εναλλακτική έχουμε προτείνει σε προηγούμενη ανάρτηση η οποία ελπίζουμε να πάρει σάρκα και οστά στις 23/9/12, Κυριακή που κατεβαίνουν οι αγανακτισμένοι που έγιναν ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ στο Σύνταγμα. Αν διαδοθεί αυτή η εναλλακτική μορφή διαμαρτυρίας διαδικτυακά αλλά και από στόμα σε στόμα ωστε να προστεθεί στην διαμαρτυρία η συντριπτική πλειοψηφεία της ελληνικής κοινωνίας, έχει μεγάλες πιθανότητες να μεταλαμπαδευτεί σε όλους τους νοτιοευρωπαϊκούς λαούς.
ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΈΨΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΣΤΟΛΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΤΡΟΠΉ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΔΩΣΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΣΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ, ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΜΑΣ
Για να διαβάσετε περισσότερες λεπτομέρειες ανακατευθυνθήτε στην ανάρτηση της 28/8 με τίτλο: Η εξέγερση της σιωπηλής πλειοψηφἰας