Για ξερίζωμα του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος και ξαναχτίσιμο από την αρχή, μας μιλάει η Λιμνιωτάκη Δέσποινα
Εκπαιδευτικός – Ψυχολόγος MSc
Υποψήφια Ευρωβουλευτής με τις Γέφυρες (Δημιουργία, ξανά! – Δράση)
1.Φαίνεται πως η ΕΕ σήμερα δεν είναι αυτό που υποσχέθηκαν οι ιδρυτές της. Ποιες πιστεύετε πως είναι οι αιτίες;
Το όνειρο της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης ξεπήδησε από την ανάγκη ειρηνικής συνύπαρξης ανάμεσα σε λαούς που είχαν καταναλωθεί στον αλληλοσπαραγμό και την αντιπαλότητα. Ξεκίνησε ως μια πολιτική απόφαση συνεργασίας για την αμοιβάια προώθηση εθνικών συμφερόντων. Μέσα σε ένα περιβάλλον που θα διασφάλιζε συνοχή και σταθερότητα, οι πολίτες θα μπορούσαν να κινηθούν, να εκφραστούν και να δουλέψουν καλύτερα στο εμπόριο, τις αγροτικές εργασίες, την ανταλλαγή υπηρεσιών. Ως προς τα παραπάνω, η ΕΕ έχει κάνει βήματα προόδου. Οι ιδρυτές της όμως αμέλησαν να λάβουν σοβαρά υπόψη τους τα γεωγραφικά και πολιτισμικά σύνορα που ενώνουν αλλά ταυτόχρονα διαφοροποιούν τους λαούς, διαμορφώνουν την ιδιαίτερη ταυτότητα και τους κάνουν επιφυλακτικούς απέναντι στην παραχώρηση μέρους της εθνικής τους κυριαρχίας. Εκφράστηκαν στη σφαίρα της οικονομίας, αλλά έβαλαν σε δεύτερη μοίρα τον άνθρωπο. Οι λαοί δεν είχαν μέχρι σήμερα το ρόλο του συνδιαμορφωτή στο οικοδόμημα: έτσι, σταδιακά, έχασαν την πίστη τους στο Ευρωπαϊκό ιδεώδες, φοβήθηκαν ότι πρόκειται για κάτι που δεν τους εμπεριέχει και άρα δεν τους αφορά. Η ισορροπία οικονομίας, κοινωνίας και κράτους ως πρόκληση, βρίσκεται στη βάση της προσπάθειας για την ολοκλήρωση του οράματος – η συναίνεση της μεγαλύτερης μερίδας των Ευρωπαίων πολιτών, αποτελεί το κλειδί.
2.Πως ‘θεραπεύονται’ αυτά τα προβλήματα;
Μερικά από τα σημαντικά θέματα προς επίλυση που αντιμετωπίζει περαιτέρω η Ευρώπη, αφορούν στην πτώση της ανταγωνιστικότητας, την αδυναμία «συγχρωτισμού» της οικονομικής πολιτικής των χωρών, την έλλειψη κοινής μεταναστευτικής πολιτικής και την εξυγίανση της οικονομίας που έρχεται ως μια σειρά μέτρων για την τακτοποίηση του χρέους των χωρών, αλλά δεν λαμβάνει υπόψη τις διευκολύνσεις που το δημιούργησαν και, κυρίως, κωφεύει απέναντι στα προβλήματα επιβίωσης και ανάπτυξης του ανθρώπινου δυναμικού, δηλαδή των πολιτών της. Χρειάζεται να μετονομάσουμε το πρόβλημα σε κοινωνικοπολιτικό. Οφείλουμε όμως να δώσουμε στην Ευρώπη την ευκαιρία να μετεξελιχθεί, να τηρήσει τις δεσμεύσεις της, να διαβουλευτεί εκ νέου τις οικονομικές της συμφωνίες. Ταυτόχρονα, πρέπει να επανα-επινοήσουμε την Ευρώπη, ξεκινώντας από τη νοοτροπία και τη στάση μας απέναντι στους θεσμούς, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες.
3. Λέτε ότι προσβλέπετε στην Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση. Ακόμα και αν τα προβλήματα δεν λυθούν, αντίθετα μεγεθυνθούν, θα πρέπει να προσβλέπουμε σε Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση;
Μα ακριβώς στο ότι δεν προχώρησε η ολοκλήρωση – δηλαδή η διαδικασία μεταβολής της Ευρώπης σε ενιαία πολιτική και οικονομική οντότητα – όσο χρειάζεται, οφείλεται το γεγονός ότι οι αμφιβολίες για την επιτυχία και την εγκυρότητα του εγχειρήματος πολλαπλασιάζονται. Η Ευρώπη ολόκληρη είναι μια διαδρομή διαχείρισης κρίσεων. Είναι σημαντικό να μη μας κρατήσει η κρίση πίσω, αλλά να μετατραπεί ο κίνδυνος σε ευκαιρία ενδοσκόπησης και προώθησης διαρθωτικών αλλαγών στη διοικητική δομή και λειτουργία της.
4. Πιστεύετε ότι ένα νόμισμα όπως το ευρώ, ταιριάζει σε μια οικονομία της περιφέρειας όπως η δική μας;
Το ευρώ είναι πολύ περισσότερο από ένα μέσο συναλλαγών. Είναι σύμβολο σταθερότητας και κοινωνικής συνοχής, συμβάλλει στην ασφάλεια και την ελευθερία των λαών της Ευρώπης. Είναι ο τρόπος για να κοιτάξεις τον εταίρο σου ισότιμα στα μάτια και η προϋπόθεση της παρουσίας σου σε τραπέζια διαπραγματεύσεων. Οι δυναμική μας είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο πιστεύουμε και σίγουρα περισσότερη από όσο η Ελλάδα αξιοποίησε παλαιότερα. Αρνούμαι να δω την οικονομία μας παθητικά – η οικονομία μας είναι οι άνθρωποί της, τα μυαλά, το επιχειρηματικό δαιμόνιο του ‘Ελληνα, η δουλειά που γίνεται μέσα στα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα. Επιθυμώ ανοιχτά σύνορα και όχι αποκλεισμό και βήματα προς τα πίσω.
5.Το νόμισμα μιας χώρας, θα πρέπει να ελέγχεται από υπερεθνικούς οργανισμούς, όπως η ΕΚΤ ή η ΕΕ, και από ιδιωτικούς φορείς όπως η ΤτΕ, ή θα πρέπει να συντελεί στην εθνική ανεξαρτησία;
Η ενιαία νομισματική πολιτική υπήρξε βήμα συνεργασίας και διεύρυνσης των ορίων και συνόρων της Ευρώπης. Η “ανεξαρτησία” της χώρας απειλείται από τα ελλείματα στον κρατικό προϋπολογισμό, τον υπερδανεισμό των κομμάτων, την κατασπατάληση των πόρων και τους κρατικοδίαιτους κηφήνες που επηρεάζουν αρνητικά την πραγματική οικονομία και δεν της επιτρέπουν να ορθοποδήσει. Είμαστε υποτελείς στα λάθη μας και την αδυναμία να προχωρήσουμε στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
6.Η παραμονή στην ΕΕ, τελικά για σας είναι αδιαπραγμάτευτη; Τι είναι το ‘αδιαπραγμάτευτο’ σε σχέση με την ΕΕ;
Το όραμα είναι αδιαπραγμάτευτο. Η τήρηση των κανόνων εκ μέρους της ΕΕ, επίσης. Η συνέχιση της προσπάθειας και οι Γέφυρες στη δημοκρατία και την ενίσχυση του ρόλου του Κοινοβουλίου είναι αναπόσπαστο κομμάτι της θέσης μας για την Ευρώπη.
7. Το σημερινό πολιτικό σύστημα, μπορεί να δώσει λύση στο αδιέξοδο που το ίδιο δημιούργησε;
Δεν μπορεί να υπάρξει αυτοίαση. Η χώρα βρίσκεται σε κώμα. Απαιτείται ξερίζωμα του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος και ξαναχτίσιμο από την αρχή. Να ξαναγεννηθούμε από τις στάχτες μας: με πρόγραμμα, ανοιχτά ρολλά, ορίζοντες Ευρωπαικού επιπέδου και ανθρώπους με όρεξη για δημιουργία.
8. Μιλάτε για ‘επαγγελματισμό στη δημόσια διοίκηση. Δεδομένου, ότι τα περισσότερα άτομα, έχουν προσληφθεί με κομματικές διαδικασίες’ θα έπρεπε να υπάρχει αξιολόγηση και απομάκρυνση των μη εχόντων τα απαιτούμενα προσόντα; Και τι θα γίνει αν μια τέτοια διαδικασία, θεωρήσει ως μη ικανούς την μεγάλη πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων;
Συνηθίζω να λέω στις ομιλίες μου ότι η χώρα “πάσχει” από χαμηλή αυτοπεποίθηση. Φοβόμαστε ότι θα αναμετρηθούμε μεταξύ μας ή με άλλους Ευρωπαίους πολίτες και θα αποδειχθούμε λειψοί. Δεν το πιστεύω αυτό. Η πλειοψηφία των Ελλήνων έχει ήθος, μόρφωση και αίσθημα ευθύνης απέναντι στη χώρα. Αλλά αυτά τα προσόντα δεν μπορούν να αξιοποιηθούν μέσα σε ένα σύστημα που ευνοεί την παρατυπία, την καταπάτηση των νόμων και την ιδιοτέλεια. Ας μη φοβόμαστε την ποιοτική αξιολόγηση διότι δεν υστερούμε σε πολλά – ίσως μόνο στο γεγονός ότι εδώ και χρόνια τα κόμματα μας εκπαιδεύουν να μη σκεφτόμαστε φιλόδοξα σε σχέση με την Ελλάδα, αλλά συμφεροντολογικά και βραχύπνοα. Φυσικά και μπορούμε να δούμε τις κομματικές διαδικασίες που ανέδειξαν ανθρώπους με λιγότερα από τα ενδεδειγμένα προσόντα. Αλλά δεν μπορεί κάποιος να λειτουργήσει τιμωρητικά προς τους ανθρώπους, μόνο καταλυτικά προς τους μηχανισμούς που κρατούν το σάπιο σύστημα ενεργό. Μέσα σε ένα απελευθερωμένο από τα δεσμά της κομματοκρατίας κράτος, να είστε σίγουροι ότι οι άνθρωποι θα ξεδιπλώσουν τις δεξιότητες που ούτε οι ίδιοι δεν γνώριζαν ότι είχαν και θα επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους στο κοινωνικό σύνολο.
9. Τι θα λέγατε για την ιδέα της κλήρωσης για δημόσια αξιώματα;
Προσωπικά, εκτιμώ της διαδικασίες που επιβραβεύουν την ατομική προσπάθεια, την εσωτερική ενεργοποίηση και τη διαρκή εξέλιξη του ατόμου ως άνθρωπο και ως επαγγελματία στο είδος του. Χρειαζόμαστε κίνητρα εσωτερικά και εξωτερικά για να μας κινητοποιούν και να μας κρατούν σε δημιουργική εγρήγορση. Το καλόηθες άγχος να προχωρήσεις και να προοδεύσεις, είναι το μεγαλύτερο προσόν που αναγνωρίζω σε έναν άνθρωπο.
10. Μπορούμε να αλλάξουμε το πολίτευμα σε άμεση δημοκρατία;
Εδώ ισχύει αυτό που λέει ο λαός “να προσέχεις τι εύχεσαι!” Σαφώς και χρειαζόμαστε περισσότερη δημοκρατία όπως αυτή για παράδειγμα ξεδιπλώνεται μέσα από διαδικασίες εκλογής του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από τους πολίτες. Ας μη ξεχνάμε όμως ότι η δημοκρατία είναι πρώτα από όλα ευθύνη και δέσμευση: είμαστε ενημερωμένοι, έτοιμοι και αποφασισμένοι να αναλάβουμε το τίμημα των πράξεών μας; ‘Η νομίζουμε ότι οι ευθύνες μας αρχίζουν και τελειώνουν σε κάποια κάλπη;
11.Κάποιες ιδέες για την λύση του μεταναστευτικού
Η συναίνεση για το “μεταναστευτικό” – που δεν είναι καθόλου μεταναστευτικό αλλά κοινωνικό και ηθικό θέμα – είναι αγκάθι για την Ευρώπη αυτή τη στιγμή. Πρακτικά, η μία χώρα προσπαθεί να «σπρώξει» το μεγάλο αριθμό λαθρομεταναστών που υποδέχεται στην άλλη, προς τα πάνω ή προς τα κάτω, ενώ ως «μέτρα προστασίας» ορίζονται αυτά που θωρακίζουν τα σύνορα και οδηγούν στον επαναπατρισμό μιας μερίδας ανθρώπων. Επιλέον, υπάρχουν λιγοστά επίσημα στοιχεία των μεταναστών που μπαίνουν λαθραία στις χώρεςκι αυτά ασαφή. Παγκοσμίως, δεν υπάρχει followup για μια μεγάλη μερίδα μεταναστών – που καταλήγουν, πώς ζουν, που δραστηριοποιούνται; Ένα μεγάλο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας είναι βασισμένο στη μαύρη εργασία (π.χ. εργοστάσια στα οποία οι άνθρωποι δουλεύουν υπό καθεστώς σύγχρονης δουλείας, παιδική εκμετάλλευση, trafficking, ναρκωτικά). Πολλοί κάνουν λόγο για μετανάστευση «ποιότητας» και χωρίζουν τις χώρες προέλευσης σε υγιείς και προβληματικές. Με όλα αυτά τα ερωτήματα να σιγοβράζουν, αντιλαμβάνεστε ότι η λύση δεν έχει την μορφή κάποιας μαγικής φόρμουλας, αλλά αλλαγών στη νομοθεσία και τη νοοτροπία. Πρέπει να πέσει άπλετο φως στα επιμέρους θέματα που αφορούν στις μετακινήσεις πληθυσμών.
Η ενσωμάτωση του μεταναστευτικού πληθυσμού γίνεται μέσα από διαδικασίες εξοικείωσης με τους πολιτισμούς και ταυτόχρονων αγώνων ένταξης στην αγορά εργασίας. Επομένως, σε επίπεδο χώρας, το κράτος καλείται να φτιάξει ένα διευρυμένο πλαίσιο από υποστηρικτικές δομές και εκπαιδευτικούς στόχους για τους ανθρώπους που αναζητούν μια νέα πατρίδα και να πάψει να αντιμετωπίζει τους μετανάστες ως φτηνό εργατικό δυναμικό μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον που δεν αναγνωρίζει δικαιώματα και προνόμια. Ας λάβουμε όμως υπόψη μας ότι το Ελληνικό κράτος ενεργεί κυρίως aposteriori, δηλαδή κατόπιν αυθαιρεσιών και καταπάτησης των νόμων που το ίδιο αδυνατεί να διαφυλάξει. Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην ενσωμάτωση των μεταναστών αποτελεί φυσικά ο δαιδαλώδης, γραφειοκρατικός δρόμος προς τη νομιμοποίηση, πράγμα που αποθαρρύνει αρκετούς από το να διεκδικήσουν μια καλή ζωή μακριά από την ανεπίσημη οικονομία.
12. Η κοινωνική σας προσφορά σε ένα δοκιμαζόμενο λαό….
Η προσφορά είναι κάτι που αξιολογείται στο τέλος και πάντα από τους αποδέκτες μιας προσπάθειας. Θέλω να συνεχίσω να εργάζομαι στο κομμάτι της πρόληψης προβλημάτων και της ευαισθητοποίησης απέναντι στις ομάδες του πληθυσμού που υποφέρουν και που αισθάνονται ότι δεν έχουν επαρκή αντιπροσώπευση στην Ευρώπη: ποιος βάζει το μαχαίρι στο κόκκαλο για τους μετανάστες, τους ηλικιωμένους, τους ψυχικά νοσούντες, τις μονογονεικές οικογένειες; ‘Εχετε δει πολλά ντιμπέιτ σχεδιασμένα γύρω από τον άνθρωπο; Γύρω από τις ανύπαρκτες δομές προστασίας ή τα λεφτά που προορίζονταν για την κοινωνική πρόνοια, αλλά φαγώθηκαν στη διαδρομή; Από τη μεριά μου, θα συνεχίσω μιλάω ανοιχτά για τις ανισότητες και το έλλειμμα στην παιδεία, την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά – η ευκαιρία που μου δόθηκε, αυτή της υποψηφιότητάς μου για το Ευρωκοινοβούλιο, είναι μόνο η αρχή…
Σας ευχαριστώ πολύ.
Δέσποινα Λιμνιωτάκη
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε Παιδαγωγικά, κατόπιν Ψυχολογία και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις ομαδικές διεργασίες και διομαδικές σχέσεις (GroupProcessesandIntergroupRelations) στο πανεπιστήμιο του Kent στην Αγγλία. Το αντικείμενο των μεταπτυχιακών σπουδών της ήταν η θεωρία διαχείρισης τρόμου (TerrorManagementTheory) που εξετάζει το φόβο, τα πιστεύω, τις αντιλήψεις και τη στάση των ανθρώπων μπροστά σε επικείμενη απώλεια ή θάνατο. Παράλληλα, έκανε εκπαίδευση πάνω στη διαχείριση πένθους (griefcounseling). Ένα κομμάτι της μέχρι τότε δουλειάς της συνοψίζεται στην έκδοση του πρώτου της βιβλίου με τίτλο Ζήτημα Ζωής και Θανάτου: ο φόβος του θανάτου, η διεργασία πένθους και το κυνήγι της ευτυχίας στην καθημερινή ζωή (Ίτανος, 2008).
Μέχρι σήμερα εργάζεται ως ιδιώτης και συνεργάζεται με δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς στη διοργάνωση εκπαιδευτικών σεμιναρίων ή ημερίδων που αφορούν σε θέματα απώλειας, πένθους, μετατραυματικού στρες και ψυχοπαθολογίας της καθημερινής ζωής, αλλά και συναντήσεων γονέων και παιδιών με θέμα τα προβλήματα που προκύπτουν μέσα στην οικογένεια. Μερικές συνεργασίες υπήρξαν οι παρακάτω:
Σύνδεσμος Γυναικών Επιχειρηματιών Κρήτης
Συμβουλευτική Στήριξη σε θέματα εργασίας, ισότητας και
ανταγωνιστικότητας στην αγορά εργασίας.
Σύλλογος Στήριξης Εξαρτημένων από το Αλκοόλ “Η Επιστροφή”
Υπεύθυνη για την οργάνωση και το συντονισμό ομάδας
αυτογνωσίας γυναικών συγγενών αλκοολικών.
ΚΕΚ ΓΣΕΒΕΕ
Σεμινάρια για τη Γυναικεία Επιχειρηματική Δράση
ΝΕΛΕ (Νομαρχιακή Επιτροπή Λαϊκής Επιμόρφωσης)
Εισήγηση μιας σειράς σεμιναρίων που αφορούσαν σε θέματα τρίτης ηλικίας σε ΚΑΠΗ του νομού Ηρακλείου.
Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας – Τύλισος
Εισηγήτρια σε σεμινάρια Συμβουλευτικής Γονέων.
Διεύθυνση Β/θμιας Εκπαίδευσης
Επιμορφωτικά σεμινάρια σε νεοδιόριστους καθηγητές για τα
προβλήματα που προκύπτουν στη σχολική κοινότητα και
τους τρόπους επίλυσής τους.
Ψυχιατρική Κλινική ΠΑΓΝΗ
Επιστημονική Συνεργάτις στο Τμήμα Οξέων Περιστατικών.
Πρότυπος Ξενώνας Ηλικιωμένων – Γούβες
Συνεργάτις σε μια σειρά συναντήσεων με σκοπό την ανάδυση θεμάτων που αφορούν σε θέματα για την Τρίτη ηλικία, τη δημιουργία καταστάσεων προβληματισμού και την καλλιέργεια δεξιοτήτων ανάμεσα στις ομάδες νοσηλευτικού προσωπικού.
Εργάστηκε ως εισηγήτρια στα ΙΕΚ του ΟΑΕΔ Ηρακλείου στο Τμήμα Προσχολικής Αγωγής, Δραστηριοτήτων Δημιουργίας και Έκφρασης, διδάσκοντας τα μαθήματα Θεατρικού Παιχνιδιού, Κουκλοθεάτρου και Παιδικής Λογοτεχνίας ενώ ήταν επόπτρια της πρακτικής άσκησης των σπουδαστριών στους παιδικούς σταθμούς.
Λειτουργεί το NurserySchool, ένα πρότυπο πρόγραμμα δημιουργικής απασχόλησης στα αγγλικά για παιδιά προσχολικής ηλικίας, βασισμένο στις αρχές και τις αξίες της Μοντεσσοριανής αγωγής.
Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με ομάδες εθελοντών πολιτικής προστασίας στην εκπαίδευσή τους πάνω στο σύνδρομο του επιζώντα και τις ψυχολογικές επιπτώσεις από φυσικές καταστροφές (συνέπειες των καταστροφών στα μικρά παιδιά).
‘Εχει μία κόρη, την Τατιάνα. Αγαπά τη τζαζ μουσική και τα ταξίδια. Αρθρογραφεί στον τοπικό τύπο και στα παρακάτω ηλεκτρονικά περιοδικά.
http://marketnews.gr/author/52/limniotaki_despoina