του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο
Παρακολουθώντας την πολιτική επικαιρότητα από την απόσταση ασφαλείας της αυγουστιάτικης ραστώνης, κάθε λογικός άνθρωπος διαπιστώνει την ασταμάτητη φαρσοκωμωδία, που εξελίσσεται πάνω από τα κεφάλια μας. Ακόμα και μέσα στην πραγματικά τραγική κατάσταση που βιώνει ο τόπος, την τραγική κατάσταση της οικονομίας, του Κυπριακού, της κοινωνικής ανασφάλειας, της τραπεζικής απειλής, της ανελέητης λεηλασίας της προσωπικής και οικογενειακής ζωής μας, βρίσκουν τρόπους να μετατρέπουν τα πάντα σε κωμωδία.Ένας Πρόεδρος, που κάνει αναλύσεις για τις τοπούζες των κτηνοτρόφων, μιλά ως να είναι ο αρχιτσέλιγκας και νιώθει «την ασέβεια να ξισιειλίζει». (Πώς το είπε ακριβώς; «Η χρήση τοπούζας οδηγεί σε τοπουζοσυμπεριφορές». Άκου τι λέει ένας Πρόεδρος!).Ένας υποψήφιος να κάνει συνεχώς δηλώσεις για την υποψηφιότητα του η οποία «διεισδύει σε όλα τα κοινωνικά στρώματα», κάθε τόσο να είναι στην κρατική τηλεόραση ως υπουργός και να κάνει προεκλογικό αγώνα, αλλά η εξαγγελία δεν έγινε ακόμα από τον ίδιο, έγινε μόνο από το ΑΚΕΛ και πρέπει να ανακοινώσει κι ο ίδιος ότι είναι ανεξάρτητος υποψήφιος, ίσως να είναι και του κεντροαριστερού ενδιάμεσου χώρου.
Ο άλλος υποψήφιος, αυτός που έλεγε ότι δεν διστάζει να συγκρούεται με την πλειοψηφία για να μην παραβιάζει τα πιστεύω του (και είναι περήφανος, που το έκανε το 2004) να κάνει τώρα τεμενάδες σε μια κλίκα τρακαδόρων της εξουσίας και να ξεροκαταπίνει όρους και καρογιανικά τσαλιμάκια.
Κόμματα και πολιτικοί αδιάντροπα και ασεβώς, να γλύφουν εκεί που έφτυναν μέχρι προχτές, για να πάρουν μερίδια από το λουφέ της εξουσίας. Χωρίς ίχνος ντροπής.
Όσοι διάβασαν τη συνέντευξη του Ρίκκου Ερωτοκρίτου στο Φιλελεύθερο την Κυριακή, θα πρέπει αν μη τι άλλο να αντιλήφθηκαν τι ακριβώς είναι τα καραγκιοζλίκια της πολιτικής και των πολιτικών και για το πως μπορεί ένας πολιτικός, έστω κι αυτών των μικρών διαστάσεων, να πουλήσει στο άψε σβήσε όσους τον εμπιστεύτηκαν, μόνο και μόνο για να προσαρμόσει τις απόψεις του σε μια κατάσταση, που γνωρίζει ότι είναι παραλογισμός.
Και μια κυβέρνηση, που κάνει τον τροχονόμο των ξένων επενδυτών, που πάνε κι έρχονται ανεμίζοντας τα εκατοντάδες εκατομμύρια, που θέλουν να μας χαρίσουν, αλλά επειδή επενδύσεις δεν υπάρχουν να γυρεύει ευθύνες στην αντιπολίτευση η οποία, λέει, κάνει φασαρίες και διώχνει τους επενδυτές. Διότι, για παράδειγμα, δεν έπρεπε να μιλήσει κανένας για το διευθυντή του διπλωματικού γραφείου του Προέδρου, τον πρέσβη Ιερωνυμίδη, για να μην θυμώσει ο Κινέζος επενδυτής. Ούτε έπρεπε να πει κανένας ότι μας κορόιδευαν μέρα μεσημέρι με τη θρασύτητα φυλάρχων προς κάφρους, παρουσιάζοντας μακέτα του κτιρίου που θα έκαναν με το Κατάρ, η οποία τελικά ήταν ψεύτικη. Ούτε βεβαίως πρέπει να ζητά κανένας εξηγήσεις, που μας έμεινε η μετακίνηση του στρατοπέδου και οι κατεδαφίσεις… Να μην μιλά κανείς για τις σκανδαλώδεις κυβερνητικές ενέργειες, διότι θυμώνουν οι Εμίρηδες και οι Κινέζοι και νευριάζει ο κ. Χριστόφιας, που νιώθει «την ασέβεια να ξισιειλίζει».
Μια φαρσοκωμωδία μέσα στη χειρότερη συγκυρία για τον τόπο και με πρωταγωνιστές αυτούς που περιμένουμε να μας σώσουν. Ένας ολόκληρος λαός καταδικασμένος να μην μπορεί να γελάσει ούτε με τις κωμωδίες. Γιατί είναι κωμωδίες πάνω στην πλάτη του