ΣΥΡΙΖΑ
Από την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα καθώς και από δημοσιεύματα του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου προκύπτει ότι επέρχεται ένας νέος κύκλος επιθέσεων της μνημονιακής συγκυβέρνησης ενάντια στον κόσμο της εργασίας, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος της πλήρους κατεδάφισης των εργασιακών δικαιωμάτων, της ισοπέδωσης των εργασιακών σχέσεων και της μετατροπής ολόκληρης της χώρας σε μια «ειδική οικονομική ζώνη».
Συγκεκριμένα, αποκαλύπτεται η ύπαρξη σχεδιασμού:
– Για την κατάργηση των περιορισμών στις ομαδικές απολύσεις και την πλήρη απελευθέρωσή τους, με χρονοδιάγραμμα μάλιστα υλοποίησης μέχρι το φθινόπωρο του 2014. Το ΔΝΤ ουσιαστικά ζητάει την κατάργηση του ορίου για τις ομαδικές απολύσεις καθώς και της υποχρέωσης για έγκριση από θεσμικό όργανο των απολύσεων που υπερβαίνουν το όριο του 5% στις επιχειρήσεις που απασχολούν περισσότερα από 150 άτομα, όπως ισχύει σήμερα. Αναφερόμενο, μάλιστα, στην απόφαση της κυβέρνησης για μεταφορά της αρμοδιότητας για την έγκριση των ομαδικών απολύσεων από τον Υπουργό Εργασίας στο ΑΣΕ (Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας) εκφράζει επιφυλάξεις για το εάν η αλλαγή αυτή στη διαδικασία έγκρισης θα βοηθήσει στην ουσιαστική κατάργηση στην πράξη των περιορισμών στις ομαδικές απολύσεις , θέτοντας εμμέσως το δίλημμα κατάργηση κάθε θεσμικής έγκρισης ή μετατροπή του θεσμού σε μια τυπική διαδικασία έγκρισης των ομαδικών απολύσεων.
– Για την επαναφορά της δυνατότητας για «ανταπεργία» των εργοδοτών με κλείσιμο των επιχειρήσεων (lock out), η οποία καταργήθηκε το 1982 μετά από αγώνες του συνδικαλιστικού κινήματος (ν.1264/1982) και ουσιαστικά αποτελεί ένα όπλο συνεχούς εκβιασμού προς τους εργαζόμενους σε περιπτώσεις αγωνιστικών κινητοποιήσεων και απεργιών.
– Για τον περιορισμό των συνδικαλιστικών ελευθεριών και της προστασίας στην άσκηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων καθώς και της διευκόλυνσης των εκλεγμένων αντιπροσώπων στο έργο τους με τη χρήση συνδικαλιστικών αδειών.
– Για την αλλαγή των προϋποθέσεων με τις οποίες λαμβάνονται οι αποφάσεις για την κήρυξη απεργίας, ώστε να καταστεί ιδιαίτερα δύσκολη η δυνατότητα λήψης μιας τέτοιας απόφασης, περίπου όπως το περιβόητο άρθρο 4 του νόμου 1365/1983, σύμφωνα με το οποίο απαιτείτο η απόλυτη πλειοψηφία των μελών του σωματείου και όχι η απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων σε μια γενική συνέλευση. Είναι προφανές ότι μια τέτοια διάταξη θα περιορίσει στην πράξη δραματικά την δυνατότητα των σωματείων να κηρύξουν απεργία.
– Για την πλήρη κατάργηση των προσαυξήσεων προϋπηρεσίας για τους μακροχρόνια άνεργους, καθώς στην έκθεση του ΔΝΤ αναγράφεται σαφώς ότι ο περιορισμός στο 50% της προσαύξησης των τριετιών, ο οποίος νομοθετήθηκε πρόσφατα με τον πολυνόμο 4254/2014, δεν επαρκεί και χρειάζονται γρηγορότερα βήματα στην κατεύθυνση της κατάργησης των δικαιωμάτων λόγω προϋπηρεσίας, προκειμένου να προετοιμαστεί το έδαφος για την οριστική κατάργηση των τριετιών μέχρι το 2017. Στην έκθεση αναφέρεται επιτακτικά και ο γενικότερος στόχος της μείωσης του κόστους εργασίας για την περίοδο 2014-2015, γεγονός που προοιωνίζεται περαιτέρω μισθολογικές μειώσεις, ακόμα και στον κατώτατο μισθό. Δηλαδή οι μισθοί και οι εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία θα συνεχίσουν να καταγράφουν ελεύθερη πτώση, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να επιβιώσουν αξιοπρεπώς οι εργαζόμενοι και να καταρρέουν τα ασφαλιστικά ταμεία.