Τι έγινε ρε παιδιά;
…πώς έτσι ξαφνικά βρέθηκαν τόσα πολλά κοιτάσματα;
…Θα φοβόμαστε να σηκώνουμε τις πέτρες μη τυχόν και μας λερώσει το αναβλύζον πετρέλαιο;
…Η εποχή του Υδροχόου θα είναι και εποχή του Υδρογόνου;
Για κάποιον, ο οποίος έζησε τον σχεδιασμό της ψυχροπολεμικής εποχής, οποιαδήποτε είδηση, που αφορά την ανεύρεση νέων κοιτασμάτων πετρελαίου, είναι αν μη τι άλλο μια “λυτρωτική” είδηση. Οι πολίτες του Δυτικού Κόσμου, ζώντας την απόλυτη εξάρτηση των κρατών τους από τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής, θεωρούσαν σωτήρια οποιαδήποτε ανακάλυψη νέων κοιτασμάτων.
Η τεχνητή —όπως εκ των υστέρων αποδεικνύεται— πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του ’70 είχε “πείσει” ακόμα και τους πιο δύσπιστους ότι η Δύση έπρεπε να συμβιβαστεί με την έννοια της “εξάρτησης” από πόρους, τους οποίους δεν ελέγχει η ίδια. Είχε “πείσει” ακόμα και τους πιο αντιδραστικούς ότι θα πρέπει να υποταχθούν στους Αμερικανούς, γιατί χωρίς αυτούς οι “άθεοι” Σοβιετικοί και οι “άπιστοι” Ισλαμιστές θα τους εκβίαζαν …Θα τους εκβίαζαν με την ποιότητα ζωής τους και πολλές φορές ίσως και με την ίδια τους την επιβίωση, εφόσον η ενεργειακή εξάρτηση από το πετρέλαιο ήταν ολοκληρωτική.
…Τώρα ξαφνικά περάσαμε σε μια νέα κατάσταση. Καθημερινά μαθαίνουμε ότι ανακαλύπτονται νέα πετρελαϊκά κοιτάσματα τεραστίων διαστάσεων …Νέα κοιτάσματα στην Ανατολική Μεσόγειο …στο Λιβυκό Πέλαγος …στο Ιόνιο Πέλαγος …στη θάλασσα της Ιρλανδίας …στον Καναδά …στην Αρκτική …σε ολόκληρη την Αφρική …στη Λατινική Αμερική κλπ.. …Όλα αυτά προστίθενται στα ήδη εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα της Ρωσίας, της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Θάλασσας, του Τέξας, της Βενεζουέλας ή του Μπρούνεϊ.
Σε λίγο καιρό θα φτάσουμε στο σημείο να απαριθμούμε τα μέρη στα οποία δεν υπάρχουν κοιτάσματα πετρελαίου …για να είμαστε πιο σύντομοι. Σε λίγο καιρό θα φοβόμαστε να σηκώσουμε κάποια πέτρα, μήπως και “λερωθούμε” από το πετρέλαιο το οποίο θα ξεπηδήσει….Τι έγινε και τώρα ξαφνικά εμφανίστηκαν αυτά τα κοιτάσματα; …Δεν τα γνώριζαν και τώρα τα βρήκαν; …Πόσες δεκαετίες, για παράδειγμα, υπάρχουν οι μελέτες για τα ελληνικά κοιτάσματα; Οι Ναζί τι ακριβώς έψαχναν και τι βρήκαν στην Ελλάδα στα χρόνια της Κατοχής;
Η υπογραφή της “Σύμβασης Κούπερ”, η οποία δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ με αριθμό 65, στις 17 Φεβρουαρίου 1940 και κυρώθηκε “δια του Αναγκαστικού Νόμου 2220/1940”, τι ακριβώς ήταν; Οι Αμερικανοί, οι οποίοι την υπέγραφαν, γνώριζαν κάτι, το οποίο ο ελληνικός λαός αγνοούσε; Μέχρι πριν από λίγους μήνες ο αμερικανικής υπηκοότητας και εβραϊκής καταγωγής “Έλληνας” Πρωθυπουργός μάς διαβεβαίωνε ότι πετρέλαιο στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Αμέσως μετά την υπαγωγή μας στο ΔΝΤ πώς βρήκαμε παντού πετρέλαιο; …Πετρέλαιο σε κολοσσιαίες ποσότητες.
Όλα αυτά δείχνουν ορισμένα πράγματα. Σκιαγραφούν ένα περιβάλλον εξαιρετικά μυστήριο. Υπάρχουν εξελίξεις, οι οποίες δεν εξηγούνται με βάση τη συμβατική γνώση των όσων ίσχυαν μέχρι σήμερα. Πέρα από το γεγονός ότι αυτή η ύποπτη συμπεριφορά του πρώην Πρωθυπουργού πυροδότησε σενάρια συνομωσιολογίας εις βάρος της Ελλάδας, υπάρχουν και άλλα πολύ πιο περίεργα θέματα σε κλίμακες πολύ μεγαλύτερες από αυτές των εθνικών συμφερόντων. Σε αυτό το σημείο δεν θα ασχοληθούμε με δωσίλογους ή προδότες, όπως θα πιθανολογούσε κάποιος με βάση τα όσα ακούγονται αυτόν τον καιρό. Σε αυτό το σημείο θα ασχοληθούμε με τον παγκόσμιο ενεργειακό σχεδιασμό
…Έναν σχεδιασμό, που, όπως είναι φυσικό, δείχνει να αλλάζει, εξαιτίας των νέων δεδομένων, τα οποία καθημερινά έρχονται στο φως …Νέα δεδομένα είναι τα αποθέματα πετρελαίου όχι μόνον στη Μεσόγειο, αλλά και στην Ουγκάντα, την Νότια Αφρική ή τον Καναδά. Αλλάζει ο παγκόσμιος ενεργειακός “χάρτης”, εξαιτίας αυτών των νέων δεδομένων. “Αλλάζει”, όμως, σε αυτά τα επίπεδα ενδιαφέροντος της εξουσίας, σημαίνει ότι κάποιοι τον αφήνουν να αλλάξει. Ο “χάρτης” δεν αλλάζει μόνος του. Ο “χάρτης” αλλάζει από αυτούς, οι οποίοι έχουν την ισχύ και την εξουσία να τον αλλάξουν. Κάτι άλλαξε, δηλαδή, σε αυτά που ονομάζουμε μεγάλα “συμφέροντα” και τα οποία συνδέονται με το πετρέλαιο.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια το σύνολο του κόσμου εξαρτιόταν από τα κοιτάσματα της Μέσης Ανατολής. Ολόκληρος ο Δυτικός χριστιανικός Κόσμος —ο οποίος ήταν ο ανεπτυγμένος βιομηχανικά κόσμος— εξαρτιόταν από το “οξυγόνο” της βιομηχανίας, το οποίο βρισκόταν στην αλλόθρησκη Μέση Ανατολή. Έχοντας αυτός ο κόσμος ζήσει την τεχνητή —όπως αποδεικνύεται— πετρελαϊκή κρίση του 1973, είχε “πειστεί” ότι πρέπει να υποταχθεί στην αμερικανική “καλοσύνη”, που θα εξασφάλιζε το πετρέλαιο που έχει ανάγκη για την ανάπτυξη και την επιβίωσή του …Είχε “πειστεί” ότι δεν είχε άλλη λύση από το να βρίσκεται υπό την “ομηρία” των Αμερικανών …Είχε “πειστεί” ότι η προβοκατόρικη δράση του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή ήταν προς όφελος τής Δύσης και του “πολιτισμού”, εφόσον οι Άραβες ήταν αυτοί, οι οποίοι την απειλούσαν με “ασφυξία”.
Για κάποιον ερασιτέχνη αναλυτή αυτή η επιλογή της Δύσης —να “ρουφάει” αποκλειστικά τα πετρέλαια του αραβικού κόσμου— δεν ήταν ούτε λανθασμένη για τον εαυτό της ούτε προδοτική για τα μέλη της, τα οποία υποτίθεται θα στερούνταν του πλούτου των αναξιοποίητων κοιτασμάτων τους. Με τον τρόπο αυτόν θα εκμεταλλευόταν τον άφθονο πλούτο της εις βάρος των στρατηγικών πλεονεκτημάτων των αντιπάλων της …Θα εξαντλούσε τα πετρελαϊκά αποθέματα των “άλλων” και θα διατηρούσε τα δικά της ατόφια για την περίοδο κατά την οποία θα τα χρειαζόταν. Το γεγονός, δηλαδή, ότι μπορεί —για παράδειγμα— να γνώριζε η Δύση ότι υπάρχει πετρέλαιο στη χριστιανική Κύπρο ή τη χριστιανική Ελλάδα ή τη χριστιανική Ιρλανδία, δεν σήμαινε ότι θα προχωρούσαν σε εξόρυξη.
…”Πολιτική επιλογή” ήταν να αφήσουν όλα τα κοιτάσματα της Δύσης στην “ησυχία” τους …Ούτε καν προδοσία των λαών δεν θα μπορούσε να εκληφθεί μια τέτοια επιλογή από τις ηγεσίες των χωρών, οι οποίες εμπλέκονταν σ’ αυτά. Γιατί; Γιατί υπήρχε το ιδεολογικό “άλλοθι” για την επιλογή αυτήν. Ο Δυτικός Κόσμος λειτουργούσε σαν συμμαχία και θεωρητικά αυτά τα πετρελαϊκά κοιτάσματα —όπου κι αν βρίσκονταν σε όποιο μέλος και αν ανήκαν— ήταν στρατηγικά αποθέματα ολόκληρης της συμμαχίας. Θα μπορούσε δηλαδή κάποιος να πει —όχι εμείς πάντως— ότι, για παράδειγμα, η Συμφωνία Κούπερ ήταν μια στρατηγικά επωφελής για την Ελλάδα συμφωνία. Εφόσον η Ελλάδα είχε συμφέρον να ταυτιστεί με το Δυτικό Μπλοκ, έπρεπε υποχρεωτικά να κάνει ό,τι συνέφερε αυτό το μπλοκ.
…Η Ελλάδα προφανώς συμφώνησε να μην εκμεταλλευτεί κοιτάσματα αξίας κάποιων δις και να πάρει “βοήθεια” τύπου Μάρσαλ αναλόγου μεγέθους. Σε τέτοιες περιπτώσεις συμμαχιών, δηλαδή, τα πράγματα δεν έχουν απαραίτητα μία και μοναδική ανάγνωση. Θεωρητικά θυσιάζεις κάτι σημαντικό και παίρνεις κάτι άλλο εξίσου σημαντικό. Αφήνεις ανέγγιχτα πετρελαϊκά αποθέματα εις βάρος των εθνικών σου συμφερόντων και εξασφαλίζεις τζάμπα οικονομική και στρατιωτική βοήθεια υπέρ των εθνικών σου συμφερόντων. Στερείσαι δηλαδή ένα αγαθό, το οποίο θα σου έδινε χρήματα και τη δυνατότητα να αγοράσεις όπλα και παίρνεις απ” ευθείας χρήματα και όπλα από αυτόν, ο οποίος σου υπαγορεύει την πολιτική σου …Πάντα δηλαδή υπάρχει μια “ζυγαριά”, την οποία προσπαθείς να την ισορροπείς.
Με όλα αυτά, τα οποία λέμε, δεν δικαιολογούμε τις προδοτικές ηγεσίες, οι οποίες κυβέρνησαν μεταπολεμικά την Ελλάδα …Προδότες και άχρηστοι ήταν όλοι όσοι κυβέρνησαν τη μεταπολεμική Ελλάδα. Αυτό, το οποίο θέλουμε να πούμε, είναι κάτι άλλο. Αυτό, το οποίο θέλουμε να πούμε, είναι ότι τα μέχρι τώρα ψέματα —για τα κοιτάσματα και την απόκρυψή τους για λόγους στρατηγικούς— τα κατανοούμε …Όμως, δεν κατανοούμε τη σημερινή αποκάλυψή τους …Δεν την κατανοούμε, λόγω του ότι δεν είναι εμφανής κάποια αλλαγή, η οποία να το επιβάλει. Δεν μας φαίνεται δηλαδή παράξενο, που μέχρι τώρα τα έκρυβαν …Μας φαίνεται παράξενο που τώρα τα αποκαλύπτουν.
Με βάση τον μέχρι τώρα στρατηγικό σχεδιασμό της Δύσης δεν δικαιολογείται η σημερινή αλλαγή του ενεργειακού της σχεδιασμού. Θεωρητικά, δηλαδή, δεν έχει αλλάξει ο βασικός στρατηγικός προσανατολισμός της Δύσης. Ο Δυτικός Κόσμος θεωρητικά εξακολουθεί να παραμένει ως έχει και απλά αντιμετωπίζει άλλες προκλήσεις. Στη θέση της Σοβιετικής Ένωσης —για άλλους λόγους πλέον— βρίσκεται μια θηριώδης Κίνα, μια Ινδία ή μια αναδυόμενη Βραζιλία. Από τη στιγμή που ο Δυτικός Κόσμος παραμένει εντός της λογικής της συμμαχίας, δεν βλέπουμε τον λόγο που θα πρέπει να αλλάξει τον σχεδιασμό του και την επιλογή της μη αξιοποίησης των δικών του κοιτασμάτων εις βάρος αυτών των “άλλων”.
…Ακόμα και το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να υπάρχει με το ίδιο καταστατικό. Θεωρητικά το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να είναι το στρατιωτικό “χέρι” του ίδιου σώματος, έστω κι αν οι “στόχοι” του άλλαξαν. Ενώ, δηλαδή, οι “αλλόθρησκοι” έχουν ακόμα άπειρο πετρέλαιο, ξαφνικά η Δύση “ανακαλύπτει” αυτά, τα οποία είναι βέβαιον ότι τα γνώριζε εδώ και πάρα πολλά χρόνια …”Ανακαλύπτει” τα δικά της κοιτάσματα. Ενώ η Σαουδική Αραβία έχει ακόμα άπειρο πετρέλαιο, για να καλύπτει τις ανάγκες της αγοράς για πολλά ακόμα χρόνια, ξαφνικά άρχισαν οι “ανακαλύψεις”. Ξαφνικά μάθαμε ότι η Ανατολική Μεσόγειος έχει στα “σπλάχνα” της κοίτασμα θηριώδες αντίστοιχο του αραβικού. Ξαφνικά μάθαμε ότι υπάρχουν κοιτάσματα στο Ιόνιο, στο Αιγαίο, στη Μαύρη Θάλασσα …Παντού πετρέλαιο.
Τι συνέβη και γίναμε μάρτυρες αυτών των αλλαγών; Γιατί κάποτε η Ευρώπη, για παράδειγμα, η οποία θεωρούσε στρατηγικό της στόχο την απεξάρτηση από τις ενεργειακές πηγές —τις οποίες δεν ελέγχει—, ξαφνικά τρέχει και “δένεται” αυτοβούλως στη ρωσική εξάρτηση; Κάποτε —έστω και με το ρίσκο ενός πυρηνικού ατυχήματος— οι Ευρωπαίοι επένδυαν στην πυρηνική τεχνολογία, προκειμένου να μειώσουν την εξάρτησή τους. Θεωρητικά βρίσκονταν σε μια διαρκή τεχνολογική “μάχη”, προκειμένου —μέσω της γνώσης— να βελτιώσουν την τεχνογνωσία τους και να μειώσουν αυτό το ρίσκο, το οποίο τους εξασφάλιζε την ενεργειακή απεξάρτηση. Η ενεργειακή απεξάρτηση ήταν το “Άγιο Δισκοπότηρο” για την Ευρώπη …Ο απόλυτος στόχος της. Το όνειρό της ήταν η ενεργειακή της αυτονομία.
Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες μιας διαμετρικά αντίθετης πολιτικής. Βλέπουμε ότι η επίτευξη της ενεργειακής απεξάρτησης έχει εγκαταλειφθεί ως στόχος. Η Ευρώπη δείχνει να μην ενδιαφέρεται και να έχει παραιτηθεί από τον στόχο της. Χωρίς καμία αντίσταση “διασωληνώνεται”, σαν να είναι ασθενής στην “εντατική”. “Σωλήνες” ξεπηδούν από παντού. Αγωγοί μεταφέρουν φυσικό αέριο από τα βάθη της Σιβηρίας …Από τον βορρά από τον Νότο …από την Ανατολή και από τη Δύση …Αγωγοί στην Ουκρανία, τη Ρουμανία, τη Λευκορωσία, την Κύπρο, την Ελλάδα, την Τουρκία, την Αλβανία ή τη Βουλγαρία.
Τι έγινε και ξαφνικά η “εξάρτηση” δεν τρομάζει κανέναν στην Ευρώπη; Τι έγινε και ολόκληρη η Γερμανία αφήνει τον εαυτό της στο έλεος της “στρόφιγγας” του Πούτιν; Τι έγινε και οι πανίσχυρες “επτά αδερφές”, που μονοπωλούν το πετρέλαιο παγκοσμίως, αφήνουν κάποιους να “σκαλίζουν” τα μυστικά τους αποθέματα. Πώς αφήνουν κάποιους Κύπριους, Έλληνες ή Ιρλανδούς να κάνουν όνειρα σεΐχηδων; Αυτά όλα είναι παράξενα και αυτά μας απασχολούν. Κάποιοι αποφάσισαν να ξαναμοιράσουν τα χαρτιά των πετρελαϊκών κοιτασμάτων και εμείς πρέπει να βρούμε τον λόγο που το έκαναν αυτό …Να το βρούμε, εφόσον δεν υπάρχει μια προφανής λογική εξήγηση γι’ αυτήν την αλλαγή συμπεριφοράς.
Κάποτε …στην Αμερική.
Όλα αυτά, για να γίνουν κατανοητά, θα πρέπει να τα δούμε από τα “θεμέλιά” τους …Θα πρέπει αναγκαστικά να κάνουμε μια “βουτιά” στο χρόνο …Να βρούμε τις ρίζες του σχεδιασμού, τον οποίο σήμερα βλέπουμε να αλλάζει. Αν καταλάβουμε ποιοι —και βάση ποιων αναγκών— επέβαλαν εκείνον τον σχεδιασμό της “εξάρτησης”, θα καταλάβουμε τον λόγο που τον άλλαξαν σήμερα. Θα το καταλάβουμε, γιατί αυτοί —ως ιδιωτικά συμφέροντα— παρέμειναν σχεδόν οι ίδιοι, αλλά οι ανάγκες τους έχουν αλλάξει δραματικά. Παιδιά διαδέχθηκαν τους γονείς τους, αλλά δεν άλλαξαν τα συμφέροντά τους. Αυτό, το οποίο άλλαξε, ήταν ο κόσμος, όπου αυτά τα συμφέροντα αναζητούν την εξυπηρέτησή τους.
Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα στην οικονομία των ΗΠΑ δέσποζε ένα “τεράστιο” όνομα …Ο Ροκφέλερ …Ο Ροκφέλερ, ο οποίος είχε επιβιώσει της μεγάλης κρίσης του ’29 και στην κυριολεξία έλεγχε το μεγαλύτερο μέρος της οικονομίας της. Αυτός ο Ροκφέλερ είχε μια διπλή ιδιότητα …Ήταν ταυτόχρονα πετρελαιάς και τραπεζίτης …Συγκεκριμένα, ήταν ο μεγαλύτερος πετρελαιάς του κόσμου και ο μεγαλύτερος τραπεζίτης του κόσμου …Ήταν ο ιδιοκτήτης της Standard Oil …Ιδιοκτήτης μιας εταιρείας, η οποία μόνη της έλεγχε το 88% του πετρελαίου των ΗΠΑ …Μια εταιρεία, την οποία το αμερικανικό κράτος αναγκάστηκε να “σπάσει” σε πολλές εταιρείες, προκειμένου να περιορίσει το μονοπώλιό της …Μια εταιρεία τόσο μεγάλη, που —μετά το “σπάσιμό” της σε πάνω από τριάντα εταιρείες— μερικές εκ των οποίων ήταν η Mobil και η Esso ή Exxon, η Chevron, η Gulf.
Όταν τέτοιες εταιρείες ήταν μερικές από τα τριάντα και πλέον “κομμάτια” της, αντιλαμβάνεται κάποιος το πόσο μεγάλη ήταν η “μητέρα” εταιρεία. Όταν από τις “επτά αδερφές”, που ελέγχουν το πετρέλαιο παγκοσμίως, οι τέσσερις είναι διαφορετικά “πρόσωπα” του ιδίου θηρίου, αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει όχι μόνον στις ΗΠΑ, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο …Μια εταιρεία, η οποία απειλούσε την ίδια τη Δημοκρατία, εφόσον μπορούσε να “ανεβάζει” και να “κατεβάζει” Προέδρους κατά βούληση …Μια εταιρεία τόσο μεγάλη, που το 1911 ανάγκασε το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ να νομοθετήσει εις βάρος της και να την κρίνει παράνομη σ’ ό,τι αφορά την αντιμονοπωλιακή πολιτική των ΗΠΑ.
…Μια εταιρεία, που —δυστυχώς για την ανθρωπότητα— δεν ήταν μονοπωλιακού τύπου μόνον στις ΗΠΑ, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Μια εταιρεία, η οποία στο “αδελφάτο” των πετρελαϊκών εταιρειών διατηρεί μονίμως την πλειοψηφία στις κοινές τους αποφάσεις, ευνόητο είναι ότι αυτή είναι που επιβάλει και την παγκόσμια πολιτική. Η εταιρεία των 4/7 του “αδελφάτου” ελέγχει τα πάντα, εφόσον, όποιος κι αν βρίσκεται “απέναντί” της, θα είναι πάντα μειοψηφία.
…Είτε αυτός είναι ένας Βρετανός “παίκτης” —όπως είναι η BP (British Petroleum)— είτε είναι Ολλανδός —Shell (Royal Dutch Shell)—, υπάρχει πάντα ο Αμερικανός “ποιμένας” και οι υπόλοιποι. Ανάμεσά τους και οι “περιφερειακοί” …Οι Γάλλοι της Total, οι Ιταλοί της Agip κλπ., οι οποίοι δεν παίζουν κανέναν απολύτως ρόλο και αρκούνται στα πλούσια “ψίχουλα” του πετρελαϊκού σχεδιασμού. Απόλυτος κυρίαρχος σε αυτό το ολιγομελές κλαμπ εταιρειών ήταν ο Ροκφέλερ, ως ιδιοκτήτης των περισσότερων “αδελφών”.
Ο ίδιος άνθρωπος το 1930 ήταν ιδιοκτήτης της JP Morgan Chase & Co, πράγμα, το οποίο τον καθιστούσε τον πιο ισχυρό τραπεζίτη παγκοσμίως. Το “θηρίο” είχε ζώσει τις ΗΠΑ και ήταν αδύνατον να του ξεφύγουν …Δεν υπήρχε πολιτική, την οποία να μην μπορούσε να την αντιμετωπίσει …Δεν υπήρχε “μέτρο”, το οποίο να μην μπορούσε να το ακυρώσει με κάποιο “αντίμετρο” …Οι πάντες δούλευαν γι’ αυτόν. Η διαφθορά στις ΗΠΑ ήταν το “χαρτζιλίκι”, το οποίο έδινε στους παρατρεχάμενούς του.
Από τους πιστολάδες του Σικάγο, οι οποίοι “ξέπλεναν” τα χρήματά τους στις τράπεζές του, μέχρι τους υποψήφιους Προέδρους, οι οποίοι αναζητούσαν κρυφούς πόρους για τις προεκλογικές τους εκστρατείες, οι πάντες σε αυτόν απευθύνονταν. Όμως, αυτός δεν ήταν μόνος του …Ήταν πανίσχυρος, αλλά δεν ήταν μόνος του …Ρότσιλντ, Ροκφέλερ, Σίφερ, Λίμαν, Γκόλντμαν, Σαγκς και Μόργκαν ήταν ένα “κύκλωμα” …Μια συμμορία ήταν από την αρχή που ξεκίνησαν …Μια συμμορία, που αλληλοβοηθούνταν. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ροκφέλερ ξεκίνησε με ένα δάνειο από την “National City Bank of Cleveland” …συμφερόντων Ρότσιλντ.
Αυτό το κύκλωμα των τραπεζιτών και πετρελαιάδων —οι οποίοι μονοπωλούσαν με μεγάλη ευκολία την οικονομία των ΗΠΑ— γρήγορα έβαλε ως στόχο του να κατακτήσει τον Κόσμο …Λογικός στόχος, αν κρίνουμε τις προδιαγραφές του …Λογικός στόχος για μια συμμορία πάμπλουτων Εβραίων απάτριδων, η οποία δεν αναγνώριζε καμία της υποχρέωση απέναντι σε καμία πατρίδα …Μια συμμορία, η οποία, από την αρχή που πάτησε το “πόδι” της στον Νέο Κόσμο, άρπαζε τα πάντα στις ΗΠΑ, επιδιώκοντας να τις θέσει υπό τον απόλυτο έλεγχό τους.
Εφόσον λοιπόν αυτή η συμμορία καταφέρει να ελέγξει τις ΗΠΑ, δεν θα δίσταζε να επιχειρήσει να επαναλάβει την επιτυχία της σε ακόμα μεγαλύτερη κλίμακα …Δεν θα δίσταζε να επιχειρήσει το απόλυτο “όνειρο” των πωρωμένων εξουσιαστών …Την κοσμοκρατορία …Αδίστακτοι ήταν και τα μέσα δεν τους έλλειπαν. Σε έναν κόσμο φτωχό και εξαρτημένο από το πετρέλαιο, μπορούσαν να “παίξουν” “παιχνίδια”.
Ως τραπεζίτες διέθεταν χρήματα άφθονα, ώστε να αγοράζουν κάθε νέα πετρελαιοπηγή, η οποία βρισκόταν πάνω στον Πλανήτη και κάθε νέα πετρελαιοπηγή θα τους έδινε νέα έσοδα, για να ισχυροποιούν εκ νέου τις τράπεζές τους …Το τέλειο “αυτοτροφοδοτούμενο” κύκλωμα, που γεννά πλούτο κι εξουσία …Μόνιμο πλούτο για μόνιμη επαφή με τη εξουσία. Με τα χρήματά τους θα διέφθειραν τους ηγέτες και οι ηγέτες θα τους έκαναν όλα τα χατίρια. Με όχι τόσο ευδιάκριτες τις “γραμμές” μεταξύ αιτήματος και εκβιασμού θα μπορούσαν να επιτυγχάνουν όλους τους στόχους τους.
Όμως, αυτοί οι περίεργοι και “σκοτεινοί” τύποι δεν είχαν μόνον αυτά τα κοινά. Κατά “σύμπτωση” οι περισσότεροι από αυτούς ήταν Εβραίοι …και είχαν κάποια κοινά “πνευματικά” χόμπι —θα λέγαμε εμείς— …Φαινομενικά ανεξήγητα “χόμπι”. Αυτά τα “σκυλιά” της κερδοσκοπίας δεν έδειχναν ενδιαφέρον μόνον για το χρήμα, αλλά και για “ανώτερα” πράγματα …Έδειχναν ενδιαφέρον για τις ιδεολογίες, για παράδειγμα. Δεν χρηματοδοτούσαν μόνον τα “σκουπίδια” του υποκόσμου, που τους έκαναν τις “βρόμικες” δουλειές, αλλά χρηματοδοτούσαν και τα “σκουπίδια” της ιδεολογίας, όπως ήταν ο “αδερφός” τους Μαρξ.
Για να καταλάβει κάποιος για ποιον λόγο έδειχναν τόσο ενδιαφέρον για τις “ιδεολογικές” επιλογές, τις οποίες θα είχαν στη διάθεσή τους οι άνθρωποι-πελάτες τους, θα πρέπει να γνωρίζει αυτά, τα οποία είπαμε παραπάνω …Θα πρέπει να γνωρίζει κάποιος τον παγκόσμιο σχεδιασμό και τον στόχο αυτών των “οραματιστών” …Τον σχεδιασμό αυτόν, στον οποίο οι “συμμορίτες” μας ήταν μέχρι τότε κυρίαρχοι και τον σχεδιασμό αυτόν, τον οποίο ονειρεύονταν, προκειμένου να ενισχυθούν ακόμα πιο πολύ. Άρα, θα πρέπει να γνωρίζει κάποιος τις ιδιομορφίες αυτού του σχεδιασμού …Να γνωρίζει, για παράδειγμα, τι τους απειλούσε εκείνη την εποχή.
Τι απειλούσε την τέλεια “αυτοτροφοδοτούμενη” μηχανή τους; …Οτιδήποτε απειλούσε τη μοναδικότητα του προϊόντος, το οποίο μονοπωλούσαν και έλεγχαν απόλυτα …Οτιδήποτε απειλούσε τη μοναδικότητα του υπερπολύτιμου πετρελαίου, είτε αυτό ήταν λιγνίτης είτε μια οποιαδήποτε νέα εφεύρεση. Τι περιόριζε τα κέρδη τους; …Οποιαδήποτε αγοραπωλησία πετρελαίου ξέφευγε από τη δική τους μονοπωλιακή τιμολογιακή πολιτική και δεν τους απέφερε την προμήθεια που “δικαιούνταν” …πάντα σε δολάρια. Με λίγα λόγια, τους απειλούσε η εθνική πολιτική των κρατών …Η εθνική πολιτική, η οποία θα έκανε το κάθε κράτος —είτε μέσω γεωτρήσεων είτε μέσω αγορών—προμηθευτή του εαυτού του στα πετρέλαια.
Η εθνική πολιτική θα έκανε το κάθε κράτος να στηρίζει το δικό του νόμισμα στη δική του αγορά με τη δική του πολιτική. Οποιοδήποτε νέο κοίτασμα, το οποίο δεν μπορούσαν να ελέγξουν, ήταν “εχθρικό” κι ανεπιθύμητο. Οποιαδήποτε νέα ανακάλυψη πάνω στο θέμα της ενέργειας καθιστούσε τον λαμπρό αλλά “ατυχή” επιστήμονα στόχο δολοφονικής μανίας. Οτιδήποτε, δηλαδή, απειλούσε το μονοπώλιο το δικό τους στα καύσιμα και τον μονοπωλιακό χαρακτήρα των ιδίων των καυσίμων, ήταν εχθρός τους …Ήταν στόχος τους, που μπορούσαν να κάνουν το οποιοδήποτε έγκλημα εις βάρος του, προκειμένου να τον σταματήσουν.
Όλα αυτά ήταν εχθρικά για τη “συμμορία”, η οποία ήδη λυμαινόταν τις ΗΠΑ. Άρα; Άρα εχθρός τους έγινε ο εθνικός σχεδιασμός των ισχυρών κρατών …Των ισχυρότερων κρατών, που εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν στην Ευρώπη. Τι τους συνέφερε; …Η παγκόσμια “ειρήνη” …Ο “διεθνισμός” …Το παγκοσμίως κοινό “καύσιμο”. Ποιος ήταν ο πραγματικός τους στόχος; …Να μετατρέψουν τον κόσμο σε ένα “ανοικτό” κλαμπ, το οποίο θα τους επέτρεπε να τον ελέγχουν απόλυτα, παρακάμπτοντας τις εθνικές ηγεσίες. Βασικός τους εχθρός ήταν η εθνικιστική Ευρώπη, την οποία γνώριζαν και μισούσαν, εφόσον οι πάντες προέρχονταν από αυτήν.
Αυτή ήταν η μόνιμη φιλοδοξία τους …Να κατορθώσουν να “τσουβαλιάσουν” όλα τα ευρωπαϊκά κράτη …Να τα βάλουν στον ίδιο “παρανομαστή”, ώστε αυτοί να γίνουν οι αποκλειστικοί προμηθευτές των πετρελαίων τους και επιπλέον —επειδή ήταν τραπεζίτες— όλα αυτά να γίνονται σε δολάρια …Στα δικά τους δολάρια …Στα δολάρια, που τύπωναν στη δική τους ιδιωτική FED, η οποία παρίστανε την κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ. Στόχος τους έγινε να κάνουν αυτά τα δικά τους “χαρτάκια” κυρίαρχα στον κόσμο. Πώς θα γινόταν αυτό; …Αν κατόρθωναν να συνδέσουν όλα τα κράτη με το αγαθό εκείνο, το οποίο οι ίδιοι έλεγχαν. Δεν ήθελαν έναν βιομηχανικό κόσμο, όπου ο καθένας θα στήριζε την ανάπτυξή του στη δική του ενεργειακή ιδιομορφία …Άλλος να στηριζόταν στο πετρέλαιο, άλλος στον λιγνίτη, άλλος στα υδροηλεκτρικά φράγματα κλπ.. …Ήθελαν να βάλουν τους πάντες σε μια κοινή “γραμμή”. Έπρεπε την κυρίαρχη ανάγκη του βιομηχανικού κόσμου —που ήταν η ενέργεια— να την “ρίξουν” πάνω στο δικό τους καύσιμο.
Αυτό έγινε ο στόχος τους. Θέλησαν να επιβάλουν το πετρέλαιο σαν το αποκλειστικό καύσιμο του Δυτικού Κόσμου και τα δολάρια σαν το μοναδικό νόμισμα, στο οποίο θα αποτιμώταν η αξία του πετρελαίου και βεβαίως θα γινόταν η αγορά του. Από τη στιγμή που τα κράτη είχαν πάγιες και μόνιμες ανάγκες για πετρέλαιο, αυτό σημαίνει ότι και το δολάριο θα γινόταν το πρώτο αποθεματικό νόμισμα, που γνώρισε ο κόσμος. Εφόσον ένα κράτος χρειάζεται μόνιμα πετρέλαιο, θα έπρεπε να έχει μόνιμα στα ταμεία του τα “ειδικά” χρήματα, τα οποία μπορούν να το εξαγοράσουν …Τα “ειδικά” εκείνα χρήματα, τα οποία —ακόμα και ξένης εθνικότητας να ήταν— θα γίνονταν αποδεκτά από τους κατόχους τους.
Μόνον αυτά τα δολάρια των δικών τους τραπεζών θα μπορούσαν να αγοράζουν πετρέλαια, εφόσον αυτοί μόνοι τους ως πετρελαιάδες θα “αναγνώριζαν” το νόμισμα στο οποίο και θα πουλούσαν. Αυτοί, δηλαδή, “τύπωναν” χρωματιστά χαρτάκια στην FED και οι λαοί τα έπαιρναν ως δάνεια, “αγοράζοντας” από τις πετρελαϊκές εταιρείες των ίδιων τοκογλύφων μελλοντικό “πετρέλαιο” …”Πετρέλαιο”, το οποίο μέχρι εκείνη την ώρα δεν είχαν στις δεξαμενές τους.
Οι αποθεματικές καταθέσεις των κρατών σε δολάρια, δηλαδή, ήταν “πετρέλαια”, τα οποία απλά δεν είχαν φτάσει στις χώρες που τα είχαν. Τα δολάρια, όμως, όταν έμπαιναν στα χρηματοκιβώτια, ήταν σαν να είχε μπει πετρέλαιο στα βαρέλια. Γι’ αυτό κάποιοι έξυπνοι συνάνθρωποί μας τα ονόμασαν Πετροδολάρια. Στην κυριολεξία ήταν πετροδολάρια …Όπως και να το εξέταζες, ήταν το ίδιο …Ήταν δολάρια πετρελαίου …Ήταν πετρέλαια δολαρίου. Ο σχεδιασμός ήταν απλός: Για ένα έχουμε ΕΝΑ αφεντικό του κόσμου, έπρεπε να έχουμε ΕΝΑ καύσιμο —για να εκβιάζουμε ολόκληρο τον κόσμο— και ΕΝΑ νόμισμα —στο οποίο να κατατίθενται τα “λύτρα”— …Αφεντικά του κόσμου έγιναν οι τοκογλύφοι της Νέας Υόρκης, καύσιμο του κόσμου έγινε το πετρέλαιο και νόμισμα του κόσμου το δολάριο.
Συνωμότησαν με το γυφταριό της ερήμου και ο σχεδιασμός τους ήταν σχεδόν τέλειος. “Πλημμύρισαν” τη Μέση Ανατολή με πετροδολάρια, για να ελέγχουν απόλυτα τα κοιτάσματά της. Βύθισαν τους λαούς της στη φτώχεια και την υπανάπτυξη και έκαναν αμύθητα πλούσιους τους αγράμματους και αστοιχείωτους σεΐχηδες, οι οποίοι ήταν καθαρά υποχείριά τους. Οι λαοί “βυθίστηκαν” στον Μεσαίωνα της Σαρία και οι πλούσιοι “βυθίστηκαν” στα μαξιλάρια των πορνείων της Δύσης. Τα δολάρια πλήρωναν την καταστολή και τον βασανισμό των πληθυσμών, που από τότε μέχρι σήμερα δεν έχουν βρει ειρήνη, γιατί απλούστατα η ειρήνη δεν συμφέρει τους τοκογλύφους, οι οποίοι θέλουν να εκβιάζουν τη Δύση με προβλήματα στο θέμα του πετρελαίου.
Γι’ αυτόν τον λόγο διατηρούσαν πάντα τις ταραχές στη Μέση Ανατολή. Οι ταραχές της Μέσης Ανατολής ήταν αυτές, οι οποίες τους έδιναν μια “στρόφιγγα” στο χέρι. Αν ήταν ήρεμη η Μέση Ανατολή, θα ήταν ήρεμη και η παροχή καυσίμου προς τη Δύση. Σε μια τέτοια περίπτωση τι είδους “νταβατζιλίκι” θα ζητούσαν οι Αμερικανοί και οι τοκογλύφοι των “επτά αδελφών”; Αν ήταν ήρεμη η Μέση Ανατολή, πώς θα έμπαιναν μέσα σ’ αυτήν οι σταλινικοί της Μόσχας, για να παίξουν το παιχνίδι εκείνο, το οποίο απειλεί τη ροή των καυσίμων προς τη Δύση και αυξάνει τις τιμές. Πώς θα κατόρθωναν να μπουν οι σταλινικοί στις αραβικές κοινωνίες, για να παριστάνουν τους “πατερούληδες” και να υπόσχονται στο φτωχό πόπολο “νίκες” απέναντι στους καπιταλιστές προστάτες των τυράννων;
Αυτός ήταν ο σχεδιασμός …Διέφθειραν τις αραβικές ηγεσίες και τις έστρεψαν εναντίον του αραβικού λαού …Προδότες των λαών τους και του Αλλάχ είναι όλοι τους …Όποιος νομίζει ότι οι Άραβες σεΐχηδες είναι εχθροί των Εβραίων και χρηματοδότες των εξτρεμιστών μουσουλμάνων, ούτε στο περίπου δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο. Οι σεΐχηδες πληρώνουν με πετροδολάρια αυτούς που με τις “Τζιχάντ” τους ανεβάζουν τις τιμές του πετρελαίου. Εξαιτίας των διαφόρων Αραφάτ το πετρέλαιο άξιζε χρυσάφι. Εξαιτίας αυτών των προδοτών παγιδεύτηκε ολόκληρος ο κόσμος. Όλος ο κόσμος “μαντρωμένος” γύρω από μια ανάγκη και οι ισχυροί θα έπαιζαν το παιχνίδι του “καλού” και του “κακού” εκεί όπου τα παιχνίδια απειλούν τους πάντες, γιατί σταματάνε τη “ροή” του “οξυγόνου” της βιομηχανίας.
…Απλό κόλπο, το οποίο δεν θα άλλαζε ποτέ, αν δεν το επιθυμούσαν οι σχεδιαστές του …Άλλος θα είχε το “καρπούζι” και άλλος θα είχε το “μαχαίρι” για να το απολαύσει …Άλλος θα είχε τα κοιτάσματα πετρελαίου και άλλος θα είχε τη βιομηχανία για να τα καταναλώσει …Εκβιαζόμενοι καί οι δύο …Ο πρώτος απειλούνταν ότι θα χάσει τους πελάτες του και ο δεύτερος απειλούνταν ότι θα χάσει τη “δόση” του. Το πετρέλαιο, το οποίο το είχε τρομερή ανάγκη η ανεπτυγμένη Δύση, θα το είχαν αυτοί, οι οποίοι, λόγω υπανάπτυξης, δεν θα το χρησιμοποιούσαν ποτέ. Το πετρέλαιο έγινε η κατάρα της Μέσης Ανατολής, που τη βύθισε στην απόλυτη φτώχεια για ακριβώς έναν αιώνα.
Τώρα καταλαβαίνει ο αναγνώστης τον σχεδιασμό …Καταλαβαίνει τον λόγο που όλοι αυτοί οι τοκογλύφοι χρηματοδότησαν τον Μαρξ. Ο Μαρξ ήταν αυτός, ο οποίος θα τους επέτρεπε να “τσουβαλιάσουν” τον Δυτικό Κόσμο. Γιατί; Γιατί με τον κατάλληλο σχεδιασμό μπορούσε αυτή η λανθασμένη θεωρία να τρομοκρατήσει τον κόσμο …και, όταν υπάρχει τρομοκρατία, υπάρχει “τσουβάλιασμα”. Αυτό, δηλαδή, το οποίο εξαρχής αναζητούσαν οι πετρελαιάδες τοκογλύφοι, που ήθελαν να “κλειδώσουν” την Ευρώπη στο δολάριο και στο πετρέλαιο. Ο Μαρξ γι’ αυτόν τον λόγο έγινε ο καλύτερος συνεργάτης τους.
Η σκέψη τους ήταν απλή, αλλά ήθελε μεγάλη χρηματοδότηση …πράγμα, το οποίο δεν τους ενοχλούσε ιδιαίτερα. Χρηματοδοτείς μια εύκολη δράση, για να καρπωθείς μια δύσκολη αντίδραση. Χρηματοδοτείς μια δράση στην “καθυστερημένη” κοινωνικά τσαρική Ρωσία και αποκτάς τον έλεγχο της “δύσκολης” Γερμανίας. Χάρη στον κομμουνισμό —τον οποίον οι ίδιοι χρηματοδότησαν, για να “τρομοκρατήσουν” τον ευρωπαϊκό κόσμο— “γέννησαν” τον Χίτλερ. Χάρη στην “απειλητική” κομμουνιστική Ρωσία “τσουβάλιασαν” σε πρώτη φάση την Πρωσία και τη Βαυαρία. Με αυτόν τον τρόπο δημιούργησαν τη δική τους ιδιόκτητη Γερμανία.
Στην πιο “πρωτόγονη” δύναμη της Ευρώπης χρηματοδότησαν μερικούς σταλινικούς βλάκες, για να “υψώσουν” το Σφυροδρέπανο και με αυτόν τον τρόπο τρομοκράτησαν ολόκληρη την Ευρώπη. Εξ” αντανακλάσεως θα επωφελούνταν από την τρομοκρατία της Ευρώπης. Ο τρόμος της Ευρώπης απέναντι στην απειλή της Σοβιετικής Ένωσης θα την παρέδιδε στα “χέρια” των δικών τους ανθρώπων …Κοινοί κακοποιοί της Νέας Υόρκης “πυροβόλησαν” έναν “νοικοκύρη” της ευρωπαϊκής “γειτονιάς”, για να τρομάξουν τους υπόλοιπους — με πρώτους τους Γερμανούς. Με άθλια υποκείμενα —όπως η Ρόζα Λούξεμπουργκ— τρόμαξαν με την κομμουνιστική απειλή τους Πρώσους και τους Βαυαρούς αστούς εθνικιστές και τους “τσουβάλιασαν” στη δική τους Γερμανία.
Με μια ιδεολογία της πλάκας απέκτησαν τον απόλυτο έλεγχο της Ρωσίας και της Γερμανίας ταυτόχρονα. Με αυτές τις δύο άκρες της “τανάλιας” μπορούσαν να συνθλίψουν την Ευρώπη …όπως και έγινε. Έτσι απλά γίνονται τα υψηλά παιχνίδια της πολιτικής και η Γερμανία ήταν προϊόν τέτοιου παιχνιδιού. Δημιουργείς τον κομμουνισμό και περιμένεις από την αντίδραση να δημιουργηθεί ο ναζισμός. Ο Μαρξ δηλαδή είναι ο “πατέρας” του κομμουνισμού και του Στάλιν, αλλά είναι ταυτόχρονα και “πατέρας” του ναζισμού και του Χίτλερ. Η τεχνητά δημιουργημένη “απειλή” του κομμουνισμού δημιουργούσε τον “αντικομμουνισμό”, ο οποίος ήταν το ιδεολογικό “καύσιμο” του ναζισμού. Δημιουργούσε τον “αντικομουνισμό” της Γερμανίας, που με τα δικά τους χρήματα τον “έσπρωχναν” στον Χίτλερ. Δική τους ήταν η σταλινική Σοβιετική Ένωση και δική τους ήταν και η ναζιστική Γερμανία.
Δεν ήταν δηλαδή μόνον ο Μαρξ ή ο Λένιν στο payroll του Ροκφέλερ …Ακόμα και ο Στάλιν τέτοιος ήταν …Υπάλληλος του Ροκφέλερ στις πετρελαϊκές επιχειρήσεις του στο Μπακού. Αυτοί “απειλούσαν” τους Γερμανούς βιομηχάνους και αστούς με μπολσεβίκικη “επανάσταση” και οι Εβραίοι τραπεζίτες της Νέας Υόρκης με τα χρήματά τους έφεραν στην εξουσία τον Χίτλερ και τους μεθύστακες των μπυραριών …Τον Χίτλερ, τον οποίο —αποδεδειγμένα πλέον— χρηματοδοτούσε ο “Αμερικανός” Ροκφέλερ. Κοινό αφεντικό είχαν ο Στάλιν και ο Χίτλερ. Για τα ίδια συμφέροντα ενεργούσαν …Απλά πράγματα. Ο μεγαλύτερος τραπεζίτης και πετρελαιάς των ΗΠΑ με συνοπτικές διαδικασίες κατάκτησε την πατρίδα των προγόνων του …Των Γερμανών προγόνων του με το όνομα Roggenfelders.
Γιατί ήθελαν την ιδιόκτητη Γερμανία του ψυχοπαθή Χίτλερ; Για να κάνουν τον πόλεμο …Τον μεγάλο πόλεμο, ο οποίος θα ισοπέδωνε την Ευρώπη και θα τους επέτρεπε να την σχεδιάσουν πάνω σε λευκό “χαρτί” … Την κατεστραμμένη Ευρώπη, η οποία μετά τον πόλεμο θα είχε ανάγκη τα δάνειά τους για την ανασυγκρότησή της …εφόσον αυτοί ήταν οι μεγαλύτεροι τραπεζίτες του κόσμου …Την Ευρώπη, την οποία θα την ανέπτυσσαν βιομηχανικά με ειδικό τρόπο, ώστε να έχει ανάγκη τα πετρέλαιά τους …εφόσον ήταν ταυτόχρονα και οι μεγαλύτεροι πετρελαιάδες του κόσμου. Γι’ αυτόν τον λόγο χρηματοδότησαν τον Χίτλερ και τους Ναζί. Γι’ αυτόν τον λόγο τούς ενθάρρυναν να γκρεμίζουν τα πάντα στο πέρασμά τους …ακόμα κι όταν αυτό δεν είχε κάποια στρατιωτική αξία. Γι’ αυτόν τον λόγο προστάτευσαν όλους τους Ναζί μετά τον πόλεμο.
Από εκεί και πέρα ο μεταπολεμικός κόσμος ήταν εύκολος στον έλεγχό του. Ως “επενδυτές” συνέδεσαν τη μεταπολεμική βιομηχανική ανάπτυξη της Ευρώπης αποκλειστικά με το πετρέλαιο, ενώ μέχρι τότε αυτό δεν ίσχυε. Μέχρι τότε η κάθε ευρωπαϊκή χώρα πορευόταν με τις δικές της ενεργειακές ιδιαιτερότητες και όλες μαζί αγωνίζονταν να βρουν την τεχνογνωσία για την επίλυση του ενεργειακού προβλήματος. Μετά τον πόλεμο όλες οι εθνικές ιδιομορφίες απαλείφθηκαν και όλοι μπήκαν στη λογική του πετρελαίου. Οι έρευνες για την επίλυση του ενεργειακού ζητήματος θεωρήθηκαν υπέρτατο στρατηγικό μυστικό του ιδεολογικού μπλοκ και ελέγχονταν πλήρως από αυτούς, οι οποίοι είχαν κάθε συμφέρον να τις “θάψουν”.
Βάζοντας τον υπάλληλο Στάλιν και τους μεθύστακες υποτακτικούς του να απειλούν μονίμως την Ευρώπη και να “παίζουν” δήθεν ιμπεριαλιστικά παιχνίδια στη Μέση Ανατολή με τα ζωογόνα πετρέλαιά της, μπορούσαν και έλεγχαν τους πάντες. Κάθε φορά που η Μόσχα δήθεν “επεκτεινόταν” στη Μέση Ανατολή, χτυπούσαν οι “συναγερμοί” στην Ευρώπη και οι Ευρωπαίοι βυθίζονταν όλο και πιο βαθιά στην αμερικανική υποτέλεια. Το παιχνίδι το είχαν στήσει οι τοκογλύφοι τέλεια …Δικός τους ο κομμουνισμός, που έλεγχε τη σταλινική Ευρώπη και δικός τους και ο σοσιαλισμός, που έλεγχε τη “δημοκρατική” Ευρώπη. Δεν υπάρχει Ευρωπαίος “αριστερός”, “σοσιαλιστής” ή “κομμουνιστής” ηγέτης, που να μην υπήρξε χαφιές αυτών των “αφεντικών”. Η “παγίδα” είχε στηθεί αριστοτεχνικά.
Θεωρητικά για λόγους Δημοκρατίας, πρακτικά για λόγους περιορισμού της ισχύος των μεγάλων κρατών της Ευρώπης, οι τοκογλύφοι των ΗΠΑ ξεκίνησαν τον εκ βάθρων επανασχεδιασμό της ευρωπαϊκής παραγωγής. Δεν βοήθησαν στη βιομηχανική ανασυγκρότηση μόνον των παραδοσιακών βιομηχανικών δυνάμεων της Ευρώπης, αλλά έβαλαν στο “κόλπο” και τα υπόλοιπα κράτη. Στα παραδοσιακά βιομηχανικά κράτη της προπολεμικής εποχής θα προσέθεταν και τα υπόλοιπα. Την Ελλάδα, την Ισπανία και κάποιες άλλες περιφερειακές χώρες, οι οποίες μέχρι τον πόλεμο δεν γνώριζαν τη βιομηχανία, θα τις εκβιομηχάνιζαν σε ικανοποιητικό βαθμό στις δεκαετίες του ’60 και του ’70.
Αυτό δεν έγινε από φιλανθρωπία των ΗΠΑ. Αυτό έγινε για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος ήταν, γιατί αυτές οι χώρες δεν είχαν προηγούμενη ενεργειακή “μνήμη” και με την εκβιομηχάνισή τους θα γίνονταν κατ” ευθείαν πελάτες τους, εφόσον θα πήγαιναν κατ” ευθείαν στο πετρέλαιο. Με αυτές τις πετρελαιοβόρες χώρες, οι οποίες επιδοτούνταν από τους Αμερικανούς να έχουν φτηνή παραγωγή, μπορούσαν να “εκβιάζουν” τις παραδοσιακές βιομηχανικές χώρες. Με αυτές τις χώρες μπορούσαν να επιβάλουν την απόλυτη ανταγωνιστικότητα του πετρελαίου, ώστε να μην αφήνουν τους ισχυρούς να προσαρμοστούν στις δικές τους προπολεμικές ενεργειακές ιδιαιτερότητες …Οι πάντες θα συνδέονταν με το πετρέλαιο …Κανένας δεν θα είχε δικαίωμα ούτε να αλλάξει καύσιμο ούτε να επιχειρεί να επινοήσει κάτι νέο στον χώρο της ενέργειας.
Ο δεύτερος λόγος, που ανέπτυξαν βιομηχανικά τις χώρες αυτές, ήταν ο προφανής. Με το πετρέλαιο και το χρήμα μπορούσαν να ελέγχουν μόνον βιομηχανικές χώρες και άρα έπρεπε να εκβιομηχανίσουν αυτές, οι οποίες μέχρι τότε δεν ήταν τέτοιες. Αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος, για να τις βάλουν κι αυτές στο “κλαμπ” των εκβιαζομένων. Τη γεωργική Ελλάδα του ’40 ή του ’50 δεν μπορούσες να την εκβιάσεις με το πετρέλαιο, γιατί δεν την αφορούσε το πετρέλαιο …Όμως, την Ελλάδα του ’70 μπορούσες. Αν δεν σε ωθούσαν στο να φτιάξεις εργοστάσια τύπου ΙΖΟΛΑ, Πειραϊκή Πατραϊκή, ΑΓΕΤ-ΗΡΑΚΛΗΣ, πώς θα σε εκβίαζαν με την απειλή της πετρελαϊκής “ασφυξίας”;
Η συνέχεια του άρθρου
http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2013/04/petrelaia-kai-aoz.html