Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ αυτό που λέει ο Κοντογώργης. Το κράτος έχει αυτονομηθεί από την κοινωνία την οποία έχει σπρώξει στην ιδιώτευση. Αυτό το αυτονομημένο κράτος έχει δομηθεί πάνω σε ένα κλειστό πολιτικό σύστημα που διοικείται από μια κλειστή πολιτικοοικονομική κάστα η οποία νέμεται την κοινωνία για ίδιο όφελος.
Ο στόχος λοιπόν όλων των κοινωνικών κινημάτων και κοινωνικών κινήσεων θα πρέπει (σε πρώτη φάση) να επικεντρωθεί σε μια μικρή έστω θεσμική ρωγμή σ΄ αυτό το κλειστό πολιτικό σύστημα ώστε να εισρεύσει η κοινωνία στην πολιτική. Όταν έστω και κατ’ ελάχιστο επιτευχθεί αυτό, τότε όλα θα τρέξουν με ιλιγγιώδεις πολιτικές ταχύτητες.
Αυτό όμως δεν το ξέρουν μόνο τα διάφορα κοινωνικά κινήματα, το ξέρουν και όσοι είναι μέσα στο κλειστό πολιτικό σύστημα που βλέπουν να απειλείται το «σπίτι» τους. Η σύγκρουση θα είναι σκληρή, όμως τα πράγματα δεν μπορούν τώρα πλέον να γυρίσουν πίσω. Οι εποχές των δανεικών «αγελάδων» πέρασαν ανεπιστρεπτί. Έχουμε μπει ήδη σε μια αναπόδραστη πορεία σύγκρουσης κοινωνίας και πολιτικού συστήματος.
Πρέπει λοιπόν το κοινωνικό κίνημα στο σύνολό του να επικεντρωθεί στο πως θα προκαλέσει την πρώτη μικρή θεσμική ρωγμή στο κλειστό σύστημα για να σπάσει στη συνέχεια ολόκληρο το φράγμα και να ανοίξει η δημοκρατία στο λαό και όχι να προτείνονται διάφορες ουτοπικές και ανέφικτες λύσεις που κάνουν το σύστημα να μένει ήσυχο και ακλόνητο στη θέση του.