Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ*
Σαρωτικές αντεργατικές αλλαγές στο εργασιακό περιβάλλον των εργαζομένων, όπως μεικτό σύστημα για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, μη επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, «ψαλίδι» στις αμοιβές με νομοθετική κατοχύρωση των επιχειρήσεων να μειώνουν τις ώρες εργασίας και όχι τις μέρες ανά εβδομάδα, απολύσεις υπαλλήλων σε ΔΕΚΟ και οργανισμούς που ιδιωτικοποιούνται, επανεξέταση του 13ου και του 14ου μισθού στη βάση της προαιρετικής και όχι υποχρεωτικής καταβολής τους και ανατροπές προς το χειρότερο στο καθεστώς των απολύσεων, των υπερωριών και στα συνδικαλιστικά δικαιώματα μπαίνουν στην τελική ευθεία για την προώθησή τους τον Οκτώβριο από τους δανειστές και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
ΚΟΦΤΗΣ ΣΤΟΝ ΚΑΤΩΤΑΤΟ ΜΙΣΘΟ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ
Το μεικτό σύστημα, δηλαδή η εκάστοτε κυβέρνηση να παρεμβαίνει καθοριστικά στο εκάστοτε αποτέλεσμα της συλλογικής διαπραγμάτευσης για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού, προκρίνεται και από τα μέλη της απόλυτα ελεγχόμενης από τους δανειστές «επιτροπής εμπειρογνωμόνων» για τα εργασιακά, που θα παραδώσει πόρισμα στο τέλος του μήνα, αλλά και από το υπουργείο Εργασίας.
Το σύστημα αυτό προσιδιάζει στο λεγόμενο «Low Pay Commission» (μοντέλο Αγγλίας), σύμφωνα με το οποίο η εκάστοτε κυβέρνηση καθορίζει ένα εύρος εξέλιξης του κατώτατου μισθού προς τα πάνω ή και προς τα κάτω, εντός του οποίου θα μπορούν να διαπραγματεύονται οι εργοδοτικές με τις εργατικές οργανώσεις. Η κυβέρνηση ή μία επιτροπή που αυτή θα ορίζει, θα μπορεί να κρίνει ότι ο μισθός των 586 ευρώ δεν θα μπορεί να μειωθεί κάτω από τα 560 ευρώ, όπως και ότι δεν θα μπορεί να αυξηθεί πάνω από τα 600 ευρώ. Μέσα στα όρια αυτά, θα μπορούν να κινηθούν οι δήθεν συλλογικές διαπραγματεύσεις και το αποτέλεσμά τους θα είναι δεσμευτικό για όλες τις πλευρές.
Επίσης, η μεταλλαγμένη μνημονιακά κυβέρνηση υποχωρεί και πάλι στην κάθετη άρνηση των δανειστών να επανέλθουν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις στο επίπεδο που ήταν προ Μνημονίου και στην επαναφορά των αρχών της επεκτασιμότητας και της υποχρεωτικότητας των συλλογικών συμβάσεων εργασίας για τους εργοδότες, που δεν συμμετέχουν στις εργοδοτικές οργανώσεις που εκπροσωπούνται στις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Εάν όμως δεν επανέλθουν αυτές οι δύο αρχές, τότε δεν θα υπάρχουν πραγματικές αλλά «δήθεν» συλλογικές διαπραγματεύσεις και συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Ανάμεσα στις προωθούμενες αντεργατικές ανατροπές είναι και η νομοθέτηση της μείωσης των ημερήσιων ωρών εργασίας με αντίστοιχη μείωση μισθού, ώστε, αντί οι εργαζόμενοι να υπογράφουν ατομικές συμβάσεις εκ περιτροπής εργασίας για 2 ή 3 μέρες την εβδομάδα, να επιτραπεί με νόμο η εργασία για λίγες ώρες κάθε ημέρα, στους οποίους να καταβάλλονται μισθοί με την ώρα, με βάση ωρομίσθιο, και όχι με την ημέρα ή το μήνα.
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΔΩΡΩΝ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ
Σύμφωνα με τα εμπιστευτικά έγγραφα του κουαρτέτου των δανειστών, τα λεγόμενα «non papers», αυτοί απαιτούν την κατάργηση της υποχρεωτικότητας καταβολής των Δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα και την αντικατάσταση τους σε προαιρετική βάση με χρηματικά μπόνους ανεξάρτητα από το αν στο σύνολό τους οι μισθοί του έτους θα είναι 12 ή 13 ή και 14.
ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΔΕΚΟ
Οι δανειστές απιτούν – και η κυβέρνηση φέρεται να την αποδέχεται – ως προϋπόθεση για τις ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ την αυτόματη κατάργηση της διασφάλισης της σταθερότητας της εργασίας (οιονεί μονιμότητας) των υπαλλήλων τους. Το μέσο θα είναι ο χαρακτηρισμός των ατομικών συμβάσεων εργασίας από ορισμένου χρόνου, δηλαδή από την πρόσληψη μέχρι την συνταξιοδότησή τους, σε αορίστου χρόνου. Σήμερα, για παράδειγμα, ένας εργαζόμενος στη ΔΕΗ συνδέεται με αυτή με καθεστώς «οιονεί μονιμότητας», καθώς η ατομική σύμβαση εργασίας του λήγει σε ορισμένο χρόνο, όταν συμπληρώνει τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησής του. Μετατροπή της ατομικής σύμβασης εργασίας του υπαλλήλου σε αορίστου χρόνου σημαίνει ότι παύει να έχει αυτή την «οιονεί μονιμότητα» και ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να απολυθεί από τα νέα αφεντικά των ΔΕΚΟ.
ΟΙ «ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ» ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΧΟΥΝ ΚΤΙΣΤΕΙ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ
Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης, ότι διαμορφώνει κόκκινες γραμμές για τα εργασιακά, έχουν τόση αξία, όση είχαν και οι αντίστοιχες κόκκινες γραμμές της για τις συντάξεις, οι οποίες αποδείχτηκαν ότι ήταν κάστρα χτισμένα στην άμμο, που κατέρρευσαν με το «πρώτο φύσημα του ανέμου», δηλαδή τις πιέσεις των δανειστών. Έτσι θα γίνει και για τα εργασιακά, αφού οι δανειστές γνωρίζουν ότι η κυβέρνηση δεν έχει, ούτε θέλει να έχει, εναλλακτική πρόταση στα μνημόνια της φτώχειας και της υποτέλειας, καθώς και ότι θα υποχωρήσει ακόμα και στις πιο ακραίες και αποικιοκρατικές απαιτήσεις τους.
Οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα τους δεν πρέπει να εγκλωβιστούν και αποπροσανατολιστούν από τα επικοινωνιακά πολιτικά κόλπα της κυβέρνησης περί εθνικού μετώπου εργοδοτικών και εργατικών οργανώσεων και κοινωνικού διαλόγου για τα εργασιακά, να πάρουν στα δικά τους χέρια τον αγώνα για να αποτρέψουν τη νέα εργασιακή κατεδάφιση και να ανατρέψουν τα μνημόνια, καθώς και την κυβέρνηση και τη μνημονιακή αντιπολίτευση, που τα εφαρμόζουν και τα στηρίζουν.
*Μέλος της ΠΓ της ΛΑΕ, πρώην αν. Υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=25283:stratoulis-ergasiaka&catid=42:ergasiakes-sxeseis&Itemid=168