ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ
Μ’ έχει απογοητεύσει ο κόσμος. Δεν βλέπεις, κανένας δεν κουνιέται. Τόσα γίνονται κι ο κόσμος δεν βγαίνει στους δρόμους. Ούτε καν διαμαρτύρεται. Μα τι γίνεται; Μας ψεκάζουν; Κι άλλα πολλά, πού σίγουρα τα έχετε ακούσει. Ίσως και να τα έχετε σκεφτεί.
Ας προσπαθήσουμε να δούμε πέρα από την επιφάνεια. Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος στέκει αδιάφορος στα τεκταινόμενα και έχει παραδοθεί; Ορισμένοι σίγουρα. Και κυρίως αυτοί που χρησιμοποιούν ως άλλοθι τη φαινομενική απραξία του κόσμου για να κάτσουν στ’ αυγά τους – σαν καλές κοκόνες, όπως λένε στο χωριό μου – ώστε να μην στρατευθούν στο καθήκον της υπεράσπισης και της διεκδίκησης της πατρίδας.
Άλλοι πάλι θέλουν να πιστεύουν ότι ο κόσμος θα έπρεπε να είναι διαρκώς στους δρόμους και να συγκρούεται με τις δυνάμεις καταστολής. Με την φαντασία τους νομίζουν ότι η αντιπαράθεση του κόσμου με την εξουσία και τις δυνάμεις της, θα γίνει με μια σειρά κατά μέτωπο αναμετρήσεις όπου από τη μια θα στέκουν σε πυκνή παράταξη μάχης οι λαϊκές δυνάμεις και από την άλλη το καθεστώς. Μια εκ παρατάξεως μάχη, νίκη σ’ όλη τη γραμμή κι ο λαός στην εξουσία!