του Δημήτρη Γ. Μπούσμπουρα από το ιστολόγιο Κουτσομύλι
Φυσάει σήμερα βοριάς. Η φωνή του μουεζίνη ακούγεται πάνω από όλη την Λευκωσία, σε μεγάλη απόσταση από την πράσινη γραμμή, όπως, κατά τις υπήνεμες μέρες, δεσπόζει στην παλιά πόλη πέντε φορές την ημέρα. Λέω: «θα πάρω ένα όπλο και θα τον γκρεμίσω κάτω». Μαθαίνω ότι με είχε προλάβει ένας ελεύθερος σκοπευτής και ύστερα βάλανε εκεί μεγάφωνα ακόμα πιο δυνατά και ακόμα πιο απειλητικά.
Το Άρδην, με αφορμή την έκδοση του νέου τεύχους του, διοργάνωσε την Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015 εκδήλωση-συζήτηση με θέμα: “Το Ισλάμ, η Τουρκία και η Ελλάδα” Ομιλητές: Γιώργος Καραμπελιάς, εκδότης–συγγραφέας, Κώστας Γεώρμας, κοινωνιολόγος, Γιώργος Φίλης, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων. Συντονίστρια: Έφη Δούση, δικηγόρος-Άρδην.
Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου*
Η παρουσια του Ισλαμ σε μια χωρα επιδρα στις εξελιξεις ευθεως αναλογα με τους αριθμους των μουσουλμανων που βρισκονται εκει. Αν οι αφοσιωμενοι οπαδοι του Μωαμεθ δεν ξεπερνουν το 1% του πληθυσμου τοτε οι μουσουλμανοι ειναι φιλησυχοι, αγαπουν την ειρηνη και δειχνουν ετοιμοι να ασχοληθουν αποκλειστικα με την καθημερινοτητα τους. Αυτο ισχυει απολυτα σε χωρες οπως οι Ηνωμενες Πολιτειες η Αυστραλία η ο Καναδάς με ποσοστο μουσουλμανων απο 0,08 έως 1,8%.
Γιατί μαμά πετάνε πέτρες αυτοί οι άνθρωποι στο πάρκο;
– Μη σε νοιάζει κοριτσάκι μου, λιθοβολούν μια κυρία που έφυγε από τον άντρα της. Έχουν τον δικό τους πολιτισμό, μην τους παρεξηγείς.
Αυτό είναι πολυπολιτισμικότητα. Να συνυπάρχουν διαφορετικοί κώδικες «αξιών» στην ίδια γειτονιά, στην ίδια πολυκατοικία. Κι ο ένας να λειτουργεί παράλληλα με τον άλλον. Δεν είναι να πηγαίνεις για φαγητό πότε σε κινέζικο και πότε σε μεξικάνικο. Υπάρχει ένα μέρος στη γη που κάτι τέτοιο να συμβαίνει; ΠΟΥΘΕΝΑ! Υπήρξε; ΠΟΤΕ! Πολυφυλετικότητα, ναι. Δηλαδή να συμβιώνουν άνθρωποι διαφορετικής φυλετικής καταγωγής, οι οποίοι όμως έχουν υιοθετήσει ΕΝΑΝ πολιτισμό: κοινές βασικές αξίες.