Τα βάρη στα χαμηλά και μεσαία στρώματα και οι φοροελαφρύνσεις στις πολυεθνικές…
Του Γιώργου Ρακκά από την Ρήξη φ. 140
Μπορεί, σε ό,τι αφορά στο πολιτικό τους προφίλ, ο ένας να αυτοπαρουσιάζεται ως η απόλυτη αντίθεση του άλλου. Ο Τραμπ ως εκφραστής της αναδυόμενης δεξιάς δημαγωγίας και ο Μακρόν ως βαρόνος του φιλελευθερισμού. Η πολιτική τους, όμως, ιδίως σε καίρια ζητήματα, όπως αυτό της φορολογίας, είναι πανομοιότυπη!
Ο Ε.Μακρόν θέλει να σώσει το ευρώ εμβαθύνοντας τους δεσμούς μεταξύ των 19 χωρών του, ολοκληρώνοντας μια ριψοκίνδυνη ένωση που ομοιάζει με μια «μισή εγκυμοσύνη».Οι πιθανότητές του να επιτύχει αλλαγές στη Γαλλία και την Ευρώπη μπορεί να συμβαδίζουν. Αν αποτύχει, είναι πιθανό να αναζωογονήσει την εθνικιστική πρόκληση προς την Ευρωπαϊκή Ένωση που εκπροσωπείται από τον Marine Le Pen.
«Οι όροι-έννοιες, που δημιουργούνται από τη σκέψη που γνωρίζει, μετατρέπονται έπειτα σε δεσμά της. Η διαλεκτική εξαλείφει αυτά τα δεσμά, αποκαλύπτοντας τη σχετικότητα των ακίνητων εννοιών, τη μετάβαση της μιας στην άλλη» (Τρότσκι: «φιλοσοφικά τετράδια).
Όταν δεν τοποθετούμε τις έννοιες μέσα στη «διαλεκτική της κίνησης» τότε αυτές μετατρέπονται σε συντηρητικά στερεότυπα…
Η Γερμανία επέβαλε, έστω προσωρινά, απόλυτη πειθαρχία σε ένα Γάλλο Πρόεδρο, όπως ο Ολάντ, ο οποίος έχει εξελιχθεί σε δορυφόρο του Βερολίνου και πειθήνιο όργανο του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Το απόγευμα της Τρίτης (26/8) ο Γάλλος πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλ ανακοίνωσε το νέο κυβερνητικό σχήμα, μετά την παραίτηση σύσσωμης της γαλλικής κυβέρνησής που υπέβαλε ο ίδιος στον Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, κατόπιν αιτήματος του δεύτερου. Υπενθυμίζεται ότι η παραίτηση της κυβέρνησης ακολούθησε τον ενδοκυβερνητικό πόλεμο που είχε ξεσπάσει μετά τις δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας, της κυβέρνησης Ολάντ, Αρνό Μοντεμπούρ, ο οποίος είπε ότι ”η Γερμανία έχει πέσει στην παγίδα της λιτότητας, την οποία επιβάλλει σε όλη την Ευρώπη”.