Του Γιώργου Καραμπελιά πρωτοδημοσιεύτηκε στη huffingtonpost.gr
Τονίζω συχνά, τα τελευταία χρόνια, πως ο πολιτικός και οικονομικός φιλελευθερισμός έχει ως αναγκαίο συμπλήρωμά του τονπολιτισμικό φιλελευθερισμό. Νεοφιλελεύθερη Δεξιά και εθνομηδενιστική/πολυπολιτισμική Αριστερά αποτελούν τα δίδυμα αδελφάκια της παγκόσμιας «Νέας Τάξης Πραγμάτων».
Του Γιώργου Καραμπελιά
Ένα ερώτημα που επανέρχεται διαρκώς από πολλούς, νεώτερους κυρίως αλλά και παλαιότερους, φίλους είναι το γιατί, μπροστά στην απόλυτη παρακμή του πολιτικού συστήματος, δεν έχει δημιουργηθεί ένα πολιτικό εγχείρημα ικανό να απαντήσει στις αγωνίες πολλών ανθρώπων. Και παρ’ ότι, πολλές φορές, έχουμε προσπαθήσει να εξηγήσουμε το γιατί, μοιάζει, εξαιτίας της επείγουσας ανάγκης για τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού υποκειμένου, να μην καλύπτονται όσοι θέτουν επιτακτικά αυτό το ερώτημα. Γι’ αυτό και θα προσπαθήσω να δώσω εκ νέου μια απάντηση η οποία εμπεριέχει και καινούργια στοιχεία. Εξάλλου, έτσι θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε και σε γενικότερα ερωτήματα που τίθενται σχετικά με τη μεταπολίτευση και την περιοδολόγησή της.
Επειδή υπάρχει πλήρης σύγχυση για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, θα προσπαθήσω και από την δική μου πλευρά να αναλύσω ορισμένα φαινόμενα της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, που είναι εκτός συζήτησης, γιατί έτσι βολεύει το σύστημα
Η περίπτωση του Γιάνη Βαρουφάκη μου φέρνει στο μυαλό το «Θεώρημα» του Παζολίνι. Ο Βαρουφάκης είναι ο «Ξένος» στην ταινία.
Στο «Θεώρημα» του Παζολίνι, ο «Ξένος» εισβάλλει σε ένα μεγαλοαστικό σπίτι, και όλη η οικογένεια παραδίδεται στη γοητεία του.