του Λεωνίδα Βατικιώτη
Παρότι συμβολική, στερούμενη δηλαδή άμεσων συνεπειών, η απόφαση του ΔΝΤ στις 30 Νοεμβρίου να συμπεριλάβει το κινέζικο εθνικό νόμισμα, ρενμινμπί (ή γιουάν), στο καλάθι νομισμάτων που διαμορφώνουν την ισοτιμία του δικού του νομίσματος (των περίφημων Ειδικών Τραβηκτικών Δικαιωμάτων) μπορεί να χαρακτηριστεί ιστορικής σημασίας. Ήταν η πρώτη μεταβολή που έγινε στη σύνθεσή του μετά το 1999, όταν το γερμανικό μάρκο και το γαλλικό φράγκο αντικαταστάθηκαν από το ευρώ. Κι αν εκείνη η αλλαγή ήταν τεχνικής φύση, η σημερινή κάθε άλλο παρά τέτοια μπορεί να χαρακτηριστεί. Μάρτυρας, ο συντελεστής στάθμισης του κινέζικου νομίσματος, που διαμορφώθηκε στο 10,92%, υποσκελίζοντας το γεν (8,33%) και τη βρετανική λίρα (8,09%), ενώ στα δύο πρώτα βάθρα παρέμειναν το δολάριο (με 41,73%) και το ευρώ (30,93%).