Η εξαπάτηση της πολυπολιτισμικότητας

Η εξαπάτηση της πολυπολιτισμικότητας

Το πολυπολιτισμικό μοντέλο κυρίαρχο τις τελευταίες δεκαετίες στη Δύση υποθέτει, εξ αρχής, ότι οι «πολιτισμοί» είναι καλά διακριτοί και αναγνωρίσιμοι και καταλήγει – αναπόφευκτα – στο τέλος σε μια πληθώρα νομικών συστημάτων, στο σχηματισμό παράλληλων κοινωνιών και στον κίνδυνο παραβιάσεων των ατομικών ελευθεριών. Η μόνη διέξοδος είναι μια συνεπής εκκοσμίκευση. Παρουσιάζουμε μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο της Τσίντζια Σιούτο “Non c’è fede che tenga”, εκδόσεις Feltrinelli.

Περισσότερα

Τα αποτελέσματα των εκλογών στην Αυστρία δείχνουν μια αυξανόμενη αποδοκιμασία της πολυπολιτισμικότητας στην Ευρώπη

του Ρενό Ζιράρ *

Ο οικολόγος υποψήφιος κέρδισε στο νήμα τις προεδρικές εκλογές στην Αυστρία. Το μήνυμα που έστειλε όμως το εκλογικό σώμα της χώρας, την Κυριακή 22 Μαΐου, πρέπει να αναλυθεί διεξοδικά. Το να κραυγάζουμε για την επιστροφή του φασισμού δεν χρησιμεύει σε πολλά πράγματα.

Περισσότερα

Πολυπολιτισμικότητα και άλλα παραμύθια

του Θάνου Τζήμερου

 Γιατί μαμά πετάνε πέτρες αυτοί οι άνθρωποι στο πάρκο;
–  Μη σε νοιάζει κοριτσάκι μου, λιθοβολούν μια κυρία που έφυγε από τον άντρα της. Έχουν τον δικό τους πολιτισμό, μην τους παρεξηγείς.

Αυτό είναι πολυπολιτισμικότητα. Να συνυπάρχουν διαφορετικοί κώδικες «αξιών» στην ίδια γειτονιά, στην ίδια πολυκατοικία. Κι ο ένας να λειτουργεί παράλληλα με τον άλλον. Δεν είναι να πηγαίνεις για φαγητό πότε σε κινέζικο και πότε σε μεξικάνικο. Υπάρχει ένα μέρος στη γη που κάτι τέτοιο να συμβαίνει; ΠΟΥΘΕΝΑ! Υπήρξε; ΠΟΤΕ! Πολυφυλετικότητα, ναι. Δηλαδή να συμβιώνουν άνθρωποι διαφορετικής φυλετικής καταγωγής, οι οποίοι όμως έχουν υιοθετήσει ΕΝΑΝ πολιτισμό: κοινές βασικές αξίες.

Περισσότερα

Κι όμως είχε δίκιο ο Huntington!

Source: Wikipedia

Νίκος Δήμου

Τα πρόσφατα γεγονότα στην Ουκρανία μου θύμισαν το βιβλίο του Samuel Huntington: «Η σύγκρουση των πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης». Ξεκίνησε σαν άρθρο στο περιοδικό Foreign Affairs το 1993 και μετά επεκτάθηκε σε βιβλίο. Εκεί ο Χάντιγκτον, απαντώντας στο διάσημο βιβλίο του Φράνσις Φουκουγιάμα «Το Τέλος της Ιστορίας», ισχυριζόταν πως οι λόγοι σύγκρουσης και ρήξης δεν έχουν εκλείψει με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού (αυτή ήταν η θέση του Φουκουγιάμα που ονειρευόταν μία αιώνια ειρήνη). Αντίθετα, έλεγε ο Χαντινγκτον, οι αντιθέσεις τώρα έχουν εστιαστεί στις πολιτισμικές διαφορές.

Περισσότερα