Τα βάρη στα χαμηλά και μεσαία στρώματα και οι φοροελαφρύνσεις στις πολυεθνικές…
Του Γιώργου Ρακκά από την Ρήξη φ. 140
Μπορεί, σε ό,τι αφορά στο πολιτικό τους προφίλ, ο ένας να αυτοπαρουσιάζεται ως η απόλυτη αντίθεση του άλλου. Ο Τραμπ ως εκφραστής της αναδυόμενης δεξιάς δημαγωγίας και ο Μακρόν ως βαρόνος του φιλελευθερισμού. Η πολιτική τους, όμως, ιδίως σε καίρια ζητήματα, όπως αυτό της φορολογίας, είναι πανομοιότυπη!
1. Σε λιγότερο από τρεις μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Τραμπ είδε την προεδρική του θητεία του απειλείται.
Δεν είχε καμία υποστήριξη από τη CIA, το FBI, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, το βιομηχανικό-στρατιωτικό σύμπλεγμα, το Κογκρέσο ή ακόμα και το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.
Σχόλιο: Μεταφράσαμε και δημοσιεύουμε το σημαντικό αυτό άρθρο του Πωλ Κραιγκ Ρόμπερτς (Paul Craig Roberts) που επισημαίνει την υποταγή του Τραμπ στην Υπερεθνική Ελίτ, ιδιαίτερα μετά την αποβολή στελεχών από την κυβέρνηση που είχαν αντι-νεοταξική γραμμή στα ζητήματα εθνικής ασφάλειας.
Χτες το βράδυ, στις αμερικανικές εκλογές, ζήσαμε αυτό που ο Ρασούλης είχε ονομάσει “εκδίκηση της γυφτειάς”. Η βαθιά Αμερική, το ποσοστό εκείνο των ψηφοφόρων που αισθάνεται εκτός συστήματος πήρε την εκδίκησή του αδιαφορώντας για τις εις βάρος του συνέπειες, με τον ίδιο τρόπο που οι Ελληνες ψήφισαν “Οχι” πέρυσι τον Ιούλιο και οι Βρετανοί “Μπρέξιτ” φέτος το καλοκαίρι.
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΗΤΡΑΛΙΑ*
Από πρώτη άποψη, το λάθος μπορεί να φαίνεται ανώδυνο, όμως η τακτική του επανάληψή του δεν μπορεί να είναι τυχαία, ειδικά στους σημερινούς δύσκολους και «πονηρούς» καιρούς μας. Ο λόγος για την χτεσινή περίπου πανηγυρική παρουσίαση δημοσκόπησης που φέρει την Χίλαρι Κλίντον να προηγείται αισθητά («κατά έξι ποσοστιαίες μονάδες») του Ντόναλντ Τράμπ. Για νιοστή φορά, η είδηση είναι πολλαπλά ψευδής και αποπροσανατολιστική. Και ιδού το γιατί.