Μετά από έξι χρόνια συνεχιζόμενης καταστροφής, η χώρα εξακολουθεί να βυθίζεται, χωρίς να υπάρχει πουθενά κάποια χαραμάδα διεξόδου. Η Ελλάδα με ταχύτατους ρυθμούς από αποικία χρέους μεταβάλλεται σε προτεκτοράτο, σε χώρο μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Οι υποδομές ξεπουλιούνται η μια μετά την άλλη, ο πρωτογενής τομέας απαξιώνεται και συμπιέζεται συνεχώς, η βιοτεχνία και βιομηχανία – αυτή έστω που υπήρχε – έχουν υποστεί ανεπανόρθωτη καταστροφή.