Ακούγεται περίεργα, η νίκη της Μαρί Λεπέν θα έχει άμεση επιρροή στη διαμόρφωση ενεργειακών βιομηχανικών κολοσσών στην Ευρώπη. Ναι, αυτό προβλέπω. Αναφέρομαι στην προσφορά της αμερικανικής General Electric, να εξαγοράσει ολόκληρο το γαλλικό βιομηχανικό συγκρότημα Alstom για 12,5 δισ. ευρώ περίπου. Η γαλλική εταιρεία είναι σημείο αναφοράς στη Γαλλία, με κατασκευές τουρμπινών και μηχανών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, εξοπλισμούς που χρειάζεται κάθε κράτος για να προσφέρει ηλεκτρισμό στους πολίτες. Αλλά και βιομηχανίες, και καράβια που χρειάζονται ενέργεια, είναι πελάτες της Alstom. Οι εταιρείες που κατέχουν αυτήν την τεχνογνωσία σε όλη την κλίμακα είναι ελάχιστες, μετριούνται στα δάκτυλα ενός χεριού.
Εκτός από τους αμερικανούς της GE, η γερμανικη Siemens, οι ιαπωνικές Hitachi και Toshiba που εχουν προχωρήσει σε κοινοπραξία. Υπήρχε και η βρετανική Rolls Royce μέχρι πριν λίγες ημέρες, που έχει ευρείας κλίμακας εγκαταστάσεις προώθησης του ρωσικού αερίου στον αγωγό North Stream. Λέω υπήρχε, διότι αποφάσισαν να πουλήσουν το βιομηχανικό αυτό κομμάτι στη SIEMENS. Οι Βρετανοί διοικητές της Rolls Royce επικεντρώνονται στον εξοπλισμό αεροσκαφών με τους ανάλογους κινητήρες. Οι Γερμανοί έχουν αγοράσει εδώ και χρόνια την αμερικανική Westinghouse, πρώην ανταγωνιστή της GE και πατάνε έτσι στην αμερικανική αγορά.
Οι Ρώσοι δεν έχουν ανταγωνιστικές μηχανές παραγωγής ενέργειας, παίρνουν μαθήματα από τους γερμανούς της Siemens για να αναπτυχθούν και να εκμοντερνισθούν.
Οι Γάλλοι της Alstom πιέζονται οικονομικά. Κατασκευάζουν δε και φημισμένα τρένα υψηλής ταχύτητας. Στην ουσία έχουν τομείς που δεν εμφανίζουν τεχνολογικές συνέργειες μεταξύ τους. Ετερόκλητα κομμάτια της επιχείρησης.
Εδώ πάτησαν οι Γερμανοί της Siemems και τους πρότειναν ανταλλαγή και εξαγορά ταυτόχρονα. Χτυπώντας την προσφορά των αμερικανών. Να τους πουλήσουν οι Γάλλοι τις εγκαταστάσεις και τις πατέντες μηχανών ενέργειας για 10 ή 11 δισ. ευρώ και να πάρουν αυτοί από τη Siemens το βιομηχανικό κομμάτι κατασκευής αμαξοστοιχιών με όλα τα εργοστάσια, ούτως ώστε να επικεντρωθούν στη Γαλλία σε αυτόν τον τομέα. Οι Γερμανοί έχουν συνεχώς προβληματα με τα τρένα τους. Με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια… αλλά οι Γερμανοί δεν έκαναν ακόμα δεσμευτική προσφορά, ελέγχουν τη γαλλική εταιρεία πρώτα.
Μιλάμε δε για εργοστάσια που απασχολούν πάνω από 130.000 εργαζόμενους σε όλον τον τομέα. Big Business δηλαδή. Τι τους έπιασε, θα ρωτήσετε, γιγαντομανία;
Πιέζονται οικονομικά, τα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας βρίσκονται σε άγριο πόλεμο προσφορών. Πρέπει να φύγουν από τη μέση ανταγωνιστές, για να μην πέσουν περαιτέρω οι τιμές.
Τώρα, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ανέδειξε τα εθνικά συμφέροντα των Γάλλων ως μείζον θέμα της δεξιάς. Ο Ολάντ καταποντίστηκε. Άνετα θα τον κράξουν, ότι ξεπουλάει την εθνική βιομηχανία της Γαλλίας, εάν δεν μπλοκάρει την εξαγορά. Έχει τον νομικό τρόπο να το κάνει. Ήδη ο Αρνώ Μονμπούρ, ο υπουργός ανάπτυξης της Γαλλίας, χαρακτήρισε τις προσφορές απαράδεκτες. Θέλει απλώς να ανεβάσει το τίμημα της προσφοράς ή τρέχει κάτι άλλο;
Υπάρχει μάλλον και άλλο γαλλικό σενάριο.
Προσπαθούν να βρουν ένα επενδυτικό σχήμα, πιθανώς με τη συμβολή τραπεζών και άλλων εύρωστων βιομηχανιών, χωρίς να αποκλείεται και η συμμετοχή της Κίνας, που θα αγοράσουν μειοψηφικό πακέτο της Alstom ή θα επενδύσουν σε αύξηση του κεφαλαίου της. Αυτήν τη λύση επικροτούν και τα γαλλικά συνδικάτα, που ούτε τους Αμερικανούς ούτε τους Γερμανούς ανέχονται ως νέους ιδιοκτήτες.
Τα εθνικά συμφερόντα στον τομέα της παραγωγής ενέργειας και σχετικών βιομηχανικών εξοπλισμών,περνάνε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.
Όχι στο ξεπούλημα εθνικών βιομηχανιών, είναι το σύνθημα. Η νίκη της Λεπέν φέρνει αναταραχές.
Κάτι ανάλογο να περιμένουμε και για την Ελλάδα; Για τη ΔΕΗ;
Μόνο που η Ελλάδα είναι υπό την κηδεμονία ξένων. Και τα μνημόνια ουδόλως εξέπνευσαν με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.