Τον Αύγουστο, η ανεργία στην Ελλάδα αυξήθηκε στο 25,4%. Εν τω μεταξύ η ανεργία στους νέους κλιμακώθηκε στο 58%.
του Ambrose Evans-Pritchard*Καθώς με την επίσημη πρόβλεψη, η ελληνική οικονομία θα συρρικνωθεί κατά ακόμη 4.5% το επόμενο έτος, είναι δίκαιο να υποθέσουμε ότι πολλοί περισσότεροι άνθρωποι θα χάσουν τις δουλειές τους. Είναι βέβαιο ότι η ίδια δεν πρόκειται να βελτιωθεί με οποιονδήποτε ουσιαστικό τρόπο για τα επόμενα χρόνια.
Αυτό συμβαίνει σε εθνικές οικονομίες οι οποίες κλειδώνουν σε λάθος νόμισμα και μπλοκάρουν τις εξόδους κινδύνου – ή κατοικοεδρεύουν σε ένα «φλεγόμενο κτίριο χωρίς εξόδους» σύμφωνα με τα λόγια του William Hague.
Ακόμη και αν οι Έλληνες συμμορφωθούν με όλες τις απαιτήσεις, το δημόσιο χρέος θα φτάσει στο 179% του Α.Ε.Π. το επόμενο έτος. Ίσως θα υπάρξει κάποιου είδους απομείωσης του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους από πιθανή μείωση κατά 50 μονάδες βάσης των τόκων των δανείων διάσωσης, καθώς και από το εάν η Ε.Κ.Τ. παραιτηθεί από τα «κέρδη» της στα ελληνικά ομόλογα που κατέχει εκτιμώμενης αξίας ύψους € 40 δις.
Ωστόσο, είναι δύσκολο να δούμε πώς οι περικοπές των μισθών και συντάξεων και άλλων απολαβών που ψήφισε το ελληνικό κοινοβούλιο με τεράστια δυσκολία μπορεί να οδηγήσουν σε κάποιο άλλο αποτέλεσμα από το να αγοράσουν μερικούς μήνες ακόμη. Οι διαμαρτυρίες της προηγούμενης Τετάρτης, απέχουν πάρα πολύ από το να περάσουν τις κόκκινες γραμμές τις ισορροπίας.
Ακόμη και αν η μηχανή της Ο.Ν.Ε. καταφέρει να διατηρήσει την Ελλάδα στο σύστημα, ο επιθυμητός στόχος θα παραμείνει απομακρυσμένος. Δεν αποτελεί από μόνο του έναν φαύλο και ανήθικο κύκλο πολιτικής;
Συμφωνώ με τον Hans-Werner Sinn του Ινστιτούτου “IFO”, ο οποίος ισχυρίζεται ότι η διατήρηση της χώρας στο ευρώ από την ένταξή της σε αυτό, έχει γίνει τώρα μία πράξη σκληρότητας. Η εν λόγω διατήρηση, δεν αποσκοπεί στο συμφέρον των Ελλήνων, αλλά στο συμφέρον των ισχυρών. Μόνο με το σπάσιμο των «δεσμών» και την απελευθέρωσή της, θα μπορέσει η Ελλάδα να αποκαταστήσει μία ελάχιστη οικονομική ζωντάνια και εθνική αξιοπρέπεια.
Από ό,τι γνωρίζουμε από μελέτες επάνω στην εργασιακή απασχόληση, τα πρώτα είκοσι χρόνια είναι ζωτικής σημασίας, καθώς εστιάζονται στη διαμόρφωση της δια βίου σταδιοδρομίας, ενώ τα κέρδη θα επιτευχθούν 10 – 15 χρόνια μετά. Το χειρότερο οικονομικό έγκλημα που μπορεί κανείς να διαπράξει, είναι να αφήσει το ποσοστό της ανεργίας στους νέους να βρίσκεται στο 58% και να τους βλέπει να κάθονται απογοητευμένοι σε καφετέριες, εάν μπορούν όμως να πληρώσουν ακόμα και τον ίδιο τον καφέ.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο η Ελλάδα θα χρειάζεται να καταρρεύσει οικονομικά εκτός Ο.Ν.Ε., ή γιατί η δραχμή θα σημειώσει κατακόρυφη πτώση σε τριτοκοσμικά επίπεδα.
Αυτό θα συμβεί μόνο εάν η Ε.Ε. αποφασίσει να το αφήσει να συμβεί. Γιατί η Ε.Ε. συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο; Θα έχει κάθε λόγο να προσπαθεί να περισώσει ό, τι θα μπορούσε από ενδεχόμενο φιάσκο και να αποδείξει ότι η αλληλεγγύη της Ε.Ε. είναι κάτι που ακόμα αξίζει να υπάρχει.
Από τεχνικής άποψης, θα μπορούσε να ανατεθεί στην Ε.Κ.Τ. να υπερασπιστεί την ισοτιμία δραχμής – ευρώ, σε ποσοστό υποτίμησης για παράδειγμα του 30% έως ότου η κατάσταση σταθεροποιηθεί.
Η ΕΤΕπ και η Επιτροπή θα μπορούσε να παρέμβει με όλα τα είδη των επενδύσεων και στήριξης του εμπορίου για να μετριαστούν οι επιπτώσεις. Εάν αποκατασταθεί η βασική ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, μία ομαλή μετάβαση θα είναι εφικτή.
Όλοι γνωρίζουμε το λόγο για τον οποίο αυτό δεν γίνεται. Όπως δεν μπορούμε να ισχυριστούμε πως η ιδεολογία που καλλιεργείται στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση, δεν ευνοεί τους ισχυρούς, έτσι ακριβώς μπορούμε να παραδεχθούμε πως στις ανακοινώσεις της Ε.Ε. της προηγούμενης εβδομάδας, υποτιμήθηκαν σοβαρά οι επιπτώσεις της δημοσιονομικής πειθαρχίας (ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής) και για αυτό έχουν αποπροσανατολίσει την όλη στρατηγική λιτότητας που εφαρμόζουν.
Δεν έχουμε να κάνουμε με λογικούς ανθρώπους. Έχουμε να κάνουμε με μία θρησκευτική τάξη, και αυτοί οι «μοναχοί» εξελίσσονται σε έναν ολοένα και αυξανόμενο κίνδυνο για τις κοινωνίες και τις δημοκρατίες της Ευρώπης.
Οι σύμβουλοι της Μάργκαρετ Θάτσερ μπορούν να χαρακτηριστούν ως οι «σαδομονεταιριστές» των αρχών της δεκαετίας του ‘80, αλλά ποτέ δεν προκάλεσαν έναν τέτοιον πόνο. Η σιωπή της Αριστεράς για το θέμα αυτό θεωρείται ως παράξενη.
Η Πράξη του Ντράγκι, κατέστειλε την άμεση οικονομική απειλή, αλλά αυτό καθιστά τα πράγματα χειρότερα. Τα άσχημα οικονομικά αποτελέσματα, επιδεινώνονται κάθε μέρα. Η βαθύτερη δομική κρίση συνεχίζει να επιδεινώνεται. Η ζήτηση για χορήγηση δανείων έχει πέσει στο 50% στην Ιταλία και στη Γαλλία. Η ανεργία στην Ισπανία έχει ανέλθει στο 25,8% και μπορεί να φτάσει στο 30% το επόμενο έτος.
* Πηγή: e-fsw, Επιμέλεια – Μετάφραση: e-FSW
http://www.businessinsider.com/who-will-stop-these-sado-monetarists-as-youth-unemployment-surges-to-58-in-greece-2012-11