Σπύρος Στάλιας
Μια Τράπεζα για να μείνει ανοιχτή, θα πρέπει τα δάνεια που έχει δώσει, που είναι περιουσιακά στοιχεία της Τράπεζας από το οποία αποκομίζει κέρδη κάθε μήνα, να είναι μεγαλύτερα ή τουλάχιστον ίσια με τις υποχρεώσεις της, δηλαδή με τις καταθέσεις που έχουν κάνει οι πολίτες και οι επιχειρήσεις σε αυτή.
του Γιώργου Καραμπελιά από το slpress.gr
Ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων έχει εκπλαγεί με τη θρυλούμενη τεράστια στροφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του Τσίπρα: Από μια υποτιθέμενη αντισυστημική, πολιτική και ιδεολογική τοποθέτηση, προσχώρησε ολοκληρωτικά στην ιδεολογία των αγορών και στον πλέον άκρατο νεοφιλελευθερισμό (ξεπούλημα των τραπεζών στα ξένα funds, ιδιωτικοποιήσεις αεροδρομίων, σιδηροδρόμων, ενέργειας και.. αρχαιολογικών χώρων), καθώς και στην άκρατη προσχώρηση στον Ατλαντισμό, στον φιλοαμερικανισμό και στον φιλογερμανισμό ταυτόχρονα (Σκόπια, Κυπριακό, σύγκρουση με τη Ρωσία κ.λπ.)
Η εξαπάτηση της πολυπολιτισμικότητας
Το πολυπολιτισμικό μοντέλο κυρίαρχο τις τελευταίες δεκαετίες στη Δύση υποθέτει, εξ αρχής, ότι οι «πολιτισμοί» είναι καλά διακριτοί και αναγνωρίσιμοι και καταλήγει – αναπόφευκτα – στο τέλος σε μια πληθώρα νομικών συστημάτων, στο σχηματισμό παράλληλων κοινωνιών και στον κίνδυνο παραβιάσεων των ατομικών ελευθεριών. Η μόνη διέξοδος είναι μια συνεπής εκκοσμίκευση. Παρουσιάζουμε μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο της Τσίντζια Σιούτο “Non c’è fede che tenga”, εκδόσεις Feltrinelli.
Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D
Μετά εννέα χρόνια μνημονίων έχουμε ύφεση και ανεργία. Οι πολίτες χρεωστάνε στο Κράτος και στις Τράπεζες. Το Κράτος και οι Τράπεζες χρεωστάνε στους δανειστές τους. Κράτος και Τράπεζες λεηλατούν τους πολίτες. Τους παίρνουν σπίτια και τους μπλοκάρουν τους λογαριασμούς. To κρατικό και το ιδιωτικό χρέος είναι δυσβάστακτο και μη εξυπηρετήσαμε. Η κοινωνία φαίνεται να είναι στα όρια της, παρά την προπαγάνδα περί του αντιθέτου.