Του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο
Να πω το ήμαρτόν μου: Η αντίδραση του Φόρεϊν Όφις στην επίσκεψη του Προέδρου Αναστασιάδη στη Ρωσία και στις συμφωνίες που υπέγραψε είναι η καλύτερη επιβεβαίωση ότι πάμε καλά. Αξίζουν συγχαρητήρια στον Πρόεδρο, για την όλη παρουσία του στη Ρωσία, ακόμα κι αν το ίδιο το κόμμα του άφηνε χτες υπονοούμενα υπενθυμίζοντας στα καλά καθούμενα ότι «έχουμε την υποχρέωση να ακολουθούμε αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης που λαμβάνονται συλλογικά». Οι Βρετανοί, λοιπόν, όπως και ο ΔΗΣΥ, υποδείκνυαν ότι «η ΕΕ θα αισθάνεται ανήσυχη και απογοητευμένη από τη συμφωνία» και με δηλώσεις εκπροσώπου του Φόρεϊν Όφις υπενθύμιζαν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι «υπό το φως των σημερινών προβλημάτων δεν είναι η ώρα να τείνουμε χείρα φιλίας στη Ρωσία». Βρετανοί βουλευτές, μάλιστα, χαρακτήρισαν τη συμφωνία μεταξύ Λευκωσίας και Μόσχας για ελλιμενισμό πλοίων του ρωσικού ναυτικού σε κυπριακά λιμάνια ως «ανησυχητική και απογοητευτική» (ΚΥΠΕ, 27/2/2015). Το λέω όσο πιο απλά γίνεται: Αφού ανησύχησαν οι Βρετανοί, εμείς είμαστε ευχαριστημένοι. Όχι μόνο για ιστορικούς ή και ψυχολογικούς λόγους, αλλά για λόγους πολιτικής και τακτικής. Οι Βρετανοί, πρώτα απ’ όλα, αλλά και αρκετοί άλλοι εταίροι μας στην Ε.Ε. πρέπει να αντιληφθούν με έμπρακτο τρόπο και με συμφωνίες, όπως αυτές με τη Μόσχα, ότι η Κύπρος έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει ακόμα περισσότερο τις σχέσεις της με τη Ρωσία, ώστε να εμποδίσει τις εις βάρος της βρετανικές ραδιουργίες. Ελπίζουμε να το σκέφτεται και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έτσι και να μην αφήσει να παγώσει το ζεστό κλίμα, που βρήκε στη χιονισμένη εξοχική κατοικία του Πούτιν.
Οι λιμενικές διευκολύνσεις που προσφέρθηκαν στους Ρώσους είναι πολύ λιγότερες από εκείνες που προσφέρονται στους Γερμανούς οι οποίοι έχουν κανονική στρατιωτική βάση στο λιμάνι Λεμεσού ή σε άλλες χώρες και, βεβαίως, πολύ πιο ασήμαντες από τις διευκολύνσεις των Βρετανών. Κανένας άλλος δεν υποστήριξε τα δίκαια της Κυπριακής Δημοκρατίας όσο η Ρωσία στα Ηνωμένα Έθνη και προπάντων, κανένας άλλος δεν δημιουργεί τόσα εμπόδια όσα δημιουργεί η Βρετανία, παντού. Από τις προσπάθειες δικαίωσης εντός της ΕΕ και τον ΟΗΕ μέχρι την κατοχύρωση του χαλλουμιού. Πίσω από κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Κύπρος είναι η Βρετανία, αποδεδειγμένα άπειρες φορές. Επομένως, αν ανησυχούν οι Βρετανοί με τις συμφωνίες Λευκωσίας – Μόσχας, με γεια τους, με χαρά τους (για να μην πω το ανάρμοστο κυπριακό, που εμπεριέχει και ρεπάνι). Διότι δεν υπάρχει περίπτωση να έχουμε οποιαδήποτε βοήθεια από τη Βρετανία, ακόμα κι αν υπογράφουμε μαζί τους μνημόνια συναντίληψης, όπως υπέγραφε ο Χριστόφιας επειδή ήταν φίλος του δήθεν ο Γκόρντον Μπράουν, που έγραψε και άρθρο στη Χαραυγή για να μας πει πόσο σπουδαίες είναι οι σχέσεις των χωρών μας, πριν να μας τη φέρει πισώπλατα για ακόμα μια φορά (αλησμόνητα πανηγύρια, που τα ονόμαζαν πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική της χημείας).
Η επίσκεψη του Προέδρου στη Ρωσία και οι συμφωνίες που υπογράφτηκαν, πέρα από την ουσιαστική αναθέρμανση των σχέσεων, που τραυματίστηκαν πολύ άσχημα με όσα κάναμε στους Ρώσους επιχειρηματίες με το κούρεμα, το ξέπλυμα αλλά και τις αλλαγές στα μετοχικά κεφάλαια των τραπεζών (διώξαμε τους Ρώσους για να πάρουμε Αμερικάνους), περιέχουν και σημαντικά μηνύματα. Προς τους Αμερικάνους, που άλλα του ετάξαν του Προέδρου μας, προς τους Ευρωπαίους, που προσφέρουν πλήρη και προκλητική κάλυψη στην Άγκυρα για την εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ και ζητούν από την Κυπριακή Δημοκρατία να είναι ο σιωπηρός εταίρος καρπαζοσυλλέκτης, προς τους Βρετανούς, που ανησυχούν. Αυτό αρκεί για να μπει μια βάση για μια νέα πολιτική, για μια επιθετική διπλωματία, ανάλογη ασφαλώς των δυνάμεών μας, αλλά σαφώς πιο ελπιδοφόρα από τη μέχρι σήμερα πολιτική της γονυκλισίας. Ελπίζουμε μόνο να μη μείνουμε στη βάση. Γιατί χρειάζεται να οικοδομήσουμε πάνω σε αυτή για να ανησυχήσουν πραγματικά όσοι πρέπει να ανησυχήσουν και να αλλάξουν την πολιτική τους έναντι της Κύπρου.