Πώς θα είναι η τελευταία Επανάσταση των ανθρώπων;
Πώς θα συμμετάσχει σε αυτήν το ΕΑΜ Β’;
Παρατηρώντας κάποιος τις διεθνείς εξελίξεις, εύκολα θα διαπιστώσει ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο κρίσιμη κατά την οποία αναμένονται ραγδαίες εξελίξεις, που αφορούν το μέλλον της ανθρωπότητας συνολικά. Στην πραγματικότητα το σύστημα έχει αρχίσει να καταρρέει. Παντού έχουν αρχίσει να εκδηλώνονται σημάδια της σήψης του. Σύντομα θ’ αρχίσουμε και πάλι να συζητάμε για έννοιες και ιδέες, οι οποίες μερικά χρόνια πριν θα φαίνονταν αναχρονιστικές και ως εκ τούτου ξεπερασμένες.
Ποιος θα φανταζόταν πριν μια δεκαετία —στην εποχή των χρηματιστηριακών παχιών “αγελάδων”— ότι θα φτάναμε και πάλι να μιλάμε για επαναστάσεις; …Ότι θα φτάναμε και πάλι να μιλάμε για αγώνα επιβίωσης; …Για πάλη των τάξεων; …Για δικαίωμα στην εργασία; …Για δικαίωμα στην ασφάλιση; Όλα αυτά όχι απλά τα θεωρούσαμε δεδομένα, αλλά ούτε καν τα εκτιμούσαμε ως πολύτιμα κεκτημένα. Τώρα, που, υπό τις εντολές της νεοναζίστριας Μέρκελ, τα χάνουμε ένα-ένα, καταλαβαίνουμε το πόσο πολύτιμα ήταν.
Ήταν οι εποχές της μεγάλης “μέθης”… Οι εποχές όπου οι Goldman Sachs και Lehman Bros “κερνούσαν” και οι λαοί “έπιναν” μέχρι “μέθης” …Οι εποχές όπου ο Σόρος και ο Μπάφετ ήταν οι κορυφαίοι “σκυταλοδρόμοι” της παγκόσμιας “κούρσας” της επιτυχίας …Οι εποχές που —όπως έλεγαν οι παλιοί— οι λαοί της Δύσης “έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα” …Οι εποχές όπου τα παλιά και τα “θαμπά” ανατρέπονταν στο όνομα ενός καινούργιου “γυαλισμένου” νεοταξιτικού “ονείρου” …Οι εποχές, που, όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε, είχαν ως μεγαλύτερό τους θύμα την ίδια τη λογική. Μέσα σ’ αυτόν τον παραλογισμό κάποιοι νόμιζαν πως μόνον οι “κατώτεροι” στη Δύση και οι Κινέζοι θα “εργάζονταν”, εφόσον τα έσοδα ενός σύγχρονου “πολίτη” “πρέπει” να έρχονται από μερίσματα και τόκους.
Ως εκ τούτου μόνον οι “κατώτεροι” θα ενδιαφέρονταν για το ωράριο εργασίας. Μόνον οι “κατώτεροι” θα ενδιαφέρονταν για την κοινωνική ασφάλιση. Μόνον οι “κατώτεροι” θα είχαν ανάγκη το δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης. Μόνον οι “κατώτεροι” θα είχαν ανάγκη τα δημόσια νοσοκομεία …Οι ταπεινοί “χειρονάκται”, όπως θα έλεγε ο πρόεδρος των Ελλήνων δικαστών και εισαγγελέων, που “διαπρέπουν” στην απονομή δικαιοσύνης. Όλοι οι “ανώτεροι”, έχοντας συναίσθηση της “υπεροχής” τους, ενδιαφέρονταν μόνον για να μπορούν να ψωνίζουν επτά ημέρες την εβδομάδα. Αυτοί πίστευαν μόνον στην “ανταγωνιστικότητα” και στον ιδιωτικό τομέα. Τον μόνο τομέα, ο οποίος εγγυούνταν “ποιότητα”, όπως θα έλεγε και ο “γίγαντας” του ανταγωνισμού Σημίτης. Σήμερα όλα αυτά αλλάζουν. Κράτη και πολίτες έχουν βυθιστεί σε τεράστια χρέη κι αναζητούν λύσεις σε μια “κατρακύλα”, η οποία φαίνεται να μην έχει “πάτο”.
Τώρα αναγκαστικά η ανθρωπότητα θα πρέπει να βρει τη δύναμη ν’ αντιδράσει. Να βρει τη δύναμη να συνέλθει από τη “μέθη”. Να βρει τη δύναμη ν’ αντιδράσει σε ιδιωτικά καρτέλ-βρικόλακες, που της πίνουν το “αίμα” με το “μπουρί”. Όμως, αντίδραση στο επίπεδο αυτό σημαίνει επανάσταση …Επανάσταση απέναντι σ’ αυτούς που τη “μέθυσαν”, για να τη λεηλατήσουν …Επανάσταση απέναντι σ’ αυτούς, οι οποίοι άρπαξαν το τερατώδες κοινωνικό κεφάλαιο και το μετέτρεψαν σε ιδιωτικό καρτέλ …Επανάσταση απέναντι σ’ αυτούς, οι οποίοι μέχρι και τη φύση τόλμησαν να “κληρονομήσουν” και να πουλάνε τους σπόρους της στους “επισκέπτες” του Πλανήτη ανθρώπους …Επανάσταση απέναντι σ’ αυτούς, οι οποίοι τώρα την καταπιέζουν, προκειμένου να την αναγκάσουν να υποταχθεί στις εξουσίες τους …Επανάσταση απέναντι σ’ αυτούς, οι οποίοι την “ξεγέλασαν” και τώρα θέλουν να μετουσιώσουν σε κέρδη αυτήν την “απάτη”. Είναι δεδομένο λοιπόν ότι θα βρεθούμε πάλι στην ανάγκη να επαναστατήσουμε και θα πρέπει να γνωρίζουμε μερικά πράγματα περί αυτής της δραστηριότητας.
Θα ήταν εγκληματικό να την “πατήσουμε” για άλλη μια φορά από τους ίδιους ανθρώπους. Όσο κι αν ψάξει κάποιος στα “παρασκήνια” των επαναστάσεων, πάλι τους ίδιους ανθρώπους θα βρει. Τους ίδιους Αγγλοσάξονες “δυνάστες” ν’ αγωνίζονται για τις “πλανηταρχίες” και τους ίδιους Εβραίους να χρηματοδοτούν κοινωνικές “ευαισθησίες”. Ήδη ξεκίνησε η επανάσταση της Νέας Εποχής και απλά δεν την εμφανίζουν ως τέτοια, γιατί ακόμα δεν τους βολεύει. Δεν την εμφανίζουν ως τέτοια, γιατί ακόμα δεν την έχουν μορφοποιήσει στον βαθμό που να μπορούν να την ελέγξουν. Για όσο διάστημα δεν μπορούν να την “καλουπώσουν”, δεν θα την εμφανίζουν ως επανάσταση. “Επανάσταση” είναι μόνον ό,τι ορίζει το σύστημα σαν τέτοια και αυτό σημαίνει ότι της έχει δώσει ήδη τη μορφή που του επιτρέπει να την “καπελώσει”.
Για όσο διάστημα δεν συμβαίνει αυτό, δεν θα την ονομάζει “επανάσταση”. Θα το ονομάζει “τρομοκρατία”, αλλά όχι “επανάσταση”. Θα το ονομάζει απρόσωπο “κίνημα”, αλλά όχι “επανάσταση”. Θα το ονομάζει “εγκληματικότητα”, αλλά όχι “επανάσταση” …Ανώφελη “αντίδραση” και όχι δημιουργική “δράση”. Όμως, όπως και να έχει το πράγμα, η νέα επανάσταση έχει ξεκινήσει. Το χαρακτηριστικό αυτής της επανάστασης είναι πως δεν έχει ηγεσία. Δεν βλέπουμε ηγέτες να “γεννιούνται” μέσα από τα “απόνερά” της. Αυτό, το οποίο με τα έως τώρα δήθεν ιστορικά δεδομένα εμφανίζεται σαν “μειονέκτημά” της, στην πραγματικότητα είναι το πλεονέκτημά της. Γιατί είναι πλεονέκτημα; Γιατί δεν ελέγχεται. Από τη στιγμή που δεν ελέγχεται, δεν “καπελώνεται”. Άρα δεν σταματά εκεί όπου θέλει η εξουσία, παρά συνεχίζει μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των πολιτών και άρα τα λαϊκά αιτήματα.
Για να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει με αυτά τα ιδιαίτερα “λεπτά” ζητήματα, θα πρέπει να έχουμε μερικές βασικές γνώσεις. Μόνον με αυτού του είδους τις γνώσεις μπορούμε να καταλάβουμε πού ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα του συστήματος με τις σημερινές εξελίξεις, αλλά και πού κινδυνεύουν να την “πατήσουν” οι εξεγερμένοι πολίτες
…Περί Επανάστασης λοιπόν ο λόγος.
Η έννοια της επανάστασης είναι μια πολύ πονεμένη ιστορία. Ίσως η πιο πονεμένη ιστορία της ανθρωπότητας. Ό,τι κακό έχει συμβεί στην ανθρωπότητα από την εποχή της Βαβυλώνας μέχρι σήμερα, σε κάποια “επανάσταση” οφείλεται …Σε κάποια “επανάσταση” κάποιου “Σωτήρα” επαναστάτη …Κάποιου “Σωτήρα”, που στο δρόμο ο ίδιος “μπερδεύτηκε” και η επανάστασή του “εκτροχιάστηκε” …Κάποια επανάσταση, η οποία, κατά την άποψη των ανθρώπων, στην πορεία μάλλον δεν πήγε “καλά”, ενώ στην ουσία αυτό, που είχε συμβεί, ήταν το ακριβώς αντίθετο. Οι επαναστάσεις πάντα πήγαιναν πολύ καλά γι’ αυτούς που τις σχεδίαζαν. Απλά αυτοί οι σχεδιαστές δεν ήταν εκείνοι, που νόμιζε ο κόσμος. Οι σχεδιαστές των “επαναστάσεων” εναντίον του συστήματος ήταν πάντα δούλοι του συστήματος και όχι επαναστάτες. Οι “επαναστάτες” ήταν συνήθως υπάλληλοι του συστήματος. Τέλειες ήταν όλες οι “επαναστάσεις” γι’ αυτούς που τις σχεδίασαν. Ούτε μία δεν πήγε χαμένη. Εξουσία και “επαναστάτες” έκαναν πάντα ό,τι είχαν συμφωνήσει μεταξύ τους. Πάντα η εξουσία “λάτρευε” τους “επαναστάτες”, τους οποίους η ίδια δημιουργούσε.
Αυτοί οι προκατασκευασμένοι από την εξουσία “επαναστάτες” ήταν εκείνοι, που πάντα “καπέλωναν” τις “επαναστάσεις” των λαών. Πώς τις “καπέλωναν”; Αυτή είναι μια μεγάλη ιστορία, η οποία ξεκινάει από τη Γαλλική Επανάσταση κι εντεύθεν. Ξεκινάει από τη “μητέρα” όλων των επαναστάσεων. Από τη στιγμή που η Γαλλική Επανάσταση ξεκίνησε σαν η επανάσταση των πεινασμένων —που ήθελαν να φάνε— και των αμόρφωτων —που ήθελαν να μορφωθούνε— και, χωρίς να λύσει αυτά τα προβλήματα, βρέθηκε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά να σφάζει ανθρώπους στο “όνομα” της επιτυχίας αυτής της ανεπιτυχούς επανάστασης, είναι ευνόητο πως όχι απλά νικήθηκε, αλλά “καπελώθηκε”. Μια επανάσταση, η οποία στράφηκε εναντίον βασιλέων και υποτάχθηκε σε αυτοκράτορα, στην πραγματικότητα όχι απλά “καπελώθηκε”, αλλά εξευτελίστηκε.
Ο εξευτελισμός αυτής της επανάστασης φαίνεται στον τρόπο εκτόνωσής της. Εκτονώθηκε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τους ανθρώπους εκείνους, οι οποίοι ήταν οι αρχικοί της στόχοι. Όταν ξεκινάς να πολεμάς τους ευγενείς και τους σφουγκοκολάριους τους συστήματος στα πλακόστρωτα μπουλεβάρντ του Παρισιού και ξαφνικά βρίσκεσαι στις λασπωμένες στέπες της Ρωσίας να σκοτώνεις όμοιούς σου φουκαράδες, κάπου έχει γίνει λάθος …Ολέθριο λάθος. Απλά πράγματα. Όταν αυτοί, οι οποίοι ξεκίνησαν την επανάσταση, δεν έλυσαν τα δικά τους προβλήματα, αλλά επιχείρησαν δια της βίας να λύσουν τα προβλήματα των άλλων, ευνόητο είναι πως κάπου είχαν παγιδευτεί θανάσιμα.
Αυτό έπαθαν οι Γάλλοι, γιατί εξουδετερώθηκε η επανάστασή τους. Ο αγώνας τους για τη Δημοκρατία “γέννησε” βασιλιά. Άρα είναι δεδομένο ότι “καπελώθηκε”. Από ποιον; …Από τον Νανολέοντα …Από ένα “οικόσιτο” των Άγγλων και του συστήματος της εποχής …Από έναν Χίτλερ της εποχής του. Στην κυριολεξία έναν Χίτλερ, αν σκεφτεί κάποιος ότι κι αυτός υπό την καθοδήγηση Αγγλοσαξόνων και με χρήματα των Εβραίων Ρότσιλντ “εξήγαγε” στον ευρωπαϊκό περίγυρο την εσωτερική κοινωνική προβληματικότητα του κράτους του οποίου ηγούνταν. Όπως και ο Χίτλερ έτσι και ο Ναπολέοντας με χρήματα των Εβραίων ξεκίνησε να “σώσει” τον κόσμο. Γιατί; Για ν’ αποτύχει να σώσει τον κόσμο, αλλά να πετύχει να σώσει τον αγγλικό θρόνο …Τον αγγλικό θρόνο, ο οποίος ήταν ο ισχυρότερος της εποχής και φοβήθηκε μήπως η Γαλλική Επανάσταση δημιουργήσει το φαινόμενο του ντόμινο, που θα παρέσυρε και τον ίδιο στην πτώση.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Ο εθνικός ήρωας των Γάλλων ήταν υπάλληλος των Άγγλων μισθωμένος από τους Εβραίους. Οι Άγγλοι προστάτευαν τον πολεμικό νάνο, για να στραφεί εναντίον τους και …να χάσει. Ήταν βέβαιοι ότι στο τέλος θα τον νικήσουν, γιατί στην κυριολεξία ήταν ένας άχρηστος στρατηγός …Ένας βλάκας. Ένας ηλίθιος, που τις λίγες στρατιωτικές επιτυχίες που απόλαυσε, του τις χάρισαν είτε ανυπάκουοι στρατηγοί είτε μια γενναιόδωρη τύχη. Όπου νίκησε, το έκανε στο “παρά τρίχα” και όπου έχασε, έχασε παταγωδώς. Μεγαλοφυή τον ονόμασαν αυτοί, οι οποίοι επωφελήθηκαν όχι από τις νίκες του, αλλά από τις ήττες του.
“Ολόκληρος” αυτός ο Κοντολέων ήταν μια “κατασκευή” …Ένας μισότρελος, ο οποίος χρηματοδοτήθηκε από τους μοναρχικούς της Ευρώπης, για να αιματοκυλίσει την Ευρώπη στο όνομα της δημοκρατίας και να δώσει την ευκαιρία στους μοναρχικούς να τη “σώσουν” και άρα να επιβιώσουν σαν “ήρωες” …Ένας μισότρελος, που χρηματοδοτήθηκε από ανθρώπους, οι οποίοι μισούσαν την αντιδραστική Γαλλία, για να την “ξεδοντιάσει”. Μόνον στην επιχείρηση της Ρωσίας από τους 550.000 Γάλλους, που συμμετείχαν, επέστρεψαν οι 70.000. Αποψιλώθηκε από νέους ολόκληρη η Γαλλία. Ο ανθός της γαλλικής κοινωνίας χάθηκε στις λάσπες της Ευρώπης. Έναν αιώνα έκανε η Γαλλία να σηκώσει “κεφάλι” μετά από εκείνη την απώλεια …Έναν αιώνα, κατά τον οποίο οι εχθροί της δημοκρατίας πέτυχαν όλους τους στόχους τους.
Αυτό ήταν το όλο κόλπο. Κατά μια διαβολική “σύμπτωση” η τελική ήττα αυτού του “υπαλλήλου” έφτιαξε τα “αφεντικά”. Χάρη στην ήττα του “επαναστάτη” Ναπολέοντα σώθηκε ο αγγλικός θρόνος —και όχι μόνον— από μια αντίστοιχη επανάσταση. Χάρη στην ήττα του “επαναστάτη” Ναπολέοντα πλούτισαν οι Εβραίοι και πήραν τον έλεγχο της βρετανικής οικονομίας εκείνης της εποχής …και άρα και της παγκόσμιας. Με εκείνα τα χρήματα —και εντός των πλαισίων της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής— οι Ρότσιλντ ήταν πλέον οι κυρίαρχοι του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος. Καλυπτόμενοι πίσω από τη βρετανική σημαία, μπορούσαν να κάνουν ό,τι θέλουν, όπου θέλουν.
Γιατί γιορτάζουμε εκείνη την μέχρι εξευτελισμού “καπελωμένη” “επανάσταση”; Γιατί χάρη σ’ εκείνο το “καπέλωμα” μπήκαμε στην εποχή της κυριαρχίας της αστικής τάξης. Χάρη σ’ εκείνο το “καπέλωμα” έγιναν οι αστοί όχι μόνον πλούσιοι, αλλά και πρωταγωνιστές της ζωής. Χάρη σ’ εκείνο το “καπέλωμα” γεννήθηκαν τα εθνικά αστικά κράτη, που επί δύο αιώνες “γιορτάζουν” τη μεγάλη “επανάσταση”. Γλυκό παντεσπάνι έφαγαν αυτοί, οι οποίοι άρπαξαν μια “γωνίτσα” από τα χέρια της Αντουανέτας. Άγγλοι και Εβραίοι “τάισαν” μέχρι σκασμού τις εθνικές αστικές τάξεις, για να τις ελέγχουν εις βάρος των λαών τους. Γι’ αυτόν τον λόγο γιορτάζουν την “επανάσταση” οι αστοί. Αχάριστοι θα ήταν, αν δεν γιόρταζαν τη μεγάλη “κομπίνα”, που τους ανέβασε στην κορυφή της κοινωνίας. Αχάριστοι θα ήταν, αν δεν έβλεπαν σαν “γίγαντα” τον νάνο …Το πρότυπό τους …Αυτόν, που το όνειρό του ήταν να γίνει μισθοσυντήρητος υπάλληλος της εκπαίδευσης …Τον πρώτο υπάλληλο, που έγινε “Μέγας”.
Σχεδόν έναν αιώνα μετά το ίδιο έγινε και στη Ρωσία. Την “αγωνία” των πεινασμένων δουλοπάροικων Ρώσων να εργαστούν και να επιβιώσουν την εκμεταλλεύτηκε και πάλι το σύστημα εξουσίας. Εκεί δεν χρειάστηκε καν οι δουλοπάροικοι να σκεφτούν να επαναστατήσουν. Εκεί σκέφτηκαν άλλοι γι’ αυτούς …πριν από αυτούς. Εκεί το ίδιο το σύστημα τους “χάρισε” μια “επανάσταση” με δώρο το “πακέτο” των “επαναστατών”. Μέσα σε “δέματα” από το εξωτερικό τους έστελναν τους “επαναστάτες”. Με “έξωθεν” παρεμβάσεις οργανώθηκε και στη συνέχεια “καπελώθηκε” κι εκείνη η “επανάσταση”. Από ποιον; …Από τον νάνο τον Λένιν …Έναν έμμισθο χαφιέ της Δύσης και βεβαίως των Εβραίων τραπεζιτών …Έναν καραγκιόζη, ο οποίος έφτασε στη Ρωσία ως “δέμα” με ένα αγγλικό γραμματόσημο στον κώλο του. Αυτός ο καραγκιόζης στη συνέχεια έγινε ο Χίτλερ του προλεταριάτου.
Ποιο ήταν το κέρδος εκείνης της “επανάστασης” για τη “διοργανώτρια” Δύση; Το σύστημα των Μεγάλων Δυνάμεων χρησιμοποίησε την έννοια της επανάστασης, για να “ξεφορτωθεί” έναν αντίπαλο, όπως ήταν η Ρωσία. Η Δύση πλήρωσε τους μπολσεβίκους, για να παριστάνουν για έναν περίπου αιώνα τους αντιδυτικούς “επαναστάτες”. Δημιούργησαν ένα προβληματικό και άρα εσωστρεφές σύστημα, το οποίο θα αυτοαπομονωνόταν και άρα θα το “ξεφορτώνονταν” ως ανταγωνιστή. Με αυτόν τον τρόπο η “συμμορία” των Δυτικών Δυνάμεων “ξεφορτώθηκε” για το αντίστοιχο διάστημα τον ανταγωνισμό της Ρωσίας.
Αυτό ήταν το ζητούμενο. Η Ρωσία δεν θα ενοχλούσε πλέον τη Δύση στο ξεκοκάλισμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και βεβαίως των πετρελαίων της. Πρώτα “διευθετήθηκε” το θέμα της Ρωσίας και κατόπιν διαμελίστηκε η Οθωμανική —πετρελαϊκή— αυτοκρατορία. Πρώτα αποκλείστηκε η πιθανότητα να πλησιάσει η Ρωσία τη Μεσόγειο και κατόπιν έβαλαν “φωτιά” στη Μεσόγειο. Οι εξουσίες και οι λαοί των ισχυρών της Δύσης “ευημέρησαν”, χωρίς να έχουν κανένα πρόβλημα από τη Ρωσία …Την πάμπλουτη και αχανή Ρωσία, η οποία πεινούσε συστηματικά, είτε εντός του καπιταλισμού είτε εντός του κομμουνισμού.
Γιατί γιόρταζαν τη ρωσική επανάσταση όχι μόνον οι Ρώσοι, αλλά όλοι οι λαοί του ανατολικού μπλοκ; Για τους ίδιους λόγους που η Δύση “γιόρταζε” τη Γαλλική Επανάσταση. Γιατί ήταν η “μήτρα” των εξουσιών της. Γιατί χάρη σ’ εκείνη την επανάσταση ο “πάτος” των κοινωνιών τους έγινε η άρχουσα τάξη. Μια άρχουσα τάξη, η οποία δήθεν απειλούσε τη Δύση, αλλά στην πραγματικότητα την είχε αφεντικό της. Χάρη σ’ εκείνη την “επανάσταση” έγιναν “θεοί” αγράμματοι τενεκέδες από τον Τίτο και τον Δημητρώφ μέχρι τον Τσαουσέσκου και τον Γιαρουζέλσκι. Χωρίς εκείνη την “επανάσταση” οι συγκεκριμένοι “εορτάζοντες” θα παρέμεναν στους βόθρους …όπου και ανήκαν.
Έχοντας η εξουσία γνώση όλων αυτών των καταστάσεων, γνωρίζει πώς να αμύνεται σε περίπτωση λαϊκών αντιδράσεων. Μπορεί αυτές να τις χειρίζεται όπως τη βολεύει, γιατί έχει τις ανάλογες γνώσεις. Από τη στιγμή που επιβίωσε της απρόβλεπτης και αυθόρμητης Γαλλικής Επανάστασης —όπου ένα από τα ισχυρότερα κράτη της εποχής βυθίστηκε στο χάος—, δεν έχει πρόβλημα με μικρότερης κλίμακας αντιδράσεις. Απόδειξη αυτού του γεγονότος είναι ότι το ίδιο το σύστημα όχι μόνον δεν “αφόρισε” δια παντώς την έννοια της “επανάστασης”, αλλά τη γιόρταζε. Όχι μόνον δεν τη “δαιμονοποίησε”, αλλά τη μάθαινε στα παιδιά στα σχολεία. Η ίδια η εξουσία μάθαινε τα παιδιά να λατρεύουν τους επαναστάτες …Τόσο σίγουρη ήταν για τη γνώση της. Το σύστημα έμαθε τόσο καλά τη μέθοδο της “επανάστασης”, που τη χρησιμοποιούσε το ίδιο κάθε φορά που το εξυπηρετούσε …Τη χρησιμοποιούσε εναντίον παντώς τύπου εχθρού.
Έχοντας λοιπόν γνώση της έννοιας της “επανάστασης”, το σύστημα μπορούσε και τη χρησιμοποιούσε κατά το δοκούν. Έφτασε μάλιστα στο σημείο το ίδιο το σύστημα εξουσίας να πυροδοτεί “επαναστάσεις”, προκειμένου είτε να εκβιάσει εξουσίες απείθαρχων κρατών είτε να επιβάλει δικές του δοτές ηγεσίες σε απείθαρχους λαούς. Ηγεσίες, οι οποίες στο τέλος θα εκτελούσαν κατά γράμμα τις εντολές του. Ολόκληρο το κεντρικό σύστημα του χριστιανισμού στηρίζεται σ’ αυτήν τη δυνατότητα …Στη δυνατότητα να “πυροδοτεί” ελεγχόμενες “επαναστάσεις”. Με “επαναστάσεις” απειλούνται όλοι οι εχθροί των ιμπεριαλιστών. Domestic or Foreign, όπως θα έλεγε και ένας Αμερικανός. Με “επαναστάσεις” απειλούνταν οι αστικές ηγεσίες των κρατών, όταν δεν συμμορφώνονταν στις επιταγές των ιμπεριαλιστών. Με “επαναστάσεις” καπελώνονταν όλες οι κοινωνικές αντιδράσεις στο εσωτερικό αυτών των κρατών.
Το κόλπο ήταν απλό. Έχοντας το σύστημα κάνει τη μεγάλη “επιτυχία” στη Ρωσία, γνώριζε πώς να χειρίζεται τις καταστάσεις. Παντού στον ανεπτυγμένο κόσμο δημιούργησε τις “υποδομές” της προεπαναστατικής Ρωσίας. Τα γνωστά “γραφεία” των προδοτών, που δέχονται “δέματα”. Ανέπτυξε με δικά του μέσα και δικά του χρήματα κομματικούς μηχανισμούς δυνάμει “επαναστατών”. Μηχανισμούς χαφιέδων όμοιων με τους μηχανισμούς εκείνους, που “φιλοξενούσαν” τους Λένιν ή τους Τρότσκι της προεπαναστατικής εποχής. Μηχανισμούς χαφιέδων, τους οποίους “αμολούσε” στην κοινωνία, για να ελέγχει τις τάσεις της. Μηχανισμούς, οι οποίοι της επέτρεπαν να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή τα συμβαίνοντα μέσα σ’ αυτήν. Όμως, όλα αυτά μπορούσαν να έρθουν εις πέρας μόνον αν το σύστημα εξασφάλιζε συμμάχους στη μάχη εναντίον των λαών. Ειδικούς συμμάχους, οι οποίοι θα το βοηθούσαν στο “καπέλωμα” των αντιδράσεων των λαών. Συμμάχους, οι οποίοι στην ουσία θα πρόδιδαν τους λαούς που ξεσηκώνονταν.
Στο σημείο αυτό έρχεται κι αποκαλύπτεται η πολυτιμότητα των Εβραίων στις μεθοδεύσεις του συστήματος. Έρχεται κι αποκαλύπτεται η μεγάλη εκδούλευση των Εβραίων στο σύστημα. Το καπιταλιστικό σύστημα εκμεταλλεύτηκε τη μεγάλη διασπορά του εβραϊσμού μέσα στη Δύση, για να την ελέγξει στο σύνολό της. Εκμεταλλεύτηκε τη διασπορά ενός λαού, ο οποίος έχει συγκρουόμενα συμφέροντα με όλους τους λαούς. Η μεγάλη διασπορά σε συνδυασμό με τα “ασαφή” όρια των τραπεζικών λειτουργιών επέτρεπαν στους Εβραίους να είναι “χρήσιμοι” για το σύστημα. Επέτρεπε στους Εβραίους προδότες να τα “παίρνουν” από τους Εβραίους τραπεζίτες, για να “καπελώνουν” τους λαούς υπέρ των αφεντικών. Δεν είναι τυχαίο ότι από τη Λούξεμπουργκ στη Γερμανία μέχρι τον Μπεναρόγια στην Ελλάδα οι “πρωτοστάτες” των αστικών “ψευδοεπαναστάσεων” ήταν πάντα Εβραίοι.
Τώρα μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης τον λόγο που είναι τόσο πολύτιμοι οι Εβραίοι για το παγκόσμιο σύστημα και τι είδους “εκδούλευση” του πουλάνε. Οι Εβραίοι προδίδουν στα “αφεντικά” επ’ αμοιβή τους λαούς που τους “φιλοξενούν” …—Στο τέλος πρόδωσαν και τα “αφεντικά” και θα δούμε στη συνέχεια πού φτάσαμε—. Αυτό, το οποίο εδώ έχει σημασία είναι να γνωρίζει ο αναγνώστης τον ρόλο τους …Να καταλαβαίνει τον λόγο που πάντα υπάρχουν ως “ύποπτοι” στις συνειδήσεις όλων των λαών …Να καταλάβει τον λόγο που πάντα παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλα τα συνωμοτικά σενάρια. Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Προέρχονται από εμπειρικές γνώσεις των λαών, χωρίς αυτό να συνοδεύεται από απτές αποδείξεις, εφόσον οι αποδείξεις βρίσκονται πάντα στα χέρια του συστήματος και το σύστημα είναι το “αφεντικό” των Εβραίων.
Οι Εβραίοι λοιπόν πάντοτε συνδέονται με την έννοια της “επανάστασης”, γιατί αυτό είναι το “καθήκον” τους για την προστασία των κοινοτήτων τους. Στις “επαναστάσεις” βγάζουν το μεροκάματό τους. Με τις “πλάτες” του συστήματος κλέβουν τους λαούς και με τις “στημένες” επαναστάσεις ανταποδίδουν την εξυπηρέτηση. Οι κοινότητες των Εβραίων γι’ αυτόν τον λόγο είναι πολύτιμες για το σύστημα. Μέσα στις ίδιες κοινότητες δραστηριοποιούνται τόσο οι τοκογλύφοι, που λιώνουν τους λαούς, όσο και οι “επαναστάτες”, που θέλουν να τους σώσουν. Από τους ίδιους διεθνείς τραπεζίτες παίρνουν χρήματα τόσο οι τοκογλύφοι, για να λιώσουν τον κόσμο, όσο και οι “επαναστάτες”, για να τον “σώσουν”. Μέσω αυτών των εγκληματιών και παρασίτων “έμπαινε” το εβραιοκρατούμενο διεθνές τραπεζικό σύστημα στα εθνικά κράτη, όταν δεν υπήρχε η παγκοσμιοποίηση. Γι’ αυτόν τον λόγο ήταν “μοναδικοί” οι Εβραίοι σ’ ό,τι αφορά τη χρησιμότητά τους.
Κορυφαία “στιγμή” της δραστηριότητάς τους ήταν η δημιουργία του “κομμουνισμού”. Με “εμπνευστή” τον Εβραίο Μαρξ και χρηματοδότες τους Εβραίους τραπεζίτες χτίστηκε το παγκόσμιο κομμουνιστικό “δίκτυο” …Το δίκτυο, το οποίο έλεγχαν πάντα οι Αγγλοσάξονες και χειρίζονταν οι Εβραίοι …Το δίκτυο, το οποίο δήθεν απειλούσε τον καπιταλισμό με “ανατροπή” …Το δίκτυο, το οποίο στην πραγματικότητα είχε πάντα ως στόχο να υπηρετεί τα αγγλοεβραϊκά συμφέροντα …Το δίκτυο, το οποίο “επαγγέλλεται” την “επανάσταση” και την “πουλά” σε όποιον ενδιαφέρεται …Το δίκτυο, το οποίο έχει ως καθήκον του απλά να “επαναστατεί” εκ των προτέρων “καπελωμένα”, για να μην προλάβουν κι επαναστατήσουν κάποιοι άλλοι. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει σχεδόν ούτε ένα κομμουνιστικό κόμμα στον κόσμο, που να μην ιδρύθηκε από Εβραίους και να μην χρηματοδοτήθηκε από τους ίδιους Εβραίους τραπεζίτες.
Αυτός είναι ο ρόλος των κομμουνιστικών μηχανισμών παγκοσμίως. Όπου το σύστημα ήθελε έναν εχθρό θεαματικό, “επικίνδυνο”, αλλά πάντα “στημένο”, εμφάνιζε τον κομμουνισμό. Όπου το σύστημα έπρεπε να ξεπεράσει τις αντιδράσεις των κρατών ή των λαών, παντού έκανε τα ίδια. Απειλούσε με εμφύλιους τις ηγεσίες και σε μερικές περιπτώσεις —όπως συνέβη στην Ελλάδα— δεν σταμάτησε στις απειλές. Καθήλωνε στην απραξία τον δημοκρατικό κόσμο, ο οποίος ναι μεν ήθελε ν’ αντιδράσει, αλλά ταυτόχρονα δεν ήθελε να ρίξει νερό στον μύλο των σταλινικών. Αυτήν τη δυνατότητα την είχε το σύστημα, γιατί μπορούσε και “κατασκεύαζε” μόνο του τις ηγεσίες των “επαναστάσεων”. Ξεχώριζε μέσα από τα κομμουνιστικά “σκουπίδια” τούς διαγωνιζόμενους και κατόπιν αναγνώριζε ανάμεσά τους τούς “διακριθέντες”.
Αυτό έκανε στη μεταπολεμική Ελλάδα με τον Ζαχαριάδη και τον εμφύλιο και το ίδιο κάνει καθημερινά με την Παπαρήγα και το ΠΑΜΕ. Γι’ αυτόν τον λόγο είχε πάντα ιδιαίτερη αδυναμία στους σταλινικούς “επαναστάτες” …Στους έμπειρους και σχεδόν επαγγελματίες “επαναστάτες”. Γιατί; Γιατί, εκτός του ότι είναι οι “δικοί” της άνθρωποι, είναι απόλυτα προβλέψιμοι και η εξουσία φοβάται το απρόβλεπτο. Γιατί τους γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα. Γνωρίζει ότι είναι πραγματικά …”επαγγελματίες” της επανάστασης. Γνωρίζει ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν έγιναν “επαναστάτες” εξαιτίας των ευαισθησιών τους …Για να βολευτούν έγιναν “επαναστάτες”.
Όπως κάποιοι γίνονται μηχανικοί, υδραυλικοί ή τσαγκάρηδες για να επιβιώσουν, έτσι και οι σταλινικοί γίνονται “επαναστάτες”. Ενώ, ως φανατικά μέλη δογματικών μηχανισμών, είναι λάτρεις της εξουσίας, για βιοποριστικούς λόγους μαθαίνουν να την “απειλούν”, αλλά και να την “υπηρετούν”. Αυτά τα χαρακτηριστικά των σταλινικών βολεύουν το σύστημα και γι’ αυτό τους “προτιμά”. Οι λαοί εύκολα παρασύρονται, γιατί εντυπωσιάζονται από την “εμπειρία” των επαγγελματιών. Εντυπωσιάζονται από τις συνωμοτικές τους γνώσεις. Εντυπωσιάζονται από τη “γενναιότητά” τους.
Αυτό, το οποίο δεν γνωρίζουν για όλους αυτούς, είναι ότι τα πάντα είναι “στημένα”. Αυτό, το οποίο δεν γνωρίζουν, είναι ότι ο “φωτισμένος” επαναστάτης —που “δείχνει” τους ένστολους εχθρούς του λαού—, ο “θερμοκέφαλος” οπαδός του —ο οποίος θα επιτεθεί με καδρόνια στην αστυνομία— και ο χωροφύλακας “απέναντι”, ανήκουν στην ίδια συμμορία των ίδιων αφεντικών. Ακόμα δηλαδή και οι ψευδογενναιότητες των σταλινικών “επαναστατών” είναι πάντα προσυμφωνημένες. Αυτός, ο οποίος κάνει τον ήρωα το πρωί στους δρόμους, το έχει παζαρέψει την προηγούμενη νύχτα σε κάποιο γραφείο της εξουσίας. Αυτό, το οποίο για έναν απλό δημοκράτη πολίτη θα σήμαινε οικονομική καταστροφή, βασανισμό και φυλάκιση, για τον σταλινικό “επαναστάτη” γίνεται θεατρική “παράσταση”, η οποία θα εξελιχθεί σε “επένδυση”.
Δεν υπάρχει “επαναστάτης” ή δυνάμει “επαναστάτης”, ο οποίος να μην προστατεύεται από την κρατική ασφάλεια. Δε υπάρχει “επαναστάτης”, που να μην έχει δικό του φάκελο στην κρατική ασφάλεια. Δεν υπάρχει “επαναστάτης”, που να μην έχει συμπληρώσει ο ίδιος φακέλους άλλων πολιτών. Αυτό είναι το παιχνίδι και από αυτήν τη βάση ξεκινάει …Τη βάση του αλληλοεκβιασμού, για να υπάρχουν εγγυήσεις καί από τις δύο πλευρές. Μια εκ του ασφαλούς επένδυση, γιατί ένας γνήσιος σταλινικός, πριν γίνει “επαναστάτης”, ξεκινάει από χαφιές της κρατικής ασφάλειας.
Αυτό τον κάνει επιθυμητό από την εξουσία, εφόσον είναι εκβιάσιμος από αυτήν. Αν παρακούσει τις εντολές της, μπορεί να τον κάψει. Η εξουσία τούς “φτιάχνει” και η ίδια μπορεί να τους καταστρέψει. Γι’ αυτόν τον λόγο προτιμά τα “προϊόντα” των σταλινικών “θερμοκηπίων”. Τη βολεύουν τα χαρακτηριστικά τους. Τη βολεύει η κομματική εκπαίδευση και η νοοτροπία τους. Μια νοοτροπία, η οποία τους κάνει να βλέπουν τους υπόλοιπους ανθρώπους σαν “υποζύγια” των δικών τους φιλοδοξιών …Υποζύγια, όπως έβλεπαν οι “πατέρες” τους τούς δουλοπάροικους των στεπών της Ρωσίας.
Για τους σταλινικούς είναι κάτι παραπάνω από φυσικό να προδώσουν αυτά τα “ζώα”, για να βολευτούν οι ίδιοι. Πάντα έχουν την ιδεολογική δικαιολογία γι’ αυτήν την προδοσία. Ποτέ δεν φταίνε αυτοί. Πάντα φταίνε οι “αντεπαναστάτες”. Όποιος διαφωνεί μαζί τους είναι “αντεπαναστάτης”. Όποιος δεν δέχεται να χαφιεδίζει για λογαριασμό τους, είναι “αντεπαναστάτης”. Ακόμα κι αυτός, ο οποίος πεινάει, πρέπει να τους προσκυνά, γιατί διαφορετικά θα εμφανιστεί σαν “αντεπαναστάτης” …Απλά σταλινικά πράγματα. Πρώτα περνάει ο “φωτισμένος” ηγέτης το χάσμα της φτώχειας και κατόπιν ακολουθεί το “κοπάδι”. Αν δεν φτάσει η “λεία” για όλο το κοπάδι, δεν φταίνε οι “φωτισμένοι”, αλλά το κοπάδι, που είναι μεγάλο. Αυτοί “έσωσαν” όσους μπορούσαν να σώσουν, οι οποίοι κατά σύμπτωση είναι ομοϊδεάτες τους. Οι υπόλοιποι θα περιμένουν …για κάποια “μετά θάνατον” ανταμοιβή.
Αντιλαμβανόμαστε ότι, το να είναι κάποιος σταλινικός “επαναστάτης”, είναι μια “επένδυση” για το μέλλον. Απλά πρέπει να γνωρίζει κάποιος ποιος είναι ο στόχος τους. Κάνει λάθος όποιος νομίζει πως όλοι αυτοί οι σταλινικοί “επαναστάτες” ονειρεύονται ν’ ανατρέψουν κάποτε την καπιταλιστική τάξη πραγμάτων. Αυτό απαιτεί ηλιθιότητα και αυτοκτονική γενναιότητα και αυτοί δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο …αλλά ούτε και συνδυασμός αυτών των δύο. Πρέπει να είσαι ηλίθιος, για να πιστεύεις ότι υπάρχει “λύση” στον αφελή μέχρι ηλιθιότητας κομμουνισμό του Εβραίου Μαρξ …και οι σταλινικοί δεν είναι ηλίθιοι. Πρέπει να είσαι πολύ γενναίος, για να έρθεις σε πραγματική σύγκρουση με το σύστημα γι’ αυτήν την ηλίθια πεποίθησή σου …και οι σταλινικοί δεν είναι γενναίοι.
Οι σταλινικοί, που είναι “μεροκαματιάρηδες” της “επανάστασης”, δεν έχουν τέτοιες φιλοδοξίες. Δεν έχουν ως στόχο τους να σφάξουν την αγελάδα, που την αρμέγουν εκ του ασφαλούς. Όσοι πρόλαβαν να γίνουν Στάλιν ή Τίτο, πρόλαβαν. Για τους υπόλοιπους …το “μεροκάματο” να βγαίνει. “Όνειρό” τους είναι να έχουν την τύχη να βρεθούν σε κάποια στιγμή σε θέση να εξυπηρετήσουν το σύστημα μέσα από τις διαδικασίες του ίδιου του συστήματος. Να ξεφύγουν από το “επίδομα” του χαφιέ της αστικής εξουσίας και να γίνουν αστοί εξουσιαστές και οι ίδιοι. Να χρειαστεί δηλαδή το σύστημα έναν “Μάη” ή ένα “Πολυτεχνείο” και να μπορούν οι ίδιοι να το εξυπηρετήσουν. Να γίνουν μια Δαμανάκη ή ένας Τατούλης ή ένας Ανδρουλάκης. Να ξεφύγουν από το “χαρτζιλίκι” του κόμματος και ν’ αρπάξουν πραγματικά “φιλέτα” του συστήματος. Με αυτό το “όραμα” ζουν. Να ξεφύγουν από τη φτωχή καθημερινότητα του κόμματος και ν’ ανέβουν στην κεντρική πολιτική “σκηνή”.
Καταλαβαίνει ο αναγνώστης τι λέμε; Στους “Περισσούς” αυτού του Πλανήτη δεν “ονειρεύονται” ανατροπές του καπιταλισμού. “Ονειρεύονται” να γίνουν χρήσιμοι για τον καπιταλισμό. Απλά πράγματα. Η ανατροπή έχει κόστος δυσβάστακτο, ενώ η “χρησιμότητα” πληρώνει χρυσάφι. Η “χρησιμότητα” έχτισε το Παλάτι του Περισσού. Η “χρησιμότητα” το έντυσε με γρανίτες και μοκέτες. Η “χρησιμότητα” αγόρασε το Λέξους της Αλέκας και πλήρωσε τα πανάκριβα δίδακτρα της κόρης της. Η “χρησιμότητα” το προστατεύει με τόνους σιδήρου και δεκάδες αστυνομικούς φύλακες. Αυτή η “χρησιμότητα” υπάρχει στο DNA του ΚΚΕ, γιατί αυτό το DNA είναι εβραϊκό. Όλα τα ΚΚΕ είναι εβραϊκά και ως εκ τούτου και το ελληνικό.
Η σύνδεση των Εβραίων με τα κομμουνιστικά κόμματα και η προδοτική τους δραστηριότητα ορίζουν από μόνες τους τα “φίλτρα” με τα οποία όλα αυτά τα κόμματα αναζητούν μέλη. Ελέγχοντας οι Εβραίοι τα κόμματα αυτά, γνώριζαν πού θα έπρεπε ν’ αναζητούν “στελέχη” και “συνεργάτες”, προκειμένου να τα κάνουν “χρήσιμα” για τα συμφέροντά τους. Γνώριζαν σε ποιους θα έπρεπε να τα παραδώσουν, χωρίς να απειλούνται τα συμφέροντά τους. Έπρεπε να διαλεχτεί προσεκτικά ο Ζαχαριάδης, για να κληρονομήσει τον Μπεναρόγια. Το αποτέλεσμα όλων αυτών των επιλογών είναι κάτι, το οποίο λίγο-πολύ έχουμε αρχίσει πλέον να υποπτευόμαστε.
Τα κομμουνιστικά κόμματα πάντα ψάχνουν τα μέλη τους στις παρυφές όχι απλά της κοινωνίας, αλλά της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης. Δεν ψάχνουν απλά στον υπόκοσμο, όπου θ’ αναζητήσουν πρόσωπα, τα οποία για χρήματα θα μπορούσαν να προδώσουν τους λαούς τους. Ο υπόκοσμος, σε σχέση με τους χώρους όπου κινούνται οι σταλινικοί, είναι “σαλόνι”. Οι σταλινικοί ψάχνουν κυρίως στα “ξέφτια” της ανθρώπινης ύπαρξης. Ψάχνουν ανάμεσα σε ανθρώπους “ελαττωματικούς” με μεγάλα ψυχολογικά προβλήματα. Ανθρώπους, που τα προβλήματά τους να τους φέρνουν όχι απλά “απέναντι” από την ιδεολογία των φυσιολογικών ανθρώπων, αλλά απέναντι στους ίδιους τους ανθρώπους.
Κουτσοί, στραβοί, κοντοί, χοντροί, καμπούρηδες, τραυλοί, τεμπελόσκυλα, παράσιτα, αυνανιστές και ανώμαλοι είναι “έτοιμοι” για μεγάλες “καριέρες” στα κόμματα αυτά. Ας προσπαθήσει κάποιος να φανταστεί έναν χώρο εκτός ΚΚΕ όπου η νανοΠαπαρήγα θα γινόταν η αδιαμφισβήτητη “πρώτη” των “πρώτων”. Ούτε σε ατομικό καμπινέ δεν θα μπορούσε η Παπαρήγα να είναι πρώτη. Ας προσπαθήσει κάποιος να φανταστεί έναν χώρο εκτός ΚΚΕ όπου ο νανοΑνδρουλάκης θα λογαριαζόταν γι’ “άντρακλας”. Ας προσπαθήσει κάποιος να φανταστεί έναν χώρο όπου ο νεάντερταλ Σιάντος θα λογαριαζόταν για “διανοούμενος”. Ας προσπαθήσει κάποιος να φανταστεί έναν χώρο όπου ένα “σκουλήκι”, όπως ο Ζαχαριάδης, θα “λογαριαζόταν” γι’ άνθρωπος. Ακόμα και ο “λυγερόκορμος” Πάγκαλος από το ΚΚΕ ξεκίνησε τη μεγάλη καριέρα του, που τον οδήγησε στη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ.
Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Αυτή είναι η λογική του ΚΚΕ και όλων ΚΚ. Όπως κάποια επιχείρηση αναζητεί τους “καλύτερους” επαγγελματίες, για να είναι “καλύτερη” και η ίδια, έτσι κάνει και το ΚΚΕ. Τα κριτήρια αλλάζουν με βάση αυτό, το οποίο εξυπηρετεί πιο πολύ εκείνο που θεωρείς “καλύτερο” και το οποίο είναι υποκειμενικό. Το απάνθρωπο ΚΚΕ είναι “άριστο” για τον ρόλο του, όταν στελεχώνεται από “αρρώστους” ανθρώπους σε βαθμό “αναπηρίας”. Ο καλύτερος “κουτσός” είναι ο “ακρωτηριασμένος”. Ο καλύτερος “τραυλός” είναι ο “μουγκός”. Το “καλύτερο” για το ΚΚΕ είναι το χρησιμότερο για τα αφεντικά και το προδοτικότερο για την πατρίδα. Αναγκαστικά θα ψάχνει στο “βόθρο” της κοινωνίας για τους “καλύτερούς” του.
Αυτή η αναζήτηση εξηγεί και την επιτυχία του ΚΚΕ στα Πανεπιστήμια. Αναζητεί πάντα από την νέα “παραγωγή” αυτούς που του χρειάζονται. Η μεγάλη του “επιτυχία” στις φοιτητικές παρατάξεις δεν οφείλεται στο γεγονός ότι οι νέοι “γοητεύονται” από τον σταλινισμό. Οφείλεται στο γεγονός ότι οι αθλιότεροι των νέων “γοητεύονται” από τις παροχές του σταλινισμού. Είτε σε χρήμα είτε σε είδος, ανταμείβονται όλοι αυτοί που ως δια μαγείας “γοητεύονται” από τον σταλινισμό. Οι τενεκέδες περνάνε μαθήματα και οι αγάμητοι βλέπουν “φως” στο τούνελ …Λίγο άπλυτο κι αξύριστο …αλλά “φως”. Ο καθείς με τις ανάγκες του. Έτσι ψάχνει στελέχη το ΚΚΕ ανάμεσα στους νέους. Βοηθιέται από την εξουσία, για να μπορεί να προσφέρει παροχές. Παροχές, οι οποίες ανακατεύουν τον “πάτο” της νεανικής κοινωνίας και αναδεικνύουν το “κατακάθι” του.
Αυτός είναι ο σχεδιασμός όλων των κομμουνιστικών κομμάτων και όχι μόνον του ΚΚΕ του Εβραίου Μπεναρόγια. Αυτόν τον σχεδιασμό “πουλάνε” στο σύστημα οι Εβραίοι “ιδεολόγοι” μέσω των Εβραίων τραπεζιτών. Μια “πραμάτεια”, που δεν είναι καινούρια, αλλά υπάρχει εδώ και αιώνες. Το σύστημα, δηλαδή, από την εκδήλωση της Γαλλικής Επανάστασης κι εντεύθεν έχει λάβει τα προστατευτικά του μέτρα. Διατηρεί πάντα με δικά του έξοδα σταλινικές “λεκάνες” με προκάτ “επαναστάτες”. Σαν τις ψαροταβέρνες, οι οποίες διατηρούν δεξαμενές με ζωντανά ψάρια, για να διαλέγουν το ψάρι της αρεσκείας του πελάτη τους.
Αυτό κάνει και το σύστημα. Κάθε φορά που δήθεν απειλείται, διαλέγει μόνο του αυτόν που θα το “απειλεί”. Αυτό θα διαλέξει εκείνον, ο οποίος θα “καρπωθεί” τα πολιτικά “κέρδη” της “επανάστασης”. Αυτόν, που —ως δια μαγείας— θα “γλιτώσει” από όλους τους κινδύνους και στο τέλος θα κατακτήσει τον “θρόνο” της προδομένης “επανάστασης”. Εκεί διαφέρουν άλλωστε οι γενναίοι Παναγούληδες —που δεν τη “γλιτώνουν”— από τους άλλους —που τη “γλιτώνουν”—. Ό,τι δεν έχει επιλεγεί από το σύστημα, είναι “άτυχο”. Καλό είναι μόνον για τα ηρωικά “μνημόσυνα”. Το σύστημα, δηλαδή, διατηρεί μόνιμα έναν ενεργό κοινωνικό “βόθρο”, ο οποίος την κατάλληλη στιγμή θα του δώσει τη δυνατότητα να “ψαρέψει” τον ηγέτη” της αρεσκείας του. Μιλάμε για ένα μόνιμο “απόστημα”, το οποίο το σύστημα το ελέγχει απόλυτα, ώστε να μετατρέψει σε “μολυσματική” την οποιαδήποτε κοινωνική αντίδραση.
Αυτός είναι κι ο λόγος που το ιμπεριαλιστικό σύστημα πάντα έχει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά απέναντι στους κομμουνιστικούς κομματικούς μηχανισμούς των κρατών, που επιδιώκει να ελέγχει. Τους “καταδιώκει” δήθεν, για να έχει μια “βιτρίνα” αντιπαλότητας, αλλά στην ουσία το ίδιο είναι αυτό που τους συντηρεί. Τους “καταδιώκει”, ώστε να δίνει αθέμιτο πλεονέκτημα στους επαγγελματίες “διωκόμενους” “επαναστάτες” σε σχέση με τους απλούς δημοκράτες. Τους “καταδιώκει”, για ν’ ανανεώνει διαρκώς την “παραγωγή” τους σε “επαναστάτες”, οι οποίοι είναι ταυτόχρονα και χαφιέδες. Τους “καταδιώκει”, για να ρίχνει στάχτη στα μάτια του κόσμου. Αυτό γίνεται σε όλο τον κόσμο και το ίδιο γίνεται και στην Ελλάδα.
Το ΚΚΕ, δηλαδή, δεν υπάρχει μόνον επειδή απλά βολεύει τους γίγαντες του δικομματισμού. Πίσω από το ΚΚΕ κρύβονται τεράστια ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, που το προστατεύουν. Συμφέροντα, που, μέσω του ΚΚΕ και της “παραγωγής”, μπορούν να εκβιάζουν τις ελληνικές αστικές ηγεσίες ή να “καπελώνουν” τις κοινωνικές αντιδράσεις των Ελλήνων. Πίσω από τον “τσαμπουκά” του ΠΑΜΕ κρύβονται οι ιμπεριαλιστές. Πίσω από την “ανυπακοή” της Αλέκας κρύβονται οι “μεγαλοκαρχαρίες” της παγκόσμιας κοινωνίας. Πίσω από την “τόλμη” του ΚΚΕ ν’ αρνείται τον οικονομικό έλεγχο κρύβονται “πλάτες” ξένων ισχυρών παραγόντων. Χάρη σ’ αυτές τις “πλάτες” το ΚΚΕ εξασφαλίζει την επιβίωσή του. “Πλάτες”, οι οποίες θ’ αποκαλυφθούν, αν γίνει ένας τέτοιος οικονομικός έλεγχος. Πλάτες, οι οποίες φτάνουν στον Σόρος και από εκεί στον χρηματοδότη του Χίτλερ ή του Στάλιν …τον Ρότσιλντ.
Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται πλέον πώς λειτουργεί η παγκόσμια κοινωνία και πώς εξασφαλίζουν Αγγλοσάξονες και Εβραίοι τη δυνατότητα παρεμβάσεων στα εσωτερικά των θεωρητικά ανεξάρτητων κρατών. Όλο το μυστικό είναι ότι ελέγχουν ή απειλούν να ελέγξουν τους λαούς με “στημένες” επαναστάσεις. Όταν το σύστημα μπορεί να διαλέγει “επαναστάτες” σε ελεύθερες θεωρητικά χώρες, όπως η Ελλάδα, καταλαβαίνει κάποιος πώς διαλέγει σε χώρες όπου οι δυνατότητες αυτές πολλαπλασιάζονται. Κάθε φορά που έχει πρόβλημα και πρέπει να “οδηγήσει” κράτη και λαούς στις “αγκάλες” του, κάνει τα ίδια πράγματα. Κάθε φορά που αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει κίνδυνος να χάσει τον έλεγχο κάποιων κρατών ή λαών, παίζει με την έννοια της επανάστασης.
Μπορεί λοιπόν να καταλάβει ο αναγνώστης πως τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τη μεθόδευσαν μόλις “διευθέτησαν” το θέμα της Ρωσίας. Ας ψάξει κάποιος να βρει τι είδους ηγεσίες υπάρχουν στη Μέση Ανατολή, που για τα πετρέλαιά της ενδιαφέρουν τη Δύση. Όπου δεν κυβερνάνε βασιλείς —έμμισθοι πράκτορες των Δυτικών— τύπου Χουσείν της Ιορδανίας ή Φάχντ, κυβερνάνε “επαναστάτες” σταλινικοί …”Επαναστάτες” του κώλου …”Επαναστάτες” κολλητοί των Εβραίων τύπου Αραφάτ …”Τυχεροί”, εφόσον παντού τους καταδιώκουν και δεν τους βρίσκουν. Τους διαφημίζουν, τους πλουτίζουν και μετά τους ελέγχουν απόλυτα.
Τα ανάλογα έγιναν και στο απόλυτα ελεγχόμενο Ανατολικό Μπλοκ, όταν αυτό κατέρρεε. Έχοντας τεχνογνωσία στον τεμαχισμό αυτοκρατορικών “πτωμάτων”, επανέλαβαν το ίδιο και με την κατάρρευση της σοβιετικής αυτοκρατορίας. Για να μην έχει το σύστημα ν’ αντιμετωπίσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις, μερίμνησε πριν καν σκεφτούν οι λαοί να μεριμνήσουν. Επανέλαβαν και πάλι την υπερπετυχημένη μέθοδο της “επανάστασης”. Και πάλι το σύστημα θ’ αποφάσιζε για τους λαούς πριν το κάνουν αυτοί από μόνοι τους. Και πάλι θα τους έστελνε “δώρο” μια “επανάσταση” με “πακέτο” τους επαναστάτες. Αυτό, για παράδειγμα, έγινε, όταν η Πολωνία έδειχνε πως δεν αργούσε να ξεφύγει από το κομμουνιστικό “δίκτυ” και η Δύση ήθελε να την ελέγχει. Για να μην γίνει η κατάσταση ανεξέλεγκτη, πυροδότησε την “επανάσταση” των ναυπηγείων και του Βαλέσα. Έβαλε το “χέρι” της μέσα στη σταλινική “δεξαμενή” της Πολωνίας και έβγαλε έναν “φρέσκο” Βαλέσα, για να παγιδεύσει τους Πολωνούς.
Το ίδιο έκανε και με την ίδια τη Ρωσία. Πριν ξεκινήσουν οι Ρώσοι να επαναστατούν, φρόντισε η Δύση να πυροδοτήσει την τελευταία ρωσική “επανάσταση”. Για να μην βρεθούν στην κορυφή της μετασοβιετικής Ρωσίας οι άξιοι, έψαξε στα κομμουνιστικά “σκουπίδια” της τις μελλοντικές ηγεσίες. Έψαξε ανάμεσα στους χαφιέδες των μυστικών υπηρεσιών και βρήκε τους “χαρισματικούς”. Έβαλε και πάλι το “χέρι” της μέσα στη σταλινική “δεξαμενή” της Ρωσίας και εκεί βρήκε τον μεθύστακα τον Γιέλτσιν. Η απόλυτη παραδοξότητα. Σε μια Ρωσία, η οποία μισούσε τον κομμουνισμό και επαναστατούσε, θέλοντας ν’ αντιδράσει στην καμαρίλα της αναξιοκρατίας των μπολσεβίκων, έβαλαν τον ρωσικό λαό ν’ “ακολουθήσει” έναν άχρηστο μεθύστακα, ο οποίος ήταν πρώην μπολσεβίκος.
Πίσω από αυτόν τον μεθύστακα-“βιτρίνα” τοποθέτησαν έναν “νηφάλιο” Εβραίο Τσουμπάις, για να μεριμνήσει για τη λεηλασία. Μέσω Τσουμπάις οι Εβραίοι “ρήμαξαν” τη Ρωσία. Από αυτόν ξεκίνησαν οι μοιρασιές, που δημιούργησαν τους Εβραίους μεγιστάνες του χαφιεδισμού τύπου Αμπράμοβιτς, Χανταρκόφσκι κλπ.. Η Ρωσία έχασε την ευκαιρία να έχει την ηγεσία που της αξίζει και μπήκαν μέσα σ’ αυτήν οι Δυτικοί και τη λεηλάτησαν. Οι Ρώσοι, οι οποίοι πεινούσαν επί κομμουνισμού, έφτασαν στο σημείο να λιμοκτονούν επί καπιταλισμού. Όταν η κατάσταση έπιασε “κόκκινα”, εκτονώθηκε και πάλι με την ίδια μέθοδο …απλά πιο ήπια. Από την ίδια “δεξαμενή” ήταν και όλοι όσοι ακολούθησαν τον προκλητικό μεθύστακα …Χαφιέδες και πράκτορες του σταλινισμού …Ο Πούτιν, ο Μεντβέντεβ κλπ.. Από τα εκατοντάδες εκατομμύρια των Ρώσων δημοκρατών και πάλι ο σταλινισμός “γέννησε” γι’ αυτούς τους “δημοκράτες” της νέας καπιταλιστικής εποχής.
Το ανάλογο έγινε και με την Ουκρανία. Επειδή συνέφερε τους Δυτικούς να την “αποσυνδέσουν” από το ρωσικό “άρμα” —αλλά ταυτόχρονα αυτό δεν ήταν εύκολο—, δρομολόγησαν και πάλι τη γνωστή μέθοδο της “επανάστασης”. Με “αυθόρμητα” χρήματα της Δύσης βγήκαν “αυθόρμητα” οι Ουκρανοί στους δρόμους. Αυτήν τη φορά ήταν η “πορτοκαλί” επανάσταση που πυροδοτήθηκε. Και πάλι από τα “σκουπίδια” της Ουκρανίας αναζητήθηκε η ηγεσία της. Από αυτά τα σκουπίδια —που περιφέρονταν— ανάμεσα από σταλινικούς μαυραγορίτες, πόρνες και νταβατζήδες, βρέθηκε η “επαναστάτρια” Τιμοσένκο. Μια σταλινική μαυραγορίτισσα και κατά καιρούς βίζιτα. Η Ζαν ντ’ Άρκ της Ουκρανίας. Η συνάδελφος του Γιέλτσιν, του Βαλέσα, αλλά και του κοντινού μας Μπερίσα.
Όλες αυτές οι επαναλαμβανόμενες αθλιότητες δεν έγιναν μόνον εκεί όπου ο σταλινισμός ήταν ισχυρός και δήθεν επέτρεπε τις έξωθεν παρεμβάσεις. Αυτά έγιναν κι εκεί όπου η δημοκρατία ήταν θεωρητικά πανίσχυρη …Εκεί όπου δήθεν η δημοκρατία είχε τη “βιτρίνα” της. Ποιος δεν θυμάται την “επανάσταση” του Γαλλικού Μάη; Τι του έχει μείνει από εκείνη την επανάσταση; Ο “επαναστάτης” Κον Μπετίτ. Ο Εβραίος σταλινικός Κον Μπετίτ; Τυχαίο; Μήπως όμως όλα αυτά συνέβαιναν σε άλλες εποχές και δεν μας αφορούν; Πότε έγινε η τελευταία “επανάσταση” στη Γαλλία; Η “επανάσταση” των γκέτο. Η “επανάσταση” των μεταναστών και των περιθωριακών. Ποιον έφερε στην εξουσία εκείνη η “επανάσταση”; Τον Εβραίο Σαρκοζί, ο οποίος είναι εκλεκτός του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος. Όλα αυτά συνέβησαν στην “έμπειρη” επαναστατικά Γαλλία.
Για να μην θεωρούμε τους άλλους κουτούς και τους εαυτούς μας έξυπνους, θα πούμε ότι ακόμα και στην Ελλάδα τα ίδια έγιναν. Όταν αυτό επέβαλαν τα συμφέροντα του συστήματος, τα ίδια έκαναν. Έβαλαν το “χέρι” τους στη σταλινική “δεξαμενή” της Ελλάδας και μας “σέρβιραν” τα φρέσκα σταλινικά “χαφιεδόψαρα”. Η “επανάσταση” του Πολυτεχνείου δρομολογήθηκε από συγκεκριμένους ανθρώπους. Σε μια δημοκρατική Ελλάδα “έλαμψαν” στην “επανάσταση” για την επανόρθωση της Δημοκρατίας άνθρωποι, οι οποίοι μισούσαν τη Δημοκρατία …Σταλινικοί και Μαοικοί …Προβοκάτορες και χαφιέδες …Η Σάρα, η Μάρα Δαμανάκη και το κακό τατουλοσυναπάντημα. Σε μια Ελλάδα εκατομμυρίων “κορόιδων”, που υπέφεραν από τη Χούντα, αντέδρασαν οι λίγοι “έξυπνοι” σταλινικοί, οι οποίοι μας κυβερνάνε ακόμα. Οι “έξυπνοι”, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους ήταν χαφιέδες της Χούντας.
Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε και γελάμε με τους Ρώσους και τους Γάλλους, θα πούμε τα εξής απλά. Εξαιτίας εκείνης της “επανάστασης” του Πολυτεχνείου, οδηγηθήκαμε στην “επανάσταση” της “Αλλαγής”, η οποία μονοπώλησε την εξουσία στη μεταπολίτευση …Τη μεγάλη κοινωνική “επανάσταση”, της οποίας ηγήθηκε ο Εβραίος Παπανδρέου. Ο Εβραίος, ο οποίος ξεκίνησε ως Τροτσκιστής και πήρε ως δια “μαγείας” βίζα για τις καπιταλιστικές ΗΠΑ. Ένας Εβραίος, ο οποίος έπινε λιγότερο από τον Γέλτσιν, αλλά είχε περισσότερες “ορμές”. Ένας “νηφάλιος” Γέλτσιν, ο οποίος λειτούργησε και ως Τσουμπάις …Που οδήγησε το εξωτερικό χρέος της χώρας σε εξωφρενικά επίπεδα …Που φρόντισε και “έδεσε” την Ελλάδα στις τράπεζες των ομοεθνών του. Με δανεικά από τους Εβραίους τοκογλύφους προσπαθούσε να “εξαγοράσει” τους Έλληνες ψηφοφόρους και γι’ αυτό φτάσαμε εδώ όπου φτάσαμε.
Πού όμως φτάσαμε; …Στην Νέα Τάξη …Στην υπερεθνική Νέα Τάξη …Στη νικήτρια και καπιταλίστρια Τάξη, στην οποία ο κομμουνισμός θεωρείται νικημένος, ταπεινωμένος και ως εκ τούτου “ξεπερασμένος”. Τόσο “ξεπερασμένος”, που έχει καταδικαστεί από όργανα αυτής της Νέας Τάξης ως ομοεπίπεδος του ναζισμού …Τόσο “ξεπερασμένος”. Όμως, “ξεπερασμένος” μπορεί να είναι ο κομμουνισμός, αλλά όχι και οι ανάγκες των “αφεντικών” του. Άρα; Άρα, εφόσον τα αφεντικά της Νέας Τάξης παραμένουν τα ίδια, αναζητούμε και τον τρόπο εξυπηρέτησης των ίδιων συμφερόντων.
Μέχρι τώρα, δηλαδή, όλοι αυτοί χρηματοδοτούσαν το κομμουνιστικό “δίκτυο”, για ν’ απειλούν με “επαναστάσεις” τους απείθαρχους ή τους ανυπάκουους. Από τη στιγμή που αυτή είναι η πάγια —δοκιμασμένη και εξαιρετικά πετυχημένη— τακτική του συστήματος, ευνόητο είναι ότι αυτή δεν αλλάζει. Άρα; Άρα αναζητούμε ένα νέο παγκόσμιο δίκτυο, το οποίο θα απειλεί τα κράτη με “επαναστάσεις”. Πώς το αναζητούμε; Με βάση τα χαρακτηριστικά εκείνα, τα οποία γνωρίζουμε σίγουρα ότι θα έχει. Ποια είναι αυτά τα χαρακτηριστικά; Ότι θα ελέγχεται ως δίκτυο από Εβραίους και θα έχει ως “αντικείμενό” του την κοινωνική “ευαισθησία”, η οποία, όταν θα “προσβάλλεται”, θα απειλείται μια “επανάσταση”. “Επανάσταση” πιο “πολιτισμένη” και πιο καλοντυμένη από την “επανάσταση” των αξύριστων συντροφισσών με τα αμπέχονα. Παγκόσμιο δίκτυο με αυτά τα χαρακτηριστικά είναι μόνον το δίκτυο των ΜΚΟ. Το δίκτυο, το οποίο κατά “σύμπτωση” χρηματοδοτεί ο Σόρος και όλοι οι “κολλητοί” του της λέσχης Μπίλντεμπεργκ.
Ποιος ήταν αυτός, ο οποίος οργάνωσε, χρηματοδότησε και τελικά γιγάντωσε όλες τις ΜΚΟ στην Ελλάδα; Όλες αυτές τις οργανώσεις, οι οποίες δημιουργούν προβλήματα στον ελληνισμό με τις “μειονότητες”; Όλες τις οργανώσεις, οι οποίες καθημερινά μας απειλούν με “εξεγέρσεις”; Με “εξεγέρσεις” τύπου Γαλλίας με τους λαθρομετανάστες ή τύπου Τουρκίας με τις καταπιεσμένες “μειονότητες”; Ποιος ήταν αυτός, ο οποίος ξόδεψε χρήματα των Ελλήνων, για να δημιουργήσει τους “πονοκέφαλους” των Ελλήνων; Κατά μια διαβολική “σύμπτωση” ήταν ο Εβραίος George Papandreou …Ο “βραβευμένος” από τη εβραϊκή AIPAC …Ο “κολλητός” του Σόρος —σύμφωνα με τα αρχεία της Κανέλλη— …Ο ευνοημένος της Εβραίας Ολντμπραίτ …Ο πρόεδρος της “εβραιοσοσιαλιστικής” Διεθνούς …Αυτός, ο οποίος κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Υπουργείο Εξωτερικών όχι μόνον χρηματοδότησε παράνομα τις ΜΚΟ, αλλά τους παραχώρησε τα μέσα ενός Υπουργείου —που πληρώνει ο ελληνικός λαός—, για να “διεθνοποιήσουν” τα “προβλήματα” που δημιουργεί η πατρίδα μας στα “θύματά” της.
Αντιλαμβανόμαστε πως από την Νέα Τάξη Πραγμάτων έγινε οργανωμένη προσπάθεια να μεταλλάξουν το κομμουνιστικό κύκλωμα σε κύκλωμα ΜΚΟ. Ξόδεψαν τόνους χρήματα, για να ντύσουν “μοδάτα” τους πρώην σταλινικούς. Ξόδεψαν τόνους χρήματα, για να μάθουν τις σταλινικές να ξυρίζουν τα πόδια τους. Ξόδεψαν τόνους χρήματα, για να μάθουν στα “κούτσουρα” τα “δικαιώματα” των δένδρων του Αμαζονίου. Να μην πάνε “τζάμπα” τόσοι καλοί “κουτσοί”, “νάνοι”, στραβοί και τραυλοί. Κρίμα ήταν να χαθούν τόσοι επιτυχημένοι των σταλινικών “κάστινγκ”. Δεν είναι τυχαίο δηλαδή πως όλοι όσοι ήταν επαγγελματίες “ευαίσθητοι”, για να στελεχώσουν τις ΜΚΟ, ήταν προηγουμένως επαγγελματίες “αριστεροί” …Κανονικοί …με “πτυχία” του ΙΕΚ Περισσού …Γνήσιοι σταλινικοί στην πλειοψηφία τους …Αυθεντικοί κουτσοί, νάνοι, τραυλοί και ανώμαλοι …Με τα αντίστοιχα pedigree, που μόνον ένα ΙΕΚ με διεθνή αναγνώριση μπορούσε να παράσχει.
Έχοντας ο George Papandreou τις “πλάτες” των Εβραίων και των οργάνων τους στην Ελλάδα, δεν ήταν δύσκολο να παραδώσει τη χώρα στους τοκογλύφους …Στους Εβραίους τοκογλύφους του ΔΝΤ …Στους συνεταίρους της Goldman Sachs. Ως γνήσιο παιδί του Ανδρέα ολοκλήρωσε το έργο που ξεκίνησε ο πατέρας του και ας τον λένε όλοι άχρηστο άνθρωπο και ανάξιο διάδοχο. Ο Ανδρέας επέτρεψε στους “κολλητούς” του να λεηλατήσουν τη χώρα και ο γιος του θα τους πληρώσει τα “ομόλογα” αυτής της λεηλασίας. Γι’ αυτόν τον λόγο τον στηρίζει το ίδιο κύκλωμα, που στήριζε και τον πατέρα του …Το εβραϊκό κύκλωμα, το οποίο στηρίζει τη λειτουργία του στους Εβραίους προδότες …Στους Παπανδρέου, οι οποίοι παριστάνουν τους Έλληνες ή στους Σαρκοζί, οι οποίοι παριστάνουν τους Γάλλους.
Αυτοί λοιπόν οι διεφθαρμένοι άνθρωποι, οι οποίοι ξεπούλησαν τη χώρα μας, έρχονται σήμερα αντιμέτωποι με μια αυθόρμητη αντιδραστική κίνηση των πολιτών. Άρα; Άρα πρέπει να την “καπελώσουν” πριν αυτήν εξελιχθεί από αντίδραση σε κάτι διαφορετικό, το οποίο δεν θα ελέγχεται. Πρέπει να βάλουν τους δικούς τους σταλινικούς “επαναστάτες” να “καπελώσουν” μια πραγματική αντίδραση, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε μια πραγματική επανάσταση. Πάντα από μια πραγματική αντίδραση —εξαιτίας μιας πραγματικής ανάγκης— ξεκινάνε οι επαναστάσεις πριν αυτές “καπελωθούν”. Όλες τους ξεκινούν από “ασήμαντες” θεωρητικά αφορμές. Για το ψωμί ξεκίνησε η Γαλλική Επανάσταση. Για το μεροκάματο ξεκίνησε η ρωσική επανάσταση. Για το τσάι ξεκίνησε η αμερικανική επανάσταση. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τα διόδια για την Ελλάδα. Η αφορμή δεν είναι απαραίτητο να είναι σημαντική. Ξεκινάς από τα διόδια, αλλά στην πραγματικότητα διαμαρτύρεσαι για το ΔΝΤ και την ξένη κατοχή.
Αναγκαστικά λοιπόν, εφόσον ήρθαν αντιμέτωποι με μια αυθόρμητη κίνηση πολιτών, η οποία εκδηλώθηκε εξαιτίας των διοδίων, θα πρέπει να την ελέγξουν. Αυτήν την απειλητική κίνηση απλών πολιτών απέναντι στους διεφθαρμένους διαπλεκόμενους προσπαθεί το σύστημα να “καπελώσει” …Το σύστημα, το οποίο δημιούργησε τους διαπλεκόμενους ληστές των εθνικών οδών και παρέδωσε το εθνικό οδικό δίκτυο στους Εβραίους τοκογλύφους …Το σύστημα, το οποίο έκανε με δικά μας χρήματα τον Μπόμπολα μεγιστάνα …Τον Μπόμπολα, που και ο ίδιος ξεκίνησε ως ένας σταλινικός φτωχομπινές της “επανάστασης” της “Αλλαγής” και στο τέλος έγινε συνέταιρος της Goldman Sachs.
Απέναντι σ’ αυτόν τον σταλινικό Μπόμπολα θα πρέπει να στήσουν τους δικούς τους “επαναστάτες”. Φυσιολογικά ήδη θα έπρεπε να μπορεί το δίκτυο των πανάκριβων ΜΚΟ να τους δώσει “παραγωγή” τέτοιων “επαναστατών”. Όμως, το δίκτυο δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Δεν μπορεί να τους δώσει τον “επαναστάτη” των διοδίων. Ο Τρεμόπουλος τούς βγήκε λίγο “τίποτας”, που τον αντιπαθούν όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί και ο Χρυσόγελος τούς βγήκε λίγο “πατσάς”. Ο κακομοίρης ο Βαλιανάτος τούς βγήκε πολύ “κουνιστός” —κακογερνά μάλιστα ο κακομοίρης και δεν μπορεί να εμπνεύσει τους πολίτες της “όμορφης” Νέας Τάξης—, για να προκαλέσει “επαναστατικό” σεισμό και έτσι αναγκαστικά θα περιοριστούν σ’ αυτά που έχουν.
Αναγκαστικά λοιπόν θα περιοριστούν στα δοκιμασμένα, εφόσον η “Μπιρμπιλοπαραγωγή” των ΜΚΟ δεν μπορεί όχι “επανάσταση” αλλά ούτε ποδήλατο να οδηγήσει χωρίς “βοηθητικές”. Εξαιτίας αυτών των αναγκών θέλησε το σύστημα να βάλει στο παιχνίδι των διοδίων τον “επαναστάτη” Γκλέτσο. Τον Γκλέτσο, ο οποίος ναι μεν παραδέχεται δημοσίως πως είναι “διαλεγμένος”, αλλά κατά τη γνώμη του είναι διαλεγμένος από τον Θεό …Τον γνωστό Γκλέτσο, που συνδέεται με τον Λυκουρέζο …Τον Λυκουρέζο, που κατά “σύμπτωση” είναι ο δικηγόρος και νομικός σύμβουλος του γνωστού Ισραηλιτικού Συμβουλίου στην Ελλάδα.
Αντιλαμβανόμαστε δηλαδή ότι ο Γκλέτσος είναι ένας “κρίκος” από την ίδια αλυσίδα, η οποία έχει ως κρίκους τον Βαλέσα, τον Γιέλτσιν, τον Μπερίσα, την Τιμοσένκο, τον Μπετίτ, αλλά και τη Δαμανάκη. Αποτελεί προϊόν της ίδιας γνώσης πάνω στον χειρισμό των λαϊκών αντιδράσεων. Ως εκ τούτου δεν είναι τυχαίο που —όπως και όλοι οι υπόλοιποι— και ο ίδιος ο Γκλέτσος είναι σταλινικός. Κατά “σύμπτωση” από το ίδιο “θερμοκήπιο” του Περισσού προέρχεται κι αυτός. Από το “θερμοκήπιο”, το οποίο έβγαλε όλα τα γνωστά “παράσιτα” της “ελευθερίας”. Όλους τους επαγγελματίες “αριστερούς” της μεταπολίτευσης, οι οποίοι ξεκίνησαν να σώσουν την Ελλάδα και τη δημοκρατία και στο τέλος έσωσαν μόνο τις αντιπροσωπείες της Dona Karan και της Mercedes.
…Αυτό κι αν είναι ένα στατιστικό παράδοξο. Σε ένα μαζικό κίνημα εκατομμυρίων Ελλήνων, ΕΝΑΣ βρέθηκε να ξεχωρίσει …κι αυτός ήταν ΚΚΕς. ΕΝΑΣ ξεχώρισε ανάμεσα στα εκατομμύρια των “βλακών” δημοκρατών …και ήταν ένας “έξυπνος” σταλινικός. Στην Ελλάδα των εκατομμυρίων δημοκρατών ΕΝΑΣ βρέθηκε να ξεχωρίσει …και ανήκε στην ισχνή μειοψηφία του ΚΚΕ. “Επαναστάτης” με σπουδές στο αντίστοιχο ΙΕΚ του Περισσού. “Επαναστάτης” όχι με αιτία, αλλά εξ’ αιτίας …Εξ’ αιτίας των αναγκών της εξουσίας. Ο γαμπρός του Λυκουρέζου. Του κολλητού του Μπόμπολα των διοδίων, που ξεσήκωσαν τον κόσμο. Ο “μπαλαμός” της αταλαντοσύνης και της αμορφωσιάς.
Δεν είναι όμως μόνον αυτός. Σε μια Ελλάδα, η οποία είναι έτοιμη να “εκραγεί”, το σύστημα προσπαθεί να λάβει εκ των προτέρων τα απαραίτητα μέτρα. Παντού υπάρχουν στημένοι σταλινικοί “Γκλέτσοι”, έτοιμοι ν’ αναλάβουν δράση. Όπου πάει να εκδηλωθεί μαζική αντίδραση, σπεύδει το σύστημα να την “καπελώσει”, βάζοντας δικό της άνθρωπο ως “υποδοχή”. Γιατί; Γιατί το σύστημα δεν φοβάται μόνον την αντίδραση στις εθνικές οδούς. Όλα τα φοβάται και κυρίως τα σημαντικά, όπως είναι η αντίδραση στην ξένη κατοχή, η οποία έχει επιβληθεί στην Ελλάδα από το ΔΝΤ. Πριν βγει ο κόσμος στους δρόμους, για να διαμαρτυρηθεί εναντίον του ΔΝΤ, βγάζουν από τα συρτάρια τους τα σταλινικά τους όργανα. Από το συλλογικό ΠΑΜΕ των “επαναστατών” του κιλού μέχρι τα “κοσμήματα” της “επανάστασης” …Τα βαριά “χαρτιά”, τα οποία θα εμφανιστούν στα μεγάλα προβλήματα.
…Ήδη προετοιμάζεται ο μεγάλος “επαναστάτης” της ελληνικής δημοκρατίας …Ο Μίκυ Μάους της κοινωνικής αντίδρασης …Ο Άβερελ Ντάλτον της μεταπολίτευσης …Το βρεγμένο “σπίρτο”, που εμφανίστηκε έτοιμο ν’ ανάψει την κοινωνική “σπίθα” …Ο σταλινικός Μίκης …Ο Μίκης για όλες τις δουλειές —και τις πιο δύσκολες αποστολές— …Ο μυστηριωδώς διωκόμενος από την κρατική ασφάλεια και ταυτόχρονα προστατευόμενός της …Ο πράκτορας της Μόσχας, που τον αγαπούσαν στην αμερικανική πρεσβεία …Ο “αντιχουντικός”, που επί Χούντας “διέπρεψε” εντός κι εκτός Ελλάδας …Ο σοβιετόφιλος “κομμουνιστής”, που με έξοδα της τοπικής πρεσβείας πήγαινε στην Ουάσιγκτον να “συναποφασίσει” με τους Αμερικανούς για το μέλλον της χώρας …Ο Μίκης της “αξιοκρατίας” και μέγας “πολέμιος” της οικογενειοκρατίας …Ο Μίκης, που συνετέλεσε στο να γίνει “εθνάρχης” ο “αντικομμουνιστής” Καραμανλής …Ο ίδιος Μίκης, ο οποίος στήριξε την “Αλλαγή” του Εβραίου Ανδρέα, που έκανε αντίσταση στα ξενοδοχεία με τις πόρνες …Ο ίδιος Μίκης, που συνετέλεσε στο να γίνει και ο Μητσοτάκης πρωθυπουργός.
…Ο ακόμα και σήμερα ακάθεκτος Μίκης …Ο Μίκης, που σηκώνεται με τις πιτζάμες, για να υποδεχθεί τον George Papandreou και τον Ερντογάν στο σπίτι του …Ο Μίκης, που “μάλωσε” τις συνοδούς του Οτσαλάν, όταν —άκουσον άκουσον— τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν, επειδή προδόθηκε ο ηγέτης τους από τους σοσιαλιστές “συντρόφους” στους Εβραίους της Μοσάντ …Ο ίδιος Μίκης, που τώρα θέλει να ηγηθεί της “επανάστασης” εναντίον του εβραϊκού ΔΝΤ, όπου μας έβαλε ο Εβραίος Giorgo. Δέκα εκατομμύρια “αφελείς” Έλληνες δημοκράτες υποφέρουν από το ΔΝΤ και κατά “σύμπτωση” αυτός, ο οποίος θέλει να “ηγηθεί” της προσπάθειας, είναι ένας “έξυπνος” σταλινικός. Η πιο εκπαιδευμένη νέα γενιά Ελλήνων όλων των εποχών βυθίζεται στη φτώχεια και την απελπισία του ΔΝΤ και την ηγεσία της αντίδρασης θέλει να την αναλάβει ένας πάμπλουτος ετοιμοθάνατος σταλινικός.
Ό,τι πλήγωνε και πληγώνει την Ελλάδα, είχε πάντα τη βοήθεια του Μίκη. Δεν υπάρχει έγκλημα, που να έγινε εις βάρος των Ελλήνων και να μην είχε συμμετοχή ο Μίκης. Από τον εμφύλιο και τη διεφθαρμένη μεταπολίτευση μέχρι το σημερινό ΔΝΤ σε όλα τα εγκλήματα συμμετέχει, εφόσον πάντα λειτουργεί όπως βολεύει το σύστημα και όχι τον λαό …Από το “βρόμικο” 44 μέχρι το “βρόμικο” 89 και 2010 παντού δίνει το παρόν. Παρών σε όλα τα κοινωνικά “ολοκαυτώματα” των Ελλήνων. Ο προδότης συνάδελφος του Ζαχαριάδη. Ο Ζαχαριάδης, με αγγλοσαξονικό αεροπορικό ναύλο ήρθε στην Ελλάδα, για να “ρυθμίσει” τη μεταπολεμική κατάσταση και ο Μίκης, με τον ίδιο ναύλο έφυγε από την Ελλάδα, για να “ρυθμίσει” τη μεταχουντική κατάσταση. Ο πρώτος έκανε τον Παπανδρέου πρωθυπουργό και ο δεύτερος τον Καραμανλή.
Αυτός είναι ο σταλινικός και ως εκ τούτου αντιδημοκράτης Μίκης. Ένας από τους πιο βασικούς θεμελιωτές της οικογενειοκρατίας στην Ελλάδα …Ο χαφιές της Μόσχας και Πασών των Πρεσβειών …Ο σοβιετόφιλος κομμουνιστής και ως εκ τούτου ανθέλληνας Μίκης …Ο εισηγητής των κομμουνιστικών Διεθνών και όψιμος υπερπατριώτης …Ο “ανυπότακτος” πολέμιος των αντιλαϊκών συμφερόντων, ο οποίος διαφημίζεται νυχθημερόν από όλα τα μέσα της διαπλοκής …Ο μόνος άνθρωπος, ο οποίος έχει δει την τελευταία τιμητική εκδήλωση για το πρόσωπό του να γίνεται για περισσότερες από εκατό φορές …Το εθνικό μας “κεφάλαιο” …Ο εθνικός μας κλαριντζής …Ο καραγκιόζης Μίκης, που νομίζει ότι, αν πεθάνει, θα λείψει στους Έλληνες. Μόνον στις πρεσβείες και στους χαφιέδες θα λείψει …και βέβαια στον Νταλάρα.
Αντιλαμβανόμαστε ότι σήμερα υπάρχει μέγα πρόβλημα για το σύστημα. Δεν “πιάνουν” τα κόλπα του στην Ελλάδα. Δεν ακολουθούν οι Έλληνες τους σταλινικούς, που τους “σερβίρουν” σαν “επαναστάτες”. Ούτε ο Γκλέτσος στους δρόμους ούτε ο Θεοδωράκης στις πλατείες μπορούν να παγιδεύσουν τον λαό να στιχηθεί πίσω τους και να τους ακολουθεί πιστά. Γι’ αυτόν τον λόγο λέμε από την αρχή του κειμένου ότι υπάρχει πρόβλημα. Μέχρι να “καλουπώσουν” την κατάσταση, δεν θα την ονομάζουν “επανάσταση”. “Επανάσταση” θα γίνει μόνον όταν θα γίνει δική τους κατάκτηση …Μόνον όταν ο επικεφαλής της θα είναι δικός τους υπάλληλος. Μέχρι τότε θ’ αγωνίζονται να την “καπελώσουν”.
Θα δοκιμάζουν διαρκώς νέους υπαλλήλους τους, μέχρι να το καταφέρουν. Όμως, το πρόβλημα είναι ήδη τεράστιο, γιατί κατά πρώτον δεν ακολουθούν οι σύγχρονοι Έλληνες σαν τα πρόβατα και κατά δεύτερον το στελεχιακό τους δυναμικό είναι εντελώς “κατιμάς”. Μιλάμε κυριολεκτικά για …”σαβούρα”. Όταν φτάνουν σε σημείο να χρησιμοποιούν σαν δυνατά τους “χαρτιά” τον αστοιχείωτο Γκλέτσο ή τον ετοιμοθάνατο Μίκη, αντιλαμβανόμαστε ότι έχουν πρόβλημα μεγάλο …Πολύ μεγάλο. Πρόβλημα, το οποίο είναι γενικό και όχι μόνον ελληνικό. Το ίδιο πρόβλημα έχουν και στην Τυνησία. Ένας ολόκληρος λαός ξεσηκώθηκε ανοργάνωτα και δεν μπόρεσαν να τον “καπελώσουν”. Δεν μπόρεσαν να “καπελώσουν” απλούς και μάλιστα στην πλειοψηφία τους αγράμματους πολίτες οι πανίσχυρες τοπικές μυστικές υπηρεσίες και οι γνωστές πρεσβείες.
Αυτός είναι κι ο λόγος που συνδέουμε την Επανάσταση των Γιασεμιών με το κίνημα των διοδίων. Καί τα δύο αυτά μαζικά κινήματα, τα οποία εκδηλώθηκαν ταυτόχρονα από τις δύο πλευρές της Μεσογείου, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, που τα κάνει “συγγενή” και δύσκολα στον χειρισμό τους από την πλευρά του συστήματος. Είναι μαζικά, αλλά δεν “τσιμπάνε” σε επιλογές του συστήματος. Ξεκινούν ανοργάνωτα και παραμένουν τέτοια. Δεν ακολουθούν τις δήθεν “ηγεσίες” που τους προσφέρονται. Δεν τρώνε τα “χαφιεδόψαρα”, που τους προσφέρει το σύστημα μέσα από τις δικές του “δεξαμενές”. Αυτό είναι το πρόβλημα και είναι μεγάλο, γιατί διαρκώς αυτά τα κινήματα “φουσκώνουν” και κανένας δεν γνωρίζει πώς, πού και βέβαια πότε θα “σκάσουν”.
Αυτό είναι το πρόβλημα του συστήματος. Πρόβλημα, το οποίο δεν τους επιτρέπει να “σύρουν” το “καράβι” της λαϊκής οργής στα δικά τους βαλτώδη “νερά”. Για να καταλάβει κάποιος το πρόβλημα, θα πρέπει να σκεφτεί ένα απλό παράδειγμα. Ένα παράδειγμα, το οποίο έχει πρακτική σημασία. Απλά πρέπει να γνωρίζει τα δεδομένα. Δεν τίθεται θέμα ισχύος από πλευράς των εξουσιαστών, ώστε να δικαιολογείται η αδυναμία τους να χειριστούν τις καταστάσεις. Οι παράγοντες της Νέας Τάξης είναι απίστευτα ισχυροί. Είναι πολλαπλάσια ισχυρότεροι ακόμα και από τους φεουδάρχες της εποχής της Γαλλικής Επανάστασης. Όμως, η ισχύς τους έχει ένα συγκεκριμένο πρόβλημα. Πρέπει να βρει ένα σημείο να εφαρμοστεί. Πρέπει να μπορεί κάπου να πιαστεί, για να “σύρει” έναν ολόκληρο λαό στην παγίδευση.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Μπορείς με ένα τεράστιο τρακτέρ και έναν γάντζο να σύρεις ένα τεράστιο τάνκερ με εκατομμύρια λίτρα πετρέλαιο, αλλά δεν μπορείς με τα ίδια μέσα να σύρεις ούτε το περιεχόμενο ενός μπετονιού χωρίς το μπετόνι. Γιατί; Γιατί το τάνκερ έχει μια συγκεκριμένη δομή, η οποία επιτρέπει σε μια τεράστια δύναμη να βρει πάνω του ένα σημείο εφαρμογής και να το “σύρει”. Να “σύρει” μαζί μ’ αυτό ό,τι υπάρχει μέσα ή επάνω του. Αντίθετα, το υγρό από μόνο του δεν έχει μια ανάλογη δομή. Δεν έχει ένα συγκεκριμένο σημείο εφαρμογής, για να το πιάσεις εκ του ασφαλούς και να το σύρεις. Όπου και να πέσει ένας “γάντζος”, θα πέσει στο κενό. Απλά θα “βραχεί” και τίποτε άλλο.
Αυτό το πρόβλημα έχει η σημερινή εξουσία με τις αντιδράσεις των λαών. Οι λαοί μοιάζουν με “υγρά” στη συμπεριφορά τους. “Υγρές” μάζες εκατομμυρίων ανθρώπων. Αυτές τις “υγρές” μάζες των ανθρώπων δεν μπορεί η εξουσία να τις “σύρει” εκεί όπου τη βολεύει. Αν όμως δεν τις σύρει εκεί όπου τη βολεύει, θα την “πνίξουν”. Γιατί; Γιατί είναι πολλοί οι αδύναμοι άνθρωποι που αντιδρούν και ελάχιστοι οι πανίσχυροι άνθρωποι, οι οποίοι πρέπει να ελέγξουν την αντίδραση. Άρα; Άρα, πάση θυσία πρέπει η ίδια η εξουσία αυτόν τον ρευστό “κίνδυνο” να τον “εγκλωβίσει” σε ένα σταθερό “μέσο”, που θα μπορεί να το σύρει. Σε ένα σταθερό “τάνκερ”, που θα της επιτρέπει να καθοδηγεί με ελάχιστα άτομα τα εκατομμύρια των θυμάτων της. Ελάχιστα την απασχολεί το κόστος του “τάνκερ” της “επανάστασης”, γιατί έχει τα απαιτούμενα χρήματα. Ελάχιστα την απασχολεί η ανταμοιβή των “επαναστατών”, γιατί έχει τις ανάλογες θέσεις να τους βολέψει.
Αυτό, το οποίο την απασχολεί είναι πως οι πολίτες δεν “εγκλωβίζονται” πλέον σε κάποια ιδεολογική ή άλλη “πλατφόρμα”. Αρνούνται ν’ ακολουθήσουν τους “λαγούς” του συστήματος και να μπουν στο “κλουβί”. Μάταια το σύστημα προσπαθεί να τους “οργανώσει” τις “επαναστάσεις”, ώστε να μπορέσει να τους βάλει σε μια “πλατφόρμα”, την οποία θα μπορεί να “σύρει”. Μια “πλατφόρμα”, της οποίας η ηγεσία θα “έλκεται” από τα “καλούδια” της εξουσίας. Τα “καλούδια”, που “έσυραν” από πίσω της όλους τους γνωστούς “επαναστάτες” της παλαιότερης ή νεότερης ιστορίας. Από τον Ναπολέοντα και τον Λένιν μέχρι τον Αραφάτ και τον Γέλτσιν.
Το “ακέφαλο” των σημερινών κινημάτων είναι η ισχύς τους και όχι η αδυναμία τους. Αυτό το “ακέφαλο” αποδεικνύει τη συσσωρευμένη εμπειρία της ανθρωπότητας σε “καπελώματα”. Είναι η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα αντιδρά εσκεμμένα με αυτόν τον “λανθασμένο” τρόπο. Είναι η πρώτη φορά, γιατί απλούστατα είναι η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα έχει “ορατότητα”. Ο ηλίθιος σχεδιασμός της Νέας Τάξης είναι αυτός, ο οποίος προσφέρει ορατότητα. Η “ορατότητα” κάνει αξιοποιήσιμη την εμπειρία της ανθρωπότητας. Δεν έγινε πιο έξυπνη ή πιο πονηρή η ανθρωπότητα, ώστε αυτό να ευθύνεται για την αλλαγή της συμπεριφοράς της. Απλά μέχρι τώρα δεν υπήρχε ορατότητα και γι’ αυτόν τον λόγο μπορούσε εύκολα το σύστημα να παρασέρνει τους λαούς.
Μέχρι τώρα τα πράγματα ήταν απλά για το σύστημα. Τον κόσμο τον έλεγχαν οι έμπειροι Αγγλοσάξονες και γνώριζαν να τον χειρίζονται. Γνώριζαν πώς να του προσφέρουν “ανάσες”, προκειμένου να μην κινδυνεύουν από τα ένστικτα αυτού, ο οποίος θ’ αγωνιστεί για να επιβιώσει. Είχαν στρατιωτικές δυνάμεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη, ώστε να μπορούν να απειλούν όποιον θέλουν με απειλή πραγματικής βίας και όχι με “εξυπνάδες”. Όλα αυτά άλλαξαν από τη στιγμή που οι συνέταιροί τους Εβραίοι τούς έβγαλαν από το παιχνίδι του ιμπεριαλισμού. Η μεγαλύτερη βλακεία στην ιστορία του ιμπεριαλισμού. Οι τενεκέδες Εβραίοι “σκότωσαν” τους έμπειρους Αγγλοσάξονες …Το “παράσιτο” εξόντωσε τον “ξενιστή” του.
Το αποτέλεσμα είναι τραγικό. Λείπουν οι γνώσεις των Αγγλοσαξόνων, οι οποίες όμως εφαρμόζονταν με τα μέσα των Αγγλοσαξόνων. Οι γνώσεις, οι οποίες παγίδευαν όλους τους λαούς. Οι γνώσεις, οι οποίες επέτρεπαν στους Αγγλοσάξονες να ελέγχουν τα πάντα. Οι γνώσεις, όπου άλλος ήταν ο εχθρός του κάθε λαού και αλλού “σημάδευαν” οι προβοκάτορες “επαναστάτες”. Τα “αφεντικά” του κόσμου έλεγχαν τους λαούς και αυτοί κυνηγούσαν τις “σκιές” τους. Οι Αγγλοσάξονες έκαναν τη δουλειά τους και οι λαοί κυνηγούσαν χίμαιρες. Κυνηγούσαν τους φασίστες, τους κομμουνιστές, τις πράσινες, τις κόκκινες τις θαλασσιές τις “χάντρες” …Ό,τι τους έδειχναν οι χαφιέδες της κάθε πληρωμένης από τους Αγγλοσάξονες “επανάστασης”.
Με χρήματα των Εγγλέζων οι Γερμανοί κυνηγούσαν τη Λούξεμπουργκ, που νόμιζαν ότι λειτουργούσε υπέρ των Ρώσων κομμουνιστών, χωρίς να γνωρίζουν ότι οι ίδιοι οι Ρώσοι κομμουνιστές είχαν τους Εγγλέζους αφεντικά τους. Με χρήματα των Εγγλέζων οι Έλληνες κυνηγούσαν το σοβιετόφιλο ΚΚΕ στα βουνά …Το ΚΚΕ του Ζαχαριάδη, που τον έφεραν οι Εγγλέζοι με δικό τους αεροπλάνο στην Ελλάδα και τον χρηματοδότησαν με τις δικές τους χρυσές λίρες να ξεκινήσει τον εμφύλιο.
Όλα αυτά χάθηκαν πλέον. Οι λαοί υποφέρουν, αλλά η παγκοσμιοποίηση δεν εμφανίζει μπροστά τους σαν εχθρούς τους ηγέτες τους. Δεν διχάζει τους λαούς ανάμεσα σε ηγεσίες ομοίων χαφιέδων, ώστε να οδηγηθούν αυτοί σε έναν “στημένο” αλληλοσπαραγμό. Δεν τους ανεβάζει σε συγκρουόμενες “πλατφόρμες”, όπου ναυμαχούν στη “θάλασσα” του χάους. Δεν μπορεί να παιχτεί το παιχνίδι της κακής κυβέρνησης και της καλής αντιπολίτευσης …Το παιχνίδι της ανάλγητης άρχουσας τάξης και της ευαίσθητης “επανάστασης”. Οι ηγέτες τους μπορεί να είναι σκουπίδια ή διεφθαρμένοι, αλλά είναι ο τελευταίος τροχός της άμαξας. Είναι …και φαίνονται …ο τελευταίος τροχός της άμαξας.
Κανένας δεν πιστεύει πως ένας καραγκιόζης, όπως είναι ο Giorgo, είναι υπεύθυνος για τη μη εύρεση λύσης και πως, αν αντικατασταθεί με έναν άλλον καραγκιόζη, θ’ αλλάξουν τα πράγματα. Οι σημερινοί εξουσιαστές είναι …αλλά και δυστυχώς φαίνονται …υπάλληλοι άλλων “αφεντικών”. Είναι οι “μεταπράτες” πολιτικών, οι οποίες φαίνεται πως δεν είναι δικές τους και ότι έχουν προέλευση από ένα κεντρικό “Διευθυντήριο” …Ένα “Διευθυντήριο”, που πλέον φαίνεται.
…Ένα “Διευθυντήριο”, που έχει καταστρέψει όχι μόνον τους φτωχούς λαούς, αλλά και τους πλούσιους. Για πρώτη φορά ο πεινασμένος στην Τύνιδα με τον πεινασμένο στη Αθήνα έχουν τον ίδιο εχθρό με τον πεινασμένο στο Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη. Αυτή ήταν η ηλιθιότητα των άπληστων Εβραίων. Άλλαξαν τον σχεδιασμό κι αποκαλύπτουν αυτά, τα οποία κρύβονταν επιμελώς επί αιώνες …Αυτά, τα οποία δεν έβλεπαν οι Ρώσοι, όταν έσφαζαν ο ένας τον άλλο …Αυτά, τα οποία δεν έβλεπαν οι Έλληνες, όταν έσφαζαν ο ένας τον άλλο …Αυτά, τα οποία δεν έβλεπαν οι Ιρακινοί, όταν έσφαζαν ο ένας τον άλλο. Τώρα όλοι αυτοί έχουν απέναντί τους ένα ορατό “Διευθυντήριο”.
Κάποιοι πληρωμένοι προπαγανδιστές το αποκαλούνε ακόμα “Αγορές”, αλλά στην πραγματικότητα έχουν όλοι αρχίσει να υποπτεύονται ότι πρόκειται για τους Εβραίους. Πρέπει να είναι πολύ άσχετος κάποιος, για να μην μπορεί να συνδυάσει μερικά πράγματα μεταξύ τους …Να είναι πολύ αφελής ή βλάκας, για να νομίζει ότι είναι τυχαίο το γεγονός που ο Γκρίνσπαν, ο Μπενράνκε, ο Σόρος, ο Μπάφετ, ο Τρισέ, ο Άκερμαν ή ο Μπλανκφέιν είναι όλοι τους Εβραίοι …Τα “αφεντικά” του κόσμου …Αυτοί, στους οποίους “χρωστάει” ολόκληρος ο Πλανήτης ολόκληρο σχεδόν το βιός του …Οι ιδιοκτήτες του κόσμου …Οι Εβραίοι, που, όπως είπαμε σε άλλο σημείο, “έριξαν” τους Αγγλοσάξονες συνεταίρους τους. Αυτοί οι Εβραίοι τραπεζίτες-τοκογλύφοι είναι τώρα οι ανώτατοι φορείς της παγκόσμιας εξουσίας και αυτοί πρέπει να διαχειριστούν την παγκόσμια κρίση με τα δικά τους μέσα και τα δικά τους χαρακτηριστικά.
Εδώ βρίσκεται το μέγα πρόβλημα τώρα. Οι Εβραίοι ήταν τοκογλύφοι και άσχετοι με την υψηλή πολιτική. Την πολιτική, η οποία επέτρεπε στην εξουσία να ελέγχει τα κράτη. Οι Εβραίοι είναι “μπακάληδες”, που πρέπει τώρα να χειριστούν ένα υπερπολύπλοκο “αεροσκάφος”. Όμως, αυτό είναι πέραν των δυνατοτήτων τους. Οι Εβραίοι είχαν απλές γνώσεις: …”Θα σου δώσω τρία, θα μου φέρεις αύριο πέντε και αν δεν μπορέσεις αύριο, θα μου φέρεις μεθαύριο επτά”. Μέχρι εκεί. Τοκογλύφοι είναι και τα ίδια κάνουν από την εποχή που τους έβγαλαν οι Αιγύπτιοι “εκδρομή” στην έρημο. Ως τοκογλύφοι, χειρίστηκαν τα κράτη σαν ιδιωτικές επιχειρήσεις και τώρα φοβούνται την αντίδραση των κρατών στο επίπεδο αυτό.
Αυτό είναι το πρωτοφανές και γι’ αυτό σήμερα υπάρχουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Οι Αγγλοσάξονες χειρίζονταν τα κράτη σαν πιόνια, αλλά σέβονταν το γεγονός ότι αποτελούσαν πατρίδες λαών. Αποδέχονταν το γεγονός ότι θα έπρεπε να περιορίζουν τα συμφέροντά τους μπροστά στην αγωνία των λαών για την επιβίωση των πατρίδων τους. Οι Εβραίοι όλα αυτά δεν τα σεβάστηκαν. Αντιμετώπισαν τους λαούς σαν κοινούς μετόχους κοινών ιδιωτικών επιχειρήσεων. Αντιμετώπισαν τους Έλληνες και την Ελλάδα όπως περίπου μας το περιέγραψε η υπάλληλος των Εβραίων Μέρκελ. Σαν να επρόκειτο για ιδιώτες μετόχους της OPEL, που το μόνο που τους ενώνει είναι η προσδοκία κάποιου κέρδους. Νόμισαν ότι μπορούν να αφαιρέσουν αυτήν τη “OPEL” από τα χέρια των ιδιοκτητών της με ένα μεγάλο τοκογλυφικό δάνειο.
Αυτό είναι λάθος και σύντομα θα φανεί το μέγεθός του. Οι λαοί μπορεί να “μπερδεύτηκαν” με τα δάνεια και τις υποθήκες, αλλά, όταν θα πρέπει να παραδώσουν τις πατρίδες τους, είναι βέβαιον ότι θα “ξεμπερδευτούν”. Γι’ αυτόν τον λόγο θα δούμε πρωτοφανή πράγματα. Δεν θα δούμε την κλασική επανάσταση των πολιτών ή των λαών απέναντι στις εξουσίες του, όπως συνέβη τους προηγούμενους αιώνες. Αυτό, το οποίο θα δούμε —και θα είναι πρωτοφανές— θα είναι η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ απέναντι στα κράτη που ελέγχουν οι Αγγλοσάξονες και οι Εβραίοι. “Ακέφαλα” κράτη, που, χωρίς κάποια εμφανή ηγεσία, απλά θ’ “αποφασίσουν” ότι δεν θα πληρώνουν στο εξής τις υποχρεώσεις τους στους διεθνείς τοκογλύφους. Έτσι απλά. Αυτή θα είναι η επανάσταση του άμεσου μέλλοντος.
Οι λαοί θα βγαίνουν στους δρόμους με στόχο απλά ν’ ανατρέψουν τις ηγεσίες, οι οποίες απλά εκτελούν —εις βάρος των κρατών και των λαών τους— τις υποχρεώσεις τους απέναντι στους τοκογλύφους …Των “λαδωμένων” από τους Εβραίους ηγεσιών, που “διαβεβαιώνουν” διαρκώς τους Εβραίους —για να ακούν οι λαοί— ότι θα εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους …Τις υποχρεώσεις, τις οποίες φορτώθηκαν παράνομα τα κράτη από προδοτικές και διεφθαρμένες ηγεσίες και οι οποίες υποχρεώσεις ευθύνονται για τη φτώχεια των λαών τους. Σε αυτές τις ηγεσίες θ’ αντιδράσουν οι λαοί. Στις ηγεσίες, που —όπως ο Γιώργος— “διορίστηκαν” από την Goldman Sachs, για να ξεπουλήσουν τα κράτη, προκειμένου να την εξυπηρετήσουν.
Αυτές τις ηγεσίες θα τις ανατρέπουν οι λαοί μέχρι να βρεθεί ηγεσία, η οποία δεν θα αποδέχεται σαν νόμιμες τις υποχρεώσεις —και άρα να τις καλύπτει—, εφόσον αυτή θα είναι η “επιθυμία” του λαού. Το έκανε ήδη η μικρή Ισλανδία, αλλά δεν είχε το μέγεθος να επηρεάσει τις διεθνείς εξελίξεις. Ήταν μικρό “ψάρι”, για να σπάσει το “δίχτυ” των τοκογλύφων ή ν’ ανατρέψει τη “βάρκα” της παγκόσμιας εξουσίας. Τώρα, που το “δίχτυ” έπιασε τα μεγάλα “ψάρια”, να δούμε πώς θα το “τραβήξουν” οι τοκογλύφοι. Τώρα, που στο “δίχτυ” τους πιάστηκαν τα “PIIGS”, να δούμε τι θα κάνουν.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Κατάλαβε ποια είναι η ιδιομορφία της νέας επανάστασης, που την κάνει ανίκητη; Δεν σου λέει τι να κάνεις, αλλά τι να μην κάνεις. Δεν έχει προγραμματικές θέσεις, για να διεκδικήσει την εξουσία το ίδιο ως οργανωμένο κίνημα, αλλά απαιτεί από την υπάρχουσα εξουσία να μην κάνει κάτι συγκεκριμένο. Από εκεί και πέρα, ως λαός, βγαίνεις στους δρόμους με την ισχύ που σου επιτρέπει να απειλείς την οποιαδήποτε ηγεσία σε περίπτωση ανυπακοής της στο λαϊκό αίτημα. Εδώ είναι το όλο μυστικό. Ποτέ δεν προτείνεις ως κίνημα νέα ηγεσία, η οποία θ’ αντικαταστήσει την παλαιά ηγεσία. Προτείνεις αιτήματα και κρίνεις την εξουσία …Την όποια εξουσία. Αν αυτή δεν μπορεί να την ικανοποιήσει, την αναγκάζεις να παραιτηθεί. Τα αιτήματα παραμένουν τα ίδια μέχρι κάποια εξουσία να δεσμευτεί ότι θα τα ικανοποιήσει. Αυτή είναι η δύναμη της νέας επανάστασης και γι’ αυτό δεν ελέγχεται. Αυτή είναι η επανάσταση, η οποία μπορεί να αυτοοργανωθεί μέσω του Facebook ή του Twitter.
Αυτή είναι η επανάσταση της νέας εποχής. Η επανάσταση, η οποία “δουλεύει” τα αιτήματά της μακριά από τα “μαγειρεία” της εξουσίας και απλά καταλήγει σε ένα “αίτημα”. Η επανάσταση, η οποία ανταλλάσσει απόψεις, φιλτράρει ιδέες και καταλήγει σε λύσεις μέσα από e-mail, χωρίς να ελέγχεται ούτε από πού ξεκινάει ένα αίτημα ούτε πού καταλήγει. Μια επανάσταση, η οποία μπορεί να μετατρέψει το οποιοδήποτε αίτημα σε μια “χιονοστιβάδα”, που μπορεί να καταστρέψει το σύστημα. Ένα “αίτημα” του τύπου …να μην πληρώσουμε παράνομα διόδια, μπορεί να είναι μια καλή αρχή για το επόμενο …Μια καλή αρχή για ένα “αίτημα” του τύπου …να μην πληρώσει το ελληνικό κράτος τα παράνομα ομόλογα που έχει εκδώσει. ΟΧΙ στο ΔΝΤ σημαίνει όχι και στα νέα ενυπόθηκα δάνεια, για να ξεπληρωθούν οι τοκογλύφοι.
Τώρα μπορεί να καταλάβει κάποιος και πώς λειτουργεί η στρατηγική του ΕΑΜ.Β’. Κυρίως αυτοί, οι οποίοι μας κατηγόρησαν για απραξία. Το ΕΑΜ.Β’ γνωρίζει τις παγίδες της “επανάστασης”. Καθημερινά έρχεται σε επαφή με τέτοιες παγίδες-προσφορές. Γι’ αυτόν τον λόγο έχει επιλέξει να εργάζεται αποκλειστικά στη διαμόρφωση των αιτημάτων, που κάνουν “θανατηφόρα” την οποιαδήποτε επαναστατική δραστηριότητα. Δεν ρισκάρει να μπει μπροστά από ένα αίτημα ή ένα κίνημα και να δώσει στην εξουσία το σημείο “εφαρμογής” που θέλει, προκειμένου να δράσει προβοκατόρικα. Κανένα ιδεολογικό άλλοθι δεν θα της δώσει για κανέναν λόγο. Δεν θα βγει σαν “δεξιό” κίνημα, για να της δώσει την ευκαιρία να το πολεμά και άρα να επιβιώσει σαν “Αριστερά”. Δεν θα βγει σαν “αριστερό” κίνημα, για να της δώσει την ευκαιρία να το πολεμά και άρα να επιβιώσει σαν “Δεξιά”. Παντού μαζί και παντού “απέναντι”. Έτσι, σαν “αρρώστια” για το σύστημα.
Απλά πράγματα. Αιτήματα παράγουμε και ας βρει η εξουσία τον τρόπο της να ελέγξει τον ανοργάνωτο κόσμο …Τον κόσμο, ο οποίος κάθε μέρα θα υιοθετεί όλο και περισσότερο αυτά τα αιτήματα …Τον κόσμο, ο οποίος, όσο πιο πολύ θα πεινάει, τόσο πιο εύκολα θα βγαίνει στο δρόμο …Τον κόσμο, ο οποίος, όσο πιο πολύ θα δυσκολεύεται, τόσο πιο ευερέθιστος και άρα επικίνδυνος θα γίνεται …Αιτήματα, που σήμερα είναι ελληνικά και αύριο, λόγω των κοινών συνθηκών, μπορεί να γίνουν παγκόσμια …Απλά αιτήματα, τα οποία προκύπτουν από σύνθετες γνώσεις. Καμία σχέση με τη σύνθετη “παπαρολογία” των “επαναστατών”, που προκύπτει από τις απλές γνώσεις του συστήματος. Απλά αιτήματα κατανοητά από όλους. Απλά αιτήματα, τα οποία δεν δίνουν σε κανέναν “επαναστάτη” τη δυνατότητα να ξεχωρίσει στο πλήθος και να το διαπραγματευτεί υπέρ των προσωπικών του συμφερόντων.
Η πλάκα η μεγάλη είναι ότι από αλλού περίμεναν την “έκρηξη” και από αλλού τους ήρθε. Περίμεναν την αντίδραση των πιο εκπαιδευμένων λαών της Ευρώπης και η πρώτη αντίδραση τούς ήρθε από μουσουλμανικές χώρες …Από χώρες, που τις είχαν για “σίγουρες” …Από χώρες, που νόμιζαν ότι μπορούν εύκολα να τις ελέγχουν με τον “βούρδουλα”. Τώρα τους ανησυχεί το θέμα της Τυνησίας, γιατί μπορεί να βάλει φωτιά στη Μεσόγειο. Να επεκταθεί στην Αίγυπτο και από εκεί να επηρεάσει όλα τα δικτατορικά και “επαναστατικά” καθεστώτα της περιοχής. Αυτό είναι ο πραγματικός εφιάλτης τους. Γιατί; Γιατί από εκεί μπορεί να ξεκινήσει μια διαδικασία “ξηλώματος”, που να είναι η αρχή του τέλους τους. Γιατί από εκεί μπορεί να πυροδοτηθεί η επανάσταση των κρατών …Η πιο ιδιόμορφη επανάσταση όλων των εποχών.
…Η επανάσταση, που δεν θα έχει γυρισμό για το σύστημα …Που δεν θα τους επιτρέψει να επαναφέρουν έστω και ηττημένοι τα παλιά δεδομένα. Γιατί; Γιατί μπορεί να σπάσει ο ατλαντικός “άξονας”. Ο άξονας των Σαξόνων, που συνδέει το Βερολίνο και το Παρίσι με το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον …Που συνδέει τους “υπαλλήλους” και τα “αφεντικά” του ιμπεριαλισμού σε ένα μπλοκ εναντίον όλων των άλλων. Αυτό το “μπλοκ” κινδυνεύει …Το μπλοκ των “αφεντικών” των τελευταίων αιώνων …Το μπλοκ πάνω στο οποίο λαθροβιούσαν πλούσια οι Εβραίοι …Το μπλοκ που “καπέλωσαν” οι Εβραίοι και τώρα δεν έχει τις δυνάμεις που παραδοσιακά είχε …Ο άξονας της Βόρειας Ευρώπης, που εδώ και δύο αιώνες ελέγχει τις μεγάλες δυνάμεις της Μεσογείου.
…Ο “άξονας” του Λονδίνου, του Παρισιού και του Βερολίνου, που έλεγχε τον παλαιότερο κυρίαρχο άξονα της Ρώμης, της Νέας Ρώμης και της Αλεξάνδρειας …Ο “άξονας”, ο οποίος “έσπαζε” τεχνητά, προκαλώντας παγκόσμιους πολέμους, πριν προλάβουν οι άλλοι να τον αμφισβητήσουν και να τον στοχοποιήσουν …Ο “άξονας”, ο οποίος δίχαζε την Ευρώπη “κάθετα” υπέρ των Βορείων και όχι “οριζόντια”, όπως συνέφερε του Νότιους. Οι Εβραίοι με την τοκογλυφία τους αυτόν τον πανίσχυρο —και τους τελευταίους αιώνες “σιδηρούν”— άξονα διάβρωσαν. Νόμισαν πως είναι ασφαλές ν’ αντικαταστήσουν τους στρατούς οπλισμένων φαντάρων με “στρατούς” γελοίων οικονομολόγων. Νόμισαν πως είναι ασφαλές ν’ αντικαταστήσουν τις απειλητικές στρατιές με απειλητικά ομόλογα. Νόμισαν πως είναι ασφαλές ν’ αντικαταστήσουν τις πολεμικές απειλές με απειλές “κατασχέσεων”. Φέρθηκαν στα κράτη σαν να επρόκειτο για ιδιώτες και δεν μπορούν πλέον να το διαχειριστούν.
Τι σημαίνει αυτό; Δεν σεβάστηκαν αυτό, το οποίο σέβονταν οι προηγούμενοι ισχυροί και ήταν η έννοια του “κράτους-πατρίδα”. Οι ισχυροί αυτό δεν το πείραζαν και αυτό ήταν που περιόριζε τις κινήσεις τους στα όρια που εξασφάλιζαν τα συμφέροντά τους. Οι τοκογλύφοι έκαναν αυτό, το οποίο είπαμε παραπάνω. Αγνοώντας την υψηλή πολιτική, κατέβασαν το επίπεδό της στο επίπεδο του πεζοδρομίου. Στο επίπεδο του τοκογλύφου, του νταβατζή και του εκβιαστή. Φέρθηκαν στα κράτη σαν να επρόκειτο για ιδιωτικές επιχειρήσεις. Φέρθηκαν στους λαούς σαν να ήταν κοινοί μέτοχοι αυτών των επιχειρήσεων.
Έχοντας την άνεση να κινούνται μέσα στα κράτη, παρανόησαν τη δυνατότητά τους. Λάδωσαν τις ηγεσίες των κρατών και “υποθήκευσαν” τα ίδια τα κράτη με δάνεια, τα οποία τα έδιναν με τον τόνο. Τώρα όμως έρχεται η ώρα που πρέπει ο καθένας να δείξει την ισχύ του, εφόσον θα δοθεί μάχη επιβίωσης. Από τη μια οι τοκογλύφοι θα πρέπει να πάρουν αυτά, που στα χαρτιά τούς ανήκουν και από την άλλη οι λαοί θα πρέπει να προστατεύσουν τις πατρίδες τους. Αυτό όμως είναι πόλεμος. Δεν λύνεται μέσω δικηγόρων και δικαστικών κλητήρων. Θα πρέπει οι τοκογλύφοι ν’ αποδείξουν ότι έχουν τη δύναμη να πάνε και να “πάρουν” αυτά, που είναι υποθηκευμένα και οι λαοί θα πρέπει να βρουν άλλο τρόπο να επιβιώσουν χωρίς πατρίδες. Γίνεται αυτό; …Όχι βέβαια.
Ο κόσμος όλος θ’ αλλάξει, αν αρχίσει η επανάσταση των κρατών. Η αναγκαστική επανάσταση, εφόσον θα συγκρουστεί αυτό, το οποίο μπορείς ν’ αγοράσεις με χρήμα, με εκείνο, το οποίο χύνεις αίμα για να το κρατήσεις …Αυτό, που υπέγραψες μεθυσμένος, χωρίς να διακρίνεις τα “ψιλά” γράμματα …και τώρα δεν αντέχεις να υποστείς. Είναι σαν να αγόρασες αυτοκίνητο από έναν παιδεραστή και δεν είδες ότι στα “ψιλά” γράμματα έβαζες εγγύηση το μικρό παιδί σου. Ποιος θα “σεβαστεί” την υπογραφή του σε μια τέτοια περίπτωση; Ποιος παιδεραστής θα έχει τη συμπάθεια του κόσμου ή του νόμου, επειδή τυπικά έχει “δίκιο”; Ποιος λαός θα δεχθεί να χάσει την πατρίδα του, επειδή οι τοκογλύφοι έχουν “δίκιο”; Σε αυτό το επίπεδο θα παιχθεί η σύγκρουση και είναι βέβαιον ότι θα είναι εις βάρος των τοκογλύφων και άρα των σημερινών κυρίαρχων Εβραίων.
Θεωρούμε κάτι παραπάνω από δεδομένο ότι το αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης θα είναι τραγικό για τους σημερινούς κυρίαρχους. Θεωρούμε δεδομένο ότι θα αλλοιωθεί ο βασικός σχεδιασμός των Αγγλοσαξόνων …Ο σχεδιασμός, για την επίτευξή του οποίου χρειάστηκαν αιώνες και ξοδεύτηκαν τόνοι ανθρώπινου αίματος …Ο σχεδιασμός, ο οποίος ανάγκασε τους δαιμόνιους Αγγλοσάξονες να επενδύσουν στον Ναπολέοντα, στον Χίτλερ και στον Στάλιν. Σε περίπτωση ήττας των Εβραίων αυτός ο “άξονάς” θα πάψει ν’ “ακουμπά” τη Μεσόγειο και θα υποχωρήσει στα φυσικά του όρια. Μετά ανοίγει ο δρόμος, για να συντονιστούν τα κράτη της Μεσογείου ενάντια στη βορειοευρωπαϊκή “κατοχή” των τελευταίων αιώνων. Την τυπικά πλέον βορειοευρωπαϊκή “κατοχή”, εφόσον όλοι βρίσκονται υπό την “κατοχή” των τοκογλύφων.
Εξαιτίας των Εβραίων θα καταρρεύσει ένας αποτελεσματικός σχεδιασμός αιώνων …Οι άσχετοι Εβραίοι, που από τη βλακεία τους κινδυνεύουν να γίνουν οι μεγαλύτεροι “ευεργέτες” της ανθρωπότητας. Τώρα θα καταλάβει ο αναγνώστης ότι το κίνημα των διοδίων έχει μεγάλη σχέση με την επανάσταση του “γιασεμιού”; Οι ακτές της Μεσογείου αρχίζουν και παίρνουν “φωτιά” και τέτοια “φωτιά” το σύστημα δύσκολα την αντιμετωπίζει. Η Μεσόγειος είναι δύσκολη περίπτωση και αυτό το γνωρίζουν καλύτερα απ’ όλους αυτοί, οι οποίοι κατάφεραν να τη “δαμάσουν” και είναι οι Αγγλοσάξονες. Η Μεσόγειος σύντομα θ’ αρχίσει να δείχνει τα “δόντια” της. Θα τα δείχνει, γιατί δεν έχει άλλα περιθώρια, αν θέλει να επιβιώσει. Τα διορισμένα σκουπίδια της Goldman Sachs, που κυβερνούν τα κράτη της, σύντομα θ’ αρχίσουν ν’ αναζητούν ελικόπτερα, για να διαφύγουν.
http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2011/01/blog-post_27.html