Γιανναδάκης Κωνσταντίνος. Εν μέσω της κρίσης, είναι καιρός να σκεφτούμε σαν χώρα πως θα πορευτούμε από δω και μπρος. Εδώ και δεκαετίες κάνουμε συνεχόμενα, τραγικά λάθη σε όλους τους τομείς. Μια χώρα για να προοδεύει πρέπει να έχει όραμα και μακροχρόνιο σχεδιασμό. Εμείς ως τώρα είμαστε στο βλέποντας και κάνοντας, με σχεδιασμό όχι πέραν του ενός έτους.
Αν θέλουμε να λεγόμαστε οργανωμένη πολιτεία που αξίζει το σεβασμό των άλλων κρατών πρέπει να έχουμε μακροχρόνιο σχεδιασμό, τουλάχιστον μιας γενιάς. Πρέπει λοιπόν τώρα να δημιουργηθεί μια δεξαμενή σκέψης, να μαζευτούν οι ειδικοί επιστήμονες σε όλους τους τομείς, υπό την αιγίδα του κράτους και να σχεδιάσουν την Γαλανόλευκη Βίβλο «ΕΛΛΑΣ 2040», όπου θα σχεδιαστούν οι στόχοι της χώρας, σε όλους τους τομείς, έως και το 2040.
Η Ελλάδα ψυχορραγεί, καταβαραθρώνεται σε όλους τους τομείς. Δεν είναι μόνο οικονομική η κρίση, είναι επίσης κοινωνική, θεσμική, δημογραφική, αναπτυξιακή, κρίση συνοχής του έθνους λόγω της λαθρομετανάστευσης αλλά και κρίση ασφάλειας συνόρων λόγω του εξ ανατολών και βορά κινδύνου. Είναι καιρός για αποφασιστικές κινήσεις και λήψη κρίσιμων αποφάσεων, τόσο όσον αφορά την οικονομική και πολιτική, όσο και τη γεωπολιτική μας κατεύθυνση.
Βρισκόμαστε σε ένα από τα σημαντικότερα στρατηγικά και ενεργειακά σημεία του πλανήτη και ως εκ τούτου οι όποιες αποφάσεις μας πρέπει να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους όλες τις παραμέτρους. Πρέπει λοιπόν οι ειδικοί που θα συμμετάσχουν, να συζητήσουν και να προτείνουν ποιοι πρέπει να είναι οι στόχοι της χώρας και ποιες οι ανάλογες κινήσεις ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι μας.
Όσον αφορά την οικονομία θα παραμείνουμε στο ευρώ, θα πάμε στη δραχμή ή θα παραμείνουμε στο ευρώ χρησιμοποιώντας παράλληλα ένα μη μετατρέψιμο νόμισμα με ισοτιμία 1:1 με το ευρώ, μόνο για εσωτερική χρήση; Θα δώσουμε ώθηση στους εξαγωγικούς τομείς που έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα ή θα τρώμε τις σάρκες μας μεταπωλώντας τα εισαγόμενα προϊόντα και ανακυκλώνοντας τα δανεικά; Όποιο νόμισμα και αν έχουμε, τα προβλήματα ανταγωνιστικότητας, γραφειοκρατίας και διαφθοράς θα συνεχιστούν αν δεν χαράξουμε μια εθνική γραμμή κάνοντας το κράτος μας ένα ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος με ένα αποτελεσματικό μοντέλο ανάπτυξης.
Γεωπολιτικά τι θα κάνουμε; Ως έθνος ανάδελφο δεν μπορούμε να σταθούμε μόνοι μας στην κακή γειτονιά που ζούμε. Και να το προσπαθήσουμε δεν θα μας αφήσουν οι μεγάλες δυνάμεις. Πρέπει λοιπόν να αποφασίσουμε που θα ενταχθούμε. Είναι η Ε.Ε μια πολιτική δύναμη η οποία να μπορεί να σταθεί αυτόνομη γεωπολιτικά και να προστατεύσει τα συμφέροντα μας, και αν ναι, θα είναι μια γερμανική Ευρώπη ή μια Ευρώπη των εθνών όπου όλοι σέβονται και προστατεύουν τα σύνορα και τη διαφορετικότητα όλων; Αν δεν είναι η Ε.Ε μια τέτοια δύναμη, που θα στραφούμε; Στις Η.Π.Α, στη Ρωσία, στην Κίνα ή θα γίνουμε ξανά ραγιάδες των νεοοθωμανών; Από την απόφαση που θα πάρουμε θα κριθούν και οι κινήσεις μας στην εξωτερική και αμυντική μας πολιτική.
Σχετικά με την εσωτερική συνοχή και ασφάλεια μας πως θα πορευτούμε; Θεωρούμε την χώρα μας ένα έθνος – κράτος ή την κατατάσσουμε στην κατηγορία των πολυεθνικών κρατών όπως η Αυστραλία, ο Καναδάς ή οι Η.Π.Α; Ανάλογα την απόφαση μας θα πρέπει να πράξουμε, όσον αφορά στα θέματα της λαθρομετανάστευσης και του δημογραφικού προβλήματος.
Ας δούμε λοιπόν σ’ αυτούς τους τρεις βασικούς τομείς, οικονομίας, διεθνών σχέσεων και εσωτερικής ομαλότητας και συνοχής, ποιες είναι οι καλύτερες επιλογές που έχουμε προκειμένου να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως έθνος – κράτος και το 2040, γιατί αν δεν θέλουμε να υπάρχουμε ως έθνος – κράτος οι επιλογές μας είναι πολύ εύκολες. Καταργούμε τον στρατό, ανοίγουμε τα σύνορα, δίνουμε ιθαγένεια σε όποιον τη ζητήσει, φεύγουμε και πάμε όλοι στο εξωτερικό, οπουδήποτε βρούμε δουλειά, παραδίδουμε τα κλειδιά της πόλης στους Γερμανούς ή στους Αμερικανούς ή στους Ρώσους ή στους Κινέζους ή στους Τούρκους και αυτοί μετά ας μαλώνουν μεταξύ τους για το ποιος θα είναι το νέο αφεντικό του χώρου που κάποτε κατοικούνταν από Έλληνες. Εμείς θα έχουμε φύγει για άλλες πολιτείες και δεν θα μας ενδιαφέρει. Αυτός είναι ο εύκολος δρόμος για τους ριψάσπιδες.
Αν όμως διαλέξουμε το δύσκολο δρόμο πρέπει να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις. Όσον αφορά την οικονομία πρέπει να επιλέξουμε ποιο νόμισμα θέλουμε. Ξέρουμε τον πόλεμο των νομισμάτων και τον ανταγωνισμό που υπάρχει για το ποιο θα επικρατήσει παγκοσμίως. Θα είναι το δολάριο, το ευρώ, το γουάν το ρούβλι ή θα είναι ένα νέο παγκόσμιο νόμισμα; Αυτοί που ανταγωνίζονται για αυτό είναι τα κράτη ή μήπως οι πολυεθνικές; Μήπως έχουμε την επικράτηση μιας «εταιριοκρατίας» με κοινά συμφέροντα που χρειάζεται ένα ενιαίο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα με κοινό νόμισμα για να κάνει τη «δουλειά» της χωρίς φασαριόζους ηγέτες, χωρίς έθνη – κράτη, χωρίς καν κράτη, χωρίς συντεχνίες, αλλά με μια παγκόσμια μάζα πειθήνιων «δούλων – εργαζομένων – καταναλωτών»;
Αν επικρατήσει αυτό δεν μας απασχολεί η επιλογή νομίσματος. Θα φροντίσουν γι’ αυτό οι ίδιοι οι οποίοι θα διαμορφώσουν τον «χώρο Ελλάδα» όπως τους εξυπηρετεί και μετά θα περιμένουν την υποβολή αιτήσεων εργασίας, από τους κατοικούντες τον συγκεκριμένο χώρο, για κάλυψη των διαθέσιμων θέσεων εργασίας. Αν δεν θέλουμε να επικρατήσει αυτό τότε είναι χρέος όλων των λαών του κόσμου να το αποτρέψουν και απλώς έλαχε πάλι ο κλήρος στους Έλληνες, όπως τόσες φορές στη διάρκεια της Ιστορίας, να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.
Αν, κατ’ ευχή, παραμείνει η ευρωζώνη ως έχει, τότε πρέπει να αναγνωρίσουμε τα λάθη δεκαετιών και να διορθώσουμε το κράτος μας αν θέλουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί. Πρέπει να πατάξουμε τη διαφθορά και τη γραφειοκρατία. Να έχουμε ένα επιτελικό λειτουργικό κράτος που θα βοηθάει την ελεύθερη οικονομία να αναπτυχθεί και ταυτόχρονα θα βοηθάει τις ασθενέστερες οικονομικά και κοινωνικά τάξεις. Ένα κράτος που θα έχει ως στόχο να εντοπίσει και να αναπτύξει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας και να κατευθύνει την οικονομία σε ένα παραγωγικό και εξαγωγικό μοντέλο. Σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία δεν μπορεί η Ελλάδα να ανταγωνιστεί την Κίνα στην παραγωγή φτηνών βιομηχανικών προϊόντων. Η Ελλάδα πρέπει να στοχεύσει: 1. Στον τουρισμό της ( Παραθεριστικές κατοικίες, αναστύλωση και πώληση κατοικιών σε παλαιούς παραδοσιακούς οικισμούς, μαρίνες – γιώτινγκ, λιμάνια – κρουαζιέρα, ανάπτυξη ξενοδοχείων πέντε αστέρων, συνεδριακός τουρισμός, εναλλακτικές μορφές τουρισμού.), 2. Στη ναυτιλία (κίνητρα για προσέλκυση πλοίων στην ελληνική σημαία, κίνητρα για επισκευές και κτίσιμο πλοίων στα ελληνικά ναυπηγεία), 3. Στις Α.Π.Ε, 4. Στον ορυκτό της πλούτο (υδρογονάνθρακες, σπάνιες γαίες, χρυσός κλπ), 5. Στις υψηλής ποιότητας ιατρικές υπηρεσίες σε συνδυασμό με ιατρικό τουρισμό, 6. Στην έρευνα και στην υψηλή και εξειδικευμένη κατάρτιση εργαζομένων στα Α.Ε.Ι και Α.Τ.Ε.Ι της χώρας, 7. Στην καινοτομία και στην υψηλή τεχνολογία (πράσινη τεχνολογία, αφαλάτωση, μπαταρίες ηλεκτρικών αυτοκινήτων, αμυντική βιομηχανία κλπ), 8. Στην παραγωγή και μεταποίηση των υψηλής ποιότητας αγροτικών της προϊόντων, 9. Στοχευόμενες και αναπτυξιακές δημόσιες επενδύσεις (φράγματα, υψηλής ταχύτητας σιδηρόδρομο που να συνδέει τον Πειραιά με την κεντρική Ευρώπη κλπ). Αυτοί οι τομείς μπορούν να καλύψουν περίπου το 75% του Α.Ε.Π της χώρας. Επίσης πρέπει να δημιουργηθεί ένα απλό φορολογικό σύστημα με βάθος τουλάχιστον δεκαετίας και φορολογικές ελαφρύνσεις για προσέλκυση επενδύσεων σε αυτούς τους τομείς.
Αν δεν υπάρξει πολιτική ένωση στην Ε.Ε ώστε να μεταφέρονται πόροι από τις ισχυρές οικονομίες στις ασθενέστερες, στα πρότυπα των Η.Π.Α, θα πρέπει να απαιτήσουμε από τη Γερμανία και τους λοιπούς ισχυρούς εταίρους να ισχύσει εντός της ευρωζώνης το εμπορικό ισοδύναμο. Δηλαδή μεταξύ δύο χωρών η πλεονασματική να είναι υποχρεωμένη να εισάγει από την ελλειμματική χώρα ίσης αξίας εμπορεύματα, ώστε να ισοσκελιστεί το ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών. Διαφορετικά θα πρέπει όλες οι χώρες της ευρωζώνης να έχουν, παράλληλα με το ευρώ, και το δικό τους νόμισμα το οποίο θα είναι μη μετατρέψιμο, μόνο για εσωτερική χρήση, το οποίο θα μπορούν να εκδίδουν ανάλογα με τις ανάγκες της εθνικής τους οικονομίας.
Όσον αφορά στο δημόσιο χρέος, με αυτά τα επιτόκια και σε αυτό το ύψος που έχει φτάσει, ακόμα και αν δουλεύουμε όλοι μας δωρεάν για δέκα χρόνια, ακόμα και τότε δεν θα είναι βιώσιμο. Η λύση είναι να δανείζει η Ε.Κ.Τ απευθείας τα κράτη με τα επιτόκια που δανείζει τις εμπορικές τράπεζες. Πρέπει να καταλάβουν οι διοικούντες στην Ευρώπη ότι θα είναι ή στο πλευρό των λαών της Ευρώπης ή θα υποστηρίζουν τους τοκογλύφους τραπεζίτες, και με τους δύο δεν μπορούν να είναι. Θα επιβιώσουν είτε οι λαοί είτε οι τοκογλύφοι. Να επιβιώνουν εσαεί και οι δύο δεν είναι εφικτό. Όταν το παγκόσμιο Α.Ε.Π της πραγματικής οικονομίας είναι 6 τρις $ και η παγκόσμια χρηματοπιστωτική φούσκα είναι 60 τρις $ τότε κάτι δεν πάει καλά. Το χρήμα πρέπει να είναι εργαλείο ανταλλαγής εμπορευμάτων και όχι προϊόν τζόγου.
Ο στόχος για την Ελλάδα πρέπει να είναι ανάπτυξη 5%, δηλαδή περίπου 10 δις €, ετησίως, ώστε να καλύπτει τους τόκους (ενδεικτικά: 250 δις € Χ 3% = 7.5 δις) και να εξοφλεί ένα μικρό μέρος (1%) του δημοσίου χρέους (ενδεικτικά: 250 δις € Χ 1% = 2.5 δις). Απαραίτητο είναι βέβαια να έχουμε μόνιμο πρωτογενές πλεόνασμα ώστε να καλύπτουμε τις ανάγκες μας χωρίς να καταφεύγουμε σε δανεισμό.
Οτιδήποτε περισσότερο από αυτά τα δεδομένα είναι αυτό που θα δώσει αυξήσεις στους μισθούς και πόρους για κοινωνικές παροχές. (Ενδεικτικά αν το Α.Ε.Π είναι σήμερα 220 δις, με 5% ανάπτυξη ετησίως, το 2020 θα είναι 325 δις. Αντίστοιχα το δημόσιο χρέος αν σήμερα μετά το «κούρεμα» είναι 270 δις, με επιτόκιο 3% ετησίως, το 2020 θα είναι 342 δις, δηλαδή 105% του Α.Ε.Π. Συγκρίνετε αυτά τα θετικά νούμερα με τη σημερινή πραγματικότητα και θα αντιληφθείτε το αδιέξοδο στο οποίο οδεύουμε αν δεν αλλάξουμε πορεία άμεσα.
Στις γεωπολιτικές επιλογές μας θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας τα νέα δεδομένα που σχηματίζονται στην ανατολική Μεσόγειο, έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι οι Η.Π.Α θέλουν μόνο το δολάριο ως νόμισμα αγοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου και ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Η εξάντληση των αποθεμάτων πετρελαίου στον αραβικό κόλπο, η σύσφιξη των σχέσεων Κίνας – Ιράν, αλλά και η ανακάλυψη των τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου σε Ισραήλ και Κύπρο και οι φήμες για τα κοιτάσματα στην Ελλάδα μετατοπίζουν το ενδιαφέρον των μεγάλων δυνάμεων και ειδικά των Η.Π.Α στην ανατολική Μεσόγειο.
Τα παραπάνω δεδομένα σε συνδυασμό με την άνοδο της Τουρκίας, τα νεοοθωμανικά της όνειρα και τη διείσδυση της στα Βαλκάνια, καθώς επίσης και οι ανακατατάξεις στη βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή θα πρέπει να είναι τα δεδομένα που θα έχουμε στο μυαλό μας όταν χαράξουμε την πολιτική μας για τις προσεχείς τρεις δεκαετίες. Αυτή τη στιγμή οι πόλοι ισχύος που διαμορφώνονται δείχνουν ότι η Ε.Ε δεν έχει κοινή γραμμή. Βλέπουμε μια σύσφιξη των σχέσεων Γερμανίας – Ρωσίας και έναν άξονα Η.Π.Α – Μ. Βρετανίας – Ισραήλ και εν μέρει Γαλλίας. Η γεωπολιτική επιρροή της Κίνας θα φτάνει μέχρι τον κόλπο του Άντεν και την υποσαχάρια Αφρική.
Γεωπολιτικά ο χώρος που ενδιαφέρει την Ελλάδα είναι ο νοητός κύκλος που περιλαμβάνει: Νότιο Αδριατική – Λιβύη – Αίγυπτο – Ισραήλ – Κύπρο – Λίβανο – Συρία – Καύκασο – Τουρκία – Νότια Βαλκάνια. Αυτός ο κύκλος είναι το δυτικό κομμάτι της ευρύτερης Μέσης Ανατολής όπως την έχουν σχεδιάσει οι Η.Π.Α και επιθυμούν να έχουν υπό τον έλεγχο τους. Αν σκεφτούμε τώρα την Ε.Ε ως ένα νοητό κύκλο θα δούμε ότι οι δύο κύκλοι επικαλύπτονται από το γεωγραφικό χώρο της Ελλάδος. Αυτό μας κατατάσσει μήλο της έριδος μεταξύ Ε.Ε (Γερμανίας) και Η.Π.Α. Η συμμετοχή μας και στους δύο χώρους, θεσμικά στον ένα και γεωγραφικά στον άλλο δημιουργεί στη χώρα μας μια ανισορροπία αλλά και ευκαιρία, αν το χειριστούμε σωστά, να καταστούμε το σημαντικότερο γεωστρατηγικό και ενεργειακό σταυροδρόμι στον κόσμο.
Όμως θα πρέπει να διαλέξουμε, στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ποιο είναι το στρατόπεδο που εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα μας. Θεωρώ ότι πρέπει πάντα να κρατάμε ισχυρούς δεσμούς με τη Ρωσία λόγω κοινής θρησκείας και κοινού εχθρού (Τουρκία). Από την άλλη πλευρά, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, το συμφέρον μας είναι να ενταχθούμε δυναμικά στο άρμα των Η.Π.Α για το λόγο ότι αυτή την περίοδο τα συμφέροντα μας συμπίπτουν. Παράλληλα συμπίπτουν με τα συμφέροντα του Ισραήλ λόγω των κοιτασμάτων φυσικού αερίου.
Το κλειδί στη λύση του δύσκολου σταυρόλεξου είναι η ανακήρυξη Α.Ο.Ζ από την Ελλάδα, η οποία θα γίνει σε συνεννόηση με τις Η.Π.Α και το Ισραήλ για να έχουμε τη στρατιωτική και πολιτική τους υποστήριξη, δίνοντας τους τα ανάλογα κίνητρα εκμετάλλευσης κοιτασμάτων από εταιρίες τους. Παράλληλα μπορούμε να δώσουμε για εκμετάλλευση κοιτάσματα στις Ρωσία, Μ. Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, ώστε, παρότι δεν θα έχουν τον κύριο ρόλο που θα έχουν οι Η.Π.Α, εντούτοις να μην εναντιώνονται στα συμφέροντα μας, μιας και θα έχουν και αυτοί μερίδιο από την πίτα.
Η πρόσδεση στο άρμα των Η.Π.Α πιθανόν, εκτός από προστασία συνόρων να προσφέρει και λύσεις στα θέματα της εσωτερικής ασφάλειας όπως λαθρομετανάστευση, κοινωνικές αναταραχές, τρομοκρατία, που εν μέρει μπορεί να είναι και υποκινούμενα από αυτούς. Στη συμφωνία με τις Η.Π.Α θα μπορούσαμε σαν πακέτο να απαιτήσουμε απομάκρυνση των λαθρομεταναστών, δωρεάν προμήθεια μεταχειρισμένων αλλά και συμπαραγωγή νέων οπλικών συστημάτων, αναγνώριση της Α.Ο.Ζ μας, αύξηση του τουρισμού από τις Η.Π.Α, απορρόφηση αγροτικών προϊόντων κλπ.
Επίσης για να έχουμε τη στήριξη όλου του δυτικού κόσμου επιδίωξη της εξωτερικής μας πολιτικής θα πρέπει να είναι η προσέγγιση Η.Π.Α – Ρωσίας απέναντι στο Ισλάμ, που κατά τη γνώμη πολλών είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη γηράσκουσα χριστιανική Ευρώπη.
Η απομάκρυνση των λαθρομεταναστών και το σφράγισμα των συνόρων για αποτροπή της εισόδου τους στην Ελλάδα πρέπει να είναι η πρώτη απαίτηση μας. Αν δεν δεχτούν οι Ευρωπαίοι τους λαθρομετανάστες, ύστερα από τα ταξιδιωτικά έγγραφα που θα τους έχουμε προμηθεύσει, τότε δεν θα έχουμε άλλη επιλογή από το να δημιουργήσουμε καταυλισμούς σε ακατοίκητα νησιά και αφού τα κηρύξουμε σε κατάσταση ανθρωπιστικής καταστροφής να καλέσουμε τον Ο.Η.Ε να αναλάβει την περίθαλψη τους και την διαδικασία επαναπατρισμού τους.
Επίσης για την σφυρηλάτηση της εσωτερικής μας συνοχής πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στο δημογραφικό μας πρόβλημα, στο θεσμό της οικογένειας, στην εξάλειψη του φαινομένου των αστέγων και στη μέριμνα ώστε κανείς Έλληνας να μη μείνει χωρίς ιατρική φροντίδα, φάρμακα, εκπαίδευση, στέγη, φαγητό. Όσον αφορά στην ανεργία, κυρίαρχος στόχος ενός κοινωνικού κράτους είναι να μην υπάρχει κανείς άνεργος. Πως μπορεί να γίνει αυτό σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία; Καταρχήν, αφού θα έχουμε απομακρύνει τους λαθρομετανάστες που υποβαθμίζουν την αγορά εργασίας, αφήνουν χωρίς δουλειά τους Έλληνες και αφαιρούν πολλά δις € τον χρόνο από την Ελλάδα στέλνοντας τα στις χώρες τους, πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία. Πρέπει να ξεχάσουμε το καταναλωτικό μοντέλο που είχαμε μέχρι τώρα ζώντας με δανεικά. Τουλάχιστον 500000 Έλληνες που ασχολούνταν μέχρι τώρα με εμπορικά μαγαζιά, αλλά και γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, πρέπει να αλλάξουν δουλειά και να ασχοληθούν στους κύριους τομείς που αναφέρθηκαν παραπάνω. Τα πανεπιστήμια πρέπει να αναθεωρήσουν τις σχολές τους και να δημιουργηθούν νέες σχολές που θα εκπαιδεύουν επιστήμονες στους νέους τομείς αιχμής της ελληνικής οικονομίας.
Ειδικά όσον αφορά τον αγροτικό τομέα πρέπει να δημιουργηθεί μια πολυεθνική εταιρία λαϊκής βάσης, στη φιλοσοφία του σουηδικού ΙΚΕΑ, όπου θα είναι μέτοχοι όλοι οι μικροπαραγωγοί και όλοι οι μεταποιητές αγροτικών προϊόντων. Τα καταστήματα θα έχουν παρουσία σε όλες τις χώρες με αγοραστική δύναμη, θα έχουν ένα δυνατό brand name και στα ράφια τους θα υπάρχουν πιστοποιημένα μεταποιημένα αγροτικά προϊόντα φτιαγμένα στην Ελλάδα με ελληνικές πρώτες ύλες και με σήμα την ελληνική σημαία. Μέσα στα καταστήματα θα μπορεί να έχει παρουσία ο Ε.Ο.Τ, όπου θα παρέχει στους πελάτες των καταστημάτων διαφημιστικό υλικό προώθησης του τουριστικού προϊόντος της Ελλάδος. Μια τέτοια ελληνική πολυεθνική θα απογειώσει την ελληνική αγροτική οικονομία, θα δώσει λύση στην προώθηση των αγροτικών προϊόντων που σήμερα χωλαίνει λόγω του μικρού μεγέθους των ελληνικών αγροτικών μεταποιητικών επιχειρήσεων και επίσης θα παρακινήσει χιλιάδες νέα ζευγάρια να φύγουν από την Αθήνα και να δημιουργήσουν μικρές παραγωγικές και μεταποιητικές μονάδες σε όλη την Ελλάδα.
Για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται η δημιουργία μιας τράπεζας επενδύσεων, στα πρότυπα της γερμανικής τράπεζας επενδύσεων, η οποία τράπεζα θα χρηματοδοτεί μόνο τους συγκεκριμένους τομείς αιχμής και με επιτόκια όχι μεγαλύτερα από το επιτόκιο που δανείζει η Ε.Κ.Τ.
Αν τα κάνουμε όλα αυτά θα ξημερώσει για την πατρίδα μας μια νέα εποχή και αν δεν ζήσουμε έναν νέο χρυσό αιώνα, σίγουρα θα αποκτήσουμε ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο και θα ζήσουμε σε συνθήκες ειρήνης και ασφάλειας.
Γιανναδάκης Κωνσταντίνος
Σπίθα Μαρκοπούλου – Πόρτο Ράφτη