Εκτιμά η ΓΓ του ΚΚΕ κ. Παπαρήγα, όπως είπε στην συνέντευξη τύπου που παραχώρησε στις 5-9-2012:
Η ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΠΙΑΣΕΙ ΠΑΤΟ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΘΑΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΕ. ΗΔΗ ΠΑΡΑΔΕΧΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΕΚΔΗΛΩΘΕΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΕ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΤΑ ΕΧΕΙ ΚΤΥΠΗΣΕΙ ΑΝΑΛΟΓΑ ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΛΘΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΝΑΚΑΜΨΗ ΔΗΛΑΔΗ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΚΛΠ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΟΥΝ ΧΕΡΙ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΤΙΘΕΤΑΙ ΕΞ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ, ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΙΝΔΥΝΩΝ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.
ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΕΙΝΑΙ
ΜΕ ΤΑ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ Ή ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΑΦΕΝΤΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.
Η οικονομική κρίση δε συνιστά ένα αυτοτελές φαινόμενο, φουντώνει τις διακρατικές αντιθέσεις, φέρνει ανακατατάξεις μέσα στην ΕΕ, δυναμώνει στις ανισότιμες σχέσεις αλληλεξάρτησης.
Προκαλεί ένα νέο γύρο ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων για τον έλεγχο και το ξαναμοίρασμα των αγορών, των εδαφών, των ενεργειακών και πλουτοπαραγωγικών πηγών. Άρα συνεπάγεται τον πόλεμο, την επέμβαση από τα έξω προς τα μέσα για ανάδειξη κυβερνήσεων που είναι στο χέρι της μιας ή της άλλης ιμπεριαλιστικής δύναμης ώστε να διευκολύνεται το ξαναμοίρασμα και ο έλεγχος. Η Αφρική και η Μέση Ανατολή και όχι μόνο βράζουν, άρα ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και η ιμπεριαλιστική ειρήνη που τον διαδέχεται δεν είναι ζητήματα ξένα για τον ελληνικό λαό, παίρνοντας υπόψη ότι η χώρα μας είναι μέλος στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, έχει αμερικανονατοικές βάσεις, έχει μεγάλη σημασία η γεωστρατηγική της θέση για την διεξαγωγή ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Σ’ αυτή τη φάση πρέπει ο λαός να αποδείξει ότι έχει το κουράγιο, ότι είναι σε θέση να απαλλαγεί από τις αυταπάτες που καλλιεργούν οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν την συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, και στηρίζουν την ανάπτυξη των μονοπωλίων, να γυρίσει την πλάτη στα τρομοκρατικά και εκβιαστικά διλήμματα.
Οποιαδήποτε κυβέρνηση, είτε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, είτε ΣΥΡΙΖΑ θα κρατήσουν την ίδια γραμμή όσον αφορά την γραμμή ανάπτυξης και διαχείρισης, υπέρ του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, θα πάρουν αντιλαϊκά μέτρα είτε του ενός ή του άλλου μίγματος. Η ΔΗΜΑΡ ξέπεσε με την έννοια ότι στηρίζει τα αντιλαϊκά μέτρα σε αντίθεση με πιο ήπιες θέσεις που είχε προεκλογικά, γιατί έγινε κυβερνώσα αριστερά. Αν αύριο έχουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και χωρίς άλλη συνεργασία θα ξεπέσει εντελώς σε αντιλαϊκή κυβέρνηση, γιατί αυτό αντιπροσωπεύει η κυβερνώσα αριστερά. Κάτι που επιβεβαιώνεται από την παλαιότερη και πρόσφατη ευρωπαϊκή πείρα και όχι μόνο.
Aκούμε από τον κ. Σαμαρά και τα άλλα κόμματα της συγκυβέρνησης, ανεξάρτητα από τις επιδερμικές διαφωνίες τους, ότι τα μέτρα που πάρθηκαν και που παίρνονται είναι σκληρά και οδυνηρά άλλα αναγκαία.
Είναι αναγκαία για το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, είναι βάρβαρα και θανατηφόρα για το λαό. Είναι ταξικά μέτρα που παίρνονται σε όλη την Ευρώπη ανεξάρτητα του χρέους, των ελλειμμάτων και του Μνημονίου.
Το λεγόμενο Μνημονιακό τέλμα που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ ως ελληνικό πρόβλημα δεν ισχύει, ήδη το μνημονιακό τέλμα σημειώνεται και στην Πορτογαλία. Με μνημόνιο και χωρίς μνημόνιο τα ταξικά μέτρα είναι στην ημερήσια διάταξη παντού.
Ακούμε επίσης από το ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης που κάνουν κούφια αντιμνημοναική πολιτική ότι το Μνημόνιο απέτυχε γιατί οδήγησε στην ύφεση, στην εσωτερική υποτίμηση, ότι πρέπει να ακυρωθεί και να αντικατασταθεί από ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα για επενδύσεις και αναδιανομή εισοδήματος.
Το Μνημόνιο δεν απέτυχε, είναι το εργαλείο για την διαχείριση της κρίσης σε βάρος του λάου και υπέρ των μονοπωλίων. Μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναπτύσσονται διαφορετικές συνταγές που έχουν τον ίδιο σκοπό ανάλογα με την οικονομική θέση του κάθε καπιταλιστικού κράτους στην ΕΕ. Όλες οι προτάσεις οδηγούν στο ίδιο αντεργατικό και αντιλαϊκό αποτέλεσμα, είτε προτάσσουν την ανάπτυξη είτε προτάσσουν την μείωση του χρέους και των ελλειμμάτων.
Είτε με δραχμή είτε με ευρώ, είτε με σύνδεση του εθνικού νομίσματος με δολάριο, στερλίνα, γεν, γουάν και ρούβλι η ζωή των λαών δεν θα άλλαζε. Το ίδιο ισχύει αν προχωρήσει η λεγόμενη ευρωπαϊκή ενοποίηση ή η διάσπαση. Εννοούμε το ίδιο για τους λαούς. Η μόνη διαφορά θα ήταν ότι ένα τμήμα του κεφαλαίου θα τα έβγαζε καλύτερα πέρα έναντι ενός άλλου.
Όποιος δηλώνει αντιμνημονιακός ας ψηφίσει την πρόταση του ΚΚΕ για κατάργηση του Μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων, αντί να ασχολείται με εισαγγελικές ανακρίσεις. Εκεί που χρειάζεται ο εισαγγελέας είναι ο προσωπικός πλουτισμός του πολιτικού, ο εισαγγελέας δεν μπορεί να κρίνει υπέρ ή κατά μιας μορφής αστικής πολιτικής διαχείρισης. ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΛΑΟΣ.
Όσο γίνεται περισσότεροι εργαζόμενοι πρέπει να στηρίξουν την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ που λέει για κατάργηση του Μνημονίου με νόμο και των δανειακών συνθηκών που πρέπει να συνοδεύεται από μονομερή διαγραφή του χρέους χωρίς καμία διαπραγμάτευση γιατί η διαπραγμάτευση σημαίνει αναγνώριση, σημαίνει νέο κούρεμα με νέα Μνημόνια και ο λαός να πάρει στα χέρια του τον πλούτο και τα παραγωγικά μέσα που διαθέτει ακόμα η χώρα και να δρομολογήσει ανάπτυξη με υπολογισμό των ανθρώπινων αναγκών και όχι τα κέρδη των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, άρα αποδέσμευση απαλλαγή από τα δεινά της ιδιοκτησίας και εκμετάλλευσης των μονοπωλίων και της ΕΕ. Δεν υπάρχει μέση λύση και οδός.
Σήμερα που τα μονοπώλια κυριαρχούν παντού και καθορίζουν τα πάντα ακόμα και εκεί που υπάρχει ακόμα σε μεγάλο αριθμό η μικρομεσαία ιδιοκτησία, δεν είναι δυνατόν να γίνουν επενδύσεις, να φέρουν κέρδη, και ταυτόχρονα να μειωθεί η ανεργία, να επανέλθουμε έστω στις εργασιακές σχέσεις της 10ετίας του ‘80 και ‘90 και να γίνει αναδιανομή του πλούτου που εξασφαλίζει ότι η λαϊκή οικογένεια ζει ανάλογα με τις δυνατότητες της χώρας και τις σύγχρονες ανάγκες της.
Ανεξάρτητα ποια παραλλαγή θα κυριαρχήσει, άρα ανεξάρτητα αν ασκεί επιρροή η πρόταση της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ή του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων οι εργαζόμενοι θα χάνουν ακόμα περισσότερο την αγοραστική ικανότητα στα πιο στοιχειώδη, θα ζουν όπως στην 10ετία του 50 και 60.
Δεν είναι μόνο το ύψος των συντάξεων και των μισθών, των επιδομάτων, είναι το σύνολο των ανατροπών που έχουν γίνει και θα γίνουν είτε έχουμε κυβέρνηση του Μνημονίου είτε λεγόμενη κυβέρνηση της αριστεράς, γιατί θα κυριαρχούν τα μονοπώλια παντού.
Η φτώχεια και η εξαθλίωση θα έλθει με το σύνολο των μέτρων, με την μερική ελαστική απασχόληση που θα γενικευθεί, οι επενδύσεις θα γίνουν σε επιλεκτικούς κλάδους, ενώ η τεχνολογία στα χέρια των καπιταλιστών τους δίνει την δυνατότητα να ανεβάσουν την παραγωγικότητα με λίγες θέσεις εργασίας λιγότερες από τις θέσεις που θα χάνονται και με περιστασιακή μερική απασχόληση.
Τρία ζητήματα κρίνουν την αποτελεσματικότητα των αγώνων και κυρίως την ικανότητα του λαϊκού κινήματος να παρεμποδίσει νέα μέτρα, να τα ανατρέψει όλα στην πορεία για να βαδίσει σε σίγουρη προοπτική. Πρόκειται για προϋποθέσεις που αφορούν την γραμμή συνεργασίας και συσπείρωσης μέσα στο κίνημα, την άνοδο της οργάνωσης και συμμετοχής, την επιλογή του δρόμου ανάπτυξης.
ΠΡΩΤΟ ζήτημα η γραμμή συνεργασίας και αγωνιστικής συσπείρωσης πρέπει να βασίζεται στην θέση ότι η κρίση δεν είναι κρίση διαχείρισης ή χρέους, αλλά οικονομική καπιταλιστική κρίση που έρχεται ως συνέπεια του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Σήμερα συγκρούονται οι δύο δρόμοι ανάπτυξης, από την μια ο δρόμος που χαράσσεται από το μονοπώλια και τα κόμματά τους και από την άλλη ο δρόμος του αγώνα των αποφασιστικών και ανυποχώρητων μαζών, με κλιμάκωση που οδηγεί στην ρήξη, στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Η γραμμή του κινήματος ανεξάρτητα αν προβάλλονται και σωστά ορισμένα άμεσα και οξυμμένα προβλήματα, πρέπει να είναι ρήξης και ανατροπής. Κίνημα σημαίνει συμμαχία της εργατικής τάξης και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων με άνοδο της συμμετοχής των νέων ηλικιών και των γυναικών, οργάνωση αντεπίθεση ανατροπή.
Το να έχεις αίτημα κρατική χρηματοδότησης του ΕΟΠΥΥ για τα άμεσα προβλήματα των ταμείων που έχουν σχέση με την υγεία μπορει να είναι καλό και σωστό ως άμεσο, όμως μπορούν να δώσουν κρατική επιχορήγηση και να φορτώσουν τις τσέπες των εργαζομένων από άλλο δρόμο. Ή να βοηθήσουν να κάνει δάνειο ο ΕΟΠΥΥ και μετά να βάλουν φόρο υπέρ ΕΟΠΥΥ στα φάρμακα.
Το να λες ότι η συγκεκριμένη ΔΕΚΟ δεν μπορει να ιδιωτικοποιηθεί χωρίς να θέτεις γενικότερο ζήτημα άλλου δρόμου ανάπτυξης δεν πείθεις, δεν νικάς, γιατί αφού δέχεσαι τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την ενσωμάτωση στην ΕΕ, τότε θα βρεθείς μπροστά στο δίλημμα μέσα ή έξω από την ΕΕ, και στο θέμα της κοινωνικοποίησης. Η κρατικοποίηση δεν σημαίνει φιλολαϊκή πολιτική, την έχουμε γνωρίσει πολύ καλά. Πολύ περισσότερο που η κρατικοποίηση δεν σημαίνει ότι διατηρούνται οι μισθοί και οι εργασιακές σχέσεις.
Δεν υπάρχει διέξοδος όσο ο εργαζόμενος λαός, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι επηρεάζονται από τις διάφορες φιλελεύθερες, σοσιαλιστικές και “αριστερές” συνταγές διαχείρισης. Όσο κυριαρχεί η μοιρολατρία, η ηττοπάθεια, η λαθεμένη άποψη ότι σήμερα οι λαοί δεν μπορούν να νικήσουν, δεν μπορούν να δίνουν αποτελεσματικές μάχες, ότι η ριζική αλλαγή δεν θα έλθει ποτέ, ότι είναι λύση της «δευτέρας παρουσίας». Δεν πρέπει ο λαός να περιμένει μοιρολατρικά τα διάφορα δίκτυα, που υποκριτικά τα ονομάζουν αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας, που στήνονται σχεδιασμένα, ώστε αυτός να συμβιβαστεί με την διαχείριση της φτώχειας.
ΔΕΥΤΕΡΟ, υπάρχει ανάγκη άμεσης και θεαματικής αλλαγής του συσχετισμού δύναμης στο κίνημα, από τα κάτω προς τα πάνω, ώστε το κίνημα να είναι σε θέση να αντιμετωπίζει την πολιτική οποιασδήποτε κυβερνητικής σύνθεσης, στο βαθμό που πρόκειται για εναλλαγή και όχι ανατροπή της ίδιας της εξουσίας.
Δεν θα έχουμε νικηφόρους αγώνες όσο η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων δεν είναι οργανωμένη στον τόπο δουλειά και στον κλάδο.
ΤΡΙΤΟ, το κίνημα πρέπει να βασίζεται στην συνεργασία –συμμαχία όλων των κοινωνικών δυνάμεων που έχουν συμφέρον να αντιπαλέψουν τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, ανεξάρτητα των μεταξύ τους διαφορών. Δηλαδή συμμαχία των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολουμένων στην πόλη και στην ύπαιθρο, ενώ η δυναμική σηματοδοτείται από την ανεβασμένη συμμετοχή γυναικών και νεολαίας που ανήκουν στην παραπάνω ταξική διαστρωμάτωση. Το κίνημα πρέπει να κατευθύνεται στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Βεβαίως αυτό θα έλθει ως αποτέλεσμα της πείρας των αγώνων, δεν είναι ζήτημα ενός συνθήματος.
Οι αντικειμενικές προϋποθέσεις να ζήσει ο λαός πολύ καλύτερα υπάρχουν και στην Ελλάδα. Αυτό που χρειάζεται είναι να κοινωνικοποιηθούν τα μονοπώλια που εισβάλουν όλο και πιο βαθειά σε όλες τις πτυχές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, ενώ η νέα τεχνολογία μπορει να εξασφαλίσει και μείωση του χρόνου εργασίας προς όφελος του ελεύθερου χρόνου, ενώ στα χέρια των μονοπωλίων μειώνει τις θέσεις εργασίας ακόμα και σε συνθήκες αυξημένης παραγωγής.
Στις σημερινές συνθήκες ενώ πλεονάζουν οι απούλητες κατοικίες υπάρχουν άστεγοι και νέα ζευγάρια που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το νοίκι.
Ενώ η χώρα έχει δυνατότητα να παράγει προϊόντα διατροφής 100%, ελληνικά προιόντα μένουν απούλητα ή πουλιέται στον χονδρέμπορο σε εξευτελιστική τιμή και έχουμε θάλασσα εισαγωγών.
Ενώ είμαστε χώρα με δυνατότητες κατασκευής πλοίων , με μεγάλη ναυτική παράδοση και παρουσία, η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη πεθαίνει.
Η κυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας θα κάνει λαϊκή περιουσία τη σημερινή ιδιοκτησία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, όλων των υποδομών και χερσαίων, θαλάσσιων, εναέριων μέσων μεταφοράς, της γης. Θα προωθήσει τον παραγωγικό συνεταιρισμό των μικρομεσαίων αγροτών και επαγγελματιών, και θα διασφαλίσει αυτό που σήμερα ονειρεύεται η πλειοψηφία του λαού:
• Δουλειά για όλους, εξάλειψη της ανεργίας.
• Διατροφική επάρκεια για όλο το λαό
• Δημόσια, δωρεάν Υγεία, Πρόνοια για όλους, με κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
• Μόρφωση για όλους. Αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού, της έρευνας και της τεχνολογίας.
• Δωρεάν κρατική φροντίδα των παιδιών , των ηλικιωμένων, των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες.
• Φθηνή και ποιοτική λαϊκή στέγη, με ρεύμα, θέρμανση, ύδρευση.
• Αθλητισμό, πολιτισμό, διακοπές για όλους με οργανωμένες υποδομές.
• Θα πρωτοστατήσει για διεθνείς οικονομικές σχέσεις με κριτήριο το αμοιβαίο όφελος των λαών.
• Με το λαό κυρίαρχο και δυνατό, που παλεύει για την ευημερία του, θα απαλλαγεί η χώρα από τις ιμπεριαλιστικές συμφωνίες και το ΝΑΤΟ, την εμπλοκή της σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Το ΚΚΕ συζήτησε και συζητάει τις δυσκολίες, τις αδυναμίες του κινήματος και τις δικές του για το πώς θα δράσει καλύτερα για τη συσπείρωση του λαού και της νεολαίας, την οργάνωση και πάλη του λαού. Λύση υπέρ του λαού υπάρχει.
Αλλά να είναι καθαρό: Μαζικό, καλά οργανωμένο κίνημα χειραφετημένο από την κυρίαρχη πολιτική και τις συνταγές της ΕΕ δεν μπορει να υπάρξει χωρίς ισχυρό ΚΚΕ.
Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν κακό γιατί βεβαίως έφερε την συγκεκριμένη κυβέρνηση, γιατί έχουμε μια αξιωματική αντιπολίτευση που κοροϊδεύει αλά ΠΑΣΟΚ, αλλά και γιατί αδυνάτισε εκλογικά πολιτικά το ΚΚΕ. Αυτό το αδυνάτισμα, σε τέτοια έκταση δεν καθορίσθηκε κυρίως από τις υπαρκτές αδυναμίες του ΚΚΕ είτε από συγκεκριμένες αδυναμίες που εμφάνισε πριν ακόμα την πρώτη εκλογική μάχη και για τις οποίες ήδη έχουμε μιλήσει ανοικτά. Έχει να κάνει και με το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος ριζοσπαστών πίστεψε την λεγόμενη κυβερνώσα αριστερά, στην καταδίκη του Μνημονίου, στην λογική του μικρότερου κακού.
Καλούμε γι’ αυτούς τους λόγους την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, ανεξάρτητα από την επιλογή που έκαναν στις εκλογές, σε ανοιχτή συζήτηση και οργάνωση κοινής πάλης ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, για να απαλλαγούμε από το βραχνά της πτώχευσης, το ζυγό της κυριαρχίας των μονοπωλίων και της εξουσίας τους, να απαλλαγούμε από τις επιλογές και δεσμεύσεις της ΕΕ.
Καλούμε τις εκατοντάδες χιλιάδες που λένε «κάτι πρέπει να γίνει», να οργανώσουμε μαζί τη λαϊκή αντεπίθεση, ώστε να ξεκινήσουμε από ένα σίγουρο και ουσιαστικό κάτι. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει την φόρα που ξεκίνησε το λεγόμενο κίνημα αγανακτισμένων, ποιοι και πώς έβαλαν στο χέρι και παραπλάνησαν αγνούς ανθρώπους. Που είναι αυτό το κίνημα σήμερα, γιατί έσβησε μόλις έφυγε από την μέση ο Παπανδρέου;
Το ΚΚΕ με αυτή την πρόταση διεξόδου και σ’ αυτά τα μέτωπα πάλης θα πρωτοστατήσει δίπλα σε κάθε εργαζόμενο, δίπλα στον άνεργο, τον φτωχευμένο, τον ανήμπορο να σηκώσει τα νέα βάρη.
Για να απελευθερωθεί η συνείδηση του λαού, να αλλάζει ο συσχετισμός υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.
Κάτω οι φόροι και τα χαράτσια. Όχι κατασχέσεις και πλειστηριασμοί για τα υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά.
Δυνάμωμα της αλληλεγγύης από τα συνδικάτα, τους μαζικούς φορείς, τις λαϊκές επιτροπές, με ταυτόχρονη διεκδίκηση και αγωνιστικές μορφές πάλης.
Δεν πρέπει να μείνει κανένας μόνος του στα νύχια της εφορίας και άλλων μηχανισμών του κράτους, χωρίς στέγη, τροφή, φάρμακα, με παιδιά να οδηγούνται στον υποσιτισμό. Κανένας μόνος του απέναντι στην καταστολή και τον αυταρχισμό του αστικού κράτους.
Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να ανταποκριθούν στο νέο μεγάλο ραντεβού της νεολαίας που οργανώνει η ΚΝΕ και ο ΟΔΗΓΗΤΗΣ, στις εκδηλώσεις του 38ου Φεστιβάλ. Να πάρει ενεργό μέρος στις κινητοποιήσεις που θα γίνουν το επόμενο διάστημα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, στη Θεσσαλονίκη. Να υποδεχθούν τα νέα μέτρα με γενική απεργία. Τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ, οι Κνίτες και οι Κνίτισσες με αυτοθυσία και αυταπάρνηση, στην πρώτη γραμμή της πάλης να ανοίξουμε το δρόμο για νικηφόρα πορεία του λαού.
Η συζήτηση με τους δημοσιογράφους
Το ΚΚΕ στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις υπέστη στρατηγικής σημασίας ήττα, παρά το γεγονός ότι οι προειδοποιήσεις που απεύθυνε στον ελληνικό λαό ήταν και εύστοχες και αληθινές. Θα ήθελα να σας ρωτήσω, μήπως τελικά την κατάλληλη στιγμή τα πρόσωπα που είχαν την ευθύνη της καθοδήγησης αποδείχτηκαν ακατάλληλα; Με άλλα λόγια μήπως δεν πείσατε, δεν γοητεύσατε, δεν συγκινήσατε τον κόσμο; Και ενδεχομένως πώς μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο τώρα;
«Στρατηγικής σημασίας ήττα δεν είναι. Είναι μια εκλογική πολιτική ήττα. Στρατηγικής σημασίας ήττα έχεις όταν την κρίσιμη στιγμή διαπράξεις θεμελιακό λάθος, όπως λάθος εκτίμηση της αντικειμενικής κατάστασης και στην ιστορία του Κόμματος υπάρχουν και τέτοια στοιχεία. Είχαμε μείωση της εκλογικής μας δύναμης, χάσαμε μια μάχη. Δεν είναι στρατηγικής σημασίας. Εσύ τη λες στρατηγικής σημασίας, δίνοντας δεν ξέρω ποιο περιεχόμενο και το ανάγεις σε πρόσωπα. Όποιος τη θεωρεί στρατηγικής σημασίας προφανώς θεωρεί τη στρατηγική μας λάθος. Δεν είναι ζήτημα προσώπων. Δηλαδή, η πολιτική της ΝΔ ήταν πειστική γιατί τα πρόσωπα ήταν πειστικά ή ήταν περισσότερο πειστικά από του ΚΚΕ;
Ο λαός θα πειστεί μέσα από την ίδια του την πείρα. Αυτό δε σημαίνει ότι εμείς δεν έχουμε ευθύνη να κάνουμε δουλειά για να τον πείσουμε. Και να το πω καθαρά: Αν με αυτό το κίνημα που είχαμε μέχρι τώρα, αυτό στο οποίο είχαμε και εμείς συμμετοχή και που χαιρετίσαμε αγώνες και ούτε παίρνουμε πίσω αυτά που είπαμε, αυτό το κίνημα αυτό το κριτήριο διαμόρφωσε. Δεν μπορεί να έχεις ριζικές αλλαγές στο πολιτικό πεδίο αν τουλάχιστον σε επίπεδο πάλης, πείρας, οργάνωσης, αποφασιστικότητας δεν έχουν συμβεί ορισμένες αλλαγές μέσα στην κοινωνία.
Ο λαός ψήφισε μια συνταγή διαχείρισης και με τη λογική πάση θυσία στην ΕΕ, είτε ήταν με το μνημόνιο είτε δεν ήταν. Είναι θέμα πειθούς αυτό; Εμείς είπαμε τίποτα που ήταν αναντίστοιχο από τις εμπειρίες του λαού; Για σκεφτείτε τώρα, αν το ΚΚΕ στο όνομα της ήττας, της πειθούς ή στο όνομα να πάρει υπόψη τι θέλει ο λαός έμπαινε μέσα σε μια κυβέρνηση – που δεν έβγαινε αριθμητικά κυβέρνηση, αλλά πες ότι έβγαινε – της αριστεράς. Θα ήμασταν ίσως μια καλύτερη ΔΗΜΑΡ. Δεν είναι ζήτημα των προσώπων της ΔΗΜΑΡ. Είναι η πολιτική επιλογή που σου καθορίζει πως θα συμπεριφερθείς.
Υποκειμενικές αδυναμίες έχουμε μπόλικες, δεν καθόρισαν αυτές το εκλογικό αποτέλεσμα. Αν ήταν βελτιωμένες οι αδυναμίες μας ενδεχομένως να παίρναμε – είναι αυθαίρετο τώρα αυτό – 5,5%.
Ο κόσμος τι ήθελε; Να πούμε ναι σε μια κυβέρνηση της αριστεράς. Και αυτό ενδεχομένως να το θέλει και στις επόμενες εκλογές. Είναι μεγάλη παρακαταθήκη η θέση του ΚΚΕ, όσο κι αν του κόστισε. Με τέτοια αρνητική πείρα στη Γαλλία, στην Ιταλία, πείρα σε άλλα κομμουνιστικά κόμματα που τώρα είναι ανύπαρκτα. Δεν επέδρασε στο εκλογικό αποτέλεσμα η κατάσταση του κομμουνιστικού κινήματος στην Ευρώπη; Δεν επέδρασε καθόλου η στάση κομμουνιστικών κομμάτων που γίνονται συνιστώσες αυτού του θολού σχήματος της αριστεράς; Εμείς τώρα δε θέλουμε να το επικαλεστούμε αυτό, αλλά και ο διεθνής περίγυρος παίζει αποφασιστικό ρόλο. Παίζει και θετικό και αρνητικό. Σε άλλη φάση μπορεί να παίξει και θετικό και να εισπράξεις εσύ κέρδη χωρίς η προσφορά σου στη χώρα σου να είναι τόσο σημαντική. Εμείς έχουμε και αυτό το μειονέκτημα το οποίο δεν το επικαλούμαστε για δικαιολογία, αλλά είναι σοβαρός παράγοντας».
Ο πρωθυπουργός έχει δηλώσει, τουλάχιστον δυο φορές τον έχω ακούσει, ότι αυτό το πακέτο είναι το τελευταίο πακέτο μέτρων. Εσείς πιστεύετε ότι όντως είναι το τελευταίο;
«Εγώ δε νομίζω ότι το πιστεύει ο ίδιος. Ε, τι να πει τώρα; Πώς να το περάσει;
Το θέμα δεν είναι αν το πιστεύει, εμείς δεν κάνουμε τώρα ψυχανάλυση του κάθε πολιτικού. Σε τελευταία ανάλυση, ο προσωπικός του χαρακτήρας δε μας ενδιαφέρει στο βαθμό που δε μας προκαλεί ως πρόσωπο. Αλλά ως πολιτική μας προκαλεί. Άλλοι πολιτικοί που λένε ότι υπάρχει αγωνιστική διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της ΕΕ το πιστεύουν; Μπορεί να το πιστεύουν. Και δε μας νοιάζει αν το πιστεύουν. Όταν βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ και λέει θα καταργήσω το μνημόνιο κάνοντας σχέδιο ανάπτυξης, μπορεί να το πιστεύει και εγώ να δεχθώ ότι το πιστεύει. Λοιπόν; Αυτό ωφελεί το λαό;
Είναι ψέματα, θα έρθουν κι άλλα μέτρα. Να αυτά που είπε τώρα ο υπουργός εργασίας, αυτά που λέει αυτό το e-mail, ενεργός – ανενεργός χρόνος κ.λπ, τα έχουν ζητήσει οι βιομήχανοι στην Ελλάδα και οι μεγαλέμποροι εδώ και χρόνια. Εγώ θυμάμαι ολόκληρες συζητήσεις, άρθρα έχουμε γράψει για τον ενεργό και ανενεργό χρόνο εργασίας, ο οποίος ιδιαίτερα στο εμπόριο μπορεί να περάσει. Σου λέει, μια ώρα δεν μπήκε πελάτης άρα δεν είσαι σε δουλειά. Στην ουσία εφαρμόζεται σε αρκετές επιχειρήσεις του εμπορίου. Λέει στην εμποροϋπάλληλο, έλα στις 10, φύγε όμως το βράδυ στις 10, αν είναι κοντά στο σπίτι πήγαινε και καμιά ώρα στο σπίτι. Δεν πληρώνει υπερωρία. Έχει σημασία και η διάταξη του χρόνου. Είναι άλλο πράγμα να δουλεύεις 8-2, άλλο να δουλεύεις 10-4 και την άλλη μέρα αν είναι εκπτώσεις να δουλεύεις συνέχεια. Κοιτάξτε να δείτε, ο χρόνος εργασίας, η διάρκεια τη εργασίας ορίζεται σε ημερήσια βάση. Εδώ πάνε να το βάλουν σε χρονιάτικη. Δηλαδή, αν εγώ δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ και μετά κάθομαι δυο μέρες η καταπόνηση του οργανισμού υπάρχει. Δεν μπορεί να δουλεύεις 15 ώρες την ημέρα. Ο γιατρός σου λέει πόσες ώρες πρέπει να κοιμάσαι τη μέρα, δε σου λέει πόσες ώρες πρέπει να κοιμάσαι το χρόνο. Και σας λέω για τομείς δραστηριοτήτων που είναι συνεχούς πυράς, δηλαδή δουλεύουν 24 ώρες το 24ωρο. Το ωράριο πρέπει να είναι έτσι, που να πιάνει πρωί μέχρι μεσημέρι, έστω μεσημέρι – βράδυ και το νυχτερινό να υπολογίζεται διαφορετικά. Για ρωτήστε εμποροϋπαλλήλους που δουλεύουν έτσι σε μεγάλα καταστήματα. Ούτε ώρες για τα παιδιά τους έχουν, πρέπει να έχουν άλλον άνθρωπο στο σπίτι, δεν είναι τακτικό το ωράριο, δεν μπορείς να οργανώσεις τη ζωή σου.
Τα τελευταία μέτρα για το 2012 ίσως λένε. Τώρα μπήκαμε στο Σεπτέμβρη. Μπορεί μέχρι τα Χριστούγεννα να μη φέρουν άλλα και από 1η Γενάρη να φέρουν».
Κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, θέτουν στην αιχμή της αντιπολιτευτικής τους τακτικής το ζήτημα της σύστασης εξεταστικής επιτροπής για το πώς φτάσαμε στο πρώτο μνημόνιο. Εσείς πώς τοποθετείστε σε αυτό;
«Είναι πολύ μεγάλο θέμα αυτό. Με ποια έννοια; Όταν δηλαδή θεωρούν πρώτον ότι το μνημόνιο είναι προϊόν μιας συνωμοσίας που είχε προσωπικά οφέλη. Το μνημόνιο το έφερε η κρίση. Το μνημόνιο είναι η συνταγή της καπιταλιστικής διαχείρισης της κρίσης στο πλαίσιο της ΕΕ για την εσωτερική υποτίμηση. Τώρα, αν θα μπορούσε να ήταν έτσι ή αλλιώς στο πλαίσιο, πάντως, της ίδιας πολιτικής; Θα μπορούσε να είναι, αλλά αυτό είναι ακαδημαϊκό ζήτημα. Άλλωστε όλα τα μέτρα που ήρθαν είναι και στις χώρες που δεν έχουν μνημόνιο. Τώρα αν υπάρχει θέμα με CDS, κάποιοι δηλαδή πολιτικοί πλούτισαν προσωπικά παίζοντας στα CDS κ.λπ., αυτοί πρέπει να δικαστούν και να φυλακιστούν και πολύ ευχαρίστως να συνδράμουμε. Αν πάμε τώρα να μετατρέψουμε μια μορφή διαχείρισης της κρίσης σε ποινικό αδίκημα, το πολιτικό δηλαδή ζήτημα, πρόκειται για πλήρη αποπροσανατολισμό του λαού. Στην ουσία, δηλαδή, ποινικοποιείς μια μορφή διαχείρισης για να βάλεις προτεραιότητα σε μια άλλη και για να βγάλεις λάδι το σύστημα.
Ακούτε: Οι πολιτικές επιλογές ανατρέπονται από το λαό. Εξαιρώ αν στη βουλή φέρουν στοιχεία που έχουν σχέση με αυτά που έχουν γραφτεί – και που δεν το αποκλείουμε, ούτε θα υπερασπιστούμε κανέναν πολιτικό – αν υπήρχε μέσα σε αυτή τη διαδικασία και προσωπικός πλουτισμός πολιτικού, αυτός πρέπει να τιμωρηθεί. Αλλά αυτό δεν έχει σχέση με το μνημόνιο. Ο Τσοχατζόπουλος δεν είχε μνημόνια, που έκανε ό,τι έκανε και κάθε μέρα βγαίνουν και καινούρια στοιχεία. Είναι ένα ζήτημα, και δεν ξέρω αν ένας εισαγγελέας, ένας ανακριτής και ένα δικαστήριο μπορεί να λύσει το πρόβλημα της διεξόδου της Ελλάδας από την κρίση υπέρ του λαού.
Αυτά με τις εξεταστικές επιτροπές, μάλιστα ορισμένα κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ας πούμε, τα σνόμπαρε αυτά, ότι είναι μέσα στην αντιπαράθεση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Τώρα; Έχει γλιστρήσει στην ΠΑΣΟΚοποίηση και χρησιμοποιεί και αυτά, τα σκάνδαλα, τις μίζες. Αυτά υπάρχουν».
Στο κάλεσμα του ΠΓ κάνετε αναφορά στις σοσιαλιστικές κοινωνίες του 20ου αιώνα τις οποίες περιγράφετε σε ένα σημείο ως εργατική λαϊκή εξουσία, είναι η ίδια φράση στον τίτλο της πολιτικής απόφασης για σήμερα. Ταυτίζετε τη στρατηγική του ΚΚΕ με τον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε;
«Επειδή υποθέτω ως δημοσιογράφος που παρακολουθείς το ΚΚΕ έχεις διαβάσει τις θέσεις μας για τον σοσιαλισμό ξέρεις και που ταυτιζόμαστε και που δεν ταυτιζόμαστε. Ο σοσιαλισμός στην πραγματικότητα είναι εργατική εξουσία, που ασκείται βεβαίως και για λογαριασμό των συμφερόντων των συμμάχων ας πούμε στρωμάτων που θα υπάρχουν στον σοσιαλισμό για ένα πολύ μεγάλο διάστημα μέχρι να ομογενοποιηθεί η κοινωνία και δεν ομογενοποιείται με αποφάσεις.
Μου δίνεις την ευκαιρία να πω το εξής. Επειδή και στον καπιταλισμό δεν μπορείς να παραβιάσεις τους νόμους του, γι’ αυτό λέμε μια κυβέρνηση – η κυβερνώσα αριστερά – θα είναι μια αστική κυβέρνηση γιατί ακριβώς θα είναι υποχρεωμένη να παίρνει υπόψη τους νόμους του καπιταλισμού. Έτσι και στον σοσιαλισμό, αν δεν πάρεις υπόψη τους νόμους του τότε θα εκτραπείς, όσες καλές προθέσεις και να έχεις. Άρα όταν λέμε μια κυβέρνηση της αριστεράς μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού θα είναι ίδια, ανεξάρτητα από επιμέρους διαφορές που μπορεί να έχει, που και αυτές καθορίζονται απ’ το σε ποια φάση είναι ο καπιταλισμός. Άλλο καπιταλισμός σε κρίση, άλλο σε ανάκαμψη. Το ίδιο ισχύει και για τον σοσιαλισμό. Όταν παραβιάστηκαν αυτοί οι νόμοι με πολιτικές αποφάσεις, τότε δεν δόθηκαν σωστές λύσεις σε υπαρκτά προβλήματα, και όντως τότε τον σοσιαλισμό τον κακομεταχειρίζεσαι και δημιουργείς προϋποθέσεις αδυνατίσματος.
Άρα, με θέματα αρχής ταυτιζόμαστε, αλλά με μια σειρά ζητήματα της οικοδόμησης όχι. Αυτό δεν μας κάνει να μην υπερασπιζόμαστε την προσφορά του σοσιαλισμού τον 20ο αιώνα. Εδώ έχουν νιώσει την προσφορά του και λαοί ή και κινήματα που δεν έχουν κομμουνιστική συνείδηση. Ο διεθνής συσχετισμός εν πάση περιπτώσει ήταν καλύτερος για τους λαούς, σχετικά. Άρα εμείς δεν δεχόμαστε να παραγνωριστεί η προσφορά του σοσιαλισμού τον 20ο αιώνα η οποία συνολικά ήταν θετική για τους λαούς όλης της Γης».
Είπατε κι εσείς ότι η κρίση θα πιάσει πάτο, πολλοί λένε ότι η έκτακτη σύνοδος κορυφής της ΕΕ του Νοεμβρίου θα κρίνει εν πολλοίς και την υπόθεση της Ελλάδας. Λέτε όμως και εκτιμάτε ότι μπορεί να έχουμε και διαφορετικές κυβερνήσεις. Διακρίνετε μετά τη σύνοδο κορυφής ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα;
«Εξελίξεις θα έχουμε και ιδιαίτερα και στην ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος. Οι εκδηλώσεις που γίνανε στις 3 Σεπτέμβρη τι δείχνουν; Τώρα το αν θα οδηγήσουν σε πτώση της κυβέρνησης; Εντάξει είναι μια εξέλιξη, ανατροπή επί της ουσίας δεν θα είναι. Αλλά ως εξέλιξη δεν μπορούμε να την αποκλείσουμε, αλλά τι να σας πω τώρα; Να κάνουμε και τέτοια πρόβλεψη;
Αυτό που υπογραμμίζουμε εμείς και έχει σημασία, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι αν ήταν κυβέρνηση θα μας είχε πάει στη δραχμή, ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί τη σημερινή κυβέρνηση ότι μας οδηγεί στη δραχμή. Εμείς θεωρούμε ούτε η μία κυβέρνηση ούτε η άλλη έχει επιλογή τη δραχμή. Εκτός αν διασπαστεί η ΕΕ. Η επιλογή τους είναι στον ένα ή στον άλλο βαθμό να ανταποκριθούν στους στόχους της καπιταλιστικής οικονομίας. Εάν έχουμε τέτοια κατάσταση δηλαδή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και έξοδο απ’ την ευρωζώνη, αυτή θα έρθει όχι από επιλογή του Σαμαρά ή του Τσίπρα, αλλά κυρίως από τις εξελίξεις στην ίδια την ευρωζώνη, αν επιλέξουν αυτοί τη διάσπαση. Αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να την επιλέγουν. Πολιτικά ενδεχομένως να μην τους συμφέρει και όχι γιατί άμα φύγει η Ελλάδα η οικονομία της Γερμανίας θα καταστραφεί. Αυτά είναι υπερβολές. Δεν τους συμφέρει γιατί θα είναι ένα αδυνάτισμα της ΕΕ και γιατί φοβούνται ότι κι άλλη χώρα μπορεί να οδηγηθεί εκεί, φοβούνται για την Ιταλία.
Επομένως δεν θα είναι ο Σαμαράς ή ο Τσίπρας που συνειδητά οδηγούν την Ελλάδα στην έξοδο. Αλλά τους συμφέρει αυτός ο τσακωμός για να αναδεικνύεται το μικρότερο κακό στη διαχείριση. Θα είναι οι επιπλοκές συνολικά στην ευρωζώνη, δεν είναι ότι δεν προβλέπεται η έξοδος μιας χώρας και πως θα την φτιάξουν νομικά. Σιγά, τους φτιάχνουν και τους νόμους. Γιατί μήπως προβλεπόταν μηχανισμός διάσωσης; Δεν προβλεπόταν, τον φτιάξανε, κι όλα αυτά που συζητάνε, δεν προβλέπεται τίποτα αλλά δεν μπορείς να αποκλείσεις και τη διάσπαση που δεν φαίνεται σαν άμεσο ζήτημα, τώρα. Και δεν νομίζω ότι δεν το βλέπουμε εμείς. Δεν φαίνεται. Παρόλα αυτά, ο ελληνικός λαός πρέπει να έχει υπόψη του όλα αυτά τα σενάρια και πως λειτουργήσουν και τι συνέπειες θα έχουν στην αγοραστική του ικανότητα και στη ζωή του».
Αναφερθήκατε στο e-mail της τρόϊκα και πέρυσι υπήρξε ένα αντίστοιχο e-mail όπου βγήκαν τα κόμματα και διέψευσαν ότι θα προχωρήσουν σε αυτό το περιεχόμενο και τελικά καταργήθηκε η ΕΓΣΣΕ. Και φέτος βλέπουμε τις ίδιες αντιδράσεις, πιστεύετε ότι υπάρχει κάποια σκοπιμότητα απ’ αυτή την επιστολή και θα οδηγηθούμε τελικά στο περιεχόμενό της;
«Δεν νομίζω ότι η σκοπιμότητα κρίνεται απ’ το μέσο που χρησιμοποίησαν, μπορούν να τα πουν και προφορικά, να τα δώσουν και γραπτά ή να τα στείλουν ηλεκτρονικά.
Αυτό είναι κάτι που το ζητάνε χρόνια και οι βιομήχανοι και οι μεγαλέμποροι στην Ελλάδα. Πριν την κρίση. Η ΕΕ έχει αποφάσεις πάνω σ’ αυτό με αυτό τον όρο, ενεργός και μη ενεργός χρόνος, είναι πριν το 2008 αυτά. Και τώρα τα ενεργοποιούν. Τώρα, τι απάντησε η κυβέρνηση; Ότι πρώτα θα δούμε πως λειτουργούν οι αποφάσεις για τις εργασιακές σχέσεις κι αφού βγάλουμε συμπεράσματα θα δούμε αν θα το κάνουμε. Αυτό είπε, δεν είπε α, πα, πα θέμα αρχής…».
Χτες το ΚΚΕ κατέθεσε προτάσεις νόμου για την προστασία των ανέργων και της λαϊκής οικογένειας. Εκτιμάτε ότι μπορούν αυτά τα αιτήματα να ικανοποιηθούν σήμερα;
«Όταν κάνεις αγώνα σημαίνει ότι καταθέτεις και αιτήματα και ότι παλεύεις σε όλα τα πεδία πάλης και έξω και μέσα στο κοινοβούλιο. Και όταν καταθέτεις μέσα στο κοινοβούλιο επιθυμείς κάτι να ικανοποιηθεί. Έτσι και ο ρόλος του Κόμματος μπορεί να φανεί αλλά εν πάση περιπτώσει και ιδιαίτερα, αν θέλετε, ο λαός σημαίνει ότι κάτι μπορεί να κατακτήσει. Ακριβώς επειδή δεν έχει πιάσει πάτο η κρίση πρέπει να ανέβει και το κουράγιο του, απ’ την άλλη μεριά να ξέρει ότι δεν μπορεί να είναι θεατής, το κουράγιο δεν ανεβαίνει όταν είσαι θεατής.
Δεν το λέω υποτιμητικά για τον λαό, αλλά ένα μεγάλο μέρος του λαού μετά τις εκλογές έχει κάτσει. Περιμένει τώρα τις επόμενες εκλογές μήπως αλλάξει η κυβέρνηση. Λοιπόν, το καταλαβαίνουμε, είναι μια ψυχολογία, έχει εξήγηση, δεν το λέμε αφ’ υψηλού αλλά απ’ την άλλη μεριά είμαστε υποχρεωμένοι να προσπαθούμε. Από μόνοι μας όμως το είπαμε και πριν δεν μπορούσαμε, ούτε τώρα πολύ περισσότερο μπορούμε. Να το πω καθαρά, έχει συνέπειες η εκλογική μείωση του ΚΚΕ. Πού; Μπορεί στο ίδιο να έχει α΄ ή β΄ συνέπειες, για τον λαό είναι πολύ περισσότερες. Γιατί δείχνει ότι ένα μέρος του κόσμου δεν πιστεύει ότι μπορεί να αντισταθεί σθεναρά και να αντεπιτεθεί. Πιστεύει στο δίκιο του, αλλά όχι στη δύναμή του. Γιατί αν θέλετε σαν ΚΚΕ μπορείς να συνεχίζεις να παλεύεις, έχεις λιγότερους βουλευτές, αλλά για τον λαό έχει σημασία αυτό. Ξέρετε όλο το καλοκαίρι, έτσι όπως το ζήσαμε και συζητούσαμε με κόσμο, αυτό που όλα τα στελέχη και μέλη λένε είναι ότι η απαίτηση των εργαζομένων απέναντι στο ΚΚΕ δεν αντιστοιχεί στο 4,5% είναι πολύ πάνω. Δεν είναι άσχημο αυτό, καλό είναι. Αλλά δεν μπορεί να έχεις μόνο απαίτηση. Δηλαδή η απαίτηση δεν έχει υποβαθμιστεί, να σου ζητάνε λιγότερα. Σου λένε τι κάνετε, ήθελαν αν είναι δυνατόν και μέσα στον Αύγουστο να κάνεις κινητοποιήσεις. Γι’ αυτό λέω το σύνθημα της ΚΝΕ – «δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται…»- γιατί υπάρχει κόσμος που έχει μία διάθεση που ακόμα δεν ολοκληρώνεται. Εκεί θέλουμε και έχουμε ευθύνη να βοηθήσουμε».