Ολοένα και περισσότεροι ενεργοί πολίτες βλέπουν πλέον καθαρά ότι η μοναδική λύση για τα τραγικά αδιέξοδα της χώρας μας είναι η έξοδος από το ευρώ και η μετάβαση στο εθνικό μας νόμισμα, που δεν είναι ο στόχος αλλά το μέσο για την ανάσταση της πατρίδας. Όμως, μέσα στους υποστηρικτές της μετάβασης, υπάρχουν τρεις ομάδες σκέψης. Πρώτον, είναι εκείνοι που θεωρούν αυτή τη λύση ως σωτήρια για τη χώρα, χωρίς να μπαίνουν σε βαθύτερες αναλύσεις για το πως και με ποιους τρόπους θα γίνει

 

κάτι τέτοιο. Η δεύτερη ομάδα σκέψης, προτείνει τη μετάβαση μέσα από άναρχες έως παλαβές ενέργειες όπως η μονομερής στάση πληρωμών και η από μέρους μας ετσιθελική διαγραφή των χρεών.

Και υποστηρίζει,αναδεικνύοντας έλλειψη στοιχειώδους οικονομικής παιδείας, ότι η έκδοση εθνικού νομίσματος πρέπει να γίνει χωρίς υποτίμησή του έναντι του ευρώ. Η δύο αυτές απόψεις συνιστούν την αποκαλούμενη άναρχη μετάβαση στη δραχμή, με τη δεύτερη να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για λόγους που θα εξηγήσουμε πιο κάτω. Η τρίτη ομάδα σκέψης, η δική μας, είναι αυτή της συντεταγμένης μετάβασης στη δραχμή με το λεγόμενο «φιλικό» Grexit. Αφήνοντας κατά μέρος την πρώτη ομάδα σκέψης, ανάμεσα στη δεύτερη και στην τρίτη υπάρχει τεράστια διαφορά αντίληψης.

 

Η καταστροφική άναρχη μετάβαση στη δραχμή

 

Σε αντίθεση με τη συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή, το άναρχο και μονομερές Grexit, μπορεί να οδηγήσει τη χώρα στην απόλυτη καταστροφή. Αν υπερεκτιμήσουμε τις δυνάμεις μας απέναντι στην πολιτική και οικονομική υπεροπλία των δανειστών, αν το παρακάνουμε και τραβήξουμε τα πράγματα στα άκρα όπως συμβουλεύουν οι αντάρτες της κατσαρόλας, αν νομίζουμε  ότι θα «χτυπάμε τον ζουρνά και οι δανειστές θα χορεύουν πεντοζάλι», τότε  θα καταλήξουμε σε νέα Μικρασιατική καταστροφή. 

 

Είναι παιδαριώδες αν όχι προδοτικό, να αγνοούμε τις διεθνείς γεωπολιτικές ισορροπίες οι  οποίες είναι καθοριστικές για το διεθνές γίγνεσθαι. Αυτή η ίδια η γέννηση του νέου ελληνικού κράτους το 1821, δε θα ήταν δυνατή αν δεν την ευνοούσαν οι τότε διεθνείς συνθήκες. Το αντίθετο ίσχυε δυστυχώς για τη Μικρασιατική καταστροφή όπως και για  την τραγωδία της Κύπρου. .

 

Με τα ισχύοντα τώρα γεωπολιτικά δεδομένα, αν τα θηρία της διεθνούς σκηνής αποφασίσουν να μας συντρίψουν στην περίπτωση που δεν έχουμε ισχυρές πλάτες, κάτι που συμβαίνει σήμερα, τότε θα το κάνουν χωρίς δισταγμό. Θα τινάξουν την οικονομία μας στον αέρα με τον πληθωρισμό στο ζενίθ και θα παραδώσουν την Κύπρο, τη Θράκη και το μισό Αιγαίο στον επίβουλο  και αδηφάγο ανατολικό γείτονα.

 

Η ελευθερία δε χαρίζεται αλλά κερδίζεται με αγώνες»

 

Όλα αυτά δε σημαίνουν φυσικά ότι πρέπει να αφεθούμε σε μια μοιρολατρική στάση, αναμένοντας τις όποιες συνέπειες των διεθνών ισορροπιών και συγκρούσεων πάνω στη χώρα μας. Όπως θα έλεγε και ο Χέγκελ, «η ιστορία συχνά ανατρέπει τα σχέδια των προγραμματιστών της». Όπως είναι γεγονός ότι, «η ελευθερία δε χαρίζεται αλλά κερδίζεται με αγώνες». Με νου, γνώση και συνετή τόλμη, οφείλουμε να αξιοποιήσουμε τις διεθνείς συγκυρίες και να ελιχθούμε ανάμεσα στις αντιθέσεις των ισχυρών της γης. 

 

Να διασφαλίσουμε από πριν στήριξη από διάφορες ισχυρές πλευρές, σε δύση και ανατολή και να προχωρήσουμε σε σκληρές διαπραγματεύσεις για τη συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή όπως την έχουμε αναλύσεις διεξοδικά και εμπεριστατωμένα σε πολλά κείμενά μας. Οι κούφιες Τσιπρέϊκες διαπραγματεύσεις μέσα στη «νεκροζώνη» αλλά και οι  μεγαλόστομοι ψευτοηρωϊσμοί, οι πιστολιές στον αέρα ορισμένων βούτυρο-παλικαράδων που κηρύσσουν τον πόλεμο σε Άγγλους, Γάλλους, Πορτογάλους, Γερμανούς, Αμερικανούς και ΣΙΑ με μαρουλόφυλλα και καρυοφύλλια,  είναι το λιγότερο για γέλια και για κλάματα. Κάτι παρόμοιο αν και περισσότερο σεβαστό ως άποψη, ισχύει και για την κουμουνιστική ουτοπία που επαγγέλλεται το ΚΚΕ το οποίο αναζητεί τη δικαίωση για εμάς τουλάχιστον στη μεταθανάτια ζωή.  

 

Ο πόλεμος νομισμάτων και η  συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή

Με το σχέδιο της  συντεταγμένης μετάβασης στη δραχμή,  με το  φιλικό Grexit μπορεί να  αξιοποιήσουμε  προς όφελος της  χώρα ς μας, τον υφιστάμενο σήμερα πόλεμο νομισμάτων ανάμεσα στο δολάριο και το ευρώ, ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γερμανία. Η τελευταία  προωθεί τη δημιουργία μιας περιχαρακωμένης ισχυρής  γερμανικής ευρωζώνης με αυστηρούς κανόνες και υπερτιμημένο νόμισμα, με στόχο τη διεθνή γεωπολιτική του αναβάθμιση  και τη μερική υποκατάσταση του δολαρίου από το ευρώ ως ανταλλαγματικού νομίσματος στις διεθνείς συναλλαγές. 

Στα σχέδιά του αυτά δε χωράει σήμερα η Ελλάδα. Αν ανατραπούν οι αυστηροί κανόνες της γερμανικής ευρωζώνης για τη χώρα μας, τότε θα πρέπει να γίνει το ίδιο για την Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και την ίδια τη Γαλλία. Και οι φιλοδοξίες για τη γερμανική υπερκυριαρχία που προωθείται με υπερόπλο το ευρώ θα ανατραπούν.  Αφού θέλετε το «ευρώ πάση θυσία», θα υποστείτε όλες τις βαριές θυσίες που απαιτούνται γι’ αυτό λέει ξεκάθαρα ο Βόλφαγκ Σόϊμπλε.

 

Αντίθετα,  η Ουάσιγκτον, με ουρά της τη συνηγορία του Παρισιού, επέμεινε, επιμένει μέχρι υστερία και μέχρι σήμερα έχει πετύχει την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Θέλει μεν μια αρκετά ισχυρή Γερμανία  ως ανάχωμα απέναντι στη Ρωσική αρκούδα, αλλά όχι πανίσχυρη σε βαθμό που θα αμφισβητήσει τη διεθνή πρωτοκαθεδρία της στο δυτικό κόσμο. Στη βάση αυτού του σκηνικού, βρίσκεται ο υπόγειος πόλεμος νομισμάτων ανάμεσα στο δολάριο και το ευρώ, όπου συμμετέχει και το Κινέζικο γουάν. Και η Ελλάδα όπως και οι άλλες χώρες της νότιας ευρωζώνης κυρίως, είναι τα θύματα στη μάχη αυτή των θηρίων. 

 

Όπως γράφει ο James Rickards στο αποκαλυπτικό βιβλίο του Currency wars, σήμερα βιώνουμε ένα νέο πόλεμο νομισμάτων με πολύ χειρότερες επιπτώσεις απ’ αυτές που αντιμετωπίστηκαν ως συνέπεια της επιβολής του χρυσού κανόνα ( gold standard), με ορισμένες χώρες να κλέβουν από την ανάπτυξη άλλων χωρών μέσω της υποτίμησης  των νομισμάτων τους. Αυτό συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα όπου η υψηλή ισοτιμία του ευρώ στην οποία επιμένει το Βερολίνο, μαζί με άλλους παράγοντες κόστους όπως η μεγάλη διαφορά στη φορολογία, τις δανειοδοτήσεις,τα επιτόκια κλπ., καταστρέφουν τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. 

 

Σε όλα αυτά, πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι, η δοκιμασία ή πιο σωστά η τραγωδία που έχουμε υποστεί ως λαός, ήταν και είναι ένα χρήσιμο μάθημα για να μην εμπιστευόμαστε τους ξένους…και «δώρα φέροντας». Και επιπλέον, να διδαχτούμε από τα λάθη μας από την εποχή της άκοπης ευημερίας, του εύκολου πλουτισμού, της ατιμωρησίας, της κατανάλωσης περισσότερων από όσων παράγουμε, της ανοχής στο λαϊκισμό και τον πολιτικαντισμό, και πολλά άλλα σχετικά, που οφείλουμε να διαγράψουμε στο μέλλον. Το σκληρό μάθημα που πήραμε, δεν μπορεί παρά να μας άφησε και χρήσιμα διδάγματα. 

 

Η βλαπτική για τη χώρα μας προσκόλληση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ουάσιγκτον

 

Μέσα στην παραζάλη του νομισματικού αυτού πολέμου, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τη χειρότερη επιλογή για τη χώρα μας, προσκολλώμενος και  υπακούοντας στις βουλές και τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον, η οποία προσέφερε αόριστες υποσχέσεις υποστήριξης για την Ελλάδα.. Έτσι, το Αμερικανοκρατούμενο ΔΝΤ, πιέζει τη Γερμανία για χαλάρωση της περιοριστικής νομισματικής πολιτικής ώστε να αδυνατήσει το ευρώ και στη μερική αναδιάρθρωση του χρέους για να ανατραπούν οι αυστηροί κανόνες της ευρωζώνης. Φτάσαμε στο σημείο όπου το ΔΝΤ,το Πρυτανείο του νεοφιλελευθερισμού, να εγκαλεί το Βερολίνο από τα αριστερά! Προφανώς τίποτα το αριστερό ή δεξιό δεν υπάρχει σε όλα αυτά. 

 

Οι ΗΠΑ ακολουθούν  αυτήν την πολιτική όχι γιατί θέλουν να τιμωρήσουν την Ελλάδα για κάποιους ιδεοληπτικούς λόγους, αλλά γιατί αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντά της. Πρόκειται για τον υποβόσκοντα πόλεμο συμφερόντων ανάμεσα στα παγκόσμια θηρία που χρησιμοποιούν ως εργαλείο επιβολής τις τράπεζες, το χρηματιστηριακό κεφάλαιο και το νόμισμα. Οι μικρές χώρες που επιβιώνουν από τον πόλεμο αυτό, είναι εκείνες που κατορθώνουν να κρατήσουν αποστάσεις από τα θηρία και να ελιχθούν έξυπνα ανάμεσα στο άγριο ποδοβολητό τους. Δυστυχώς η δική μας χώρα μας δεν ανήκει στην κατηγορία αυτή, δόξα να έχει η ΠΦΑ  αλλά και η νεο-δεξιά όπως και  οι άλλες κοινοβουλευτικές δυνάμεις που ομνύουν στο γελοίο όσο και αυτοκαταστροφικού δόγμα του «πάση θυσία στο ευρώ»

 

Τι κάνουμε

 

Η κορυφαία διαφορά της συντεταγμένης από την άναρχη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα είναι ότι, με την πρώτη μπορούμε να ελπίζουμε βάσιμα σε έξοδο από την κρίση και αποκατάσταση της εθνικής μας οντότητας και αναπτυξιακής δυναμικής. Ενώ με τη δεύτερη, είναι βέβαιη η εθνική καταστροφή, ίσως μεγαλύτερη και απ’ αυτήν που βιώνουμε μέσα στην τραγική μνημονιακή ευρωζώνη. Εμείς οι μελετητές και μαχητές της  δραχμής, δεν είμαστε διατεθειμένοι να προσυπογράψουμε την  καταστροφική προοπτική της άναρχης μετάβασης. 

 

Ούτε θα παραδώσουμε το ολοένα και αυξανόμενο κίνημα της δραχμής σε πολιτικούς φορείς που αδιαφορούν αν δεν επιδιώκουν, την Ισλαμοποίηση της χώρας μας. Δε θα παραδώσουμε το όραμα για την εθνική κυριαρχία, τη δημοκρατία την κοινωνική δικαιοσύνη, μέσα από τη μετάβαση στη δραχμή σε λαοπλάνους πατριδοκάπηλους αλλά ούτε και σε  πατριδοκτόνους εθνομηδενιστές. Γι΄αυτό επιμένουνε στη συντεταγμένη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, μέσα από ένα πλατύ δημοκρατικό, πατριωτικό κίνημα που μπορεί να ανατρέψει το φριχτό σημερινό μνημονιακό συστημικό κατεστημένο.

 

Τέλος, επειδή οι διαπιστώσεις, οι μεμψιμοιρίες, οι  διαμαρτυρίες, οι κινητοποιήσεις, η επαναστατική γυμναστική, οι κούφιες πιστολιές, οι καρναβαλικού τύπου επαναστάσεις, είναι αδιέξοδες χωρίς προτάσεις, έχουμε μελετήσει σε βάθος και έχουμε καταρτίσει συγκεκριμένο, σαφές ολοκληρωμένο σχέδιο συντεταγμένης μετάβασης στο εθνικό νόμισμα. Το οποίο απαιτεί, εκτός των άλλων,καλή προετοιμασία, διαπραγματευτικές δεξιότητες, υπομονή και επιμονή.

 

Οι πολίτες πρέπει να βγουν απ΄το κλουβί του φόβου που καλλιεργούν ασύστολα τα κατοχικά ΜΜΕ. Γιατί κανένα πρόβατο δε σώθηκε βελάζοντας. Και να μην παραπλανιόνται από επαναστάτες της κατσαρόλας με τους υπερφίαλους λογιοτατισμούς που μπορεί να μας οδηγήσουν στα βράχια. Γιατί με αέρα κοπανιστό δε βάφονται αυγά. Ναι, η χώρα μπορεί να σωθεί από το βάραθρο. Αρκεί να γίνουν σωστές δράσεις και ενέργειες με νου, γνώση, σωστά, έξυπνα και δυναμικά. Όπως θα έλεγε και ο Γκαίτε αντί να καταριόμαστε το σκοτάδι, ας ανάψουμε ένα κερί. Ένα κερί που θα μας δώσει φως και δε θα μας κάψει.

 

 

Βέρνερ Ζίν : Μόνο με το Grexit θα σταθεί η Ελλάδα στα πόδια της

 

Υπέρ ενός Grexit έχει επανειλημμένα ταχθεί ο Γερμανός οικονομολόγος Χανς Βέρνερ Ζιν, διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικής Ερευνας με έδρα το Μόναχο (Ifo). To επίθετό του, Sinn, σημαίνει στα γερμανικά «νόημα» και ο ίδιος θεωρεί αποστολή του να δώσει νόημα, να ερμηνεύσει με απλούς όρους, την ευρωπαϊκή κρίση χρέους στους συμπατριώτες του, αλλά και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Απαντώντας σε γραπτές ερωτήσεις  ο διαπρεπής Γερμανός οικονομολόγος εξηγεί γιατί θεωρεί ως ενδεδειγμένη λύση για τη χώρα μας ένα «κούρεμα» σε συνδυασμό με μια προσωρινή παραμονή εκτός Ευρωζώνης με στόχο την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητάς της.

– H συνταγή σας είναι: «κούρεμα» για την Ελλάδα ύστερα από Grexit. Θα ήταν όμως αυτή θετική εξέλιξη για την Ελλάδα; Πώς θα μπορούσε να εισάγει απαραίτητα προϊόντα, όπως καύσιμα, με δεδομένο ότι η ίδια παράγει ελάχιστα;

 

– Πρότεινα σε αυτήν την περίπτωση η Ελλάδα να λάβει επιχορηγήσεις από τη διεθνή κοινότητα, για να μπορέσει να πληρώσει ζωτικής σημασίας εισαγωγές, όπως φάρμακα και καύσιμα. Η έξοδος από την Ευρωζώνη και η υποτίμηση του νομίσματος θα είχαν, όμως, ούτως ή άλλως και χωρίς τέτοιου είδους βοήθεια το πλεονέκτημα ότι η Ελλάδα θα σταματήσει να αγοράζει αγροτικά προϊόντα στο εξωτερικό. Σε μεγάλο βαθμό οι καταναλωτές θα αναγκάζονταν να στραφούν στους εγχώριους καλλιεργητές, των οποίων θα τονωθεί η παραγωγή με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Η Ελλάδα θα μπορούσε να αναπτύξει τον αγροτικό τομέα με την ίδια επιτυχία που το κάνει ήδη το Ισραήλ, το οποίο εξάγει τα προϊόντα του σε ολόκληρη την Ευρώπη. Επιπλέον, θα επαναπατρίζονταν τα χρήματα των πλούσιων Ελλήνων, οι οποίοι έβγαλαν τουλάχιστον 100 δισ. στο εξωτερικό για να τα διασφαλίσουν.

Οταν όμως όλα γίνουν φθηνότερα, τότε θα θελήσουν και πάλι να επενδύσουν στην πατρίδα τους. Αυτό θα οδηγούσε σε ταχεία αναζωογόνηση τον κατασκευαστικό τομέα, που επίσης θα δημιουργούσε γρήγορα, μέσα σε ένα-δύο χρόνια, νέες θέσεις εργασίας. Τέλος, προβλέπεται ότι μεσοπρόθεσμα θα μπορούσε να ανασυγκροτηθεί η βιομηχανία, που υπήρχε παλιότερα στην Ελλάδα, μόνο που αυτήν τη φορά θα είναι πιο σύγχρονη, προσαρμοσμένη στις ανάγκες της νέας εποχής. Σχεδόν όλες οι κρίσεις χρέους στον κόσμο επιλύονται με «κουρέματα» και υποτιμήσεις του εθνικού νομίσματος. Δεν βλέπω γιατί να αποτελέσει εξαίρεση η Ελλάδα. Ο ελληνικός λαός, που υποφέρει από μαζική ανεργία αυτήν τη στιγμή, θα ήταν ο μεγάλος κερδισμένος αυτής της υποτίμησης. Η τρέχουσα πορεία ευνοεί μόνο τους μεγάλους επενδυτές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ επιβαρύνει περαιτέρω τον ελληνικό λαό.

– Πιστεύετε ότι όντως οι επιπτώσεις ενός Grexit μπορούν να απορροφηθούν από την Ευρωζώνη; Νομίζω ότι μετά το δημοσίευμα του περιοδικού Spiegel πολλοί συνάδελφοί σας εξέφρασαν νέες επιφυλάξεις, εκτιμώντας το κόστος ενός Grexit σε δεκάδες δισ. ευρώ.

– Με το «κούρεμα» οι ευρωπαϊκές χώρες απλώς θα διαγράψουν διεκδικήσεις, τις οποίες ούτως ή άλλως δεν μπορούν να συγκεντρώσουν. Το κόστος αυτό είναι ανεξάρτητο από το ζήτημα της εξόδου από την Ευρωζώνη. Οσο νωρίτερα δουν την αλήθεια κατάματα οι πιστωτές, τόσο το καλύτερο. Μόνο το Grexit θα καταστήσει την Ελλάδα ανταγωνιστική και θα δώσει τη δυνατότητα στη χώρα να ξανασταθεί στα πόδια της και να ανακάμψει χωρίς να δημιουργήσει νέο χρέος.

– Πιστεύετε ότι είναι εφικτός ένας συμβιβασμός της γερμανικής κυβέρνησης με μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα;

– Ναι σίγουρα, πάντα είναι δυνατόν να εξευρεθούν συμβιβασμοί.

– Είστε ικανοποιημένος από τη σημερινή ευρωπαϊκή πολιτική της καγκελαρίου ή υποστηρίζετε μια αλλαγή της τρέχουσας στρατηγικής; Στην Ιταλία, την Ελλάδα και την Ισπανία, ασκούνται πιέσεις για αλλαγή πλεύσης. Πιστεύετε ότι η κ. Μέρκελ οφείλει να ενδώσει;

– Η καγκελάριος Μέρκελ συναίνεσε στην «αμοιβαιοποίηση» του επενδυτικού ρίσκου μέσω των πακέτων βοήθειας και των ενεργειών της ΕΚΤ. Κατ’ αυτόν τον τρόπο προστατεύθηκαν οι επενδυτές σε όλο τον κόσμο, ειδικά οι γαλλικές τράπεζες, αλλά και οι γερμανικές τράπεζες και ασφαλιστικές. Απόρροια όμως ήταν να πέσουν και τα spreads των επιτοκίων. Αυτό δημιουργεί τον πειρασμό δημιουργίας νέων χρεών, με αποτέλεσμα το πρόβλημα να οξύνεται αντί να αποκλιμακώνεται. Η Ευρώπη απειλείται από ένα τεράστιο βουνό χρέους, από το οποίο κινδυνεύει να πνιγεί, καθώς οι περιορισμοί στο χρέος αποδείχθηκαν αναποτελεσματικοί. Υπάρχει μόνο μία αρχή που οδηγεί στην πειθαρχία όσον αφορά στο χρέος: η «αμοιβαιοποίησή» του από τους πιστωτές. Γι’ αυτό ακριβώς θεωρώ ότι πρέπει να πραγματοποιηθεί διάσκεψη για το χρέος στην Ευρώπη με στόχο την ανακούφιση των χωρών, των ιδιωτικών τραπεζών και των κεντρικών τραπεζών, καθώς και μια ανασυγκρότηση της Ευρωζώνης.

– Πιστεύετε ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε να ενταχθεί στην Ευρωζώνη;

– Η Ελλάδα προκάλεσε μεγάλη ζημιά στον εαυτό της μέσω της ένταξής της στην Ευρωζώνη, γιατί το ευρώ προκάλεσε μια πληθωριστική πιστωτική «φούσκα», η οποία υπέκλεψε από τη χώρα την ανταγωνιστικότητά της. Τουλάχιστον 50% ανεργία στους νέους και 25% στον γενικό πληθυσμό είναι οι τρομακτικές συνέπειες. Υπεύθυνοι είναι οι πολιτικοί και στην Ελλάδα και στη Γερμανία.

– Θεωρείτε ότι η ευρωφοβική «Εναλλακτική για τη Γερμανία» επηρεάζει τις αποφάσεις της γερμανικής κυβέρνησης;

– Προσωπικά δεν έχω καμία σχέση με το συγκεκριμένο κόμμα ούτε με οποιοδήποτε άλλο. Θεωρώ πάντως ότι το νέο κόμμα θα επηρεάσει τις αποφάσεις της γερμανικής κυβέρνησης, γιατί η τελευταία θα προσπαθήσει να αποτρέψει τη διαρροή ψήφων.

– Μπορείτε να φανταστείτε την Ευρωζώνη σε πέντε χρόνια; Στο τελευταίο βιβλίο σας, με τίτλο «Euro Trap», προβλέψατε ότι έχουμε μπροστά μας δεκαετίες γεμάτες κρίσεις. Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν;

– Θεωρώ συνετό να διατηρηθεί η Ευρωζώνη. Χρειαζόμαστε ωστόσο την προαναφερθείσα σύνοδο. Πάνω από όλα, όμως, έχουμε ανάγκη να γίνει πιο ευέλικτο το ευρώ. Μία νομισματική ένωση, που γνωρίζει μόνο εισόδους και όχι εξόδους, είναι φυλακή. Θα ήθελα να δω ρυθμίσεις, που επιτρέπουν σε μια χώρα να βγει συντεταγμένα από το ευρώ και να υποτιμήσει το νόμισμά της. Μετά μια περίοδο αναμονής κάποιων ετών, στη διάρκεια της οποίας θα μπορούσε να σταθεροποιηθεί η αλλαγή πλεύσης, να δημιουργηθούν νέες οικονομικές δομές και να υλοποιηθούν μεταρρυθμίσεις, θα έπρεπε η ίδια χώρα να έχει τη δυνατότητα επανένταξης στην Ευρωζώνη. Μάλιστα, εάν ήταν στο χέρι μου θα διασφάλιζα στη συγκεκριμένη χώρα τη δυνατότητα περιορισμένης συμμετοχής στο Δ.Σ. της ΕΚΤ. Η προοπτική επανένταξης στην Ευρωζώνη θα ενίσχυε τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις στη χώρα. Η προσπάθεια ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, μέσα από μια μακρά περίοδο στασιμότητας, μείωσης μισθών και τιμών, θα ήταν μια πορεία μέσα από μια πεδιάδα δακρύων, που θα μπορούσε να καταστρέψει την ελληνική κοινωνία.

– Θα ήταν μία μικρή Ευρωζώνη με τη συμμετοχή των χωρών του σκληρού πυρήνα αποτελεσματικότερη από τη σημερινή;

– Μία νομισματική ένωση έχει νόημα εξ ορισμού, αλλά θα πρέπει να βασίζεται σε αυστηρή πειθαρχία στο ζήτημα του χρέους, που μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την «αμοιβαιοποίησή» του από τους πιστωτές. Σκεφτείτε τις ΗΠΑ. Εκεί ούτε η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ούτε η Fed θα προσέτρεχε σε βοήθεια προς δοκιμαζόμενες πολιτείες, όπως το Ιλινόις ή η Καλιφόρνια. Γι’ αυτό ακριβώς είναι αποτελεσματικός ο αμερικανικός φεντεραλισμός. Επισείω με επιμονή τον κίνδυνο διάλυσης ή συρρίκνωσης της Ευρωζώνης. Μια τέτοια ακραία λύση είναι εξίσου κακή όσο και η οριστική αδυναμία εξόδου από την Ευρωζώνη. Ο ιδεολογικός εξτρεμισμός δεν μπορεί να σώσει την Ευρωζώνη, χρειάζονται ευέλικτες λύσεις, που θα επιλέγονται κατά περίπτωση

 

http://www.drachmi5.gr/ellada/verner-zin-mono-me-grexit-tha-stathei-i-ellada-sta-podia-tis