Η σκέψη πολλών «μαρξιστών» γνωρίζει από διαλεκτική όσο ένας τυφλός από χρώματα. Είναι μια σκέψη τυπική, αλγεβρική, τσιτατολογική, φορμαλιστική, πνιγμένη μέσα στο πέλαγος των «συγκεκριμένων τεκμηρίων» της ιστορικής επιφάνειας, της εξωτερικής φωτογράφησης των πραγμάτων: Είναι η «σκέψη» των στερεοτύπων…
Έτσι αυτός ο φορμαλισμός των στερεοτύπων αδυνατεί να διακρίνει τη διαλεκτική κίνηση, τις μεγάλες ιστορικές καμπές, τις κοινωνικές τομές και τις πολιτικές στροφές του ιστορικού γίγνεσθαι. Αδυνατεί να διακρίνει την αναντιστοιχία των παλιών Μορφών με τα Περιεχόμενα των νέων ιστορικών δεδομένων.
Αδυνατούν,
όλοι αυτοί οι φορμαλιστές («αριστεροί» και μη) να αντιληφτούν ότι κάτι το οποίον ήταν ΧΘΕΣ σωστό, ΣΗΜΕΡΑ μπορεί να είναι λάθος…
Με αυτήν τη μέθοδο των «στερεοτύπων» εξετάζουν και όλα τα μεγάλα ζητήματα που έχουν προκληθεί από την Παγκοσμιοποίηση. Και είναι τέτοια η τυπική και φορμαλιστική τους αλλοτρίωση και τύφλωση που δεν αντιλαμβάνονται ότι σε όλα αυτά τα μεγάλα ζητήματα της ΕΠΟΧΗΣ μας (του πλανητικού ιμπεριαλισμού-Νέα Τάξη), ΟΧΙ απλώς ευθυγραμμίζονται με τους στόχους, τις πρακτικές και τα ιδεολογήματα του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, αλλά αποτελούν και τους πιο αποτελεσματικούς προπαγανδιστές και «άλλοθι» της νέας πλανητικής βαρβαρότητας…
Αυτοί οι φορμαλιστές των «αριστερών» και «προοδευτικών» στερεοτύπων είναι που αποτελούν, σήμερα, το ιδεολογικό και πολιτικό «λίπος», αλλά και τη μοχθηρή αιχμή της Νέας Τάξης, σε ΟΛΑ τα κορυφαία ζητήματα της εποχής μας, σε ΟΛΟΥΣ τους νέους ΕΦΙΑΛΤΕΣ που «σπέρνουν» οι διεθνείς μαφιόζοι του χρήματος: Κατασκευές νέων δούλων («προσφυγικό» και «μεταναστευτικό» το λένε), «τρομοκρατία» (το άλλο φονικό όπλο της Νέας Τάξης), άλωση εθνικών κρατών και κάθε συνεκτικού κοινωνικού ιστού, πολυπολιτισμική και διαστροφική ισοπέδωση, μετατροπή των κοινωνιών σε αγέλες χωρίς πολιτική, ταξική οντότητα και εθνική ταυτότητα και πολλά άλλα…
Με τα παλιά στερεότυπα και αφοριστικά κλισέ αντιμετωπίζουν και την Εκκλησία.
Μένουν αποκλειστικά και στατικά στα «εγκλήματα» του εκκλησιαστικού ιερατείου και τον ιδεολογικό ρόλο του, αδυνατώντας να αντιληφτούν ότι το ΧΘΕΣ δεν είναι ΣΗΜΕΡΑ…
Σήμερα και η Εκκλησία, παρά τα όσα «εγκλήματά» της, βρίσκεται στο στόχαστρο της Νέας Τάξης. Και ακόμα ότι ο ιδεολογικός της ρόλος («εθνική» καπιταλιστική κατήχηση) δεν έχει απλώς ξεπεραστεί από την πραγματικότητα της Παγκοσμιοποίησης, αλλά λειτουργεί και ως ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ προς αυτήν: Τη Νέα Τάξη…
Αλλά και πάνω στα «εγκλήματα» του ιερατείου (υπαρκτά και μεγάλα), οι φορμαλιστές δεν θέλουν να διακρίνουν (είτε δεν μπορούν) ότι τα ιερατεία (τα ποικίλα ιερατεία) δεν ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ με το κοινωνικό σώμα: Το λαό και τους «πιστούς», στην προκειμένη περίπτωση.
Άλλο, λοιπόν, το Ορθόδοξο σώμα της Εκκλησίας, άλλο η Ορθόδοξη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που έχει χαραχτεί, στο πολύχρονο ιστορικό γίγνεσθαι, στο κοινωνικό σώμα, ΚΑΙ άλλο οι διαχειριστές του Ορθόδοξου δόγματος και των Ιδεών.
Μπορούμε αλήθεια να εξαφανίσουμε την αντικειμενικότητα της αριστερής συνείδησης που έχει σφυρηλατηθεί μέσα στη διαλεκτική των ιστορικών αγώνων επειδή οι σημερινές «αριστερές» ηγεσίες έχουν μετατραπεί σε ανδρείκελα του 4ου Ράιχ;;;
Και το χειρότερο: Μπορούμε να ΤΑΥΤΙΣΟΥΜΕ αυτήν την αγωνιστική παράδοση με τους σφετεριστές της και τους σημερινούς μεταλλαγμένους της ενσωματωμένης «αριστεράς»;;;
Γιατί αυτήν την αντιδιαλεκτική μέθοδο την εφαρμόζουμε στο Ορθόδοξο σώμα; Γιατί ταυτίζουμε την Ορθόδοξη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ενός λαού που αποτελεί ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ δεδομένο (σφυρηλατημένη μέσα από 2.000 χρόνια), με το ιερατείο και τις προδοσίες του;
ΟΛΟΙ αυτοί των «αριστερών» στερεοτύπων δεν θέλουν να αντιληφτούν ότι σήμερα αυτόν τον ΣΥΝΕΚΤΙΚΟ Ορθόδοξο ιστό θέλουν να σβήσουν οι κυρίαρχοι του κόσμου, κτυπώντας την Εκκλησία.
ΚΑΙ σ’ αυτές τις επιδιώξεις της νέας ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας το εκκλησιαστικό ιερατείο, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ, με τα ποικίλα «εγκλήματά» του και τους ιστορικούς σφετερισμούς του, αποτελεί το ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΜΜΑΧΟ της Νέας Τάξης.
Αντί, συνεπώς, να ξεσκεπάζουμε ρόλο του ιερατείου (ιμάντα διάλυσης της Ορθοδοξίας) το χρησιμοποιούμε για να κατεδαφίσουμε την Ορθοδοξία, συμμαχώντας, ουσιαστικά, με το Φίλη και τους πολύχρωμους εθνομηδενιστές, με όλους αυτούς τους επαγγελματίες γενίτσαρους της Νέας Τάξης…
Αλλά οι «αριστεροί» φορμαλιστές είναι τόσο τυφλωμένοι που δεν μπορούν να διακρίνουν και κάτι ακόμα: Ότι σήμερα δεν είναι το εκκλησιαστικό ιερατείο ΜΟΝΟ με το 4ο Ράιχ, αλλά όλα τα ιερατεία και αυτά τα δήθεν «κομμουνιστικά».
Είναι αυτά τα «αριστερά» και «κομμουνιστικά» ιερατεία που στα λόγια καταδικάζουν την Παγκοσμιοποίηση, αλλά στην ΠΡΑΞΗ αποτελούν τα πιο αποτελεσματικά δεκανίκια (ακόμα πιο αποτελεσματικά από την ξεδοντιασμένη εκκλησιαστική γραφειοκρατία), της Νέας Τάξης: Τους ΠΡΟΔΟΤΕΣ των Λαϊκών Κινημάτων και τους ιδεολογικούς ροπαλοφόρους των νέων ιδεολογημάτων του χρήματος…
Αλήθεια αυτοί οι υστερικοί του «κομμουνιστικού» φορμαλισμού εναντίον της Ορθοδοξίας, δεν αναρωτήθηκαν το ΓΙΑΤΙ στην εμπροσθοφυλακή των «αγώνων» εναντίον της Εκκλησίας βρέθηκαν πρώην «κομμουνιστές», μεταλλαγμένοι σε γενίτσαρους του «φωταδισμού»: Του σημιτικού εκσυγχρονισμού…
Εκεί οδεύει ταχέως κάθε υστερικός εχθρός της Εκκλησίας, κάθε φορμαλιστής αντικληρικών στερεοτύπων, κάθε σχηματική σκέψη που πνίγεται στα «συγκεκριμένα εγκλήματα» του εκκλησιαστικού ιερατείου…
Σημείωση: Θα συνεχίσουμε με κάποια παλιά μας κείμενα σχετικά με τη Νέα Τάξη και την Εκκλησία…
http://resaltomag.blogspot.gr/2016/09/blog-post_25.html
Φίλης: Η εμπροσθοφυλακή του εθνομηδενισμού στην Παιδεία…
Όπως έχουμε αναλύσει κουραστικά ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε και παραμένει το φυτώριο των ποικίλων, επιδοτούμενων εθνομηδενιστών και των «επαγγελματιών» …αναμορφωτών της ελληνικής ιστορίας. Στο χώρο αυτόν άνθισαν όλα τα λουλούδια, ιδιαίτερα αυτά που τα «λίπανε» η κοπριά (χρήμα) του Σόρος…
Η Ρεπούση ήταν ένα από αυτά τα «λουλούδια»:
Η πρωτοπόρα της επαγγελματικής …αναδιατύπωσης της Ιστορίας και η παραγωγός των λεκτικών ευρημάτων αυτής της «αναδιατύπωσης»: Ο «συνωστισμός» το πλέον ηχηρό και δόλιο λεκτικό «εύρημα»…
Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση ο εθνομηδενισμός αρχίζει να γίνεται καθεστώς: Από παντού ξεπηδούν τα διατεταγμένα «στρατιωτάκια» του Σόρος, σε όλες τις πολυεδρικές διαστάσεις της νεοταξικής, πολυπολιτισμικής ΙΣΟΠΕΔΩΣΗΣ…
Ο Φίλης, ο νέος ακατάρτιστος (θεωρητικά, ιστορικά, πολιτικά κ.λπ), «αριστερός» υπουργός Παιδείας, φιλοδοξεί να ξεπεράσει την Ρεπούση και όλη την «κλίκα» των αποδομητών της Ιστορίας και της εθνικής συνείδησης: «Κλίκα» «επαγγελματιών» εθνομηδενιστών που είχε «συνωστιστεί γύρω από την Άννα Διαμαντοπούλου (Δραγώνα-Φραγκουδάκη και CIA).
Τώρα η «σχολή» Σόρος καθορίζει άμεσα, και με τον «επικεφαλή» της (τον Λιάκο), τα ζητήματα της Εκπαίδευσης και ο Φίλιας είναι ο «εκτελεστής»: Ο εκτελεστής των συμβολαίων θανάτου της Παιδείας, των εθνικών παραδόσεων και συμβόλων, της Ελληνικής Ιστορίας.
Απαραίτητη επισήμανση: ΓΕΝΙΚΑ η «αριστερή» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήρθε για να δώσει τις χαριστικές βολές στην Ελληνική κοινωνία και το λαό της, να καταστήσει την Ελλάδα μια αποικία, πολυπολιτισμική αγέλη δούλων, δίχως ιστορική ταυτότητα και αγωνιστικές μνήμες…
Πριν από ένα χρόνο περίπου ο Φίλης μας «προετοίμασε» με την κουτοπόνηρη ταχυδακτυλουργία του: Αυτή που έκανε διάκριση ανάμεσα στην εθνοκάθαρση την αιματηρή και το φαινόμενο της γενοκτονίας».
Διαβάστε εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2015/11/blog-post_3.html
Μια άλλη εθνομηδενιστική ταχυδακτυλουργία θατσερικού τύπου εκτοξεύθηκε από το Φίλη, πριν από μερικούς μήνες. Ταχυδακτυλουργία που χαρακτήριζε την αρχαία ελληνική γλώσσα: «παρά φύσιν»!!!
Διαβάστε σχετικό μας κείμενο, εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2016/06/blog-post_4.html
Σήμερα επιτίθεται ευθέως εναντίον της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Εδώ υλοποιεί («συμβόλαιο θανάτου») έναν από τους στρατηγικούς στόχους της Νέας Τάξης: Την αποδόμηση του «εθνικού ιστού» της ελληνικής κοινωνίας, την αποδόμηση του αγωνιστικού ρόλου της Ορθόδοξης Εκκλησίας…
Η επίθεση αυτή δεν είναι τυχαία: Η Ορθοδοξία πρέπει να απαξιωθεί και να σβήσει από την ιστορία, ακριβώς διότι αποτελεί τον πνευματικό κορμό της ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ της εθνικής μας υπόστασης και συνείδησης…
Και είναι ακριβώς αυτός ρόλος της Ορθοδοξίας (ρόλος συνεκτικού εθνικού ιστού) που την τοποθετεί στο στόχαστρο της ΥΠΕΡ-εθνικής χρηματιστηριακής Πανούκλας (Νέα Τάξη)…
Αυτό το «συμβόλαιο» επιχειρεί να εκτελέσει η δωσίλογη κυβέρνηση του 4ου Ράιχ με την αβυσσαλέα αυθάδεια και το μοχθηρό ψεύδος του Φίλη…
Η πραξικοπηματική αυθάδεια κατάργησης των Θρησκευτικών συνοδεύεται από το μοχθηρό ψεύδος που αμφισβητεί την προσφορά της Ορθόδοξης εκκλησίας και του κλήρου στους εθνικούς αγώνες.
Και εδώ επιχειρεί, ο Φίλης, με τη γνωστή ταχυδακτυλουργική του μέθοδο, να ταυτίσει κάποια κρούσματα «απάθειας», των γραφειοκρατικών «κεφαλών» της Εκκλησίας, ακόμα και «υποταγής» στους ισχυρούς, με το σύνολο του Ορθόδοξου κλήρου: Η ταχυδακτυλουργία κάθε απατεώνα…
Φυσικά ο Μανώλης Γλέζος έδωσε μια πρώτη εύστοχη απάντηση σ’ αυτό το «αριστερό» κυβερνητικό ψεύδος: «Όποιος καταφέρεται εναντίον της Εκκλησίας για δήθεν αδράνειά της στη διάρκεια της Κατοχής βλασφημεί!».
Εμείς δεν θα αναφερθούμε σε παραδείγματα τα οποία είναι άπειρα και τα οποία δείχνουν τη συμμετοχή και την «αγκαλιά» του Ορθόδοξου κλήρου με τον ελληνικό λαό, σε κάθε ιστορικό αγώνα: Από την Επανάσταση του 1821, μέχρι τους αγώνες κατά των γερμανών και της χούντας.
Θα αρκεστούμε στα λόγια ενός ιστορικού υπεράνω κάθε «μεροληπτικής» υποψίας: Του μαρξιστή Νίκου Σβορώνου.
Γράφει στο βιβλίο του: «Το Ελληνικό έθνος – Γένεση και διαμόρφωση του νέου Ελληνισμού»:
«Οι αξιόλογες προσπάθειες της Ορθόδοξης Εκκλησίας για την εκπαίδευση, η οποία στους πρώτους αιώνες της Τουρκοκρατίας βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια της, οι αγώνες της για τη διαφύλαξη της Χριστιανικής πίστης και την καθαρότητα της Ορθοδοξίας, τα μέτρα για το σταμάτημα των εξισλαμισμών, αποτελούν θεμελιακή συμβολή για την διατήρηση της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων. Οι Νεομάρτυρες, συχνό φαινόμενο της εποχής, που δέχονται τον μαρτυρικό θάνατο για την Χριστιανική πίστη, είναι συγχρόνως και οι πρώτοι εθνικοί ήρωες του νέου Ελληνισμού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία βρίσκεται επικεφαλής έτσι, των δυνάμεων που οργανώνουν την άμυνα του Ελληνισμού και εξασφαλίζουν την διατήρησή του μέσα στις δύσκολες συνθήκες της κατάκτησης και συνδέεται άρρηκτα με το έθνος.»
Διαβάζουμε ακόμα στο βιβλίο του: «Επισκόπηση της νεοελληνικής Ιστορίας»:
«…Η εκκλησία, όταν πέρασε το πρώτο χτύπημα της κατάκτησης, θα συνεχίσει το έργο της ανασυγκρότησης της πνευματικής ζωής των Ελλήνων. Παρά τις διαμάχες ανάμεσα στο Πατριαρχείο και στην κάστα των αρχόντων της Κωνσταντινούπολης, η Εκκλησία παραμένει σε όλη την περίοδο απ’ το ιε΄ ως ιζ΄ αι., η κατευθυντήρια δύναμη του Έθνους, Επικεφαλής της εθνικής αντίστασης σε όλες τις μορφές της, εργαζόμενη για το σταμάτημα των εξισλαμισμών, συμμετέχοντας σ’όλες τις εξεγέρσεις ακόμα και διευθύνοντάς τες (έχει να δείξει μεγάλο αριθμό νεομαρτύρων, που είναι σύγχρονα και ήρωες της χριστιανικής πίστης και της εθνικής αντίστασης), ρυθμίζει επίσης την πνευματική ζωή.
Ήδη ο πρώτος Πατριάρχης Γεννάδιος ιδρύει Πατριαρχική Σχολή που αναδιοργανώθηκε αργότερα. Κι άλλοι πατριάρχες ακολούθησαν το παράδειγμά του. Το ουσιαστικό πρόβλημα που απασχολεί όλη την ελληνική σκέψη αυτή τη στιγμή είναι η υπεράσπιση της Ορθοδοξίας, που συγχέεται περισσότερο από ποτέ με την εθνική ιδέα και που την απειλούν από τη μια το Ισλάμ κι από την άλλη η καθολική προπαγάνδα…».
Και μόνο αυτή η ιστορική τοποθέτηση του Σβορώνου κονιορτοποιεί όλους εθνομηδενιστικούς μύθους της «αριστερής» αλητείας, τους μύθους των επιδοτούμενων νέων «ιστορικών» και των ποικίλων λακέδων του 4ου Ράιχ…
http://resaltomag.blogspot.gr/2016/09/blog-post_23.html