Η Γραμματεία προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας κυκλοφόρησε τον Απρίλιο ένα έντυπο με τίτλο “Συμφωνία Αλήθειας“, όπου παρουσιάζεται το πρόγραμμα το οποίο θα εφαρμόσει το κόμμα όταν και αν επανέλθει στην κυβέρνηση. Τα βασικά και τα πιο “πιασάρικα” σημεία αυτού του προγράμματος παρουσίασε ο ίδιος ο πρόεδρος του κόμματος πριν λίγες μέρες, από την Θεσσαλονίκη, στα πλαίσια της Διεθνούς Εκθέσεως.
Τόσο στην συνέντευξή του όσο και στην ομιλία του, ο κ. Μητσοτάκης έδωσε και ορισμένα αναλυτικά στοιχεία αλλά και αρκετές επεξηγήσεις, ώστε να γίνουν πιο κατανοητά όσα εν περιλήψει παρουσιάζει η “Συμφωνία Αλήθειας”. Αφήνοντας κατά μέρος τις αστειότητες του προγράμματος (π.χ. αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας μέσω κινήτρων σε ξένους συνταξιούχους να αγοράσουν σπίτι στην Ελλάδα, κατ’ οίκον διανομή φαρμάκων σε ασθενείς απομακρυσμένων περιοχών ή με κινητικά προβλήματα κλπ) και τις αναμενόμενες νεοφιλελεύθερες εμμονές τού προέδρου και της περί αυτόν ομάδας (π.χ. εισαγωγή της επιχειρηματικότητας στα σχολεία, πλήρης ιδιωτικοποίηση των μουσείων, παράδοση της διαχείρισης απορριμμάτων στους ιδιώτες εργολάβους κλπ), ας πάμε να δούμε μερικά από τα “πιασάρικα” σημεία, τα οποία ανέλυσε ο κ. Μητσοτάκης:
(α) Μείωση όλων των φορολογικών συντελεστών για να ανασάνει η οικονομία. Μεταξύ άλλων, θα μειωθούν ο ΕνΦΙΑ κατά 30% (σε δυο δόσεις), ο συντελεστής φορολογίας των επιχειρήσεων από 29% σε 20% (σε δυο δόσεις επίσης και με προοπτική για περαιτέρω μείωση) και ο ΦΠΑ στους σπόρους και τα λιπάσματα από 24% σε 13% ενώ θα καταργηθεί και ο ειδικός φόρος στο κρασί. Βέβαια, όλα αυτά θα δημιουργήσουν στα έσοδα μια τρύπα βάθους δυο δισ. ευρώ περίπου αλλά ο κ. Μητσοτάκης δεν ανησυχεί διότι θα κλείσει αυτήν την τρύπα πατάσσοντας την φοροδιαφυγή. Πώς είναι τόσο σίγουρος ο κ. Μητσοτάκης ότι θα πατάξει την φοροδιαφυγή ενώ κανένας μέχρι τώρα δεν το κατάφερε; Απλούστατα, όλες οι πληρωμές θα γίνονται πλέον ηλεκτρονικά, άρα δεν πρόκειται να ξαναπουληθεί σουβλάκι δίχως απόδειξη. Κι όπως έχουμε τονίσει κατ’ επανάληψη σε τούτο το ιστολόγιο, την μεγαλύτερη ευθύνη για τα οικονομικά δεινά αυτού του τόπου έχουν οι τυροπιτάδες και οι σουβλατζήδες.
(β) Εφαρμογή αυτοποιημένου συστήματος αξιολόγησης δημοσίων δαπανών. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, “στόχος είναι να ελεγχθούν τα κέντρα κόστους του δημοσίου και να αξιολογηθούν ουσιαστικά οι δημόσιες δαπάνες, ώστε ο περιορισμός τους να βασίζεται σε μια σύγχρονη, επιστημονική προσέγγιση”. Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι οι ήδη μειωμένες δημόσιες δαπάνες (για υγεία, παιδεία, κοινωνικές παροχές κλπ) θα μειωθούν ακόμη περισσότερο, απελευθερώνοντας περισσότερο “ζωτικό χώρο” για ιδιωτική πρωτοβουλία. Και σε ακόμη πιο απλά ελληνικά, αν σήμερα πηγαίνουμε στο νοσοκομείο παίρνοντας μαζί μας γάζες και καθετήρες, αύριο που θα πηγαίνουμε σε μια δημόσια υπηρεσία για μια βεβαίωση θα πρέπει να έχουμε μαζί μας χαρτί, στυλό και μελάνι για την σφραγίδα που θα πρέπει να βάλει ο υπάλληλος.
(γ) Η μείωση των δαπανών θεωρείται απαραίτητη “ώστε να έχουμε τον αναγκαίο δημοσιονομικό εξορθολογισμό”. Ο κ. Μητσοτάκης διευκρίνησε ότι ένας τέτοιος “εξορθολογισμός” στις λειτουργικές δαπάνες των ΔΕΚΟ και των Νομικών Προσώπων του δημοσίου μπορεί να εξοικονομήσει 400 εκατομμύρια τον χρόνο. Έτσι, ξεκάρφωτο, το νούμερο αυτό δεν ακούγεται άσχημο αλλά θα ήταν σίγουρα ανατριχιαστικό αν ο κ. Μητσοτάκης συμπλήρωνε ότι αυτές οι δαπάνες ανέρχονται σήμερα σε 900 εκατομμύρια περίπου. Δηλαδή, για να “εξορθολογιστούν” οι ήδη ξεχαρβαλωμένες δημόσιες υπηρεσίες, πρέπει να μειωθούν τα κονδύλια που τις αφορούν περίπου στο μισό!
(δ) Η βελτίωση της κατάστασης απαιτεί αξιοκρατία και αυτή θα επιτευχθεί “με συνεχή αξιολόγηση όλων των δομών του κράτους”. Η εμμονή τού προέδρου της Ν.Δ. με την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων είναι γνωστή από την εποχή που ήταν υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης (ή, όπως τον έλεγε ο λαός, “υπουργός απολύσεων” ). Μόνο που είναι αστείο να μιλάμε για “δομές του κράτους” και να δείχνουμε τους απλούς υπαλλήλους. Αυτοί είναι απλά εξαρτήματα αυτών των δομών, οι βίδες και τα γρανάζια του. Σε ένα σύστημα όπου οι πολιτικές επιλογές χαράσσονται από τα περίφημα “διαπλεκόμενα συμφέροντα”, με την αγαστή συνεργασία πολιτικών και επειχειρηματιών, σε ένα ασφυκτικό ευρωενωσιακό πλαίσιο, το να εντοπίζουμε πρόβλημα “αξιο-κρατίας” όχι στους κρατούντες αλλά στους “κρατούμενους” ίσως να ξεπερνάει τα όρια της αστειότητας και να καταντάει προστυχιά.
(ε) Εκείνο που παραμένει ακατανόητο είναι η διαβεβαίωση του κ. Μητσοτάκη ότι θα μειώσει κατά 140 εκατ. ευρώ τις δαπάνες που πληρώνουμε για τόκους των εντόκων γραμματίων τού δημοσίου. Αναρωτιέμαι πώς θα το κάνει αυτό ο κ. Μητσοτάκης, από την στιγμή που το επιτόκιο δεν ορίζεται από το υπουργείο οικονομικών αλλά διαμορφώνεται στην ελεύθερη αγορά, με βάση τους κανόνες που βάζει εκείνη. Εκτός αν ο κ. Μητσοτάκης εννοεί ότι η ελεύθερη αγορά θα γοητευτεί από τα ωραία του μάτια και θα τον δανείσει με επιτόκια χαμηλότερα από εκείνα με τα οποία δανείζει τον κ. Τσίπρα.
Εν κατακλείδι, φοβάμαι πώς το καινούργιο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να αλλάξει τίτλο. Δεν βλέπω να επιτυγχάνεται οποιουδήποτε είδους “συμφωνία” μ’ αυτές τις μπούρδες ούτε βλέπω να περιέχεται οποιαδήποτε “αλήθεια” σ’ αυτές. Και για να ξύσω μερικές παλιές πληγές, όσο είναι τούτο το πράγμα “συμφωνία αλήθειας”, τόσο ήταν κι εκείνο το παλιότερο “συμβόλαιο με τον λαό”…
http://teddygr.blogspot.gr/2016/09/blog-post_26.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+blogspot/teddygr+(Cogito+ergo+sum)