Ψάχνουν τρόπους να «ακυρώσουν» το Brexit

Και υπάρχουν αρκετοί. Ήδη μαθαίνουν απο εμάς. Οι επικρατέστεροι τρόποι:

 

Παράβλεψη του δημοψηφίσματος

Αν και η πλειοψηφία των πολιτών επέλεξε να αποχωρήσει η χώρα από την ΕΕ, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν είναι νομικά δεσμευτικό για την κυβέρνηση ώστε να ενεργοποιήσει το άρθρο 50 της Συνθήκης της Λισαβώνας, που ορίζει τη διαδικασία αποχώρησης ενός κράτους από την ΕΕ.

Βέβαια, ο πρωθυπουργός David Cameron έχει ήδη τονίσει πως θα τιμήσει την επιθυμία των ψηφοφόρων – ωστόσο, σύμφωνα με τον νομικό σύμβουλο David Allen Green: «Γεγονός είναι ότι όσο περισσότερο αναβάλλεται η ενεργοποίηση του άρθρου 50, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να μη γίνει αυτό ποτέ. Κι αυτό γιατί όσο μεγαλύτερη η καθυστέρηση, τόσο πιο πιθανό είναι τα γεγονότα να παρέμβουν ή να επινοηθούν δικαιολογίες».

Ακόμα πιο κατηγορηματικός είναι ο βουλευτής των Εργατικών David Lammy:

“Ξυπνήστε. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε αυτό. Μπορούμε να σταματήσουμε αυτήν την τρέλα και να δώσουμε τέλος σε αυτόν τον εφιάλτη με μία ψήφο στη Βουλή. Το εθνικό μας κοινοβούλιο πρέπει τώρα να ψηφίσει για το αν πρέπει να βγούμε από την ΕΕ.

Το δημοψήφισμα ήταν συμβουλευτικό, μη δεσμευτικό. Η πλατφόρμα της εκστρατείας του Leave έχει ήδη αποκαλυφθεί και κάποιοι εύχονται να μην είχαν ψηφίσει υπέρ της αποχώρησης. Η Βουλή πρέπει τώρα να αποφασίσει αν πρέπει να προχωρήσουμε στο Brexit, και θα πρέπει να υπάρξει μια ψηφοφορία στη Βουλή την επόμενη εβδομάδα. Ας μην καταστρέψουμε την οικονομία μας με βάση τα ψέματα και τις ύβρεις του Boris Johnson».

Συλλογή υπογραφών

Σχεδόν 3 εκατομμύρια άνθρωποι (ο αριθμός τους αυξάνεται διαρκώς) έχουν υπογράψει ένα διαδικτυακό αίτημα, ζητώντας από την κυβέρνηση να προσθέσει έναν κανονισμό στην καταμέτρηση των ψήφων του Brexit που θα προκαλούσε ένα δεύτερο δημοψήφισμα. Οι υπογράφοντες θέλουν η κυβέρνηση να αποδεχθεί την ψήφο της αποχώρησης μόνο αν το 60% των ψηφοφόρων επιλέξει αποχώρηση και ταυτόχρονα υπάρξει προσέλευση 75% του εκλογικού σώματος. Καθώς το αίτημα έχει ξεπεράσει τις 100.000 υπογραφές, η Βουλή είναι τώρα υποχρεωμένη να συζητήσει το αίτημα αυτό.

Όμως όσοι κι αν υπογράψουν αυτό το αίτημα, η κυβέρνηση δύσκολα θα προχωρήσει σε δεύτερο δημοψήφισμα. Τα όσα ζητούν οι υπογράφοντες το αίτημα δεν έχουν σοβαρό προηγούμενο, συγκριτικά με τους κανόνες που ισχύουν διεθνώς στα δημοψηφίσματα. Μόνο μικρά κράτη έχουν τέτοιους κανόνες.

Νέες γενικές εκλογές

Δύο τρόποι υπάρχουν να οδηγηθεί η Βρετανία σε πρόωρες εκλογές: είτε με ήττα της κυβέρνησης σε ψήφο εμπιστοσύνης, είτε με ψήφο των δύο τρίτων του κοινοβουλίου για πρόωρες εκλογές. Αν, σε αυτές τις πρόωρες εκλογές, ένα κόμμα έκανε εκστρατεία καθαρά υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ και κέρδιζε, σύμφωνα με τον δικηγόρο Jo Maugham, αυτό θα ήταν αρκετό για να υπερκεράσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Με αυτόν τον τρόπο, το δημοψήφισμα θα γινόταν σεβαστό ως λαϊκή εντολή, αλλά μετά θα αντικαθίστατο από μία άλλη λαϊκή εντολή.

Πάντως, είναι λίγες οι πιθανότητες πρόωρων εκλογών. Τόσο το κεντροαριστερό Εργατικό Κόμμα όσο και το κεντροδεξιό Συντηρητικό Κόμμα είναι διχασμένα μεταξύ παραμονής και αποχώρησης, αλλά και για οτιδήποτε άλλο, επομένως είναι απίθανο να ενωθούν σε ένα κάλεσμα για νέες εκλογές.

Μία σημαντική αλλαγή στους όρους συμμετοχής της Βρετανίας στην ΕΕ

Αυτός είναι ο πιο πιθανός τρόπος να αναστραφεί το Brexit. Αυτήν την ώρα, το Ηνωμένο Βασίλειο αποτελεί μέρος της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς, που σε αντάλλαγμα με την τήρηση των κοινοτικών κανονισμών, επιτρέπει στη Βρετανία να συναλλάσσεται εντός της ΕΕ με πολύ λιγότερα εμπόδια. Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, μετά την ενεργοποίηση του άρθρου 50 και την απόφαση της Βρετανίας να αποχωρήσει από την ΕΕ, θα υπάρξουν διαπραγματεύσεις με την ΕΕ για τη δημιουργία εμπορικών συμφωνιών και άλλους κανονισμούς, ώστε παρά την αποχώρησή της, η Βρετανία να μπορεί να συνεχίσει να συναλλάσσεται με τις χώρες της ΕΕ.

Στη διάρκεια αυτών των διαπραγματεύσεων, αν η Ευρωπαϊκή Ένωση προσέφερε μία ελκυστική συμφωνία (π.χ. να επιτρέψει στην ΕΕ να παραμείνει στην ενιαία αγορά, θέτοντας κάποιους περιορισμούς στην ελευθερία μετακίνησης των Ευρωπαίων πολιτών, με δεδομένο ότι η μετανάστευση ήταν ένα από τα ζητήματα που ώθησαν τους Βρετανούς να ψηφίσουν υπέρ της αποχώρησης), τότε θα υπήρχε μία «σημαντική αλλαγή» στους όρους. Από τη στιγμή που οι Βρετανοί ψήφισαν να αποχωρήσουν από το τρέχον καθεστώς με την ΕΕ, ένα νέο καθεστώς θα μπορούσε να δώσει στη βρετανική κυβέρνηση έναν λόγο να απευθυνθεί ξανά στους πολίτες της για ένα δεύτερο δημοψήφισμα. Λογικά θα το έκανε αυτό μόνο αν φαινόταν να υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να κερδίσει η παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ.

Η ερώτηση-παγίδα εδώ είναι αν, μετά την ενεργοποίηση του άρθρου 50, η Βρετανία μπορεί πράγματι να παραμείνει εν τέλει μέλος της ΕΕ. Μία ερμηνεία είναι ότι άπαξ και η διαδικασία του άρθρου 50 έχει ξεκινήσει, η Βρετανία μπορεί να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση μόνο αν τα άλλα 27 μέλη της συμφωνήσουν σε αυτό. Ο Maugham υποστηρίζει, ωστόσο, ότι η κοινοτική νομοθεσία τείνει προς τον πραγματισμό και ότι η ΕΕ θα έβρισκε πιθανότατα έναν τρόπο να επιτρέψει στη Βρετανία να χρησιμοποιήσει το δρόμο αυτό για να παραμείνει μέλος της.

Το μοντέλο της Νορβηγίας

Αν τίποτα από τα παραπάνω δε συμβεί, υπάρχει και η πιθανότητα η Βρετανία να μιμηθεί το μοντέλο της Νορβηγίας: να παραμείνει δηλαδή στην ενιαία αγορά, επιτρέποντας έτσι την ελευθερία μετακίνησης Βρετανών πολιτών στην ΕΕ και αντιστρόφως. Με αυτόν τον τρόπο η Βρετανία θα αποκτήσει ειδικό στάτους μέσα στην ΕΕ, που σημαίνει ότι θα δεσμεύεται από πολύ λιγότερους νόμους και κανονισμούς. Σημαίνει επίσης, βέβαια, ότι η Βρετανία δεν θα έχει ιδιαίτερη επιρροή στο πώς η ΕΕ καταρτίζει τους λίγους αυτούς νόμους που θα αφορούν τη χώρα.

Πηγή: mononews.gr