Πριν από 5 χρόνια, ο μόνος τρόπος να σας πείσω ότι τα αιολικά είναι πολύ ακριβή πονηριά, ήταν οι διάφορες μελέτες που υπολόγιζαν το κόστος του ρεύματος από διάφορες εναλλακτικές πηγές. Μία μελέτη είναι εδώ, επισήμαινε ότι τα αιολικά πρέπει απαραιτήτως να έχουν “εφεδρείες”, και κατέληγε ότι το κόστος τους ήταν λίγο φθηνότερο από την ηλεκτροπαραγωγή από …κουτσουλιές
αιολικά πάρκα
Τελειώνουν οι “επενδύσεις” σε αιολικά σε Σκανδιναβικές χώρες (και στην Αγγλία)
Το μόνο πράγμα που “σκοτώνει” μια επιδοτούμενη αρπαχτή, είναι όταν γίνεται …ασύμφορη για τους πονηρούς που την προωθούν. Με τιμές χοντρικής κάτω από 60 ευρώ την μεγαβατώρα, και με χαμηλά τα δικαιώματα άνθρακα, τα αιολικά είναι ασύμφορα και δεν μπαίνουν. Επίσης υπάρχει αβεβαιότητα για το εάν θα συνεχιστεί το καθεστώς επιδοτήσεων μετά το 2020. Αυτά, στις Σκανδιναβικές χώρες — στην Ελλάδα λεφτά υπάρχουν και προοριζόμαστε για Γερμανικός σκουπιδότοπος, άρα δεν είναι το ίδιο.
Επιχορηγούμε και φοροαπαλλάσσουμε τα ήδη εις διπλούν επιδοτούμενα!
Αφήνω κατά μέρος την ουσία με τα αιολικά, όχι όπως σας την λέω εγώ, όπως την λέει ο ΑΔΜΗΕ. Η “ισχύς” τους είναι κατά 90% άχρηστη στον υπολογισμό επάρκειας ισχύος, συν είναι κουτουρού, συν χρειάζονται θερμές εφεδρείες από μονάδες αερίου, αλλά όχι τις αποτελεσματικές που έχουμε, άλλες, καινούργιες, αναποτελεσματικές για να καίνε περισσότερο αέριο. Ξεχάστε τα αυτά.
Πράσινη ανάπτυξη ή οικολογική παραγωγική ανασυγκρότηση; το παράδειγμα των αιολικών
Του Δημήτρη Μπούσμπουρα από το Άρδην τ. 94
Η άνοδος του Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, στην ηγεσία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και στην εξουσία στην Ελλάδα, σημαδεύτηκε από τις βασικές αρχές που προέταξε: πράσινη ανάπτυξη – πράσινη επιχειρηματικότητα, ανοικτή διακυβέρνηση – ηλεκτρονική δημοκρατία, πολυπολιτισμός και κατάφαση προς την διεθνή διακυβέρνηση.