Γιάννης Βαρουφάκης
Όταν το τσουνάμι που έπληξε τη βορειοανατολική Ιαπωνία κατέστρεψε το πυρηνικό εργοστάσιο στη Φουκουσίμα, γονατίζοντας για μήνες πολλούς την ιαπωνική βιομηχανία, η γερμανίδα καγκελάριος έλαβε, με συνοπτικές διαδικασίες, μια γενναία απόφαση: Όχι μόνο η γερμανική κυβέρνηση θα έβαζε στο αρχείο τα πλάνα για επέκταση των πυρηνικών σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας αλλά, επιπλέον, θα έκλεινε τους υπάρχοντες πυρηνικούς σταθμούς σε ολόκληρη τη χώρα.
Ο νέος «μεγάλος συνασπισμός» και η γερμανική ηγεμονία
Του Βασίλη Στοϊλόπουλου από τη Ρήξη φ. 99
Χρειάστηκαν σχεδόν δύο μήνες σκληρού παζαρέματος, με δεκάδες μαραθώνιες συνεδριάσεις και «μεγάλα ψυχικά αποθέματα», προκειμένου να συγκροτηθεί ο μεγάλος κυβερνητικός συνασπισμός Χριστιανοδημοκρατών /Χριστιανοκοινωνιστών (CDU/CSU) και Σοσιαλδημοκρατών (SPD), στη βάση μιας πλειοψηφίας, του 80% των κοινοβουλευτικών εδρών. Μιας γιγάντιας κυβερνητικής πλειοψηφίας που αν μη τι άλλο, θέτει ξεκάθαρα θέματα δημοκρατικής λειτουργίας του κοινοβουλίου και επιτρέπει την ανεξέλεγκτη άσκηση μιας άτεγκτης πολιτικής που θα εμβαθύνει τη γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη. Έτσι, έληξε και η αγωνία των λοιπών Ευρωπαίων, κυρίως του υπερχρεωμένου Νότου, που περίμεναν καρτερικά τον αναμενόμενο «γάμο των ελεφάντων», λες και επρόκειτο για τη δική τους κυβέρνηση, ή ήλπιζαν στη μεγαλοθυμία του SPD.
Κατά τη διάρκεια της επιτυχημένης εκστρατείας επανεκλογής της, το μήνυμα της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ ήταν ότι οι Γερμανοί διανύουν μία περίοδο οικονομικής ευημερίας χωρίς κίνδυνο κρίσης και ότι τα προβλήματα της ευρωζώνης είναι υπό έλεγχο.Ωστόσο, η οικονομική δύναμη και η χρηματοπιστωτική ισχύς της Γερμανίας έχουν υπερεκτιμηθεί.
Η Γερμανία παραμένει εξαρτημένη από τους γείτονές της, με 69 τοις εκατό του συνόλου των εξαγωγών προς ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένου ενός 57 τοις εκατό προς κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μαυροζαχαράκης Μανόλης
Κοινωνιολόγος – Πολιτικός Επιστήμονας
Το τέλος του καπιταλισμού του Ρήνου και οι εσωτερικές ρωγμές της γερμανικής ηγεμονίας
Είναι προφανές ότι η ανάδειξη της Γερμανίας σε πραγματική υπερδύναμη δεν συναρτάται μόνο με την σθεναρή οικονομική της κατάσταση αλλά και με την κοινωνική της κατάσταση. Η τελευταία κρίνεται με κριτήρια κοινωνικής συνοχής.
Με βάση αυτά τα κριτήρια όμως η κοινωνική συνοχή της Γερμανίας δεν θεωρείται πλέον δεδομένη, μετά την υπέρβαση του οικονομικού μοντέλου που ονομάστηκε καπιταλισμός του Ρήνου.