Η σκέψη πολλών «μαρξιστών» γνωρίζει από διαλεκτική όσο ένας τυφλός από χρώματα. Είναι μια σκέψη τυπική, αλγεβρική, τσιτατολογική, φορμαλιστική, πνιγμένη μέσα στο πέλαγος των «συγκεκριμένων τεκμηρίων» της ιστορικής επιφάνειας, της εξωτερικής φωτογράφησης των πραγμάτων: Είναι η «σκέψη» των στερεοτύπων…
Έτσι αυτός ο φορμαλισμός των στερεοτύπων αδυνατεί να διακρίνει τη διαλεκτική κίνηση, τις μεγάλες ιστορικές καμπές, τις κοινωνικές τομές και τις πολιτικές στροφές του ιστορικού γίγνεσθαι. Αδυνατεί να διακρίνει την αναντιστοιχία των παλιών Μορφών με τα Περιεχόμενα των νέων ιστορικών δεδομένων.