Τον Αύγουστο του 1870, σε μια εποχή πυρετικής ανάπτυξης του νεαρού αμερικανικού καπιταλισμού, το περιοδικό Atlantic Monthly λανσάρισε τον όρο «οι βαρώνοι-λήσταρχοι» (robber barons). Ο απαξιωτικός χαρακτηρισμός γνώρισε ευρεία διάδοση μετά τη Μεγάλη Υφεση της δεκαετίας του 1930, περιγράφοντας επιχειρηματίες που σφετερίζονταν τον εθνικό πλούτο, αποκτούσαν χαριστικά προνόμια από διεφθαρμένους πολιτικούς, κατέβαλλαν εξευτελιστικούς μισθούς, θησαύριζαν από την τεχνητή διόγκωση της χρηματιστηριακής αξίας των μετοχών και δημιουργούσαν μονοπωλιακές καταστάσεις στην αγορά. Ο παράξενος όρος παρέπεμπε στους ηγεμόνες της μεσαιωνικής Γερμανίας, οι οποίοι, με ορμητήριο τα κάστρα τους πάνω από τις όχθες του Ρήνου, επέβαλαν αυθαίρετα ληστρικούς φόρους σε όλους τους διερχόμενους.
Καπιταλισμός
Ο διεθνής καπιταλισμός έχει ήδη ποντάρει στο ισλάμ: Τα ρέστα του
Η επαναφορά της ευρωπαϊκής Αριστεράς
Κώστας Λαπαβίτσας, καθηγητής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο SOAS του Λονδίνου
Η παγκόσμια κρίση του 2008 και πολύ περισσότερο η κρίση της Ευρωζώνης που ξέσπασε το 2010 βρήκαν την ευρωπαϊκή Αριστερά απροετοίμαστη. Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά την κατάρρευση των ανατολικών καθεστώτων, αλλά και τριάντα χρόνια μέσα στην κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού, η Αριστερά ουσιαστικά δεν πίστευε πια ότι ολικές κρίσεις θα μπορούσαν να συμβούν σε ώριμες καπιταλιστικές κοινωνίες.
Φετίχ, τοτέμ και ταμπού
Οι λέξεις είναι παλιές, σχεδόν αρχαίες, αλλά έχουν μπει στο καθημερινό λεξιλόγιο της κρίσης αποκομμένες από τις ρίζες τους. Αλλά εξίσου αποκομμένες και από τη νεότερη, επιστημονική χρήση τους. Έτσι, λειτουργούν ως ένα ακόμη τεκμήριο της ημιμάθειας των χρηστών και καταχραστών τους. Δεν ισχυρίζομαι πως απέχω από τον κανόνα της ημιμάθειας που διαπερνά τον δημόσιο λόγο, αλλά τουλάχιστον φρόντισα να φρεσκάρω τις ανάπηρες γνώσεις μου με μια πλοήγηση στα λεξικά και στις εγκυκλοπαίδειες, πριν τσαλαβουτήσω στη δημόσια φλυαρία περί φετίχ, τοτέμ και ταμπού.
Διεύρυνση του ΝΑΤΟ και στρατηγικές συμμαχίες
του Παναγιώτη Γαβάνα
Διεύρυνση του ΝΑΤΟ και στρατηγικές συμμαχίες
Οι ιθύνοντες του ΝΑΤΟ αποφάσισαν ότι «η πόρτα του ΝΑΤΟ παραμένει ανοιχτή για όλες τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες που θέλουν να γίνουν μέλη του». «Στόχος [του ΝΑΤΟ] είναι μια ενωμένη και ελεύθερη Ευρώπη η οποία βασίζεται πάνω σε κοινές αξίες» και τον στόχο αυτό τον υπηρετεί κανείς καλύτερα μέσω της «τελειωτικής ενσωμάτωσης όλων των ευρωπαϊκών κρατών στις επιθυμητές ευρωατλαντικές δομές». Το ΝΑΤΟ επομένως διατυπώνει την πρόθεσή του να ενώσει μακροπρόθεσμα κάτω απ΄ τη στέγη του την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική.