Αθήνα, 1878. Ο συγγραφέας, αρθρογράφος, τότε, στην εφημερίδα «Εστία» και μετέπειτα ακαδημαϊκός, Δημήτριος Καμπούρογλου, ονομάζει σε ένα χρονογράφημά του το σημείο μπροστά από το υπουργείο Εσωτερικών «Κήπο του Κλαυθμώνος». Μπροστά από το υπουργείο συγκεντρώνονται οι «παυσανίες» -αυτοί που παύονται, εν προκειμένω απολύονται- και με «κλαυθμούς», θρηνούν για τις απολύσεις και εκλιπαρούν για την επαναπρόσληψή τους. Ανάλογες ενέργειες πραγματοποιούνται συχνά από τους δημόσιους υπαλλήλους, αν και αποτελούν «εξειδικευμένο προσωπικό» για την εποχή τους. Κάθε αλλαγή κυβέρνησης, συνεπάγεται και μαζικές απολύσεις.