του Νίκου Ντάσιου από την Ρήξη φ. 148
Κάποτε στα σπίτια οι γιαγιάδες και μανάδες μας δεν άφηναν να πάει τίποτα χαμένο. Ένα ύφασμα είχε πολλαπλές χρήσεις, τα πάντα ξαναχρησιμοποιούνταν, το φαγητό δεν πετιόταν, κάθε τι γινόταν αντικείμενο με αξία χρήσης. Με τον αστικοποιημένο τρόπο ζωής και τα παρασιτικά πρότυπα αυτά όχι μόνο ξεχάστηκαν, αλλά έγιναν παράδειγμα προς αποφυγή. Η ευμάρεια, ο εύκολος πλουτισμός και η καταναλωτική έκρηξη εξοβέλισαν τις συνήθειες των «παλιών», οι οποίες χαρακτηρίζονταν πλέον αναχρονιστικές.