Του Χρήστου Αλεξάνδρου*
Ο Νίκος Αναστασιάδης δεν έπεσε από τον ουρανό, όπως τίποτα στην ιστορία δεν πέφτει από τον ουρανό. Ενσαρκώνει τα χαρακτηριστικά εκείνα που στην κυπριακή ιδιοσυγκρασία παραπέμπoυν στον «μάγκα» πολιτικό που το «λέει» η καρδιά του, εκείνου που δεν θα προδώσει τους «φίλους» του. Με νοοτροπία και καταβολές από τη δεκαετία του ’60, νιώθεις ότι μπορείς να στηριχθείς στις πλάτες του προκειμένου να φέρει σε πέρας την «δουλειά» σου (ρουσφέτι).