Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Αποδεικνύεται ότι η Δύση γενικά και οι ΗΠΑ ειδικότερα χρειάστηκαν πολύ καιρό για να καταλάβουν ποια είναι η φύση του ισλαμικού ολοκληρωτισμού και της δολοφονικής του υστερίας.
Παπανδρόπουλου
Ποινικό αδίκημα τα πολιτικά ψεύδη
Μία πρόταση του Γιάννη Μαρίνου στον Οικονομικό Ταχυδρόμο της 23ης Σεπτεμβρίου 1993 είναι όσον ποτέ άλλοτε επίκαιρη.
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Ήταν Σεπτέμβριος του 1993 και η Ελλάδα μόλις είχε μπει σε προεκλογική περίοδο, μετά την πτώση της κυβέρνησης του κ.Κων.Μητσοτάκη και την προκήρυξη εκλογών για τις 10 Οκτωβρίου. Την εποχή εκείνη, η χώρα βίωνε μία απίστευτη κατάσταση δημαγωγίας, λαϊκισμού και πολιτικής αθλιότητας, η οποία σήμερα πληρώνεται με υψηλό κόστος. Καθημερινά, ο ανυπεράσπιστος πολίτης βομβαρδιζόταν με απίθανες λαϊκίστικες κορώνες, απίστευτα ψεύδη και φαντασιακές θεωρήσεις –που μοναδικό στόχο είχαν την παραπλάνησή του.
Ελλάδα και κοινότητες γνώσεων και καινοτομίας
Η Ελλάδα έχει όλες τις απαραίτητες δυνατότητες να γίνει η «Κοιλάδα του Πυριτίου» της ΝΑ Μεσογείου –με ό,τι αυτό συνεπάγεται για ταχεία έξοδο από την κρίση.
Όπως γράφει ο Πωλ Ντιούγκιτ, οι καινοτόμοι –είτε επιχειρηματίες, είτε ερευνητές, είτε στελέχη επιχειρήσεων– δεν προκύπτουν απλώς εν κενώ, οραματιζόμενοι νέες, πρωτοφανείς ιδέες. Αυτό που μάλλον συμβαίνει είναι ότι η βέλτιστη απόδοση πολλών καινοτόμων προκύπτει από τον συγκερασμό παλιών προβλημάτων και νέων λύσεων, υπαρχουσών τεχνολογιών και απρόσμενων εφαρμογών ή διαφορετικών τύπων τεχνολογιών. Πράγματι, ένα από τα πλέον δημοφιλή σήμερα λογισμικά προγράμματα, το Quicken, αναπτύχθηκε από την μείξη νέων τεχνολογικών δυνατοτήτων με μία λεπτομερή κατανόηση πρακτικών που έχουν τις ρίζες τους στον Μεσαίωνα.
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Η μάρκα ως εφαλτήριο ανάπτυξης
Ο επανεκλεγείς πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Βιομηχανικών Επωνύμων Προϊόντων (ΕΣΒΕΠ) τονίζει ότι η απαραίτητη τόνωση της οικονομικής εξωστρέφειας πρέπει να έχει ταυτότητα.
Στην γενική συνέλευση του ΕΣΒΕΠ τονίστηκε ότι είναι ανάγκη να διατηρηθεί στην Ελλάδα το σημερινό καθεστώς πολιτικής σταθερότητας, γιατί μόνον έτσι θα υπάρξουν συνθήκες υγιούς ανάκαμψης, αλλά και περιορισμού των υπέρμετρων επιβαρύνσεων που επεβλήθηκαν σε μεγάλες ομάδες του πληθυσμού.
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Ποιες επιχειρήσεις για ανάπτυξη;
Κάτι φαίνεται πως αλλάζει στον χώρο της επιχειρηματικότητας, με τον αριθμό των start-ups να ανεβαίνει με γρήγορους ρυθμούς.
Σοσιαλιστές καθηγητές ήσαν αυτοί που, σε γνωστή έκθεσή τους στα τέλη της δεκαετίας του 1940, είχαν προτείνει τράπεζες, βαρειά βιομηχανία και αγροτικοί συνεταιρισμοί να περιέλθουν στο κράτος –το οποίο, όμως, θα επέτρεπε σε μικρές επιχειρήσεις να λειτουργούν, ώστε να απορροφάται ανεργία. Οι ίδιοι καθηγητές ήσαν αυτοί που έκριναν την αμερικανική βοήθεια και το Σχέδιο Μάρσαλ ως συσσώρευση κεφαλαίου που έπρεπε να κατευθυνθεί στην άτυπη κρατικοποίηση της οικονομίας, με παράλληλη ενίσχυση εσωστρεφούς μικρομεσαίας επιχειρηματικής δραστηριότητος. Με βάση τις θεωρίες περί «ψωροκώσταινας» και άλλα παρόμοια δημιουργήθηκε μεταπολεμικά μία νεοφεουδαρχική Ελλάδα, με την λέξη «μικρό» να έχει γίνει τρόπος ζωής: το γαλατάκι, το ταβερνάκι, το ψωμάκι, το σπιτάκι, το φαγάκι, είναι λέξεις που εκφράζουν αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές οι οποίες έχουν βαθύτατες καταβολές και σίγουρα δεν αναιρούνται από την μια μέρα στην άλλη.
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου