ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ Δ.Σ ΤΟΥ ΜΑΧΩΜΕ, ΣΤΟ ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΜΑΧΩΜΕ (15-17/1)
1. Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ Δ.Σ ΤΟΥ ΜΑΧΩΜΕ, ΣΤΟ ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΜΑΧΩΜΕ (15-17/1)
1. Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ
ΣΕΒ
Η ανάγκη για μια νέα προσέγγιση στην αναπτυξιακή πολιτική Η διαχρονική αδυναμία υλοποίησης αποτελεσματικής αναπτυξιακής πολιτικής έχει οδηγήσει στην αποδιάρθρωση και απο-επένδυση της ελληνικής παραγωγικής βάσης, στην εκτόξευση της ανεργίας (τρέχουσα εκτίμηση στο 25%) και στην αδυναμία παρακολούθησης των ευρωπαϊκών και διεθνών εξελίξεων με όρους παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας.
Επαναφέροντας τη συζήτηση για την εγχώρια παραγωγή
Του Νίκου Ντάσιου από τη Ρήξη φ.112
Πέντε χρόνια μετά την επιβολή του μνημονίου, που μετέτρεψε τη χώρα μας σε πειραματόζωο της Γερμανικής Ηγεμονίας στη Γηραιά Ήπειρο, ο εγχώριος πολιτικός λόγος είναι βαθύτατα πολωμένος σε τεχνητές αντιθέσεις: Μνημόνιο–αντιμνημόνιο, παραμονή στο ευρώ ή επιστροφή στη δραχμή, αντιθέσεις που έως τώρα έχουν λειτουργήσει υπέρ των σχεδίων της καγκελαρίας. Το μεγάλο έλλειμμα δυστυχώς είναι ότι δεν υπάρχει ακόμα κανένα συγκεκριμένο σχέδιο, καμία στρατηγική που, σε συνδυασμό με την όποια –αναγκαία- μελλοντική διαπραγμάτευση σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τη μείωση του χρέους, θα επέτρεπε τον σταδιακό απεγκλωβισμό από τον θανάσιμο στραγγαλισμό που υφιστάμεθα από τους δανειστές μας μέρα με την ημέρα.
Παρέμβαση του κ. Τσίπρα, προέδρους του ΣΥΡΙΖΑ σε εκδήλωση του TVXS με θέμα«Παραγωγική Ανασυγκρότηση. Η πρόκληση της επόμενης μέρας», χτες, 13 /2/2014
Προτάσεις για την εξέλιξη της καμπάνιας για την παραγωγική ανασυγκρότηση
Στους πρώτους δύο μήνες λειτουργίας της, η Ομάδα για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση του Άρδην επιχείρησε την επεξεργασία κειμένων και μια πρώτη προσέγγιση θέσεων για τις προοπτικές παραγωγικής ανασυγκρότησης σε τομείς αιχμής, προκειμένου η χώρα ν’ αποκτήσει ένα πρώτο επίπεδο αυτονομίας. Τομείς όπως η αγροτική και βιοτεχνική-βιομηχανική παραγωγή, ο ενεργειακός σχεδιασμός και η εκμετάλλευση των ΑΠΕ, η στήριξη των δημόσιων μέσων μεταφοράς –κυρίως αυτών της σταθερής τροχιάς– σ’ ένα πλαίσιο χωροταξικού σχεδιασμού, που θα λαμβάνει υπόψη την απαίτηση για ριζική αποκέντρωση από τα αστικά κέντρα και τη διατήρηση των οικοσυστημάτων, ήταν τα πεδία που αναπτύχθηκε ο έως τώρα προβληματισμός μας (1).