Γεωργίου Α. Δαουτόπουλου
σ. Καθηγητῆ Γεωπονίας ΑΠΘ
1. Γενικά
Στὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1960 ἀσχολήθηκα ἐρευνητικὰ μὲ τὸν προσδιορισμὸ τοῦ βαθμοῦ αὐτάρκειας τῶν γεωργικῶν νοικοκυριῶν σὲ ἕνα χωριό. Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη κυριαρχοῦσε τὸ μήνυμα τῆς ἐξειδίκευσης τῆς παραγωγῆς ποὺ παρότρυνε τοὺς γεωργοὺς νὰ ἐγκαταλείψουν τὸ πολυκαλλιεργητικὸ σύστημα καὶ νὰ ἐπικεντρώσουν τὴ γεωργική τους παραγωγὴ σὲ μία ἢ δύο καλλιέργειες τὰ προϊόντα τῶν ὁποίων θὰ διέθεταν στὴν ἀγορὰ καὶ μὲ τὰ χρήματα ποὺ θὰ εἰσέπρατταν θὰ κάλυπταν ὅλες τὶς ἄλλες ἀνάγκες τους. Ἡ μέτρηση τοῦ βαθμοῦ αὐτάρκειας, τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, χρησιμοποιοῦνταν ὡς δείκτης ἐκσυγχρονισμοῦ, ἐκχρηματισμοῦ καὶ ἐμπορευματοποίησης τῆς γεωργικῆς παραγωγῆς.