Κάποιοι μας αποκαλούν Έλληνες της Διασποράς, άλλοι πάλι τρίτη γενιά των Γκάσταρμπάιτερ, κάποιοι μας θεωρούν
ξένους. Κάποιοι γεννηθήκαμε εδώ, άλλοι μόλις ανοίξαμε τις βαλίτσες μας και κάποιοι άλλοι πάλι ονειρευόμαστε να
γυρίσουμε πίσω. Πηγαινοερχόμαστε στην Ελλάδα, έχουμε οικογένειες, φίλους, έρωτες και δουλειές. Μας συνδέουν η
βιογραφία μας, οι μουσικές, τα σίριαλ, το θέατρο, η λογοτεχνία, οι αναμνήσεις μας, τα συναισθήματα που
κουβαλάμε μέσα μας.
Έχουμε συγκλονιστεί, διαβάζοντας κάθε μέρα για τις όλο και πιο βίαιες, ρατσιστικές επιθέσεις της νεοναζιστικής
Χρυσής Αυγής. Στη δική μας καθημερινότητα είχαμε συνηθίσει να μιλάμε για το ρατσισμό και τις βιαιοπραγίες που
βιώνουμε ως μετανάστες στη Γερμανία και μάθαμε να παίρνουμε θέση. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ τις εικόνες από τις
επιθέσεις των νεοναζί κατά μεταναστών και προσφύγων το 1992 στο Ρόστοκ, όπου ο όχλος χειροκροτούσε και η
αστυνομία κοιτούσε αμέτοχη. Και όλα αυτά σε ζωντανή μετάδοση από την τηλεόραση. Όταν, όμως, η κοινωνία
κλείνει τα μάτια μπροστά σε τέτοιου είδους φαινόμενα, δεν είναι επόμενο να ενθαρρύνονται νεοναζιστικές
οργανώσεις, του τύπου NSU, που, όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα, δολοφονούσε μετανάστες με την εμπλοκή
μάλιστα των γερμανικών υπηρεσιών ασφαλείας;
Γι’ αυτό μας πληγώνει και ταυτόχρονα μας εξοργίζει να βλέπουμε να συμβαίνουν παρόμοια περιστατικά καθημερινά
στην Ελλάδα. Εκεί πλέον οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής χτυπούν ανενόχλητα, ακόμη και υπό το βλέμμα της
αστυνομίας. Δεν το χωράει ο νους μας, πως σε μια χώρα όπου ο φασισμός έχει αφήσει πίσω του εκατοντάδες
χιλιάδες θύματα και βαθιές πληγές, φασίστες εγκληματίες εκλέχτηκαν βουλευτές, το κόμμα τους προβάλλεται σε
τηλεοπτικά κανάλια, αντιμετωπίζεται δειλά και υποτιμάται κραυγαλέα. Aκόμη πιο ανατριχιαστικό μας φαίνεται το
γεγονός πως νεοναζιστές με πρόσχημα τις «αγνές εθνικές» προθέσεις τους, παραπλανούν την ελληνική κοινωνία και
τώρα πια νομιμοποιούνται να τρομοκρατούν.
Πόσο άραγε συνέβαλαν στην άνοδο της Χρυσής Αυγής η απαξίωση των θεσμών, η κοινωνική διάλυση, η
μεταναστευτική πολιτική σε Ελλάδα και Ευρώπη και η οικονομική κρίση; Σίγουρο είναι πάντως πως, στην κρίση
αυτήν, που είναι για την Ελλάδα οδυνηρή, σημαντικό ρόλο έχει παίξει και η πολιτική της Γερμανίας, καθώς και η
εφαρμογή των αδιέξοδων μέτρων των μνημονίων. Ο φόβος, η κατάθλιψη και τα οικονομικά προβλήματα πολλών
ανθρώπων έχουν γίνει πλέον υπαρξιακά και απειλούν καθημερινά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η κρίση της
οικονομίας οδηγεί στην κρίση της δημοκρατίας.
Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που έχουν το θάρρος ν’ αντιδρούν και ν΄αποτρέπουν βίαιες επιθέσεις κατά
συμπολιτών τους. Είναι σημαντικό τέτοιου είδους ενέργειες να βρίσκουν ανταπόκριση και μιμητές σε όλον το κόσμο.
Καμία κοινωνία δεν μπορεί να είναι ελεύθερη, όταν επιτρέπει να κινδυνεύουν σε αυτήν άνθρωποι, επειδή διαφέρουν
μεταξύ τους λόγω της καταγωγής, του φύλου, των ιδεών τους. Σήμερα οι «Άλλοι», αύριο Εμείς, Εσύ, Εγώ.
Όταν οι ναζί ήρθαν και πήραν τους ξένους
δεν με ένοιαξε ,
αφού δεν ήμουν ξένος,
Όταν έκλεισαν φυλακή τους αριστερούς
δεν μίλησα,
αφού δεν ήμουν αριστερός,
Όταν ήρθαν και πήραν τους καλλιτέχνες
δεν έκανα τίποτα,
αφού δεν ήμουν καλλιτέχνης,
Όταν ήρθαν να πάρουν κι εμένα,
δεν έμεινε κανείς,
που θα μπορούσε να διαμαρτυρηθεί.
Από τον θεολόγο και ιερέα Μάρτιν Νίμελερ,σε ελεύθερη απόδοση
Ο φασισμός δεν είναι άποψη, είναι έγκλημα.
Αυτή η Αυγή δε φέρνει τίποτα Χρυσό.
Γι’ αυτό λέμε ΌΧΙ στη Χρυσή Αυγή και σε κάθε Χρυσή Αυγή.