Του Κώστα Στούπα από το capital.gr
Καθημερινά δεν υπάρχει δελτίο ειδήσεων που να μην διαθέτει αρκετό χρόνο στον πρόεδρο Ερντογάν ο οποίος μπροστά σε πολυπληθή θορυβώδη ακροατήρια απειλεί τους πάντες και τα πάντα με αίμα και φέρετρα…
Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια ο Ράμα στη Χειμάρρα
του Σταύρου Λυγερού από το slpress.gr
Μετά την εκτέλεση του Κατσίφα, η οποία εκ των πραγμάτων τραυμάτισε τις ελληνοαλβανικές σχέσεις, ο Ράμα ρίχνει κι άλλο λάδι στη φωτιά, προωθώντας περαιτέρω το σχέδιο δήμευσης των ελληνικών περιουσιών στην παράκτια ζώνη στη Χειμάρρα. Αυτή τη φορά ανακοίνωσε τη δήμευση 1.377.000 στρεμμάτων, με τον ισχυρισμό ότι οι ιδιοκτήτες τους δεν διαθέτουν τίτλους ιδιοκτησίας. Πράγματι, δεν διαθέτουν, επειδή το αλβανικό κράτος απέφυγε να δώσει στους Έλληνες μειονοτικούς αυτό που έδωσε στους υπόλοιπους Αλβανούς πολίτες.
Η Μεγάλη Επανάσταση
Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος PhD
Η Επανάσταση του 1821 πέτυχε με τον έναν ή άλλο τρόπο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1820 είχε ιδρυθεί το νεώτερο Ελληνικό Κράτος. Θα μπορούσε να ήταν καλύτερο; Όχι, ήταν αυτό που μπορούσε να είναι. Θα μπορούσε να γίνει καλύτερο στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι σήμερα; Ναι θα μπορούσε. Άρα μπορούμε να μιλήσουμε για μια αποτυχία των απογόνων των αγωνιστών του 1821; Έχω την αίσθηση ότι μπορούμε να μιλήσουμε για μια αποτυχία της τελευταίων γενιών αυτών που γεννηθήκαν μετά τον πόλεμο. Παρακάτω προσπαθώ να εξηγήσω αυτές τις θέσεις χωρίς την συνήθη ιστορική μεθοδολογία.
Αν θέλει το έθνος να πεθάνει, ας πεθάνει
ΣΤΑΘΗΣ
Αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι το χορός του Ζαλόγγου δεν έγινε ποτέ, κι ας τον περιγράφει κι ας τον υμνεί ο Σολωμός, αν δεν μας νοιάζει ότι ο Μακρυγιάννης ήταν ήρωας και μας νοιάζει ότι ήταν αλκοολικός, αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν σφαγέας, το έθνος αυτό θα πεθάνει.
Πώς επικράτησε η Φιλική Εταιρεία
του Γιώργου Καραμπελιά από το slpress.gr
Απέναντι στη στρατηγική μιας μακράς προετοιμασίας, –πολιτικής και παιδευτικής– και την αναμονή ευνοϊκότερων διεθνών συσχετισμών για την πραγματοποίηση του οποιουδήποτε επαναστατικού διαβήματος, την οποία προκρίνουν οι πνευματικές, πολιτικές και θρησκευτικές ελίτ του ελληνισμού, όπως ο Αδαμάντιος Κοραής, ο Ουγγροβλαχίας Ιγνάτιος, ο Ιωάννης Καποδίστριας, κ.α. θα πρυτανεύσει η στρατηγική της άμεσης επαναστατικής δράσης, η στρατηγική της Φιλικής Εταιρείας.