Πριν λίγες μέρες κατατέθηκε μέσω της ιστοσελίδας Kommon από αγωνιστές της Αριστεράς ένα κείμενο που εποθυμεί να αποτελέσει συμβολή στο διάλογο και την αναζήτηση «για το παρόν και το μέλλον της Αριστεράς της εποχής μας».
αριστερά
Ο θάνατος του Φιντέλ ή η τραγωδία της επανάστασης του 20ού αιώνα
Του Γιώργου Καραμπελιά, πρωτοδημοσιεύτηκε στο www.huffingtonpost.gr
Ο θάνατος του Φιντέλ Κάστρο σηματοδοτεί το τέλος των μεγάλων προσωπικοτήτων της σοσιαλιστικής επανάστασης – του ίδιου του σοσιαλιστικού οράματος που διαπέρασε και σφράγισε τον 20ό αιώνα. Σε όλο το μεγαλείο αλλά και στη διάψευσή του. Μεγαλείο, διότι αντιπροσωπεύει την εξέγερση των κολασμένων της γης και το όραμα μιας κοινωνίας ελεύθερης και εξισωτικής. Διάψευση, διότι το όραμα της απελευθέρωσης οδηγήθηκε σε ένα γενικευμένο αδιέξοδο, αφήνοντας την ανθρωπότητα γυμνή, χωρίς καθολικό απελευθερωτικό όραμα και στόχο.
Ο αποκλεισμός από τα ΜΜΕ και το «επικοινωνιακό αντάρτικο»
Του Γιώργου Καραμπελιά
Επειδή κάποιος φίλος έκανε δύο μάλλον σχετλιαστικά σχόλια για την εμφάνισή μου σε εκπομπή του Γ. Τράγκα, την Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016, θέλησα με ένα εκτενές σχόλιο να πραγματευτώ το ζήτημα της εμφάνισης στα ΜΜΕ, το οποίο συνδέεται με τη γενικότερη πολιτική και ιδεολογική πρακτική του Άρδην. Η ανάγκη μιας τέτοιας διευκρίνισης καθίσταται επιτακτικότερη επειδή αυτή τη στιγμή προσεγγίζουν το κίνημα Άρδην πολλοί νέοι φίλοι, ή νεαρότεροι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τα καθέκαστα μιας διαδρομής και μιας συμπεριφοράς.
Ο ιστορικός κύκλος της Μεταπολίτευσης κλείνει με την Αριστερά
Του Γιώργου Καραμπελιά πρωτοδημοσιεύτηκε στη huffingtonpost.gr
Τονίζω συχνά, τα τελευταία χρόνια, πως ο πολιτικός και οικονομικός φιλελευθερισμός έχει ως αναγκαίο συμπλήρωμά του τονπολιτισμικό φιλελευθερισμό. Νεοφιλελεύθερη Δεξιά και εθνομηδενιστική/πολυπολιτισμική Αριστερά αποτελούν τα δίδυμα αδελφάκια της παγκόσμιας «Νέας Τάξης Πραγμάτων».
Η αριστερή πτέρυγα της Νέας Τάξης σε ρόλο ΥΕΝΕΔ…
…’αντισταλινικής’ ΥΕΝΕΔ, βεβαίως βεβαίως
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 είχαμε δείξει ότι στην Ελλάδα είχε διαμορφωθεί, με ισχυρές προσβάσεις στα ΜΜΕ, ένα πλατύ «αριστερό» νεοταξικό μόρφωμα: Μια στρατιά πρώην αριστερών, «ανανεωτών», «εκσυγχρονιστών» σοσιαλδημοκρατών και κάποιων «αριστεριστών» μαζί με τους ακραίους νεοφιλελεύθερους, σχημάτιζαν ένα ευρύ φάσμα που εξωράιζε τη βαρβαρότητα του πλανητικού ιμπεριαλισμού και παρείχε εμμέσως, ακόμα και ευθέως, «προοδευτικές» ιδεολογικές υπηρεσίες στη Νέα Τάξη.
Στο άρθρο μας «Τα “αριστερά” άλλοθι του νέου Μεσαίωνα» (Μάιος 2000) υπογραμμίζαμε: